Ούτε ευρώ στους παπάδες....

[giorgospapa]

Μονο για κλαματα? Εγω προσφατα αναγκαστηκα να παρεβρεθω σε βαφτιση και ο τραγος την ξεπεταξε σε λιγοτερο απο 20 λεπτα!!!
Το μυστηριο ειναι οτι το θεωρουν μυστηριο

δε λες που ο συναδελφος σας ξεπεταξε γρηγορα. κι αν τα διαβαζε ολα, παλι θα ελεγες οτι σας αργησε και τετοια..

 

[akatanomastos]

Αρνηθητε καθε συμμετοχη σε εκκλησιαστικα ζητηματα μ υστηρια και λοιπες μαλακιες...

Ξεμπροστιαστε τους...

Ειναι αχρηστοι κηφηνες και ζουν εις βαρος μας

 

[CIVIL111]

Μυστηριο σου λεω ηταν το μυστηριο. Αφου δεν προλαβαν να μοιρασουν ουτε τα σταυρουδακια που δινουν στις βαφτησεις

ρε μπας και τον επιασε κανα "κοψιμο".....

 

[LION7]

Mπας και που τα λενε τα ακουει κανεις?

Κατι ψιθυρισματα λενε μεσα απο το στομα τους και που και που εχουν αναλαμπες και ριχνουν κορονες α λα Λε-πα..πιστα το χουν κανει,σε λιγο θα τους ριχουμε και λουλουδια..

 

[Πανάγος45]

Μακριά τα χερια από τους παπάδες

 

[calvin]

δε λες που ο συναδελφος σας ξεπεταξε γρηγορα. κι αν τα διαβαζε ολα, παλι θα ελεγες οτι σας αργησε και τετοια..

Ναι χαρη τους εκανε!!!
Και πανω που ειχα αρχισει να συμπαθω τον Jeronimo εκατσε και βατοπαιδι και φτου απο την αρχη

 

[Sexpeare in Luv]

Η άποψη της άλλης πλευράς. Πολύ μεγάλο (το ποστ...) αλλά χώρεσε - όπως διατείνεται κι η σχεδόν ομώνυμη ταινία...

Περί εκκλησιαστικής περιουσίας

Μετά την απελευθέρωση και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους (1828), ενώ διατηρείται στη συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας η πίστη στο ιερό και αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας με διάφορα νομοθετήματα επιβάλλεται κατά καιρούς η αναγκαστική απαλλοτρίωση τμημάτων της.

    *  Η αντιβασιλεία του Όθωνα (αλλοεθνής και άλλου δόγματος) πιστεύοντας ότι η περιουσία της Εκκλησίας αποτελεί θησαυρό που κληροδοτήθηκε από τους προγόνους στο ελληνικό έθνος και λησμονώντας την ανεκτίμητη προσφορά των ορθοδόξων μοναστηριών στους παλαιότερους και στους ακόμα νωπούς τότε αγώνες της εθνικής παλιγγενεσίας, με τα βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 απεφάσισε τη διάλυση 416 μοναστηριών και τη διάθεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους με το πρόσχημα να συσταθεί το "Εκκλησιαστικό Ταμείο". Ήταν όμως τόσο κακή η σύσταση και οργάνωση του ταμείου αυτού, ώστε το μόνο που συνέβη ήταν η διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και η πώληση -εκ μέρους επιτηδείων - ιερών σκευών και κειμηλίων στα παζάρια. Το 1836 η απαλλοτριωτική διάθεση της Αντιβασιλείας επεκτάθηκε και στην περιουσία των Μοναστηριών που διατηρήθηκαν σε λειτουργία "χάριν θεάρεστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων". Έτσι απαλλοτριώθηκαν υποχρεωτικά και άλλες μοναστηριακές εκτάσεις, ενώ σε όσεες απέμειναν επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία
   
    *  Στη διάρκεια της δεύτερης και τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, μετά τους Βαλκανικούς και τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως δε έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), το ελληνικό κράτος επέτεινε την απαλλοτριωτική του επιβολή σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας. Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 ("αγροτικός νόμος") και άλλους μεταγενέστερους απαλοτριώθηκαν αναγκαστικά πολλές μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους "προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας". Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίοδο 1917 μέχρι 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος κατέβαλε στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο μόνο το 4% (40 εκατομύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομύρια οφείλονται ακόμα! Τα περισσότερα μοναστήρια καταδικάστηκαν με τον τρόπο αυτό σε μαρασμό και λειψανδρία! Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με υπολογισμούς κατά την πρώτη φάση μόνο, το 50% της γεωργική γης της εκκλησίας δόθηκε σε ακτήμονες, ενώ καη η δεύτερη φάση που ολοκληρώθηκε γύρω στο 1930 ήταν εξίσου μεγάλο το κομμάτι γης της εκκλησίας που απαλλοτριώθηκε.
   
