Επισκέπτης
το εχω ξαναγραψει αλλα προφανως δεν το εχεις διαβασει..
δεν υπαρχει στο λεξιλογιο μου η λεξη "μπορω"..
κατ ουσιαν εννοουμε θελω-δεν θελω οταν λεμε μπορω-δεν μπορω..
αρα δεν θελουμε να το κανουμε & τιποτε παραπανω..
Περί δημοσίων υπαλλήλων
- Μέλος που άνοιξε το νήμα mabillon
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 5K
- Εμφανίσεις 146K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
δεν υπαρχει στο λεξιλογιο μου η λεξη "μπορω"..
κατ ουσιαν εννοουμε θελω-δεν θελω οταν λεμε μπορω-δεν μπορω..
αρα δεν θελουμε να το κανουμε & τιποτε παραπανω..
on the road
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Αυγ 2009
- Μηνύματα
- 6.236
- Like
- 1
- Πόντοι
- 66
καταλαβαινω γιατι καποιος θελει να γινει ΔΥ.
γιατι ειναι καλύτερα!
Δεν καταλογιζω τιποτα σε καποιον που θελει να γινει ΔΥ
καταλογιζω πολλα ομως σε αυτον που προσλαμβάνει υπεραριθμους ΔΥ.
και καταλογιζω γαιδουρια και υποκρισια στους ΔΥ που εστησαν κωλο για να μπουν και κλαιγονται για τους μισθους που παιρνουν και απεργουν καθε τρεις και λιγο.
γιατι ειναι καλύτερα!
Δεν καταλογιζω τιποτα σε καποιον που θελει να γινει ΔΥ
καταλογιζω πολλα ομως σε αυτον που προσλαμβάνει υπεραριθμους ΔΥ.
και καταλογιζω γαιδουρια και υποκρισια στους ΔΥ που εστησαν κωλο για να μπουν και κλαιγονται για τους μισθους που παιρνουν και απεργουν καθε τρεις και λιγο.
baros
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 20 Ιαν 2010
- Μηνύματα
- 82.670
- Κριτικές
- 31
- Like
- 13.268
- Πόντοι
- 5.097
ετσι ακκριβως ειναι κλαψωμουνιαζουν ενω εκαναν τα αδυνατα δυνατα να μπουν στο δημοσιο και ηξεραν εξαρχης τι παιζει οχι βεβαια οτι ο ιδιωτικος τομεας εχει καλυτερες αποδοχες αλλα ηταν επιλογη τους.
nikospireas
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 24 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 1.541
- Κριτικές
- 49
- Like
- 81
- Πόντοι
- 3.945
σιγουρα δε παρακολουθω ολα τα θεματα στο σαιτ,εκτος απο τα πουτανιαρικα,τα ξερεις. χχμμ...μπορω-θελω....δεν εχεις αδικο.
SANIM
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 15 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 8.061
- Κριτικές
- 10
- Like
- 1.397
- Πόντοι
- 2.537
Χωρις να ειμαι ΔΥ....ολο οι ιδιες και οι ιδιες ΜΑΛΑΚΙΕΣ σχετικα με τον αριθμο τους....οι περισοτεροι λοιπον ΔΥ,με βαση την απογραφη ειναι στο ΥΠ.ΠΑΙΔΕΙΑΣ,ΥΓΕΙΑΣ,ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ,ΔΗΜ.ΤΑΞΗΣ.....εσεις που θεωρειτε λοιπον οτι για ολα τα δεινα φταινε αυτοι,υπαρχει λυση.....να απολυθουν οι γιατροι,νοσηλευτες,στρατιωτικοι,μπατσοι,πυροσβεστες,λιμενικοι,δασκαλοι,καθηγητες,πανεπιστημιακοι κλπ κλπ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΠΑΝΤΑ,αποτελουν το 67% των ΔΥ...ααααα κυριε παπαρα που ανοιξες το θεμα....απο 746897 που απογραφηκαν μεχρι το εκατομμυριο που αναφερεις μας λειπουν καπου 254000....πριν καταπινεις αμασητο οτι σου σερβιρουν,διαβασε,ενημερωσου,συγκρινε με αλλες χωρες και μετα γραψε τις παπαριες σου.....φευγω διακοπουλες,γραφτε ΟΤΙ ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΑΣ ΚΑΤΕΒΕΙ απο εδω και περα....
απλά μαθηματικά
έστω ότι οι δημόσιοι υπαλληλοι ήταν 500000 λιγότεροι
επι 14 μισθοι συν επιδόματα επι 25 χρόνια σύν τόκοι
αυτά εαν αφαιρεθούν από τό δημόσιο χρέος...
ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΜΗΔΕΝ
επομένως δέν θά υπήρχε πρόβλημα χροκοπίας
όλα τά άλλα πού γράφοντε περί αιτιων χρεκοπίας είναι δευτερευούσης σημασίας μπροστλα στήν καταστροφή πού βλέπουμε λόγω τών προσλήψεων στό δημόσιο...
Η κυβέρνηση Σημίτη έχασε τις εκλογές διότι δεν τόλμησε να τα βάλει με τους ισχυρούς πολιτικούς του ΠαΣοΚ που διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα. Η κυβέρνηση Καραμανλή πνίγηκε στα σκάνδαλα τα οποία ακόμη αποκαλύπτονται. Παλιότερα, οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου κατηγορούνταν για άλωση του δημόσιου τομέα και σκάνδαλα. Η σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδος είναι συνδεδεμένη με διαφθορά και σκάνδαλα.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου σήμερα μπορεί να έχει τις καλύτερες προθέσεις. Αλλά σε λίγα χρόνια, προτού ακόμη τελειώσει η πρώτη της τετραετία, κινδυνεύει και αυτή να έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα τα οποία μέχρι στιγμής δεν διαφαίνονται και δεν έχουν διαγνωστεί. Αλλά θα γίνουν. Και θα γίνουν διότι αυτή είναι η νοοτροπία των ελλήνων πολιτικών αλλά και της δημόσιας διοίκησης. Το κράτος το αντιλαμβάνονται ως ιδιοκτησία τους και το διαχειρίζονται με στόχο τον πλουτισμό και την πολιτική ισχύ.
