Η έκπληξη Λαφαζάνη, Στρατούλη και Κατρούγκαλου
Τα είπαν μια χαρά και μπράβο τους οι υπουργοί Λαφαζάνης, Στρατούλης και Κατρούγκαλος. Εάν συνεχίσουν έτσι και στην πράξη θα προσφέρουν πολύτιμο έργο. Ο αγωγός ΤΑP πρέπει όντως να μείνει ως έργο και οι έρευνες πετρελαίου να μην ανακοπούν. Ο κατώτατος μισθός να υψωθεί στα 751 ευρώ χωρίς να βυθίσουμε τις επιχειρήσεις. Και το κράτος να απαλλαγεί από τα κομματόσκυλα που παριστάνουν τους συμβούλους.
Έβγαλε την πρώτη ημέρα (χωρίς να υπάρχει λόγος) τις αριστερές του κραυγές για την κυριαρχία του κράτους στην ενέργεια ο κ. Λαφαζάνης αλλά χθες έκανε την έκπληξη.
Τοποθετήθηκε, σοφά θα έλεγα , στο πρόγραμμα του ΤΑP βεβαιώνοντας τους Αζέρους ότι το έργο θα γίνει και η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει τα καλύτερα για το συμφέρον της.
Θα μου πείτε ότι δεν έκανε τίποτε άλλο από το αυτονόητο για ένα έργο που δεν μπορεί να διαγραφεί με μονοκονδυλιά. Γιατί το κράτος έχει συνέχεια.
Και όμως δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που πρέπει να συνεξετάσει κανείς για να δει (κυρίως) αν θα γίνει το έργο και κατά πόσο συμφέρει η σύμβαση (ως έχει) στην περίπτωση που όντως θα γίνει. Τέλος πάντων αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση.
Αλλά η έκπληξη Λαφαζάνη δεν περιορίσθηκε στον ΤAP.
Η τοποθέτησή του για τις έρευνες πετρελαίου ότι η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να παρέμβει εκτός από το να μελετήσει το μεγάλο πρόγραμμα για τα σημαντικά οικόπεδα ερευνών (περιοχή πολλαπλής σημασίας) ήταν η καλύτερη που μπορούσε να γίνει.
Γιατί ναι μεν τα ελληνικά αποθέματα πετρελαίων και φυσικού αερίου είναι (έτσι όπως μας τα έχουν παρουσιάσει) όνειρα θερινής νυκτός με χαλίφηδες και σαρίκια… αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε από τις έρευνες.
Ποιο θα ήταν το λάθος του κ. Λαφαζάνη στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Να έπαιρνε στα σοβαρά κομματικές εισηγήσεις του καθηγηταριού του ΣΥΡΙΖΑ που συνιστούν να περάσουν οι έρευνες κυρίως στο κράτος και να χρησιμοποιούνται οι διεθνείς όμιλοι κατά περίπτωση.
Δηλαδή κράτος, κρατικοδίαιτοι, προμήθειες , αναθέσεις… κηφηναριό και άσε τις έρευνες να κουρεύονται...
Οπότε ορθά ο κ. Λαφαζάνης δεν κόμπιασε να παρουσιάσει το κράτος ως σοβαρό παρατηρητή των ερευνών. Και το ίδιο σωστά τοποθετήθηκε και στην υπόθεση της ΔΕΣΦΑ περνώντας το «μπαλάκι» στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και στους ίδιους τους Αζέρους.
Γιατί και στην περίπτωση αυτή η υπόθεση θέλει ακτινοσκόπηση… και με ρώσικα μηχανήματα… Μια άλλη φορά όμως.
Και κλείνω με τον κ. Λαφαζάνη με ένα ακόμη μπράβο επειδή (όπως μαθαίνω) έκοψε και τον βήχα της ΓΕΝΟΠ που τον επισκέφτηκε προβάλλοντας υπερβολικές συντεχνιακές απαιτήσεις.
Μπράβο όμως και για τον κ. Στρατούλη που παράτησε την αυλή της Βουλής και τα σκισίματα των μνημονίων και έδειξε κατανόηση για την επιχειρηματική πραγματικότητα της χώρας που θα κληθεί να κάνει πράξη τις υποσχέσεις ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά του κατώτατου στα 751 ευρώ.
Σωστή τοποθέτηση γιατί έδειξε πως δεν είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης να προετοιμάζουν (με τα νέα έντοκα γραμμάτια) και άλλη μείωση της ρευστότητας στην αγορά αλλά ταυτόχρονα να απαιτούν αυξήσεις μισθών από τις επιχειρήσεις.
Ας το καταλάβουν οι πάντες. Εάν δεν εξασφαλισθεί ρευστότητα με πολλαπλές ρυθμίσεις, τα 751 ευρώ θα χαθούν και στα χαρτιά. Και η τελευταία αναφορά θα είναι αυτή στις προγραμματικές δηλώσεις του Σαββάτου.
Συνεπώς η σύνδεση των αναπροσαρμογών με διευκολύνσεις σε οφειλές φόρων και εισφορών ή ακόμη και με φοροελαφρύνσεις είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία αν θέλουμε να γίνουν πράξεις αυτά που λέμε.
Τα ίδια έχω να πω και για τον Αναπληρωτή Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κατρούγκαλο που ξεκαθάρισε (επιβεβαιώνοντας προεκλογικές τοποθετήσεις και του κ. Παπαδημούλη) ότι οι υπουργοί θα συνεργάζονται μόνο με τις υπηρεσίες των υπουργείων.
Από εκεί και πέρα οι χθεσινές επιλογές του για επαναφορά στο δημόσιο απολυμένων και οι προσλήψεις νέων είναι θέματα με δύο αναγνώσεις και θα τις σχολιάσουμε αργότερα.
Η επάνοδος όμως των υπηρεσιών των υπουργείων από τη μούχλα που είχαν φροντίσει να τις ρίξουν κομματόσκυλα που παριστάνουν τους συμβούλους ενώ είναι επαγγελματίες τρωκτικά του κράτους και μόνο του κράτους είναι η απόφαση του κ. Κατρούγκαλου που αξίζει να υπογραμμισθεί.
Αρκεί βεβαίως όλα τα παραπάνω να μην αποτελούν άλλη μία προσπάθεια προσωρινού καθησυχασμού της άλλης πλευράς που παραμένει (δικαιολογημένα κατά την άποψή μου) ιδιαίτερα επιφυλακτική μπροστά σε μια κυβέρνηση σταθερά αμετακίνητη μόνο στο σκίσιμο της γραβάτας...