[size=25pt]Δ. Ρέππας: Στο εγχείρημα της Κεντροαριστεράς και με τον ΣΥΡΙΖΑ[/size]
Γράφει ο Δ. Ρέππας
1. Ποιο ΠΑΣΟΚ για ποια Κεντροαριστερά
Η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς και κατά μείζονα λόγο του ΠΑΣΟΚ μπορεί να επιτύχει μόνο με όρους συμμετοχής της βάσης και όχι με όρους κορυφής ή συμφωνίας αξιωματούχων μέσω επικοινωνιακής επιβολής τους στη δημόσια ζωή. Αυτό προϋποθέτει πάνω απ' όλα αξιόπιστη σχέση της ηγεσίας με τη βάση που στηρίζεται στην αλήθεια και μόνο. [size=18pt]Η αλήθεια είναι ότι το ΠΑΣΟΚ απώλεσε περίπου 400 χιλιάδες ψήφους σε σχέση με το 2012, υποχώρησε κατά 35% ως προς την ποσοστιαία δύναμη που είχε στις προηγούμενες εκλογές και αναδείχθηκε για πρώτη φορά, από την ίδρυσή του, στην τέταρτη θέση και μάλιστα με μονοψήφιο εκλογικό ποσοστό. Η θριαμβολογία της ηγετικής ομάδας θα μου ήταν κατανοητή, μόνο για την αντοχή του ΠΑΣΟΚ εφόσον δήλωνε ταυτοχρόνως πως έλαβε το μήνυμα και σχεδιάζει ριζική αλλαγή πλεύσης. Αντιθέτως, με δηλώσεις της μας παραπέμπει στην ιστορία του Χότζα και στον τρόπο που έκανε την καλύβα να φαίνεται ευρύχωρη.[/size] Αν έπρεπε να κοιτά κάπου η ηγετική ομάδα, δεν είναι το κάτω των δημοσκοπήσεων αλλά το πάνω των εκλογικών αναμετρήσεων του παρελθόντος. Είναι λυπηρό, στα όρια της ιστορικής στρέβλωσης, αυτό που συνέβη κατά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων. [size=18pt]Για όλα τα κόμματα υπήρχε η συγκρίσιμη στήλη των εκλογικών αποτελεσμάτων του 2012 με εξαίρεση το ΠΑΣΟΚ. [/size]Η αναφορά των αποτελεσμάτων της Ελιάς του 2014 με κενή την κάρτα για τα αποτελέσματα του ΠΑΣΟΚ του 2012 φανερώνει πως η ηγετική ομάδα ερμηνεύει αντίστροφα την ψήφο προς την ΕΛΙΑ σε σχέση με την πραγματικότητα. Η ψήφος μου στο ΠΑΣΟΚ ήταν ψήφος για αλλαγή πορείας και όχι ψήφος έγκρισης της πολιτικής και της στάσης του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω πως το ίδιο ακριβώς ισχύει για ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων της ΕΛΙΑΣ. Πιστεύω, επίσης, πως αν στις πρόσφατες εκλογές κατέρχονταν το ΠΑΣΟΚ ως ΠΑΣΟΚ και η ΕΛΙΑ με τις άλλες, εκτός του ΠΑΣΟΚ, δυνάμεις της, θα είχαμε πλήρη αποκάλυψη των πραγματικών μεγεθών. Κι όμως, το ΠΑΣΟΚ με αυτή την ιστορική πορεία και καταγραφή, εμφανίστηκε στις εκλογές ως ισοϋψής εταίρος με θνησιγενείς πολιτικές κινήσεις.
2. Συνέδριο ΠΑΣΟΚ για την επανίδρυση της Παράταξης
Το εκλογικό αποτέλεσμα επιβάλλει στο ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει αμέσως σε ένα ιδρυτικό συνέδριο παράταξης. Το συνέδριο αυτό θα είναι ανοικτό και αντιπροσωπευτικό με τις εγγυήσεις μιας κοινά αποδεκτής οργανωτικής επιτροπής.
Εξ' ορισμού συμμετέχουν σ' αυτό όλοι ανεξαιρέτως εφόσον το επιθυμούν.
Το περιεχόμενό του θα εστιαστεί σε δύο κυρίως θέματα:
α) την κομματική έκφραση του χώρου (όνομα, σύμβολα) για τα οποία θα αποφασίσει το συνέδριο
β) την φυσιογνωμία και την πολιτική στάση, το πρόγραμμα και τις συμμαχίες.
