ηταν εξω απο χωρο που μισθωνω,ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑ και οι πινακιδες ειναι στην εφορια.
πιασε το αυγο και κουρεψε το
δικηγορος δε μου ειπε οτι υποθεση με δημο απο το 1990 δικαστηκε τελικα το 2014 :S
εσεις που ειστε νομικοι πιστευω να συμφωνησετε οτι οι μεταρρυθμισεις πρεπει να ξεκινησουν απο εκει
και οι πρωτοι που θα πανε τουφα να προερχονται επισης απο εκει
μετα οι ποιλιτικοι
Ευθύνη Δήμου προς αποζημίωση
Με την 10476/2009 απόφαση του Δ.Π.Α. κρίθηκε ότι στοιχειοθετείται ευθύνη του Δήμου προς αποζημίωση (άρθρα 105 – 106 ΕισΝΑΚ) από την παράλειψη οργάνων του να προβούν προληπτικά στην ενδεδειγμένη συντήρηση δένδρου και ενδεχομένως κοπής αυτού, προκειμένου να αποφευχθεί η πτώση του ίδιου ή των κλαδιών του σε διερχόμενα ή σταθμευμένα οχήματα σε συνθήκες πρόβλεψης κακοκαιρίας.
...................................................................................
1. Επειδή, με την κρινόμενη καταψηφιστική αγωγή για τη νόμιμη συζήτηση της οποίας καταβλήθηκε το ανάλογο δικαστικό ένσημο (σχετ. τα υπ’ αριθ. 367798, 131926, 131925 σειρά Α ειδικά έντυπα αγωγόσημου μετά των σχετικών δικαιωμάτων υπέρ του Ταμείου Νομικών και Προνοίας Δικηγόρων Αθηνών), παραδεκτώς επιδιώκεται να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Οργανισμός Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δήμος Αμαρουσίου Αττικής) να καταβάλει στην ενάγουσα συνολικά το ποσό των 6.004,55 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της παρούσας αγωγής και μέχρι την εξόφληση, ως αποζημίωση για τη ζημία την οποία υπέστη το με αριθμό κυκλοφορίας ΥΗP-4457 Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο ( που αποτελεί τον ορθό αριθμό αυτού αντί του αριθμού Χ008517 που εκ παραδρομής αναφέρεται στο δικόγραφο της αγωγής και δεν αμφισβητείται από τον εναγόμενο Δήμο) ιδιοκτησίας της, μάρκας FORD FOCUS, ύστερα από πτώση δένδρου επ’ αυτού που έλαβε χώρα στις 27-1-2003 και ενώ βρισκόταν σταθμευμένο στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου αρ. 13 στο Μαρούσι Αττικής. Κατά την άποψη δε της ενάγουσας αποκλειστικά υπεύθυνα για το εν λόγω συμβάν ήταν τα όργανα του εναγόμενου δήμου που δεν φρόντισαν να συντηρήσουν, όπως έπρεπε το δένδρο που κατέπεσε.
2.Επειδή, με τις διατάξεις του άρθρου 105 του Εισ. Ν.Α.Κ., ορίζεται ότι: «Για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του Δημοσίου κατά την άσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση, εκτός αν η πράξη ή παράλειψη έγινε κατά παράβαση διάταξης που τέθηκε για χάρη του γενικού συμφέροντος». Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται σύμφωνα με το άρθρο 106 του Εισ. ΝΑΚ και για την ευθύνη των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων τους. Από τις ανωτέρω διατάξεις συνάγεται ότι για να θεμελιωθεί ευθύνη του Δημοσίου ή των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, από πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων τους κατά την ενάσκηση της δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί χρειάζεται η πράξη αυτή να είναι παράνομη, δηλαδή να παραβιάζεται με αυτήν ορισμένη διάταξη νόμου που προστατεύει ορισμένο δικαίωμα του ιδιώτη ή και άμεσο συμφέρον αυτού (ΣτΕ 4331, 978/2000). Εξάλλου, αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου ή των ΝΠΔΔ δύναται να γεννηθεί και από υλικές ενέργειες των οργάνων τους, υπό την προϋπόθεση ότι αυτές έλαβαν χώρα κατά την άσκηση των ανατεθειμένων σε αυτά καθηκόντων. Τέλος, για να γεννηθεί η από το άρθρο 105 Εισ. ΝΑΚ υποχρέωση για αποζημίωση πρέπει να υπάρχει αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της πράξεως ή παραλείψεως του οργάνου του Δημοσίου ή του ΝΠΔΔ που δημιουργεί το νόμιμο λόγο ευθύνης του και της ζημίας που επήλθε (ΣτΕ 347/1997). Τέτοια αιτιώδης συνάφεια υπάρχει, όταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη κατά τη συνήθη και κανονική πορεία των πραγμάτων ή από τις ειδικές περιστάσεις στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν επαρκώς ικανή να επιφέρει το ζημιογόνο αποτέλεσμα (ΣτΕ 979/2000). Επίσης, η αποζημίωση συνίσταται στο χρηματικό ποσό που απαιτείται για την αποκατάσταση της βλάβης και την επαναφορά του πράγματος στην προτέρα κατάστασή του, η οποία θα επιτρέψει την τακτική εκμετάλλευσή του και την απόλαυση των ωφελημάτων που απορρέουν από αυτό (ΑΠ 1233/1993). Εξάλλου, κατά την έννοια των ίδιων διατάξεων, σε συνδυασμό με το άρθρο 932 ΑΚ, η εν λόγω ευθύνη καλύπτει, όχι μόνο τη θετική ή αποθετική ζημία (διαφυγόν κέρδος) του ζημιωθέντος, από την παράνομη δραστηριότητα των οργάνων του Δημοσίου ή του ΝΠΔΔ, αλλά και τη χρηματική ικανοποίησή του για ηθική βλάβη, δεδομένου ότι πρόκειται περί μορφής αδικοπραξίας (ΣτΕ 289/1995).
3.Επειδή, περαιτέρω, με τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 5 του ν. 998/1979 «περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της χώρας» (ΦΕΚ Α’ 289), ορίζεται ότι: «Η προστασία των δασών και των δασικών εκτάσεων, ως και η λήψις των υπό του παρόντος νόμου προβλεπομένων ειδικότερων μέτρων, ανήκει εις την αρμοδιότητα της δασικής υπηρεσίας . . . 2. Η μέριμνα δια την ανάπτυξιν, βελτίωσιν, αναδάσωσιν και προστασίαν των πάρκων, αλσών και των εντός των πόλεων ή οικιστικών περιοχών δενδροστοιχιών ανήκει εις τους οικείους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοικήσεως . . . .». Εξάλλου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 24 του Π.Δ/τος 410/95 (ΦΕΚ Α’ 231) "Κωδικοποίηση σε ενιαίο κείμενο νόμου με τίτλο "Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας" των ισχυουσών διατάξεων του δημοτικού και κοινοτικού κώδικα, που ίσχυε κατά τον κρίσιμο χρόνο, καθόσον η ισχύς του αντίστοιχου άρθρου 75 του νεότερου ν. 3463/2006 ισχύει από 1-1-2007, στην αποκλειστική αρμοδιότητα των Δήμων και Κοινοτήτων, ανήκουν οπωσδήποτε η κατασκευή, συντήρηση και λειτουργία: α) .... β) .... γ) . . . . ι) . . . έργων δημοτικής και κοινοτικής οδοποιίας, πλατειών, γεφυρών . . . χώρων πρασίνου .....». Από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων, συνάγεται ότι ο δήμος είναι αρμόδιος, μεταξύ άλλων, για τη συντήρηση, επίβλεψη και ασφαλή χρήση από πλευράς των πολιτών των χώρων όπου έχουν φυτευτεί δένδρα. Ειδικότερα, επιβάλλεται σε βάρος του οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης, ρητή υποχρέωση να προβαίνει, με επιμέλεια, σε κάθε αναγκαία ενέργεια και να λαμβάνει προληπτικά, όλα τα κατάλληλα μέτρα για να αποτρέψει την πτώση των δένδρων ή κλαδιών τους, ώστε να εξασφαλίζεται η ασφαλής και ακίνδυνη κίνηση των πεζών και οχημάτων στις παρακείμενες οδούς. Επομένως, ύστερα από όσα προαναφέρθηκαν, η οποιαδήποτε παράλειψη οφειλόμενης ειδικότερα ενέργειας του ΟΤΑ σε σχέση με τις παραπάνω υποχρεώσεις των οργάνων του, ως αναγόμενη σε άσκηση εξουσίας, κατά την έννοια των παραπάνω διατάξεων, συνιστά παρανομία της Διοικήσεως και δημιουργεί νόμιμο λόγο ευθύνης προς αποζημίωση αυτών που ζημιώθηκαν με βάση τα άρθρα 105 - 106 του Εισ. ΝΑΚ. και μάλιστα χωρίς να απαιτείται να αποδειχθεί και υπαιτιότητα των αρμοδίων οργάνων, ενόψει της καθιερούμενης αντικειμενικής ευθύνης του δήμου (πρβλ. Α.Π. 1721/80 ΝοΒ 28 σελ. 1467).