Προκειμένου να το αποφύγει αυτό η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, αλλά κυρίως εμείς οι πολίτες, θα πρέπει το κράτος να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Η απογραφή των εργαζομένων στο Δημόσιο μετρά περισσότερους από 700.000 δημοσίους υπαλλήλους. Από αυτόν τον αριθμό και πάνω ξεκινά η απογραφή του ευρύτερου δημόσιου τομέα που ένας θεός ξέρει πόσες εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους θα προσθέσει ακόμη. Αυτοί διαχειρίζονται άθλια και προς όφελός τους τη δημόσια περιουσία, φτιάχνουν τους χαοτικούς και ανεφάρμοστους νόμους και μεγεθύνουν διαρκώς τα ελλείμματα. Ολα αυτά υπό την καθοδήγηση παλαιού τύπου πολιτικών που «ασκούν πολιτική». Η άσκηση πολιτικής στο μυαλό τους ισοδυναμεί με την αύξηση των δαπανών και το ρουσφέτι που θα τους φέρει ψήφους ώστε να συνεχίζουν να «ασκούν πολιτική». Και καθώς κανένας πολιτικός, ακόμη και ο καθαρότερος, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πίεση που του ασκεί το κόμμα αλλά και η δημόσια διοίκηση της οποίας υποτίθεται ότι ηγείται, καλό θα είναι να μειωθεί άμεσα το μέγεθος του δημόσιου τομέα, ώστε να μειωθούν και η δυνατότητα διαφθοράς και τα ελλείμματα.
Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Να συρρικνώσει το τέρας, αφού δεν μπορεί να το γιατρέψει. Αποκρατικοποιήσεις παντού και κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών είναι η μόνη λύση. Βεβαίως όλες αυτές οι κινήσεις πρέπει να εξεταστούν και λογιστικά, αλλά προτού γίνει αυτό, προέχει η πολιτική απόφαση για τον περιορισμό του μεγέθους του δημόσιου τομέα. Το οικονομικό όφελος που θα υπάρξει από αυτή την πολιτική θα είναι τεράστιο, όχι τόσο από πλευράς εισπράξεων του Δημοσίου όσο από τη μείωση του κόστους του.
με λιγα λογια διωξτε τους
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου σήμερα μπορεί να έχει τις καλύτερες προθέσεις. Αλλά σε λίγα χρόνια, προτού ακόμη τελειώσει η πρώτη της τετραετία, κινδυνεύει και αυτή να έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα τα οποία μέχρι στιγμής δεν διαφαίνονται και δεν έχουν διαγνωστεί. Αλλά θα γίνουν. Και θα γίνουν διότι αυτή είναι η νοοτροπία των ελλήνων πολιτικών αλλά και της δημόσιας διοίκησης. Το κράτος το αντιλαμβάνονται ως ιδιοκτησία τους και το διαχειρίζονται με στόχο τον πλουτισμό και την πολιτική ισχύ.
Προκειμένου να το αποφύγει αυτό η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, αλλά κυρίως εμείς οι πολίτες, θα πρέπει το κράτος να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Η απογραφή των εργαζομένων στο Δημόσιο μετρά περισσότερους από 700.000 δημοσίους υπαλλήλους. Από αυτόν τον αριθμό και πάνω ξεκινά η απογραφή του ευρύτερου δημόσιου τομέα που ένας θεός ξέρει πόσες εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους θα προσθέσει ακόμη. Αυτοί διαχειρίζονται άθλια και προς όφελός τους τη δημόσια περιουσία, φτιάχνουν τους χαοτικούς και ανεφάρμοστους νόμους και μεγεθύνουν διαρκώς τα ελλείμματα. Ολα αυτά υπό την καθοδήγηση παλαιού τύπου πολιτικών που «ασκούν πολιτική». Η άσκηση πολιτικής στο μυαλό τους ισοδυναμεί με την αύξηση των δαπανών και το ρουσφέτι που θα τους φέρει ψήφους ώστε να συνεχίζουν να «ασκούν πολιτική». Και καθώς κανένας πολιτικός, ακόμη και ο καθαρότερος, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την πίεση που του ασκεί το κόμμα αλλά και η δημόσια διοίκηση της οποίας υποτίθεται ότι ηγείται, καλό θα είναι να μειωθεί άμεσα το μέγεθος του δημόσιου τομέα, ώστε να μειωθούν και η δυνατότητα διαφθοράς και τα ελλείμματα.
Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Να συρρικνώσει το τέρας, αφού δεν μπορεί να το γιατρέψει. Αποκρατικοποιήσεις παντού και κατάργηση δημοσίων υπηρεσιών είναι η μόνη λύση. Βεβαίως όλες αυτές οι κινήσεις πρέπει να εξεταστούν και λογιστικά, αλλά προτού γίνει αυτό, προέχει η πολιτική απόφαση για τον περιορισμό του μεγέθους του δημόσιου τομέα. Το οικονομικό όφελος που θα υπάρξει από αυτή την πολιτική θα είναι τεράστιο, όχι τόσο από πλευράς εισπράξεων του Δημοσίου όσο από τη μείωση του κόστους του.
με λιγα λογια διωξτε τους
saturday, october 20, 2007
Οι Χλιδάνεργοι
Ζουν ανάμεσά μας
Μια γενιά μορφωμένων Ελλήνων που ζουν με τους γονείς τους, βγαίνουν κάθε βράδι, δουλεύουν σποραδικά και για ψίχουλα, ταξιδεύουν, και τσακίζουν Prada, Fendi και LV όπου τα πετύ
Η φίλη μου η Μαρία ήρθε και με βρήκε για πρώτη φορά τον περσινό Σεπτέμβριο. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε επιστρέψει από την Αγγλία με το μεταπτυχιακό της, μετά είχε πάει τέσσερις μήνες διακοπές (στο Μπαλί, τη Μύκονο και τη Φλωρεντία), και τώρα είχε έρθει μαυρισμένη και έτοιμη να ξεκινήσει την καριέρα της, και μια νέα ζωή.
"Θέλω να μου βρεις δουλειά στην εταιρία σου", μου είπε με τον επιτακτικό τρόπο που λέει τα πάντα. Ήταν 26 χρονών.
Αν και είμαι εντελώς ακατάλληλος για τέτοιου είδους διαμεσολαβήσεις, μισάνθρωπος ων, σεβάστηκα το αίτημα της καλής φίλης, ρώτησα και έμαθα ότι πράγματι, υπήρχε μια ανοιχτή θέση στο διαφημιστικό τμήμα μιας εταιρίας για την οποία είχα κάνει κάποιες μεταφράσεις, προώθησα το βιογραφικό της και, ικανοποιημένος που έκανα το καλό για έναν συνάνθρωπο, το ξέχασα εντελώς.
Μετά από τρεις μέρες η Μαρία με πήρε τηλέφωνο, έξαλλη.
"Υποδοχή διαφήμισης; Η θέση που μου βρήκες είναι για υποδοχή διαφήμισης;"
"Ποιος; Τι; Ποιος είναι;" είπα (με είχε ξυπνήσει).
"Εγώ έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης στο Λονδίνο και θα πάω να σηκώνω τηλέφωνα για 600 ευρώ;"
Τι είχε γίνει: Η Μαρία δεν είχε πάει στο ραντεβού. Όταν την πήραν τηλέφωνο για να την καλέσουν έμαθε όσα χρειαζόταν να μάθει, και απέρριψε τη δουλειά μονομιάς.