    *  Με τον κωδ. νόμο 4684/1931 περί "Οργανισμοί Διοικήσεως Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής Περιουσίας" αποφασίσθηκε από την Πολιτεία η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών παρά τις επιφυλάξεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε από τη ρευστοποίηση σχεδόν στο σύνολό του εξανεμίστηκε εξαιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και της ξενικής κατοχής (1940-44)
   

    *  Με την από 18/9/1952 "Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων", η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακύρηξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνουσα περιουσία της. Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η "μισθοδοσία" των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό - του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980 - ως υποχρέωσις του Κράτους έναντι των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες είχε προβεί η Εκκλησία της Ελλάδος κατά την δεκαετία 1922-32. Δηλαδή, επειδή το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλει οποιοδήποτε αντίτιμο -όπως προέβλεπε ο νόμος του 1932 - συνεφωνήθη να μισθοδοτούνται επ' άπειρον οι κληρικοί και το Κράτος δεσμεύθηκε επ' αυτού.

    *  Όταν το 1987 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 1700/87 (νόμος Τρίτση) που αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια για την οριστική αποψίλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δόθηκε αφορμή να δημοσιευθούν σημαντικά κείμενα. Μεταξύ αυτών και ένα υπό τον τίτλο "ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα" (περιοδικό "Εκκλησία" 1-15/4/1987, σελίδες 254-55). Με αναμφισβήτητα στοιχεία, στηριγμένο σε μελέτη των Θ. Τσούμα και Δ. Τασιούλα που εκδόθηκε επίσημως από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος λίγο αργότερα, το 1988, αποκεικνύεται ότι στο σύνολο της αγροτικής γης της Ελλάδος ανήκουν

ΔΗΜΟΣΙΟ          43.598.000 στρέμματα
ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ 15.553.200 στρέμματα
ΕΚΚΛΗΣΙΑ         1.282.300 στρέμματα
ΣΥΝΑΙΤΑΙΡΙΣΜΟΙ         1.098.400 στρέμματα

Από αυτά τα 1.282.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, τα 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποι και μόνο τα 169.900 γεωργική καλλιεργίσιμη γη. Δηλαδή οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0.48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας!

Και να ληφθεί υπόψη ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 "εγκαταλείπονται κάθε χρόνο από τους αγρότες και κτηνοτρόφους κατά μέσο όρο 162.400 αγροτικής γης ακαλλιέργητα και ανεκμετάλλευτα". Το 1983 υπολογίστηκαν ως 4.380.000 στρέμματα οι εγκαταλελειμμένες εκτάσεις γης (σχεδόν 3.5 φορές μεγαλύτερες από το σύνολο της γης που ανήκει στην εκκλησία, ενώ σήμερα θα είναι ασφαλώς πολύ περισσότερο).

Παρά ταύτα, στα μάτια κάποιων και η εναπομείνασα περιουσία φαντάζει μεγάλη. Δε λαμβάνεται όμως υπόψη ότι αυτή δεν ανήκει στην Κεντρική Διοίκηση (Ιερά Σύνοδο), αλλά σε περισσότερα από 10.000 εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα και άλλα) το καθένα από τα οποία αγωνίζεται -μέσα από τον κυκεώνα των νομικών και διοικητικών δεσμέυσεων- να διαφυλάξει την κυριότητα και να αξιοποιήσει τα όσα του ανήκουν περιουσιακά στοιχεία, για το καλό του πληρώματος και της εκκλησίας.