4.Επειδή, στην προκείμενη περίπτωση, από τα στοιχεία της δικογραφίας, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται το από 24-2-2003 έγγραφο της Υπηρεσίας Πρασίνου του Δήμου Αμαρουσίου και το 5120/28-2-2003 έγγραφο του Δημάρχου Αμαρουσίου, προκύπτουν τα εξής: Την 27-1-2003 ημέρα Δευτέρα, η ενάγουσα είχε νομίμως σταθμεύσει το με αριθμό κυκλοφορίας ΥΗΡ-4457 ΙΧΕ αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της, μάρκας FORD τύπου FOCUS, χρώματος μπλε, επί της οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου αρ. 13 στο Μαρούσι Αττικής. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του αυτοκινήτου στο εν λόγω σημείο, εξαιτίας θεομηνίας, όπως ισχυρίζεται ο εναγόμενος Δήμος, προκλήθηκε πτώση παρακείμενου δένδρου που βρισκόταν στο πεζοδρόμιο της ανωτέρω οδού, με αποτέλεσμα να καταπλακωθεί το αυτοκίνητο της ενάγουσας και να υποστεί σοβαρές ζημιές στην οροφή, στο παρμπρίζ, στον καθρέπτη, στη σχάρα καθαριστήρων, στο φτερό και στην αριστερή κολώνα. Ακολούθως, η ενάγουσα, όταν διαπίστωσε το ανωτέρω γεγονός, κάλεσε την Υπηρεσία Πρασίνου του ανωτέρω Δήμου, ο Προϊστάμενος της οποίας συνέταξε το ανωτέρω έγγραφο, και οι υπάλληλοι της υπηρεσίας αυτής συνέδραμαν στην απελευθέρωση του αυτοκινήτου και στην αποκατάσταση της κυκλοφορίας στην οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου, που στο μεταξύ είχε διακοπεί. Ήδη, η ενάγουσα, θεωρεί ότι μοναδικός υπαίτιος για τις ζημίες που προκλήθηκαν στο αυτοκίνητό της είναι ο εναγόμενος δήμος, δεδομένου ότι τα αρμόδια όργανα αυτού, αμέλησαν να συντηρήσουν όπως έπρεπε το δένδρο κόβοντας ενδεχομένως κάποια από τα κλαδιά του. Σύμφωνα δε με τον ίδιο ισχυρισμό, το γεγονός ότι το δένδρο δεν βρισκόταν σε καλή κατάσταση προκύπτει και από το ότι ο κορμός του είχε πάρει σοβαρή κλίση προς το δρόμο. Ενόψει αυτών, η ενάγουσα θεωρεί ότι υφίσταται παράνομη συμπεριφορά των οργάνων του εναγόμενου δήμου από την οποία απορρέει αξίωσή της για αποζημίωση κατ’ άρθρο 105 και 106 του Εισ. Ν.Α.Κ.. Ειδικότερα η ενάγουσα ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος να της καταβάλει νομιμοτόκως, το συνολικό ποσό των 6.004,55 ευρώ και ειδικότερα : ποσό 765,10 ευρώ για αγορά ανταλλακτικών και ποσό 885 ευρώ για εργασίες επισκευής και βαφής μπροστινού μέρους του ανωτέρω αυτοκινήτου. Επίσης η ενάγουσα για την μεταφορά του αυτοκινήτου της με γερανό στο συνεργείο το οποίο θα το επισκεύαζε, κατέβαλε το ποσό των 88,50 