bordelman
Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Απρ 2007
- Μηνύματα
- 1.675
- Κριτικές
- 2
- Like
- 16
- Πόντοι
- 16
Παραθέτω ενα αρθρο απο τα Νέα
Ελάτε μαζί μας να μαζέψουμε τα προϊόντα ποιότητας που πετάνε τα καταστήματα. Επόμενο ραντεβού, στις 9 το βράδυ της Πέμπτης, στη γωνία των οδών 115 και Μπρόντγουεϊ». Το κάλεσμα είναι κομψό, αλλά η πραγματικότητα τρομακτική. Ολοένα και περισσότεροι Νεοϋορκέζοι της μεσαίας τάξης αναγκάζονται να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Η εκτίναξη των τιμών των τροφίμων έχει επιπτώσεις παγκοσμίως- μπορεί οι επονομαζόμενες «ταραχές της πείνας» να περιορίζονται (προς το παρόν) στις φτωχότερες χώρες, ωστόσο το θέαμα ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό κοντεύει να γίνει καθημερινότητα όλων μας. Η διαφορά, στη Νέα Υόρκη, είναι η οργάνωση του όλου πράγματος. Οι Freegans- ένας συνδυασμός των λέξεων free (ελεύθεροι) και vegans (χορτοφάγοι)- άρχισαν ως μια οργάνωση η οποία από άποψη, θέλοντας να μποϊκοτάρει ένα οικονομικό σύστημα «όπου το κίνητρο του κέρδους έχει επισκιάσει κάθε ηθικό ενδοιασμό», καλούσε τον κόσμο να κάνει «βουτιά στους σκουπιδοτενεκέδες» επιχειρήσεων φαστ φουντ και σούπερ μάρκετ προκειμένου να μαζεύει πεταμένα τρόφιμα που μπορούν κάλλιστα να καταναλωθούν. Σύμφωνα άλλωστε με μια κυβερνητική μελέτη, οι Αμερικανοί πετούν κάθε χρόνο το 27% του φαγητού που διατίθεται προς κατανάλωση.
Από άποψη, ανάγκη
Οι Freegans άρχισαν ως άποψη, έχουν όμως πλέον γίνει ανάγκη. «Βλέπουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στις συναντήσεις μας», λέει η Τζάνετ Κάλις, μια καθηγήτρια Λυκείου από το Κουίνς και μέλος του κινήματος freegan. info. «Πολλοί από αυτούς δεν θα διανοούνταν μέχρι πρότινος να ψάξουν σε κάδους απορριμμάτων για φαγητό, τώρα όμως αναγκάζονται να το κάνουν». Όπως επισημαίνει η κ. Κάλις, οι Freegans δεν ψάχνουν ποτέ κάδους νοικοκυριών: «Αυτά είναι πραγματικά σκουπίδια, ξέρετε, μισοφαγωμένα και παλιά τρόφιμα», όπως λέει. Μόνο σε απορρίμματα επιχειρήσεων φαστ φουντ όπως π.χ. Dunkin΄ Donuts, Starbucks και Ρret a Μanger και αλυσίδων σούπερ μάρκετ όπως π.χ. D΄Αgostino και Gristedes. «Οι επιχειρήσεις συνήθως αφήνουν τα τρόφιμα που δεν σκοπεύουν πλέον να χρησιμοποιήσουν, στο πεζοδρόμιο, γύρω στις 9 το βράδυ μέσα σε μαύρες πλαστικές σακούλες. Τα απορριμματοφόρα έρχονται περίπου μία ώρα αργότερα. Εμείς προσπαθούμε να τα προλαβαίνουμε. Δεν είναι τόσο σοκαριστικό όσο ακούγεται. Ούτε επικίνδυνο για την υγεία είναι», υποστηρίζει η κ. Κάλις. Η ίδια ποτέ δεν έχει αρρωστήσει από φαγητό που έχει περισυλλέξει από τα σκουπίδια, λέει όμως πάντα στους «νεοσύλλεκτους» Freegans να μην αγγίζουν τα κρέατα: «Το κρέας είναι πάντα πιο επικίνδυνο (...) Οι μπανάνες, αντίθετα, είναι σπουδαίο εύρημα. Ανοίγεις την τσάντα και δεν πιστεύεις στα μάτια σου, ακόμα και 100 υπέροχες μπανάνες που πετάχτηκαν διότι το κατάστημα παρέλαβε καινούργιο φορτίο και αυτή η παρτίδα δεν ήταν πια τόσο φρέσκια».
Κατά κανόνα οι Freegans αποφεύγουν να μιλούν επωνύμως. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι ντρέπονται για αυτό που κάνουν. Μαρτυρία: «Γυρίζοντας από τη δουλειά μου στο σπίτι, μαζεύω πάντα πέντε-έξι σάντουιτς από το Ρret a Μanger. Δεν υπάρχει τίποτε το αηδιαστικό σε αυτό. Βρίσκονται μέσα σε πακέτο, σφραγισμένα. Τα βάζω στην τσάντα μου, τρώω ένα εγώ, προσφέρω σε συναδέλφους ή φίλους, δίνω σε αστέγους στο Μετρό... Το φαγητό έχει γίνει τόσο ακριβό πια, που δεν έχω την πολυτέλεια να μην το κάνω. Υπολογίζω πως κάθε εβδομάδα γλιτώνω περίπου 50 δολάρια ψάχνοντας στα σκουπίδια».