Η Μαρία, βλέπετε, ανήκει σε μια εντελώς νέα κατηγορία Ελλήνων. Πρόκειται για μια υποκατηγορία της διαβόητης «γενιάς των 700 ευρώ», των νεαρών Ελλήνων, δηλαδή, που έχουν αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους πολυχρειάζεται, και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν.
Η συγκεκριμένη υποκατηγορία της Μαρίας περιλαμβάνει τους νέους που, αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν.
Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια απ' το lifestyle τους. Όσα κι αν τους πληρώνουν.
Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.
Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς. Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς. Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;
Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει.
Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους τους Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα παιδιά, η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει.
Σε άλλες, βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και να ωριμάσει. Εδώ έχουμε περιπτώσεις σαν το Θεσσαλονικιό φίλο μου το Στέλιο, που οι γονείς του υποσχέθηκαν αυτοκίνητο αν περάσει στις Πανελλήνιες, με τον όρο να περάσει σε σχολή της Θεσσαλονίκης.
Φυσικά, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι νέοι που ανήκουν στη «Γενιά των 700 ευρώ», όλων οι γονείς θέλουν να τους φροντίσουν, κάμποσοι από αυτούς τους γονείς είναι και ευκατάστατοι, αλλά δεν γίνονται όλα τα παιδιά χλιδάνεργοι.
Βλέπετε, είναι στη φύση του νέου να θέλει να αυτονομηθεί, να κάνει κάτι στηριγμένος στα δικά του ποδάρια, μόνος, ανεξάρτητος. Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη αυτή. Στην πρώτη μου δουλειά προσελήφθην με μισθό 180.000 δραχμές το μήνα (520 ευρώ), εν έτει 2000, σε ηλικία 23 ετών, και ήμουν πανευτυχής. Εκστατικός. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ζευγάρι παπούτσια που πήρα με τα δικά μου λεφτά.
Μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο «Βασιλάκης Καϊλας», αλλά η ανάγκη του ανθρώπου να κάνει πράγματα μόνος του -και κατά συνέπεια να αυτοεπιβεβαιωθεί ως αυτόνομη οντότητα- είναι πανίσχυρη.
Γιατί τότε τόσοι τριαντάρηδες καταπιέζουν αυτή την ανάγκη για να μείνουν στη σφιχτή και γεμάτη ασφάλεια αγκαλιά της τσέπης του μπαμπά;
Είναι απλό: Είναι αρρώστια.
Οι χλιδάνεργοι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι lifestyle junkies, που επιτρέπουν τον εθισμό τους στην ηδονιστική πλευρά της ζωής, κι ας εγκλωβίζονται έτσι σε μια αέναη εφηβεία.
«Δεν μπορώ να μην ψωνίζω. Δεν γίνεται», λέει μια άλλη φίλη, ας την πούμε Πόπη. «Είναι εθισμός, πηγαίνω στο Mall και θέλω να κατεβάσω τα ράφια, να τα δοκιμάσω όλα, να δώσω την κάρτα μου και να τα πάρω σπίτι μου. Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με ρούχα που δεν φοράω ποτέ, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αγοράζω διαρκώς καινούρια. Το τηλέφωνό μου στο σπίτι είναι μονίμως κατεβασμένο για να μην με πρήζουν από την τράπεζα -χρωστάω πολλά στην κάρτα. Έχω φεσώσει συγγενείς μέχρι και τρίτου βαθμού, το χαρτζιλίκι με το που το παίρνω φεύγει, ο μισθός το ίδιο».
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να καταλογίσει στην κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού, και η ύπαρξη των χλιδάνεργων είναι ένα από αυτά. Αλλά δεν φταίνε οι τσάντες και τα παπούτσια αν η γυναίκα που τις ψωνίζει το κάνει με λεφτά που δεν έχει ή δεν έχει βγάλει με τον ιδρώτα της.
Ο σφιχτός-όσο-δεν-παίρνει εναγκαλισμός της ελληνικής οικογένειας, που αρνείται να αφήσει τα παιδιά της να ωριμάσουν, δημιουργεί σε συνδυασμό με όλες τις χαρές του lifestyle αυτούς τους αιώνιους εφήβους που προτιμούν να ζήσουν σήμερα ό,τι έχει να τους προσφέρει η ζωή (ο μπαμπάς), παρά να ταλαιπωρηθούν για να το απολαύσουν αύριο.
Ως στάση ζωής αυτή δεν είναι απολύτως καταδικαστέα. Αναρωτιέται όμως κανείς, όταν ο μπαμπάς (ζωή) πάψει να παρέχει, τι θα καταναλώσει ο χλιδάνεργος; Και, ακόμα χειρότερα: Τι θα καταναλώσουν τα παιδιά του;
Προς το παρόν οι χλιδάνεργοι εξακολουθούν να βγαίνουν, να ψωνίζουν, να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν σε interviews για δουλειές που δεν χρειάζονται, καθώς ο χρόνος περνά χωρίς συνέπειες. Θα έρθουν συνέπειες στο μέλλον; Έλα ντε.
Είδα τη Μαρία πρόσφατα, καλοντυμένη, αψεγάδιαστη, σε ακριβό εστιατόριο να τρώει με τον -πολύ μεγαλύτερο- φίλο της. Ήταν μια χαρά: Χαρούμενη, ξεκούραστη και, ενάμιση χρόνο μετά το τέλος των σπουδών της, ακόμα χλιδάνεργη.
Νομίζω ότι θα τα πάει μια χαρά.
ωραια προτυπα διμιουργουσε στη νεολαια ο λαμογιοκωστοπουλος με τα κωλοαθρα του και ενας εισαγγελεας δεν εχει επεμβει ποτε! πριν 5-10 χρονια μας καναν πλυση εγκεφαλου πως να μην δουλεουμε και να την "περναμε" χαλαρα και κυριλατα, τωρα μας κανουν πλυση εγκεφαλου για να μας διμιουργησουν ενοχες πως τοσα χρονια καθομασταν δεν καναμε τιποτα και ηρθε η ωρα να "πληρωσουμε" και δεν πρεπει να αντιδρουμε καθολου παιδια η απολυτη δημοκρατια που απολαμβανουμε απο τη μεταπολιτευση και μετα (74) (οπως μας υπενθυμιζουν και οι δημοκρατες πολιτικοι μας 
) θελει γρεμισμα! με καθε κοστος! η ψωροελιτ αυτου του τοπου πρεπει να πληρωσει για τα εγκληματα της...
Οι Χλιδάνεργοι
Ζουν ανάμεσά μας
Μια γενιά μορφωμένων Ελλήνων που ζουν με τους γονείς τους, βγαίνουν κάθε βράδι, δουλεύουν σποραδικά και για ψίχουλα, ταξιδεύουν, και τσακίζουν Prada, Fendi και LV όπου τα πετύ
Η φίλη μου η Μαρία ήρθε και με βρήκε για πρώτη φορά τον περσινό Σεπτέμβριο. Λίγους μήνες νωρίτερα είχε επιστρέψει από την Αγγλία με το μεταπτυχιακό της, μετά είχε πάει τέσσερις μήνες διακοπές (στο Μπαλί, τη Μύκονο και τη Φλωρεντία), και τώρα είχε έρθει μαυρισμένη και έτοιμη να ξεκινήσει την καριέρα της, και μια νέα ζωή.