ευρώ, ενώ για τη μίσθωση ταξί κατά τις ημέρες επισκευής του αυτοκινήτου της, προκειμένου να μεταβαίνει καθημερινά στην εργασία της, κατέβαλε 84 ευρώ. Επίσης, ισχυρίζεται ότι το αυτοκίνητό της μάρκας FORD FOCUS το οποίο βρισκόταν σε άριστη κατάσταση, είχε κατά το χρόνο του συμβάντος (2003) αγοραία αξία 12.472,49 ευρώ και απώλεσε την αξία του σε ποσοστό 10%, ήτοι κατά 1.247, 25 ευρώ, ενόψει του μεγέθους της ζημιάς που προκλήθηκε στα ανωτέρω σημεία του. Τέλος, λόγω του σοκ που της προκάλεσε η θέα του κατα-πλακωμένου αυτοκινήτου της και της ταλαιπωρίας του που υπέστη μέχρι την αποκατάσταση της ζημιάς του αυτοκινήτου της, για την οποία η ίδια δεν έφερε καμία ευθύνη, ζητά ποσό 2.934,70 ευρώ για ικανοποίηση της ηθικής της βλάβης. Εξάλλου, ο εναγόμενος Δήμος, προκειμένου να αποδείξει τον ισχυρισμό του ότι η πτώση του οφείλεται σε θεομηνία που ξέσπασε στην περιοχή στις 27-1-2003 επικαλείται και προσκομίζει το 134/19-1-2009/ ΕΜΥ/Ε/27-1-2009 πιστοποιητικό του Τμήματος Αξιολόγησης Μεθόδων Πρόγνωσης (Β3) της Διεύθυνσης Β’ της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, σύμφωνα με το οποίο στις 27-1-2003 ο καιρός περιγράφεται « νεφοσκεπής με βροχή ή και καταιγίδα το πρωϊ. Μετά το μεσημέρι νεφώσεις κατά περιόδους αυξημένες» και οι άνεμοι: «Αρχικά το πρωϊ βορείων-βορειοανατολικών διευθύνσεων ισχυροί (6) μέχρι πολύ ισχυροί (7) με ριπές ως τους θυελλώδεις (8) και μετά το μεσημέρι σχεδόν μέτριοι (4) μέχρι μέτριοι (5) με ριπές πρόσκαιρα ως ισχυροί (6)». Περαιτέρω η ενάγουσα για την απόδειξη του συμβάντος της πτώσης του δέντρου επί του αυτοκινήτου του και της έκτασης των ζημιών που αυτό υπέστη επικαλείται και προσκομίζει σειρά φωτογραφιών και τις υπεύθυνες δηλώσεις του ν. 1599/1986 του Αθανασίου Θεοχάρη και της Παγώνας Τόλια με θεώρηση του γνησίου της υπογραφής τους. Όμως οι υπεύθυνες δηλώσεις δεν αποτελούν νόμιμα αποδεικτικά στοιχεία διότι αποτελούν μαρτυρίες για τις οποίες δεν τηρήθηκαν οι απαιτούμενες διατυ-πώσεις του Κ.Διοικ.Δικ. για την εγκυρότητά τους. Εξάλλου και οι φωτογραφίες που απεικονίζουν το δένδρο πριν την πτώση του και το σημείο όπου αυτό βρισκόταν μετά την κοπή του από το συνεργείο του Δήμου, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη εφόσον δεν φέρουν βεβαία χρονολογία, ούτε είναι δυνατό να διαπιστωθεί σε συνδυασμό με άλλα στοιχεία της δικογραφίας ότι αφορούν το συγκεκριμένο δέντρο που προκάλεσε τη ζημία στο αυτοκίνητο της ενάγουσας.
