παντως τραμου δεν συμφωνω να μην υπαρχει κατώτερος μισθος
και στην αγγλια που εισαι υπαρχει
The UK national minimum wage is reviewed annually and varies depending on the employee’s age. Currently, the wage for workers aged 25 or over is £7.83 per hour, though this will increase to £8.21 in April 2019.
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ 3.274€ ΒΑΣΙΚΟ ΜΙΣΘΟ
(Του Θάνου Τζημερου)
– Θέλετε 3.274 ευρώ βασικό μισθό;
– Όχι βέβαια! Να λείπει το βύσσινο!
Αν σας φαίνεται απίστευτο κάποιος να αρνείται να ξεκινήσει μια δουλειά με 3.274 ευρώ, σας πληροφορώ ότι ο παραπάνω διάλογος είναι πέρα για πέρα αληθινός. Και μάλιστα το «όχι» στα 3.274 ευρώ δεν το είπε ένας. Το είπαν μερικά εκατομμύρια άνθρωποι! Για την ακρίβεια, το είπε το 76,3% των Ελβετών με δημοψήφισμα τον Μάιο του 2014. Το ερώτημα ήταν: Θέλετε να καθιερωθεί κατώτατος μισθός 4000 ελβετικών φράγκων (3.274 ευρώ, τότε). Εσύ, αναγνώστη, τι θα ψήφιζες αν ο Τσίπρας σε ρωτούσε: Θες να καθιερώσω βασικό μισθό 3.274 ευρώ;
Θα ψήφιζες «ναι» και την επαύριο θα πήγαινες στον εργοδότη σου λέγοντάς του “σκάστα”; Ή θα σκεφτόσουνα: “ποιος θα βρει να μου δώσει τόσα λεφτά;”
Η πρώτη σκέψη λέγεται σοσιαλιστική. Η δεύτερη, φιλελεύθερη. Η πρώτη πιστεύει πως τα χρήματα πληρώνονται ανάλογα με τις ανάγκες αυτού που τα παίρνει. Και ψηφίζει νόμους καθορισμού των αμοιβών και “περιφρούρησης” των κατακτήσεων των εργαζομένων. Η δεύτερη, πως πληρώνονται ανάλογα με τις δυνατότητες αυτού που τα δίνει. Και δεν ψηφίζει κανέναν νόμο. Ξέρει ότι η πιο σίγουρη κατάκτηση για όλους, υπάλληλους και εργοδότες είναι να πετάει η Οικονομία. Οι Οικονομίες με σοσιαλιστικό σύστημα δίνουν όλο και μικρότερους μισθούς και στο τέλος καταρρέουν. Όπως η Βενεζουέλα, η Κούβα, η Ελλάδα. Οι οικονομίες με φιλελεύθερο σύστημα δίνουν όλο και μεγαλύτερους. Όπως η Ελβετία. Τι να τον κάνουν τον βασικό μισθό στα 3.274 ευρώ οι Ελβετοί, όταν ο μέσος μισθός είναι πάνω από 5000 ευρώ;
Πριν από μερικές μέρες, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) ανακοίνωνε ότι η Ελβετία είναι το καλύτερο μέρος στον κόσμο για να επενδύσει κάποιος, πρωτιά που κατέκτησε για 9η συνεχή χρονιά! Η Ελλάδα, κάθε χρόνο και χειρότερα: φέτος 87η. Μα συμφέρει να επενδύσεις στην Ελβετία με 5000 ευρώ μισθό κι όχι στην Ελλάδα με 500; Φυσικά, διότι δεν είναι οι χαμηλοί μισθοί αυτοί που προσελκύουν τις επενδύσεις. Είναι η πολιτική σταθερότητα, η κοινωνική ειρήνη, η απλή και σαφής νομοθεσία, το σταθερό φορολογικό περιβάλλον, οι χαμηλοί ανταποδοτικοί φόροι, η ελευθερία στην αγορά εργασίας, οι καθορισμένες χρήσεις γης, η γρήγορη απονομή δικαιοσύνης, ο αποτελεσματικός δημόσιος τομέας, οι υγιείς τράπεζες, τα σύγχρονα δίκτυα, οι μεταφορές, οι εφαρμογές πληροφορικής. Είναι να υπογράφει το κράτος μια σύμβαση και μετά να μην σου προκύπτουν από τη μια το ΚΑΣ που θα βγάλει την έκταση αρχαιολογικό χώρο και από την άλλη κάτι ξέμπαρκοι οικολόγοι που θα προσφύγουν στο ΣτΕ και θα μπλοκάρουν μια επένδυση 70.000 θέσεων εργασίας. Είναι να ξεκινάς μια επιχείρηση και να μπορείς να κάνεις ένα αξιόπιστο πλάνο χωρίς να φοβάσαι ότι ένας ή εκατό καινούργιοι νόμοι θα τα τινάξουν όλα στον αέρα. Είναι να πηγαίνεις στη δουλειά σου χωρίς το καθιερωμένο ραντεβού με τους “αγωνιστές” του ΠΑΜΕ, που θα σου απαγορεύσουν την είσοδο ή του Ρουβίκωνα που θα μπουκάρουν να τα κάνουν όλα γυαλιά-καρφιά.