Δηλαδή κάθε Μονή και κάθε Ιερός Ναός που είναι ΝΠΔΔ, μεριμνούν για τη συνήθως μικρή περιουσία που έχουν φροντίζοντας για την έντιμη διαχείρισή της και τηρώντας τις αυστηρές διατάξεις που ισχύουν για τα νομικά πρόσωπα. Η διαχείριση αυτή υπόκειται σε τακτικό έλεγχο τόσο από την Εκκλησία όσο και από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς, όχι και το μοναδικό, αποτελεί η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Αθήνα). Έχοντας στην κατοχή της σημαντική περιουσία που την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο της τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών. Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί

η Ριζάρειος Σχολή,
η Ακαδημία Αθνών,
το Αιγινήτειο Νοσοκομείο,
το Μετσόβειο Πολυτεχνείο,
το Σκοπευτήριο,
το Πτωχοκομείο,
η Μαράσλειος Ακαδημία,
το Θεραπευτήριο "Ευαγγελισμός",
το Αρεταίειο νοσοκομείο,
η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή,
οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων,
το Νοσοκομείο Παίδων,
το Νοσοκομείο Συγγρού,
το Λαικό Νοσοκομείο "Σωτηρία",
το Ασκληπείο Βούλας,
η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη,
το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης,
το ΠΙΠΚΑ Βούλας
Ιπποκράτειο Νοσοκομείο,
Γηροκομείο,
Εθνική Βιβλιοθήκη,
Πανεπιστήμιο Αθηνών
142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής
και πολλά άλλα...

Βεβαίως, κανείς δε φρόντισε να μνημονεύονται αυτά, έστω σε μία επιγραφή επί των ανεγερθέντων κτιρίων.

Το δε Δημόσιο έχει γίνει πολλές φορές αποδέκτης εκτάσεων μεγάλης αξίας, τις οποίες παραχώρησε η Εκκλησία προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού. Αυτή, εν συντομία, είναι η αλήθεια.

Η Εκκλησια δικαιούται να έχει περιουσία, όπως δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεών τους όχι μόνο ελληνικά δικαστήρια, αλλά και η Ευρωπαική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν Ορθόδοξες Μονές κατά του νόμου 1700/87. Και είναι σε θέση να την αξιοποιήσουν επωφελώς για τον ελληνικό λαό, αρκεί να αφαιρεθούν τα νομικά και διοικητικά δεσμά που της έχουν κατά καιρούς επιβληθεί.

Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε το πραγματικό μέγεθος της προσφοράς της Εκκλησίας στην ανάπτυξη της Ελλάδος, όπως επίσης και το πραγματικό μέγεθος της εναπομείνουσας περιουσίας της, το οποίο επαναλαμβάνουμε, ανήκει σε περισσότερο από δέκα χιλιάδες διαφορετικά νομικά πρόσωπα. Όσο για τη μισθοδοσία την κληρικών, αυτή αποτελεί υποχρέωση του κράτους προς την εκκλησία, την οποία αποδέχτηκε και υπέγραψε με δική του πρωτοβουλία το ίδιο το κράτος το 1952, επειδή ακριβώς αδυνατούσε να καταβάλλει το αντίτιμο που είχε συμφωνηθεί 20 χρόνια νωρίτερα και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος ακόμη και για το κράτος.


Επιμέλεια, αντιγραφή: Α. Σταλίδης
Πηγές: Εστία, 21/7/2000, Ελεύθερη Ώρα 21/8/2000

 

[Sexpeare in Luv]

Πώς μα τον Αλλάχ απέκτησαν αυτήν την περι-ουσία όμως?

Μωάμεθ & Γεννάδιος επί τω έργω

Η Εκκλησία, λοιπόν, απέκτησε μεγάλη περιουσία όταν… ήταν η ίδια στην εξουσία, τα χρόνια τα Βυζαντινά. Ύστερα, στα χρόνια της τουρκοκρατίας άρχισαν οι “δωρεές” στα μοναστήρια και τα ‘ξωκκλησια. Έχει γραφτεί πολλάκις ότι επειδή οι τούρκοι (η κεντρική διοίκηση, όχι οι υπήκοοι) τα είχαν καλά με την Εκκλησία, της επέτρεπαν να “κατέχει” και δεν επενέβαιναν (πολύ) στα της περιουσίας της. Αντίθετα, οι Έλληνες (ας πούμε έτσι τους κάτοικους του βυζαντίου που κατοικούσαν στον σημερινό ελλαδικό χώρο) δε μπορούσαν να έχουν περιουσίες αφού αυτές πέρναγαν στα χέρια του κάθε κοτσαμπάση ή άλλων τοποτηρητών-διοικητών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί να μεταβιβάζουν τις περιουσίες τους στους μητροπολίτες, στις ενορίες και τα μοναστήρια της περιοχής τους υπό το φόβο ότι θα τις έπαιρναν οι “κατακτητές”.