5.Επειδή, μετά την παράθεση των ανωτέρω στοιχείων και μέσα στα πλαίσια της έρευνας της κρινόμενης υπόθεσης, το Δικαστήριο εκτιμά περαιτέρω τα εξής: α) Το γεγονός ότι δεν αμφισβητούνται ο τόπος και ο χρόνος επέλευσης του ατυχήματος καθώς και το σημείο επί της οδού που αυτό έλαβε χώρα, όπως άλλωστε αυτά περιγράφονται και στη βεβαίωση της Υπηρεσίας Πρασίνου του Δήμου Αμαρουσίου που επιλήφθηκε του γεγονότος, β) Το γεγονός ότι ναι μεν στην ανωτέρω βεβαίωση, που αποτελεί εσωτερικό έγγραφο του Δήμου με απόψεις σχετικά με το ζημιογόνο γεγονός και δεν περιέχει διαπιστώσεις που συντάκτη του για γεγονότα που συνέβησαν ενώπιόν του, ώστε να αποτελεί πλήρη απόδειξη κατ’ άρθρο 171 παρ. 1 του Κ.Διοικ.Δικ., αναφέρεται ότι η πτώση του δένδρου οφείλεται σε «θεομηνία» που έπληξε την περιοχή, πλην όμως, από το 134/19-1-2009/ΕΜΥ/Ε1/29-1-2009 πιστοποιητικό του Τμήματος Αξιολόγησης Μεθόδων Πρόγνωσης (Β3) της Διεύθυνσης Β’ της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, δεν προκύπτει ότι τα καιρικά φαινόμενα που επικρατούσαν στην περιοχή στις 27-1-2003 είχαν χαρακτήρα τόσο έντονο που να μπορούν να θεωρηθούν ως ακραία, αλλά εκδηλώθηκαν με συνηθισμένη, για την χρονική περίοδο και τις ελληνικές κλιματολογικές συνθήκες, ένταση και τρόπο και επομένως δεν συνιστούν απρόβλεπτη σε έκταση και συνέπειες θεομηνία. Αλλωστε η καταιγίδα και οι θυελλώδεις άνεμοι δεν συνιστούν εξ ορισμού ανωτέρα βία που επιφέρει την πτώση δένδρων αλλά μόνο όταν εκδηλωθούν κατά τρόπου που δεν είναι δυνατό να προβλεφθεί και με τέτοια ένταση που καθιστούν την πτώση αναπόφευκτη (πρβλ. Εφετείο Αθηνών 2251/1972 Αρμ. 72,1002, Εφετείο Θες/νικης Αρμ.70,972). Λαμβάνοντας όλα τα ανωτέρω υπόψη, καθώς και το γεγονός ότι, σύμφωνα με τα όσα έγιναν ερμηνευτικά δεκτά σε προηγούμενη σκέψη, ο εναγόμενος δήμος είναι κατά νόμο υπεύθυνος για τη συντήρηση, επίβλεψη και ασφαλή χρήση, τόσο από τους πεζούς, όσο και από τα οχήματα, του χώρου όπου είχε φυτευτεί το δένδρο που κατέπεσε, το Δικαστήριο κρίνει ότι στην εξεταζόμενη περίπτωση αποκλειστικά υπεύθυνος για το συμβάν είναι ο εναγόμενος δήμος, τα αρμόδια όργανα του οποίου παρέλειψαν να προβούν προληπτικά στην ενδεδειγμένη συντήρηση του δένδρου και ενδεχομένως στην κοπή αυτού προκειμένου να αποφευχθεί η πτώση του ιδίου ή των κλαδιών του σε διερχόμενα ή σταθμευμένα οχήματα, σε συνθήκες προβλέψιμης κακο-καιρίας. Συνεπώς, στην εξεταζόμενη περίπτωση υφίσταται, καταρχάς, ευθύνη του Δήμου για αποκατάσταση της επελθούσας στο αυτοκίνητο της ενάγουσας ζημίας κατ’ άρθρο 105 Εισ. ΝΑΚ.
6.Επειδή, περαιτέρω, όσον αφορά τη απόδειξη του ύψους της ζημίας η οποία προκλήθηκε στο αυτοκίνητο της ενάγουσας, αυτή επικαλείται και προσκομίζει μεταξύ άλλων, α) επικυρωμένο αντίγραφο του 3015/7-2-2003 τιμολογίου πώλησης της Βλαχόπουλος Ο.Ε. «Ανταλλακτικά» για αγορά ανταλλακτικών και ειδικότερα φτερού, καπώ, καθρέπτη, παρπρίζ, σκάρας καθαριστήρα και αριστερής κολώνας, συνολικού ποσού 765,10 ευρώ, β)επικυρωμένο αντίγραφο της 2660/7-2-2003 απόδειξης παροχής υπηρεσιών του Νικολάου Αρκά «Γενικό Συνεργείο Αυτοκινήτων» για την τοποθέτηση των ανωτέρω ανταλλακτικών, την επισκευή και βαφή του μπροστινού μέρους του αυτοκινήτου με αριθμό κυκλοφορίας ΥΗΡ-4458, ποσού 885 ευρώ, γ)επι-κυρωμένο αντίγραφο της 2578/27-1-2003 απόδειξης καταβολής κομίστρων του Γεωργίου Κων/νου Κατσίμπα για την μεταφορά του αυτοκινήτου της ενάγουσας από την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Γενικό Συνεργείο Αυτοκινήτων του Νικολάου Αρκά στην Κηφισιά ποσού 88,50 