"Θέλω να μου βρεις δουλειά στην εταιρία σου", μου είπε με τον επιτακτικό τρόπο που λέει τα πάντα. Ήταν 26 χρονών.
Αν και είμαι εντελώς ακατάλληλος για τέτοιου είδους διαμεσολαβήσεις, μισάνθρωπος ων, σεβάστηκα το αίτημα της καλής φίλης, ρώτησα και έμαθα ότι πράγματι, υπήρχε μια ανοιχτή θέση στο διαφημιστικό τμήμα μιας εταιρίας για την οποία είχα κάνει κάποιες μεταφράσεις, προώθησα το βιογραφικό της και, ικανοποιημένος που έκανα το καλό για έναν συνάνθρωπο, το ξέχασα εντελώς.
Μετά από τρεις μέρες η Μαρία με πήρε τηλέφωνο, έξαλλη.
"Υποδοχή διαφήμισης; Η θέση που μου βρήκες είναι για υποδοχή διαφήμισης;"
"Ποιος; Τι; Ποιος είναι;" είπα (με είχε ξυπνήσει).
"Εγώ έχω κάνει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης στο Λονδίνο και θα πάω να σηκώνω τηλέφωνα για 600 ευρώ;"
Τι είχε γίνει: Η Μαρία δεν είχε πάει στο ραντεβού. Όταν την πήραν τηλέφωνο για να την καλέσουν έμαθε όσα χρειαζόταν να μάθει, και απέρριψε τη δουλειά μονομιάς.
Η Μαρία, βλέπετε, ανήκει σε μια εντελώς νέα κατηγορία Ελλήνων. Πρόκειται για μια υποκατηγορία της διαβόητης «γενιάς των 700 ευρώ», των νεαρών Ελλήνων, δηλαδή, που έχουν αποκτήσει πολύ καλή μόρφωση, και οι οποίοι βγαίνουν σε μια αγορά εργασίας η οποία δεν τους πολυχρειάζεται, και έτσι δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει μισθό αντίστοιχο των σπουδών τους, ή έστω επαρκή για να συντηρηθούν.
Η συγκεκριμένη υποκατηγορία της Μαρίας περιλαμβάνει τους νέους που, αν και δεν βρίσκουν μια καλοπληρωμένη δουλειά, αρνούνται να κάνουν οποιονδήποτε συμβιβασμό στον τρόπο ζωής τους. Μαθημένοι στο χαρτζιλίκι από τους γονείς κατά τη διάρκεια της εφηβείας και των σπουδών, βγαίνοντας στην «αγορά» εξακολουθούν να επιθυμούν να συχνάζουν στα ίδια μαγαζιά, να ψωνίζουν το ίδιο ακριβά προϊόντα, και να κάνουν ακριβώς την ίδια άνετη ζωή που έκαναν πριν.
Είναι οι χλιδάνεργοι, και δεν πρόκειται να θυσιάσουν ούτε την παραμικρή λεπτομέρεια απ' το lifestyle τους. Όσα κι αν τους πληρώνουν.
Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.
Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς. Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς. Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;
Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει.
Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους τους Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα παιδιά, η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει.
Σε άλλες, βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και να ωριμάσει. Εδώ έχουμε περιπτώσεις σαν το Θεσσαλονικιό φίλο μου το Στέλιο, που οι γονείς του υποσχέθηκαν αυτοκίνητο αν περάσει στις Πανελλήνιες, με τον όρο να περάσει σε σχολή της Θεσσαλονίκης.
Φυσικά, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι νέοι που ανήκουν στη «Γενιά των 700 ευρώ», όλων οι γονείς θέλουν να τους φροντίσουν, κάμποσοι από αυτούς τους γονείς είναι και ευκατάστατοι, αλλά δεν γίνονται όλα τα παιδιά χλιδάνεργοι.
Βλέπετε, είναι στη φύση του νέου να θέλει να αυτονομηθεί, να κάνει κάτι στηριγμένος στα δικά του ποδάρια, μόνος, ανεξάρτητος. Είναι μια ανθρώπινη ανάγκη αυτή. Στην πρώτη μου δουλειά προσελήφθην με μισθό 180.000 δραχμές το μήνα (520 ευρώ), εν έτει 2000, σε ηλικία 23 ετών, και ήμουν πανευτυχής. Εκστατικός. Ακόμα θυμάμαι το πρώτο ζευγάρι παπούτσια που πήρα με τα δικά μου λεφτά.
Μπορεί αυτό να ακούγεται λίγο «Βασιλάκης Καϊλας», αλλά η ανάγκη του ανθρώπου να κάνει πράγματα μόνος του -και κατά συνέπεια να αυτοεπιβεβαιωθεί ως αυτόνομη οντότητα- είναι πανίσχυρη.
Γιατί τότε τόσοι τριαντάρηδες καταπιέζουν αυτή την ανάγκη για να μείνουν στη σφιχτή και γεμάτη ασφάλεια αγκαλιά της τσέπης του μπαμπά;
Είναι απλό: Είναι αρρώστια.
Οι χλιδάνεργοι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι lifestyle junkies, που επιτρέπουν τον εθισμό τους στην ηδονιστική πλευρά της ζωής, κι ας εγκλωβίζονται έτσι σε μια αέναη εφηβεία.
«Δεν μπορώ να μην ψωνίζω. Δεν γίνεται», λέει μια άλλη φίλη, ας την πούμε Πόπη. «Είναι εθισμός, πηγαίνω στο Mall και θέλω να κατεβάσω τα ράφια, να τα δοκιμάσω όλα, να δώσω την κάρτα μου και να τα πάρω σπίτι μου. Η ντουλάπα μου είναι γεμάτη με ρούχα που δεν φοράω ποτέ, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να αγοράζω διαρκώς καινούρια. Το τηλέφωνό μου στο σπίτι είναι μονίμως κατεβασμένο για να μην με πρήζουν από την τράπεζα -χρωστάω πολλά στην κάρτα. Έχω φεσώσει συγγενείς μέχρι και τρίτου βαθμού, το χαρτζιλίκι με το που το παίρνω φεύγει, ο μισθός το ίδιο».
Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί κανείς να καταλογίσει στην κοινωνία του υπερκαταναλωτισμού, και η ύπαρξη των χλιδάνεργων είναι ένα από αυτά. Αλλά δεν φταίνε οι τσάντες και τα παπούτσια αν η γυναίκα που τις ψωνίζει το κάνει με λεφτά που δεν έχει ή δεν έχει βγάλει με τον ιδρώτα της.