Ο Σουλτάνος,διόρισε τον Γεννάδιο δεύτερο τη τάξη και εξουσιαστή σε όλους τους σκλάβους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας(εννοείται,ότι οι Μουσουλμάνοι δεν ήταν σκλάβοι,άρα σε όλους τους άλλους χριστιανούς και μη).Ο παμπόνηρος Μωάμεθ ήξερε ότι με αυτό τον τρόπο θα είχε το κεφάλι του ήσυχο,αφού ο συνεργάτης του δεν θα άφηνε με τίποτα κανένα πρόβατο να ξεφύγει από το μαντρί!!Άλλωστε,γεμίζοντας τα μοναστήρια θα άδειαζαν τα βουνά από επαναστάτες!!!!Κι έτσι το “θεάρεστο έργο” της υφαρπαγής περιουσιών συνεχίστηκε με άλλη σφραγίδα!!!Αντί για έδικτα,φιρμάνια!!!!

Ως συνέχεια των Βυζαντινών χρόνων, οι Οθωμανοί διατήρησαν ένα σύστημα διανομής περιουσιών που επεκτείνετο ως αμοιβή για τοποτήρηση και διαφύλαξη των συμφερόντων του Σουλτάνου. Η μοναστηριακή περιουσία πολλαπλασιάστηκε με την κατάκτηση της Ελληνικής επικράτειας προκειμένου οι κάτοικοι να υποχρεώνονται σε εργασία ο καρπός της οποίας διαχειρίζετο από τους κληρικούς - τοποτηρητές, αποδίδοντας τους ανάλογους φόρους στο Σουλτάνο. Ο κεφαλικός φόρος παράλληλα ήταν υπερβολικός και οδηγούσε σε σταδιακή “κατάσχεση” των ιδιωτικών εδαφών. Με αυτή τη μέθοδο ήταν αδύνατη η ανάπτυξη οποιασδήποτε αντίδρασης εφ’ όσον υπήρχε έλλειψη πόρων για τους γηγενείς κατοίκους. Γι’ αυτό και η όποια αντίσταση γινόταν από τους λεγόμενους “Κλέφτες”. Αξίζει να σημειωθεί ότι μοναδική εξαίρεση αποτέλεσε η μονή Εσφιγμένου, που κάλυψε ή βοήθησε αρκετές φορές επαναστάτες. Αυτός είναι και ο λόγος που σήμερα η μονή στερείται περιουσιακών στοιχείων και βάλλεται πανταχόθεν ώστε να απωλέσει και τα εναπομείναντα, κυρίως τον ζωτικό της χώρο.

Αυτή η διαδικασία ξεκίνησε τα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας όπου δεν γνώριζε κανένας πότε θα δημιουργιόταν μία νέα ελεύθερη κρατική οντότητα, και ενδεχομένως θεωρούσαν ότι αυτό θα γινόταν σύντομα. Κάποιοι έχοντας την θρησκεία τους ως μόνο αποκούμπι, μπροστά στον Θεό συμφωνούσαν με τους επίγειους αντιπροσώπους Του ότι σε περίπτωση επαναφοράς της ομαλότητας οι περιουσίες τους θα επιστρέφονταν άμεσα, ενώ στο μεταξύ οι εκκλησιαστικοί άρχοντες θα τους παραχωρούσαν τη χρήση των μεταβιβασμένων περιουσιών τους (οι τούρκοι επέτρεπαν και αυτό).

Μα έλα που για 400 χρόνια οι παπάδες μάζευαν την περιουσία του λαού και πεθάνανε γενιές και γενιές. Όταν το νεοελληνικό κράτος άρχισε να συστήνεται στις αρχές του 19ου αιώνα, οι περιουσίες αυτές ουδέποτε επιστράφηκαν πίσω στο λαό.

Πηγές:

http://olympia.gr/2008/09/09/church/

http://stigalaria.wordpress.com/2008/09/21/τα-οθωμανικά-χρυσόβουλα-λένε-την-αλήθ/

 

[boobmaniac]

Αυτά που λες Sexpeare in Luv, ήταν η αρχή του πώς αποκτήθηκε αυτή η περιουσία. Η συνέχεια όμως είναι ακόμα πιο ανατριχιαστική.

Τα διάφορα Νομικά Πρόσωπα - είτε μονές, είτε μητροπόλεις, είτε άλλα ιδρύματα (γηροκομεία, πτωχοκομεία κ.λπ) - συνεχίζουν το προηγούμενο 'θεάρεστο' έργο τους, χρησιμοποιώντας πρακτικές που καμία σχέση δεν έχουν με τη χριστιανική ηθική.