Αν γινεται αυτο στη Αμερικη φαντασου τι θα γινει εδω...
Ελάτε μαζί μας να μαζέψουμε τα προϊόντα ποιότητας που πετάνε τα καταστήματα. Επόμενο ραντεβού, στις 9 το βράδυ της Πέμπτης, στη γωνία των οδών 115 και Μπρόντγουεϊ». Το κάλεσμα είναι κομψό, αλλά η πραγματικότητα τρομακτική. Ολοένα και περισσότεροι Νεοϋορκέζοι της μεσαίας τάξης αναγκάζονται να ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό.
Η εκτίναξη των τιμών των τροφίμων έχει επιπτώσεις παγκοσμίως- μπορεί οι επονομαζόμενες «ταραχές της πείνας» να περιορίζονται (προς το παρόν) στις φτωχότερες χώρες, ωστόσο το θέαμα ανθρώπων που ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό κοντεύει να γίνει καθημερινότητα όλων μας. Η διαφορά, στη Νέα Υόρκη, είναι η οργάνωση του όλου πράγματος. Οι Freegans- ένας συνδυασμός των λέξεων free (ελεύθεροι) και vegans (χορτοφάγοι)- άρχισαν ως μια οργάνωση η οποία από άποψη, θέλοντας να μποϊκοτάρει ένα οικονομικό σύστημα «όπου το κίνητρο του κέρδους έχει επισκιάσει κάθε ηθικό ενδοιασμό», καλούσε τον κόσμο να κάνει «βουτιά στους σκουπιδοτενεκέδες» επιχειρήσεων φαστ φουντ και σούπερ μάρκετ προκειμένου να μαζεύει πεταμένα τρόφιμα που μπορούν κάλλιστα να καταναλωθούν. Σύμφωνα άλλωστε με μια κυβερνητική μελέτη, οι Αμερικανοί πετούν κάθε χρόνο το 27% του φαγητού που διατίθεται προς κατανάλωση.
Από άποψη, ανάγκη
Οι Freegans άρχισαν ως άποψη, έχουν όμως πλέον γίνει ανάγκη. «Βλέπουμε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στις συναντήσεις μας», λέει η Τζάνετ Κάλις, μια καθηγήτρια Λυκείου από το Κουίνς και μέλος του κινήματος freegan. info. «Πολλοί από αυτούς δεν θα διανοούνταν μέχρι πρότινος να ψάξουν σε κάδους απορριμμάτων για φαγητό, τώρα όμως αναγκάζονται να το κάνουν». Όπως επισημαίνει η κ. Κάλις, οι Freegans δεν ψάχνουν ποτέ κάδους νοικοκυριών: «Αυτά είναι πραγματικά σκουπίδια, ξέρετε, μισοφαγωμένα και παλιά τρόφιμα», όπως λέει. Μόνο σε απορρίμματα επιχειρήσεων φαστ φουντ όπως π.χ. Dunkin΄ Donuts, Starbucks και Ρret a Μanger και αλυσίδων σούπερ μάρκετ όπως π.χ. D΄Αgostino και Gristedes. «Οι επιχειρήσεις συνήθως αφήνουν τα τρόφιμα που δεν σκοπεύουν πλέον να χρησιμοποιήσουν, στο πεζοδρόμιο, γύρω στις 9 το βράδυ μέσα σε μαύρες πλαστικές σακούλες. Τα απορριμματοφόρα έρχονται περίπου μία ώρα αργότερα. Εμείς προσπαθούμε να τα προλαβαίνουμε. Δεν είναι τόσο σοκαριστικό όσο ακούγεται. Ούτε επικίνδυνο για την υγεία είναι», υποστηρίζει η κ. Κάλις. Η ίδια ποτέ δεν έχει αρρωστήσει από φαγητό που έχει περισυλλέξει από τα σκουπίδια, λέει όμως πάντα στους «νεοσύλλεκτους» Freegans να μην αγγίζουν τα κρέατα: «Το κρέας είναι πάντα πιο επικίνδυνο (...) Οι μπανάνες, αντίθετα, είναι σπουδαίο εύρημα. Ανοίγεις την τσάντα και δεν πιστεύεις στα μάτια σου, ακόμα και 100 υπέροχες μπανάνες που πετάχτηκαν διότι το κατάστημα παρέλαβε καινούργιο φορτίο και αυτή η παρτίδα δεν ήταν πια τόσο φρέσκια».
Κατά κανόνα οι Freegans αποφεύγουν να μιλούν επωνύμως. Αυτό όμως δεν σημαίνει και ότι ντρέπονται για αυτό που κάνουν. Μαρτυρία: «Γυρίζοντας από τη δουλειά μου στο σπίτι, μαζεύω πάντα πέντε-έξι σάντουιτς από το Ρret a Μanger. Δεν υπάρχει τίποτε το αηδιαστικό σε αυτό. Βρίσκονται μέσα σε πακέτο, σφραγισμένα. Τα βάζω στην τσάντα μου, τρώω ένα εγώ, προσφέρω σε συναδέλφους ή φίλους, δίνω σε αστέγους στο Μετρό... Το φαγητό έχει γίνει τόσο ακριβό πια, που δεν έχω την πολυτέλεια να μην το κάνω. Υπολογίζω πως κάθε εβδομάδα γλιτώνω περίπου 50 δολάρια ψάχνοντας στα σκουπίδια».
Αν γινεται αυτο στη Αμερικη φαντασου τι θα γινει εδω...