Ο σφιχτός-όσο-δεν-παίρνει εναγκαλισμός της ελληνικής οικογένειας, που αρνείται να αφήσει τα παιδιά της να ωριμάσουν, δημιουργεί σε συνδυασμό με όλες τις χαρές του lifestyle αυτούς τους αιώνιους εφήβους που προτιμούν να ζήσουν σήμερα ό,τι έχει να τους προσφέρει η ζωή (ο μπαμπάς), παρά να ταλαιπωρηθούν για να το απολαύσουν αύριο.
Ως στάση ζωής αυτή δεν είναι απολύτως καταδικαστέα. Αναρωτιέται όμως κανείς, όταν ο μπαμπάς (ζωή) πάψει να παρέχει, τι θα καταναλώσει ο χλιδάνεργος; Και, ακόμα χειρότερα: Τι θα καταναλώσουν τα παιδιά του;
Προς το παρόν οι χλιδάνεργοι εξακολουθούν να βγαίνουν, να ψωνίζουν, να ταξιδεύουν, να πηγαίνουν σε interviews για δουλειές που δεν χρειάζονται, καθώς ο χρόνος περνά χωρίς συνέπειες. Θα έρθουν συνέπειες στο μέλλον; Έλα ντε.
Είδα τη Μαρία πρόσφατα, καλοντυμένη, αψεγάδιαστη, σε ακριβό εστιατόριο να τρώει με τον -πολύ μεγαλύτερο- φίλο της. Ήταν μια χαρά: Χαρούμενη, ξεκούραστη και, ενάμιση χρόνο μετά το τέλος των σπουδών της, ακόμα χλιδάνεργη.
Νομίζω ότι θα τα πάει μια χαρά.
ωραια προτυπα διμιουργουσε στη νεολαια ο λαμογιοκωστοπουλος με τα κωλοαθρα του
και ενας εισαγγελεας δεν εχει επεμβει ποτε! πριν 5-10 χρονια μας καναν πλυση εγκεφαλου πως να μην δουλεουμε και να την "περναμε" χαλαρα και κυριλατα, τωρα μας κανουν πλυση εγκεφαλου για να μας διμιουργησουν ενοχες πως τοσα χρονια καθομασταν δεν καναμε τιποτα και ηρθε η ωρα να "πληρωσουμε" και δεν πρεπει να αντιδρουμε καθολου παιδια η απολυτη δημοκρατια που απολαμβανουμε απο τη μεταπολιτευση και μετα (74) (οπως μας υπενθυμιζουν και οι δημοκρατες πολιτικοι μας ) θελει γρεμισμα! με καθε κοστος! η ψωροελιτ αυτου του τοπου πρεπει να πληρωσει για τα εγκληματα της... φίλε ηλιος αυτα πού γράφεις ποιο πάνω είναι σωστά....
υπάρχει εκτός από τούς τεμπέληδες τού δημοσίου καί μιά νέα γεννιά τεμπέληδων και καλομαθημένων νέων παιδιών πού έχουν μάθει νά ζούν από τούς καλοπληρωμένους δημόσιους υπάλληλους γονείς καί όχι μόνο......καί πού υπάρχει κίνδυνος νά κάνουν δουλειές πού κάνουν οι αλβανοί κλπ δηλαδή σερβιτόροι κλπ γιά νά επιζήσουν...
θέλω νά προσθέσω επίσης ότι δέν υπάρχει πλέον πουθενά στόν κόσμο χώρα μέ μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλληλων σε αναλογία πληθυσμου πλήν ΚΟΥΒΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ καιμ σέ μερικές χρεοκοπημένες πρώην ανατολικές χώρες πού όμως μειώνετε δραστικότατα...
υπάρχει εκτός από τούς τεμπέληδες τού δημοσίου καί μιά νέα γεννιά τεμπέληδων και καλομαθημένων νέων παιδιών πού έχουν μάθει νά ζούν από τούς καλοπληρωμένους δημόσιους υπάλληλους γονείς καί όχι μόνο......καί πού υπάρχει κίνδυνος νά κάνουν δουλειές πού κάνουν οι αλβανοί κλπ δηλαδή σερβιτόροι κλπ γιά νά επιζήσουν...
θέλω νά προσθέσω επίσης ότι δέν υπάρχει πλέον πουθενά στόν κόσμο χώρα μέ μεγαλύτερο αριθμό δημοσίων υπαλληλων σε αναλογία πληθυσμου πλήν ΚΟΥΒΑΣ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑΣ ΚΟΡΕΑΣ καιμ σέ μερικές χρεοκοπημένες πρώην ανατολικές χώρες πού όμως μειώνετε δραστικότατα...
TRIOKITHARA
Μέλος
- Εγγρ.
- 19 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 13
- Like
- 2
- Πόντοι
- 0
φίλε helios ΄
σωστά αυτά που γράφεις. θέλω να προσθέσω ότι όλοι αυτοί οι λαμογιοπολιτικοί διαχώρισαν τους εργαζόμενους σε δημοσιους υπαλλήλους και μη. οι πρώτοι έχουν μόνο δικαιώματα και απαιτήσεις και οι δεύτεροι μόνο υποχρεώσεις. Δεν καταλαβαίνω τι διαφορά έχει η έγγυος στο δημόσιο απο την έγγυο στον ιδιωτικό η οποία διαφορά συνεχίζει και όταν γίνει μητέρα.Για τις κουφάλες τους συνδικαλιστές /εργατοπατέρες οργαν'ωσεις περί ισότητας νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αναφερθώ. Κάτι τέτοια οδήγησαν τον κόσμο να φιλαέι κατουρημένες ποδιές για να μπεί στο δημόσιο, δημιουργώντας στρατιές ψηφοφορών που απο ένα σημείο και μετά δεν έβλεπαν γιατί περίμεναν την σειρά τους να διοριστούν. Ετσι το ΕΣΥ ειδικά στην επαρχία γέμισε με βοηθητικό προσωπικό. Με το 1 εκ δυ κάθε σπίτι έχει και έναν και το βουλώνει. Αν εξισωνόταν δηνόσιο και ιδιωτικός τομέας σε δικαιώματα και υποχρεώσεις θα ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Αν δούμε στο περίγυρο μας του δυ που γνωρίζουμε θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι θα ζοριζόντουσαν εκτός δημοσίου. απο την άλλη σε κάνουν να νοιώθεις μαλάκας όταν βλέπεις ανθρώπους στα 52 να είναι συνατξιούχοι με καλή σύνταξη και πρόσωπο φράπα γιατί δεν έχουν δουλέψει ποτε (ολυμπιακή ΔΕΗ οτε κλπ).
