Στην Ελλάδα, αντίθετα, οι δικτάτορες καταδικάστηκαν σε ισόβια. "Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια", είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Της φυλακής τα σίδερα, όμως, (που δεν ήταν και τόσο βαριά για τους συγκεκριμένους) δεν εμπόδισαν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο να ιδρύσει την ΕΠΕΝ. Γραμματέας της νεολαίας της ήταν αρχικά ο Μιχαλολιάκος και αργότερα ο Βορίδης. Στο πλαίσιο των καθηκόντων του, ο τελευταίος απαθανατίστηκε αίρων το τσεκούρι, λίγο πριν τον διαγράψει η ΕΦΕΕ.
Φέτος, σχεδόν 40 χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, είδαμε τον Βορίδη και άλλους συνοδοιπόρους του να ορκίζονται υπουργοί της κυβέρνησης Παπαδήμου και τη Χρυσή Αυγή να εκλέγει βουλευτές! Οι απόγονοι των μαυραγοριτών και των γερμανοτσολιάδων έχουν πάρει θάρρος και ψηφίζουν τις παλιές τους αγάπες.
40 χρόνια μετά, έντρομοι ανακαλύπτουμε πως, στην πραγματικότητα, η αποχουντοποίηση δεν έγινε. Ότι κι εμείς κρύψαμε τα εγκλήματα εκεί όπου είχαμε κρύψει και τα άλλα, της Κατοχής και του Εμφυλίου: κάτω από το χαλί. Μόνο που το χαλί διαλύεται...
καλα μην ζοριζεσαι