Απ' την Τουρκία μας σώζει μόνο η φρικτή εσωτερική της κατάσταση, γιατί όσο χάλια και να είμαστε τώρα σαν κράτος και σαν έθνος δεν υπάρχουν φήμες για αποκοπή του εν τρίτου από τη χώρα ούτε και πιθανότητες για κάτι τέτοιο στο άμεσο μέλλον ενώ στην Τουρκία ναι, αναφορικά του Κουρδιστάν. Καλό ν' αναφερθεί υπάρχουν περιοχές μέσα στην Τουρκία που είναι σαν τη Συρία τώρα... Εννοώ με πόλεμο. Το να μας κηρύξει υπάρχει περίπτωση να μας βοηθήσει το Νάτο κάτι που δε μπορεί να το ρισκάρει. Επί της ουσίας γαβγίζει γιατί δεν μπορεί να δαγκώσει. Σαφώς μας συμφέρει η Ισλαμοποίηση της Τουρκίας διότι την αποσταθεροποιεί εν μέρει και διότι μειώνεται η αξιοπιστία ενώ απομακρύνεται εκ της ΕΕ.
Για τους θιασώτες του ανταρτοπολέμου:
Ο ανταρτοπόλεμος είναι ένα εξαίρετο στρατηγικό και τακτικό εργαλείο ώστε να παρενοχλείται ο αντίπαλος. Βάσει τον Κλάουσενβιτζ ο πόλεμος έχει μόνο έναν στόχο: να εξουδετερώσει τον αντίπαλο. Εξ αυτού μπορεί να κατανοηθεί ότι ο ανταρτοπόλεμος δεν είναι μία καλή μέθοδο πολέμου, είναι όμως ένα εξαίρετο βοηθητικό μέσο προς αυτό. Το ίδιο με έναν τρόπο ισχύει και περί της άμυνας, με μεγαλύτερη ευκολία αμύνεσαι και πολύ αποτελεσματικότερα απ' ότι το να επιτίθεσαι, επειδή όμως στόχος της άμυνας είναι η απώθηση του εχθρού κι όχι η εξουδετέρωσή του τακτικά μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις στρατηγικά μόνο άμα εξουθενώσει τον αντίπαλο σε σημείο που να μη γίνεται να συνεχίσει τον πόλεμο. Αλλιώς ο πολέμιος θα έρχεται συνέχεια μέχρις ότου να εξαντλήσει τον αμυνόμενο.
Τώρα πίσω στο αντάρτικο. Προσέξτε ακριβώς ποιες οι περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να ειπωθεί ότι οι αντάρτες κέρδισαν: σχεδόν αποκλειστικά ήταν πόλεμοι σε χώρες ασταθείς με προβληματικούς κρατικούς μηχανισμούς, διεφθαρμένο στρατό και συνήθως μόνο εφόσον έχουν σοβαρή μιντιακή και χρηματική βοήθεια από το εξωτερικό και το κράτος έχει πέσει σε μίας μορφής εμπάργκο. Ακόμα και στη Συρία η επιτυχία των ανταρτών υπήρχε μόνο και μόνο λόγω της βοήθειας που είχαν από το εξωτερικό καθώς και τον πόλεμο εναντίον του Άσσαντ. Με περισσή ειρωνεία ο πόλεμος στη Συρία θα είχε λυθεί πολύ πιο σύντομα εφόσον οι ΗΠΑ δεν εμπλέκονταν εξ αρχής. Η χώρα μπόρεσε να σταθεί λόγω της υποστήριξης της κυβέρνησης από τη Ρωσία, αλλιώς θα είχε γίνει μία νέα Λιβύη.
Ποιο όμως είναι το κρατούμενο: μία Αραβική χώρα, τίγκα στην διαφθορά που δεν μπορεί να ελέγξει όλη την επαρχία της λόγω ερήμου κι αποστάσεων με στρατό προβληματικό αναγκάστικε να πολεμήσει αντάρτες και μάλιστα για να φτάσει σε άσχημη κατάσταση ώστε να ζητήσει βοήθεια από ξένη δύναμη απαιτούσε αυτοί οι αντάρτες να λαμβάνουν βοήθεια υλική και χρηματικοί από ξένες χώρες πολύ πλουσιότερες της Συρίας και να εμποδισθεί η πλήρης ανάπτυξη των Ρωσικών δυνάμεων. Εν τέλει άρχισε να χάνει επειδή η βοήθεια από το εξωτερικό έσπασε σταδιακά κυρίως γιατί θέλουν να αποφευχθεί θερμό επεισόδιο μεταξύ των δυνατών χωρών.
Δηλαδή Ο ανταρτοπόλεμος δίχως σοβαρή βοήθεια από το εξωτερικό ή κρατική ανοχή ή θεσμούς κρατικούς οι οποίοι δεν δουλεύουν δεν πετυχένει!
Ακόμα και στην περίπτωση του Μάο η νίκη του επί του Τσαν Κάι Σεκ έγινε για τρεις λόγους κυρίως: βοήθεια από την ΕΣΣΔ, απαγόρευση από τις ΗΠΑ στον σύμμαχό τους Τσαν Κάι Σεκ να αποτελειώσει τον Μάο και τις δυνάμεις όταν είχαν τις ευκαιρίες και τέλος επειδή η κινεζική κυβέρνηση είχε εξουθενωθεί από τον προηγούμενο πόλεμο με την Ιαπωνία...
Γενικά κάτι το χρηστικό μα περιορισμένο.