Τώρα για τους εκδότες του τύπου που αναφέρεις καλά τα λές. Αυτή η κλικα δημιουργήθηκε για να καταργήσει τα υγιή πρώτυπα και να δημιουργήσει τζούλιες.,
σωστά αυτά που γράφεις. θέλω να προσθέσω ότι όλοι αυτοί οι λαμογιοπολιτικοί διαχώρισαν τους εργαζόμενους σε δημοσιους υπαλλήλους και μη. οι πρώτοι έχουν μόνο δικαιώματα και απαιτήσεις και οι δεύτεροι μόνο υποχρεώσεις. Δεν καταλαβαίνω τι διαφορά έχει η έγγυος στο δημόσιο απο την έγγυο στον ιδιωτικό η οποία διαφορά συνεχίζει και όταν γίνει μητέρα.Για τις κουφάλες τους συνδικαλιστές /εργατοπατέρες οργαν'ωσεις περί ισότητας νομίζω ότι δεν χρειάζεται να αναφερθώ. Κάτι τέτοια οδήγησαν τον κόσμο να φιλαέι κατουρημένες ποδιές για να μπεί στο δημόσιο, δημιουργώντας στρατιές ψηφοφορών που απο ένα σημείο και μετά δεν έβλεπαν γιατί περίμεναν την σειρά τους να διοριστούν. Ετσι το ΕΣΥ ειδικά στην επαρχία γέμισε με βοηθητικό προσωπικό. Με το 1 εκ δυ κάθε σπίτι έχει και έναν και το βουλώνει. Αν εξισωνόταν δηνόσιο και ιδιωτικός τομέας σε δικαιώματα και υποχρεώσεις θα ήταν κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Αν δούμε στο περίγυρο μας του δυ που γνωρίζουμε θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι θα ζοριζόντουσαν εκτός δημοσίου. απο την άλλη σε κάνουν να νοιώθεις μαλάκας όταν βλέπεις ανθρώπους στα 52 να είναι συνατξιούχοι με καλή σύνταξη και πρόσωπο φράπα γιατί δεν έχουν δουλέψει ποτε (ολυμπιακή ΔΕΗ οτε κλπ).
Τώρα για τους εκδότες του τύπου που αναφέρεις καλά τα λές. Αυτή η κλικα δημιουργήθηκε για να καταργήσει τα υγιή πρώτυπα και να δημιουργήσει τζούλιες.,
Έχει μεγάλη πλάκα όταν τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν οι "πεφτοσυννεφάδες". Ξέρετε αυτοί που μόλις ακούσουν κάτι για μια πτυχή της Ελληνικής κοινωνίας πέφτουν από τα σύννεφα. Πρώτοι και καλύτεροι οι αγράμματοι δημοσιογραφίσκοι με τις περισπούδαστες αναλύσεις (τύπου Χατζηνικολάου [απόφοιτος Λυκείου]) κλπ και στη συνέχεια οι έκπληκτοι πολίτες.
Τι λέτε 1 μύριο οι ΔΥ ε!. Για πείτε μου σπιτάκι σας πόσους ΔΥ έχετε; Δηλαδή τι περιμένατε να είναι 20000. Όσοι είναι και στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η παραγωγικότητα είναι το πρόβλημα και τα επιδόματα όχι ο αριθμός των ΔΥ. Και βέβαια οι δημοσιογραφίσκοι που προανέφερα έχουν κάλοι καλά τη δουλειά τους. Στηρίζουν τον Γιωργάκη ο οποίος με Συνταγματικό πραξικόπημα έχει καταλύσει κάθε έννοια Συντάγματος και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τρομοκρατούν τον κόσμο με τον κίνδυνο της χρεωκοπίας για να μπορέσουν ελεύθερα να εφαρμόσουν τα μεσαιωνικά διατάγματα που προωθεί ο υπάλληλος του ΔΝΤ (και μη εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό) κ. Παπακωνσταντίνου και η γελοία φυσιογνωμία που ονομάζεται κ. Λομβέρδος ο οποίος έχει αναγάγει το ψέμμα σε πολιτική πράξη.
Οι ίδιοι δεν είναι που στήριζαν τις καθαρές λύσεις του κ.Σημίτη; Μέχρι τη νύχτα που την κοπάνησε από την εξουσία δεν τον παρουσίαζαν ως τον ηγέτη με την μεγαλύτερη δημοτικότητα; Τα ίδια δεν έκαναν με τον κ. Καραμανλή; Ποιός δημσιογραφίσκος σήκωσε τους τόνους όταν το 2007 πέθαναν 74 συνάνθρωποί μας στις πυρκαγιές; απλά έτρεχαν να κάνουν ρεπορτάζ για τους γύφτους που έπαιρναν τα 3000. Κια τώρα στηρίζουν τη συνταγματική δικτατορία του κ. Παπανδρέου. Και ωθούν τους μισούς Έλληνες να μισήσουν τους άλλους μισούς όταν οι ίδιοι τόσα χρόνια δεν εναντιώθηκαν στην πολιτική σαπίλα που διέλυσε τη χώρα και που αποτελεί και το 90% της σημερινής συνταγματικής χούντας (ή εθνοσωτηρίου κυβέρνησης αν προτιμάτε).
Φίλοι μου μην ξανοίγεστε σε κρίσεις και αναθέματα γιατί όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η Ελληνική κοινωνία μετά τα μπάνια του λαού θα μπει σε ένα τούνελ απίστευτης δυστυχίας και φτώχιας. Το μόνο που χρειάζεται ο Έλληνας αυτή τη στιγμή είναι ΑΠΛΑ ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αυτό που θα χρειαστεί δηλαδή ο πατέρας μας, ο γιός μας, ο αδελφός μας οι και εμείς οι ίδιοι που έχουν όλοι πολλές πιθανότητες να μείνουμε άνεργοι. Είμαι 47 ετών και εργάζομαι 20 χρόνια σε πολυεθνική εταιρεία έχω 4 πτυχία (2 πτυχία, 2 μεταπτυχιακά – τα 2 τα απέκτησα δουλεύοντας) μιλάω (με επάρκεια) 3 ξένες γλώσσες. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ίσως από Σεπτέμβρη καταλήξω φορτοεκφορτωτής στη Λαχαναγορά. Οι πολυεθνικές απολύουν σωρηδόν έχουν πλέον τα χέρια λυμένα και σε τελειώνουν με συνοπτικές διαδικασίες γιατί μπορούν πλέον να πάρουν 3 ή 4 στη θέση σου με 500 ευρώ.
Και μετά; Θα πρέπει εγώ να ασχολούμαι με το πόσοι είναι οι ΔΥ ή με το πώς και ποιοι έφτασαν τη χώρα στην εξαθλίωση.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις ποιος από τους υπάρχοντες βουλευτές όλων των κομμάτων (των 2 μεγάλων εννοώ) δεν έχει συμμετοχή στην κατάντια αυτής της χώρας; Αυτοί λοιπόν θα μας σώσουν; Αν σήμερα μας σώζουν με το ζόρι γιατί αύριο να μη μας ξεκάνουν με το ζόρι; Και μην πείτε ότι είναι υπερβολή γιατί αν πέρυσι τέτοια εποχή σας περιέγραφα τη σημερινή κατάσταση θα με θεωρούσατε παρανοϊκό.