Δεν μπορεί να συγκροτηθεί Συνέδριο για όποιας μορφής νέο κομματικό φορέα αν δεν προηγηθεί Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, που ως αυτόνομο και αυτοκυρίαρχο θα αποφασίσει για τον εαυτό του. Δε νοείται η παράκαμψη του ΠΑΣΟΚ, της ιστορίας και της παρακαταθήκης του ώστε να ιδιοποιηθούν τον πολιτικό χώρο σχήματα και παράγοντες που θεωρούν ότι η παράταξη τους ανήκει. Διαφορετικά, η ρήξη είναι αναπόφευκτη και οριστική. Η χώρα έχει ανάγκη από έναν φορέα της σύγχρονης σοσιαλιστικής Αριστεράς και σ' αυτό καταλύτης μπορεί να είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ, των Αρχών του και της βάσης του.
3. Προοδευτική Προγραμματική Συμφωνία
Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει όχι για τον εαυτό του και τα στελέχη του αλλά για τη χώρα και τους πολίτες. Οφείλει να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, όχι με τη διαμόρφωση του τρίτου πόλου, αλλά του ενός εκ των δύο ισχυρών πόλων που λειτουργούν σχηματικά ως Αριστερά και Δεξιά, όπως σε όλες τις προηγμένες δημοκρατίες. Το πολιτικό σύστημα είναι διπολικό με επιμέρους αποχρώσεις έως και σημαντικές διαφορές στο εσωτερικό κάθε πόλου, δεν είναι τριπολικό. Πριν από δέκα μήνες, στο συνέδριο του ΙΣΤΑΜΕ στις 3/9/2013 είχα διατυπώσει ευθέως την πρότασή μου για τη νέα Κεντροαριστερά. Αυτό το εγχείρημα δεν μπορεί να αποκλείει εξ' ορισμού το κόμμα που στεγάζει το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών που αυτοχαρακτηρίζονται κεντροαριστεροί. Μεταξύ άλλων, σε αυτή την παρέμβασή μου έγραφα: [size=18pt]«Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ανοικτό στο ενδεχόμενο της προοπτικής σύμπραξης για το σχηματισμό κυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ αν οι συνθήκες το επιβάλλουν»[/size]. Δεν ξεχνώ την ανιστόρητη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί Πινοσέτ και χούντας, ούτε την αγαστή σύμπνοια στο «κίνημα αγανακτισμένων» ναζί και αναρχικών, δεξιών και αριστερών και ακόμη δεν μου διαφεύγει το ότι με την παρασκηνιακή ενεργοποίηση μηχανισμών και συμφερόντων ένας πρωθυπουργός οδηγήθηκε σε παραίτηση και μια χώρα σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, εν μέσω εμφυλιοπολεμικού κλίματος, μόνο και μόνο για να επιβληθεί το επιθυμητό κυβερνητικό status. Διατηρώ τις απόψεις μου για το προγραμματικό κενό του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η κυβερνητική ετοιμότητα δεν πείθει. Αν όμως η λαϊκή εντολή δοθεί προς αυτή την κατεύθυνση, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να κάνει τις επιλογές του. Τούτων δοθέντων δεν βρίσκω ορθή ούτε τη μονοσήμαντη προς το ΣΥΡΙΖΑ πολιτική κριτική της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, την ίδια ώρα που ευνουχίζει τον αντιπαραθετικό λόγο της προς την Δεξιά.
Η χώρα έχει ανάγκη από: - ρήξεις αλλά με δημοκρατία, -ανατροπές αλλά με δημιουργία, -αλλαγές αλλά με ασφάλεια.
Αυτή η προοπτική μπορεί να στηριχθεί σε ένα ευρύ μέτωπο προοδευτικών δυνάμεων στη βάση μιας προγραμματικής συμφωνίας σε τέσσερις βασικούς τομείς:
α. Περιφρούρηση της πολιτικής και των δημοκρατικών θεσμών απέναντι στην αμφισβήτηση του Κοινοβουλευτισμού και τη διαπλοκή συμφερόντων.
β. Διασφάλιση του ευρωπαϊκού κεκτημένου απέναντι σε πρακτικές περιθωριοποίησης της χώρας και διολίσθησης στη δραχμή.
γ. Στήριξη των δημιουργών για μια παραγωγική και ανταγωνιστική Ελλάδα απέναντι στον κρατισμό και την κρατικοδίαιτη διαφθορά.
δ. Σύναψη νέου κοινωνικού συμβολαίου, με ανάδειξη της ατομικής και συλλογικής ευθύνης και υπεράσπιση των δικαιωμάτων απέναντι στη μεσαιωνική αντίληψη για τα αγαθά της παιδείας, της υγείας, της εργασίας και της ασφάλισης.
Η πορεία του ΠΑΣΟΚ και η πορεία της Κεντροαριστεράς είναι απόλυτα συνυφασμένες: ή κερδίζουν και οι δύο ή χάνουν και οι δύο. Ποιοι θέλουν το πρώτο και ποιοί το δεύτερο; Ζητείται απόδειξη.