Έτσι, στην Ελβετία εγκαθίστανται καινοτόμες επιχειρήσεις υψηλής προστιθέμενης αξίας. Και έλκουν τα καλύτερα μυαλά του κόσμου, που έχουν ελεύθερο πεδίο για να δημιουργήσουν και να αμειφθούν ανάλογα. Κάποιοι μπορεί να κάνουν το κλασικό ελληναράδικο σχόλιο: ε, καλά τώρα, οι Ελβετοί έχουν μαζέψει όλο το χρήμα του κόσμου, πώς να μην έχουν τέτοιους μισθούς! Πρόκειται για το ίδιο λογικό σφάλμα που κάνουν αυτοί που περιμένουν πρώτα να έρθει η ανάπτυξη και μετά να μειωθούν οι φόροι: αντιστρέφουν τη σχέση αιτίου – αποτελέσματος. Κάτι σκόρπιοι γελαδάρηδες ήταν οι Ελβετοί, χαμένοι ανάμεσα σε κορφοβούνια, που για να πας από το ένα χωριό στο άλλο ήθελες μέρες περπάτημα – και μόνο το καλοκαίρι. Το χειμώνα, με τους πάγους, δεν το κούναγες από τον στάβλο. Πώς μάζεψαν όλο το χρήμα του κόσμου; Φτιάχνοντας ένα κράτος πρότυπο το οποίο το ρύθμισαν μια φορά, το… 1848 (από τότε ισχύει το ελβετικό Σύνταγμα) και μετά το ξέχασαν! Η Ελβετία δεν έχει πρωθυπουργό. Έχει απλώς προεδρεύοντα εκ περιτροπής, για ένα έτος, στο Ομοσπονδιακό Συμβούλιο. Για το 2017, ανώτατη άρχων της Ελβετίας είναι η 54χρονη Ντόρις Λόιτχαρτ. Την ξέρει κανένας; Ούτε οι ίδιοι οι Ελβετοί. Οι νόμοι εφαρμόζονται απ’ όλους, το Δημόσιο λειτουργεί στον αυτόματο πιλότο, γιατί ο καθένας κάνει σωστά τη δουλειά του. Η Ομοσπονδιακή Συνέλευση (Βουλή) δεν συνεδριάζει κάθε μέρα για να παράγει νόμους με το τσουβάλι. Οι Ελβετοί έχουν καταλάβει ότι οι νόμοι πρέπει να είναι λίγοι, καλοί και σταθεροί.
Γιατί δεν μιμούμαστε την Ελβετία; Γιατί δεν έχουμε ως πρότυπο την πιο πλούσια χώρα του κόσμου; Διότι στην Ελβετία δεν υπάρχει παρασιτοκρατία και προσοδοθηρία. Δεν υπάρχουν κάποιοι που ζουν εις βάρος των άλλων. Ο Τσίπρας κι ο Καρανίκας στην Ελβετία δεν θα ήταν ούτε οδοκαθαριστές. Οι νόμοι περί «ευθύνης υπουργών» στην Ελβετία στέλνουν τους καταχραστές δημοσίου χρήματος στη φυλακή, όχι στην… παραγραφή. Κόμματα που προπαγανδίζουν τον ολοκληρωτισμό, μαύρο ή κόκκινο, είναι εκτός νόμου. Πώς να επιπλεύσει εκεί το παραδοσιακό ελληνικό πολιτικό προσωπικό; Σβήνοντας κλήσεις και τακτοποιώντας τα δικά του παιδιά με αργομισθίες; Δεν τη μιμούμαστε, όχι γιατί δεν ξέρουμε πώς γίνεται το σωστό, αλλά επειδή το τέρας της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης είναι μια πρώτης τάξεως μπίζνα με δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη για συγκεκριμένες συμμορίες με σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και μόνιμο θύμα τον φορολογούμενο.
Τζάμπα λοιπόν συζητάμε για το τι πρέπει να γίνει. Όλοι το ξέρουμε. Ακόμα και να μην ξέρεις, βλέπεις ποιοι το κάνουν καλά και τους αντιγράφεις. Αν αντιγράφαμε αύριο το σύστημα της Ελβετίας, της Ολλανδίας, της Σιγκαπούρης, της νέας Ζηλανδίας, της Εσθονίας ή ακόμα και της Βουλγαρίας που μας έχει ξεπεράσει κατά πολύ στη διεθνή κατάταξη ανταγωνιστικότητας, αμφιβάλλει κανείς ότι η Οικονομία και η κοινωνία μας θα έκαναν άλματα;
Η ουσιαστική συζήτηση είναι για το ποιος έχει τα κότσια να ξεριζώσει όλο το καρκίνωμα της παρασιτοκρατίας (πολιτικών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, πανεπιστημιακών και ΜΜΕ) που αφαιμάσσει τη χώρα και τη δυναστεύει ως στρατός κατοχής.
Είναι αυτό το καρκίνωμα που σου υπόσχεται αυξήσεις μισθών με έναν νόμο και ένα άρθρο, που δεν θέλει να πειράξει τίποτε από το φαύλο οικοδόμημα του Δημοσίου, που σε εξαπατά λέγοντάς σου ότι η Ελλάδα μπορεί να εξακολουθήσει να ζει ως κράτος συνταξιούχων και κατασυκοφαντεί όσους σου λένε πως οι επενδύσεις δεν έρχονται με παρακαλετά, έρχονται μόνες τους, αν δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον. Και για να σου φαίνονται τα 3.274 ευρώ λίγα, θα πρέπει η Οικονομία να παράγει τόσα πολλά ώστε να μπορεί να σου πληρώνει περισσότερα.
Ναι, χρειάζεται δουλειά για να γίνει αυτό. Και τόσα χρόνια με δανεικά, επιδοτήσεις και λαμογιές έχουμε ξεμάθει. Αλλά δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Πηγή:
