Μικρό λάθος κάνεις, αλλά ξεχνάς και κάτι βασικό για να είναι πλήρης η ανάλυση.
Το λάθος που κάνεις, είναι ότι τα τετραγωνικά των κοινόχρηστων (αλλά και άλλων) χώρων δεν πουλιούνται, αλλά κατασκευάζονται και έχουν κόστος.
Αυτό που ξεχνάς είναι ότι τα τετραγωνικά που λαμβάνει ο οικοπεδούχος σαν αντιπαροχή, πάνε και αυτά για πώληση (μπορεί και όλα). Ο οποίος οικοπεδούχος, θα πουλήσει στην ίδια τιμή τουλάχιστον με τον εργολάβο και θα έχει και αυτός κάποιο κέρδος. Από εδώ λοιπόν, αρχίζει μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση:
α) το κέρδος του οικοπεδούχου, είναι προφανώς ίσο με τις πωλήσεις των διαμερισμάτων που έλαβε ως αντιπαροχή (δλδ...όση ώρα έπαιζε τάβλι) μείον την αξία του οικοπεδου που παραχώρησε και για να το προσδιορίσουμε, πρέπει να ξέρουμε την αξία του οικοπέδου.
β) Η παραπάνω πράξη....ορίζει ουσιαστικά και το ποσοστό της αντιπαροχής.
γ) Από το β) προκύπτει συνήθως ένα ποσοστό, το οποίο τελικά δίνει στον οικοπεδούχο ίσο (έστω, περίπου ίσο) κέρδος όσο έχει και ο εργολάβος. Αλλιώς, κάτι δεν πάει καλά με το ποσοστό της αντιπαροχής.
Οπότε....όσο κάφροι είναι οι εργολάβοι, άλλο τόσο είναι και οι οικοπεδούχοι.
Η πλάκα είναι...(και δεν έχει αναφερθεί πουθενά αυτό στις χιλιάδες σελίδες του thread), ότι οι οικοπεδούχοι...είναι προφανώς περισσότεροι από τους εργολάβους, αλλά αυτό μάλλον δεν ενοχλεί κανέναν.
Μάλλον είστε όλοι οικοπεδούχοι!!!!