Για μένα μια είναι λύση: τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών του Οκτωβρίου θα πρέπει να είναι τέτοια έτσι ώστε να κατανοήσουν οι πραξικοπηματίες ότι ο Έλληνας πολίτης έχει κρίση και δεν είναι υποχείριο. Αυτοί οι κύριοι δεν έχουν καμία λαϊκή εντολή για να υποθηκεύσουν το μέλλον της Ελλάδας για 100 χρόνια. Δεν θα πρέπει απλά να χάσουν δήμους στις εκλογές θα πρέπει να αφανιστούν πολιτικά για υπάρξει ιστορικό παράδειγμα. Για να μην τολμήσει κανείς να διαπράξει ξανά το ίδιο πολιτικό έγκλημα.
Μην μετράτε λοιπόν ΔΥ (που οι σημερινοί εθνοσωτήρες έχουν διορίσει) αλλά τα λεφτά που με τη βία σας έκλεψαν από τη τσέπη, τη μόρφωση που δεν θα πάρει το παιδί σας, τα φάρμακα που δεν θα πάρει ο πατέρας και η μητέρα σας και το μέλλον που σαν έκλεψαν.
Τι λέτε 1 μύριο οι ΔΥ ε!. Για πείτε μου σπιτάκι σας πόσους ΔΥ έχετε; Δηλαδή τι περιμένατε να είναι 20000. Όσοι είναι και στις άλλες χώρες της ΕΕ. Η παραγωγικότητα είναι το πρόβλημα και τα επιδόματα όχι ο αριθμός των ΔΥ. Και βέβαια οι δημοσιογραφίσκοι που προανέφερα έχουν κάλοι καλά τη δουλειά τους. Στηρίζουν τον Γιωργάκη ο οποίος με Συνταγματικό πραξικόπημα έχει καταλύσει κάθε έννοια Συντάγματος και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τρομοκρατούν τον κόσμο με τον κίνδυνο της χρεωκοπίας για να μπορέσουν ελεύθερα να εφαρμόσουν τα μεσαιωνικά διατάγματα που προωθεί ο υπάλληλος του ΔΝΤ (και μη εκλεγμένος από τον ελληνικό λαό) κ. Παπακωνσταντίνου και η γελοία φυσιογνωμία που ονομάζεται κ. Λομβέρδος ο οποίος έχει αναγάγει το ψέμμα σε πολιτική πράξη.
Οι ίδιοι δεν είναι που στήριζαν τις καθαρές λύσεις του κ.Σημίτη; Μέχρι τη νύχτα που την κοπάνησε από την εξουσία δεν τον παρουσίαζαν ως τον ηγέτη με την μεγαλύτερη δημοτικότητα; Τα ίδια δεν έκαναν με τον κ. Καραμανλή; Ποιός δημσιογραφίσκος σήκωσε τους τόνους όταν το 2007 πέθαναν 74 συνάνθρωποί μας στις πυρκαγιές; απλά έτρεχαν να κάνουν ρεπορτάζ για τους γύφτους που έπαιρναν τα 3000. Κια τώρα στηρίζουν τη συνταγματική δικτατορία του κ. Παπανδρέου. Και ωθούν τους μισούς Έλληνες να μισήσουν τους άλλους μισούς όταν οι ίδιοι τόσα χρόνια δεν εναντιώθηκαν στην πολιτική σαπίλα που διέλυσε τη χώρα και που αποτελεί και το 90% της σημερινής συνταγματικής χούντας (ή εθνοσωτηρίου κυβέρνησης αν προτιμάτε).
Φίλοι μου μην ξανοίγεστε σε κρίσεις και αναθέματα γιατί όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η Ελληνική κοινωνία μετά τα μπάνια του λαού θα μπει σε ένα τούνελ απίστευτης δυστυχίας και φτώχιας. Το μόνο που χρειάζεται ο Έλληνας αυτή τη στιγμή είναι ΑΠΛΑ ανθρώπινη αλληλεγγύη. Αυτό που θα χρειαστεί δηλαδή ο πατέρας μας, ο γιός μας, ο αδελφός μας οι και εμείς οι ίδιοι που έχουν όλοι πολλές πιθανότητες να μείνουμε άνεργοι. Είμαι 47 ετών και εργάζομαι 20 χρόνια σε πολυεθνική εταιρεία έχω 4 πτυχία (2 πτυχία, 2 μεταπτυχιακά – τα 2 τα απέκτησα δουλεύοντας) μιλάω (με επάρκεια) 3 ξένες γλώσσες. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Γιατί ίσως από Σεπτέμβρη καταλήξω φορτοεκφορτωτής στη Λαχαναγορά. Οι πολυεθνικές απολύουν σωρηδόν έχουν πλέον τα χέρια λυμένα και σε τελειώνουν με συνοπτικές διαδικασίες γιατί μπορούν πλέον να πάρουν 3 ή 4 στη θέση σου με 500 ευρώ.
Και μετά; Θα πρέπει εγώ να ασχολούμαι με το πόσοι είναι οι ΔΥ ή με το πώς και ποιοι έφτασαν τη χώρα στην εξαθλίωση.
Με ελάχιστες εξαιρέσεις ποιος από τους υπάρχοντες βουλευτές όλων των κομμάτων (των 2 μεγάλων εννοώ) δεν έχει συμμετοχή στην κατάντια αυτής της χώρας; Αυτοί λοιπόν θα μας σώσουν; Αν σήμερα μας σώζουν με το ζόρι γιατί αύριο να μη μας ξεκάνουν με το ζόρι; Και μην πείτε ότι είναι υπερβολή γιατί αν πέρυσι τέτοια εποχή σας περιέγραφα τη σημερινή κατάσταση θα με θεωρούσατε παρανοϊκό.
Για μένα μια είναι λύση: τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών του Οκτωβρίου θα πρέπει να είναι τέτοια έτσι ώστε να κατανοήσουν οι πραξικοπηματίες ότι ο Έλληνας πολίτης έχει κρίση και δεν είναι υποχείριο. Αυτοί οι κύριοι δεν έχουν καμία λαϊκή εντολή για να υποθηκεύσουν το μέλλον της Ελλάδας για 100 χρόνια. Δεν θα πρέπει απλά να χάσουν δήμους στις εκλογές θα πρέπει να αφανιστούν πολιτικά για υπάρξει ιστορικό παράδειγμα. Για να μην τολμήσει κανείς να διαπράξει ξανά το ίδιο πολιτικό έγκλημα.