ευρώ. Εξάλλου, η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι η εμπορική αξία του αυτοκινήτου της μειώθηκε εξαιτίας των ανωτέρω ζημιών που προκλήθηκαν σ’ αυτό κατά 1.247,25 ευρώ, ήτοι κατά 10% ενόψει του ότι η τιμή του το έτος 2003, που συνέβη η πτώση του δέντρου, ανερχόταν σε 12.472,25 ευρώ. Όμως ο ισχυρισμός αυτός πρέπει να απορριφθεί ως αναπόδεικτος, εφόσον πρωτίστως δεν προσκομίζεται το σχετικό τιμολόγιο αγοράς του αυτοκινήτου το έτος που αυτό αγοράστηκε, ώστε να εκτιμηθεί η αξία του κατά τον κρίσιμο χρόνο (2003). Περαιτέρω και ο ισχυρισμός της ενάγουσας ότι δαπάνησε ποσό 84 ευρώ για χρήση ταξί, το διάστημα από 27-1-2003 έως 7-2-2003 που στερήθηκε τη χρήση του αυτοκινήτου της, για να πηγαίνει στην εργασία της, λόγω της παραμονής του στο συνεργείο, πρέπει ομοίως να απορριφθεί ως αναπόδεικτος, εφόσον δεν προσκομίστηκε σχετικό παραστατικό της δαπάνης αυτής, ούτε αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα εργαζόταν κατά το κρίσιμο διάστημα. Συνεπώς, με βάση τα ανωτέρω στοιχεία στην ενάγουσα πρέπει να αποδοθεί το ποσό των 1.738,60 ευρώ κατά τον εν μέρει βάσιμο ισχυρισμό της. Τέλος, λόγω της αναστάτωσης που υπέστη η ενάγουσα από το συμβάν για το οποίο δεν φέρει καμία ευθύνη και ενόψει του ύψους της ζημίας και της ταλαιπωρίας που υπέστη μέχρι να απεγκλωβιστεί το αυτοκίνητό του και από τη στέρηση του αυτοκινήτου του για το διάστημα από 27-1-2003 έως 7-2-2003, πρέπει να επιδικαστεί σ’ αυτή ηθική βλάβη ποσού 200 ευρώ κατά τον εν μέρει βάσιμο ισχυρισμό της.
7.Επειδή, συνοψίζοντας όλα τα ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι στην εξεταζόμενη περίπτωση συντρέχουν οι προϋποθέσεις που τίθενται με το άρθρο 105 Εισ. Ν.Α.Κ., δηλαδή υφίσταται παράνομη παράλειψη των οργάνων του εναγόμενου δήμου από την οποία προκλήθηκε ζημία της ενάγουσας, ενώ υφίσταται και αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ παρανομίας και ζημίας, με αποτέλεσμα η ενάγουσα να δικαιούται αποζημίωσης για τη ζημία που υπέστη, το ύψος της οποίας πρέπει να προσδιοριστεί σε 1.938,60 ευρώ (1.738,60 ευρώ αξία επισκευής, ανταλλακτικών και μεταφοράς του αυτοκινήτου στο συνεργείο + 200 ευρώ χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης).
8.Επειδή, κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος Δήμος Αμαρουσίου Αττικής να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1.938,60 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση αυτής και μέχρι την εξόφληση. Περαιτέρω, το αίτημα της ενάγουσας για κήρυξη της παρούσας απόφασης ως προσωρινά εκτελεστής πρέπει να απορριφθεί κατ΄ άρθρο 80 παρ. 3 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, ενόψει του ότι δεν συντρέχουν εξαιρετικοί λόγοι προς τούτο, αλλά ούτε και η ίδια αποδεικνύει ότι από την επιβράδυνση της εκτέλεσης θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. Τέλος, όσον αφορά τα δικαστικά έξοδα το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, λόγω μερικής νίκης και ήττας αυτών, κατ’ άρθρο 275 παρ. 1 εδ. γ’ του ιδίου ανωτέρω Κώδικα.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
- Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
-Υποχρεώνει το Δήμο Αμαρουσίου Αττικής να καταβάλει στην ενάγουσα για την αιτία που αναφέρεται στο ιστορικό της παρούσας, το ποσό των χιλίων εννιακοσίων τριάντα οκτώ ευρώ και εξήντα λεπτών (1.938,60), νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
- Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη.
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.i-heart-god.com/images/devils%20puppet%20lawyer.jpg[/img[/URL]])