Μην μετράτε λοιπόν ΔΥ (που οι σημερινοί εθνοσωτήρες έχουν διορίσει) αλλά τα λεφτά που με τη βία σας έκλεψαν από τη τσέπη, τη μόρφωση που δεν θα πάρει το παιδί σας, τα φάρμακα που δεν θα πάρει ο πατέρας και η μητέρα σας και το μέλλον που σαν έκλεψαν.
Επισκέπτης
Απ'ότι φαίνεται έριξες όλο το βάρος στα απλά μαθηματικά και στα υπόλοιπα μαθήματα έκανες κοπάνα..
Τεσπα η ζωή παίκτη δεν είναι απλά μαθηματικά και τα μαθηματικά ποτέ δεν είναι τόσο απλά.
Αν νομίζεις ότι φτιάχνοντας στρατιές ανέργων λύνεις κάποιο πρόβλημα μάλλον τα μαθηματικά που γνωρίζεις είναι ΓΤΠ.
Και περιορίζομαι μόνο στις οικονομικές προεκτάσεις μιας τέτοιας κίνησης (μείωση αγοραστικής δύναμης,καθίζηση της αγοράς κτλ.) χωρίς ν'αναφέρομαι στις κοινωνικές (μην περπατάς ανυποψίαστος)..
Έχουμε και λέμε 500χιλ.άνεργοι,θα φέρουν την επόμενη στιγμή πάνω από 1000000 άνεργους στον ιδ.τομέα και δε σταματά εκεί το κακό.
Αυτοί οι επιπλέον άνεργοι,δε θα μπορούν ν'αποπληρώσουν τα χρέη τους οι τράπεζες θα κόψουν ακόμα και τα ψίχουλα που ρίχνουν στην αγορά κι άλλα λουκέτα κι άλλοι άνεργοι κι ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται..
Τα μαθηματικά είναι απλά όταν έχεις το νου να τα κατανοήσεις,αλλιώς γάματα..
ωραια προτυπα διμιουργουσε στη νεολαια ο λαμογιοκωστοπουλος με τα κωλοαθρα του
Καλημέρα,
Προσωπικά, δεν θα είχα κανενός είδους "ενοχές" αν είχα την οικονομική δυνατότητα να μπορώ να περνάω "χαλαρά και κυριλάτα, χωρίς βιοποριστικό άγχος.
'Οσον αφορά τον Κωστόπουλο, ο τύπος παρουσίαζε απο το 1ο τεύχος του "ΚΛΙΚ" ένα lifestyle το οποίο μπόρεσε τελικά και το εφάρμοσε (βίλλα στη Μύκονο, ακριβά κοστούμια, κλπ...glamour γενικότερα).
Το γεγονός πως κατάφερε και έβγαλε χρήματα, δεν νομίζω πως αποτελεί "επιβαρύντικο" στοιχείο.
foufoutos_30
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Νοε 2009
- Μηνύματα
- 12.365
- Like
- 34
- Πόντοι
- 166
1 εκατομυριο πριν την εποχη του καλικρατη και των αποκρατικοποιησεων..αγαλι αγαλι γινεται η αγουριδα μελι..
ρε φιλε το κωλοσυστημα που βριζουμε δεν τον εκσεθρεψε?? στις κλαδικες του λαλιωτη δεν ετρεχε?? ποιος τον ανεδειξε αραγε?? το κομματικο κρατος μηπωςΚαλημέρα,
Προσωπικά, δεν θα είχα κανενός είδους "ενοχές" αν είχα την οικονομική δυνατότητα να μπορώ να περνάω "χαλαρά και κυριλάτα, χωρίς βιοποριστικό άγχος.
'Οσον αφορά τον Κωστόπουλο, ο τύπος παρουσίαζε απο το 1ο τεύχος του "ΚΛΙΚ" ένα lifestyle το οποίο μπόρεσε τελικά και το εφάρμοσε (βίλλα στη Μύκονο, ακριβά κοστούμια, κλπ...glamour γενικότερα).
Το γεγονός πως κατάφερε και έβγαλε χρήματα, δεν νομίζω πως αποτελεί "επιβαρύντικο" στοιχείο.
πολλοι λιγοι ειχαν μια καλη επιχειρηματικη ιδεα σ αυτο το τοπο και με το σπαθι τους πηγαν μπροστα! ολοι κρατικες προμηθειες, κλαδικες που τους ανοιγαν τις πορτες, επιχορηγησεις!! τι να λεμε τωρα και το αλλο το λαμογιο ο λαλιωτης που χαθηκε??? θα χουν λεφτα να φανε μεχρι και τα τρισεγγονα του! και αυτος ρε πουστη δε δουλεψε ποτε 
amjik
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 12 Μαΐ 2008
- Μηνύματα
- 45.565
- Κριτικές
- 61
- Like
- 43.063
- Πόντοι
- 22.785
Μαλάκα τό πιάτο θέλω ............
ΣΕ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΡΕΣΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ!
Θα ήτανε έξάλλου πολύ βαρετό να είμασταν όλοι οι άνθρωποι ίδιοι κύριε κολάκια
foufoutos_30
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Νοε 2009
- Μηνύματα
- 12.365
- Like
- 34
- Πόντοι
- 166
ξεχασες την εμφυτευση τριχων και την ξανθια μοντελα με την μπουκαπορτα..
ρε φιλε το κωλοσυστημα που βριζουμε δεν τον εκσεθρεψε?? στις κλαδικες του λαλιωτη δεν ετρεχε?? ποιος τον ανεδειξε αραγε?? το κομματικο κρατος μηπως
Δεν ξέρω αν πήρε χρήματα από το κράτος...οτι έγραφε υπέρ του ΠΑΣΟΚ, είναι σίγουρο (νομίζω είχε πάρει και συνέντευξη από τον Α.Γ.Π).
Πούλαγε όμως και 130.000 τεύχη - "άπιαστο" όνειρο για τα σημερινά έντυπα - και είχε φτάσει το ΚΛΙΚ να έχει τις μισές σελίδες του γεμάτες με διαφήμιση.
Όσον αφορά το ΛΑΛΙΩΤΗ...ΜΕΓΑ ΛΑΜΟΓΙΟ!!!
Αυτός δεν είχε "διαχειριστεί"
το 1ο πακέτο που είχε έρθει μέσω ΕΕ για το κτηματολόγιο? Το τι απέγινε με το κτηματολόγιο, είναι γνωστό...
amjik
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 12 Μαΐ 2008
- Μηνύματα
- 45.565
- Κριτικές
- 61
- Like
- 43.063
- Πόντοι
- 22.785
ρε φιλε το κωλοσυστημα που βριζουμε δεν τον εκσεθρεψε?? στις κλαδικες του λαλιωτη δεν ετρεχε?? ποιος τον ανεδειξε αραγε?? το κομματικο κρατος μηπως
Η λέξη είναι άβέβαιου έτύμου και πιθανολογείται οτι προέχεται απο την ίσπανική έκφραση “la moya” που σημαίνει ή τάδε.