Επί δεκαετίες τώρα, τα ιδρύματα αυτά, είτε εκβιαστικά (που είναι και το πιο συνηθισμένο), είτε με λαμογιές κάθε είδους, μαζεύουν από συμπολίτες μας που θα πέσουν στα νύχια τους μικρότερες ή μεγαλύτερες περιουσίες. Αλλά μην πηγαίνεις μακριά... Δεν υπάρχει ούτε ένας ναός, που να χτίστηκε με χρήματα της Εκκλησίας. Όλοι οι ναοί έχουν χτιστεί από δωρεές των ενοριτών, επειδή η Εκκλησία ποτέ δεν είχε λεφτά για να διαθέσει.

Κι όταν ακούω για το 'φιλανθρωπικό έργο' της Εκκλησίας μου έρχεται να βάλω τα γέλια.. Είναι η πιο αστεί δικαιολογία που θα μπορούσαν να βρουν! Είναι γνωστό, ότι στα περισσότερα συσσίτια (εκτός του ότι οι ποσότητες είναι πάντα πολύ περιορισμένες) η συντριπτική πλειοψηφία των μερίδων προσφέρονται από τα μέλη (κυρίες) του φιλόπτωχου ταμείου κάθε ενορίας και η μόνη συμμετοχή της κάθε ενορίας ειναι το να προσφέρει ένα σημείο διανομής. Όσο για τα γηροκομεία, τα ξέρουμε: αν ο παπούλης ή η γιαγια δεν τα έχει, δεν περνάει ούτε την είσοδό τους, όχι να τον φιλοξενήσουν κι από πάνω.

Γι' αυτό: ΚΡΑ ρε! ΚΡΑ!!!

 

[boobmaniac]

Όσο για τα δωρηθέντα ακίνητα που έλεγε το πρώτο απόσπασμα, ο συγγραφέας προφανώς δε γνωρίζει την έννοια της δωρεάς, ή τη γνωρίζει μεν, την κάνει γαργάρα δε.

Χαρακτηριστική περίπτωση το νοσοκομείο Πατησίων (πρώην παπάδων): παραχωρήθηκε μεν στο ΕΣΥ, ΑΛΛΑ οι παπάδες θα έχουν και προτεραιότητα στη νοσηλεία και δεν θα πληρώνουν τίποτα όταν χρειάζεται να εξεταστούν / χειρουργηθούν ή τέλος πάντων για όποιο λόγο χρειαστεί να πάνε στο συγκεκριμένο νοσοκομείο.

Ωραία δωρεά ρε! Να κάνω κι εγώ μια τέτοια...

ΚΡΑ ρε! ΚΡΑ!!!

 

[aris63]

Αυτά που λες Sexpeare in Luv, ήταν η αρχή του πώς αποκτήθηκε αυτή η περιουσία. Η συνέχεια όμως είναι ακόμα πιο ανατριχιαστική.

Τα διάφορα Νομικά Πρόσωπα - είτε μονές, είτε μητροπόλεις, είτε άλλα ιδρύματα (γηροκομεία, πτωχοκομεία κ.λπ) - συνεχίζουν το προηγούμενο 'θεάρεστο' έργο τους, χρησιμοποιώντας πρακτικές που καμία σχέση δεν έχουν με τη χριστιανική ηθική.

Επί δεκαετίες τώρα, τα ιδρύματα αυτά, είτε εκβιαστικά (που είναι και το πιο συνηθισμένο), είτε με λαμογιές κάθε είδους, μαζεύουν από συμπολίτες μας που θα πέσουν στα νύχια τους μικρότερες ή μεγαλύτερες περιουσίες. Αλλά μην πηγαίνεις μακριά... Δεν υπάρχει ούτε ένας ναός, που να χτίστηκε με χρήματα της Εκκλησίας. Όλοι οι ναοί έχουν χτιστεί από δωρεές των ενοριτών, επειδή η Εκκλησία ποτέ δεν είχε λεφτά για να διαθέσει.

Κι όταν ακούω για το 'φιλανθρωπικό έργο' της Εκκλησίας μου έρχεται να βάλω τα γέλια.. Είναι η πιο αστεί δικαιολογία που θα μπορούσαν να βρουν! Είναι γνωστό, ότι στα περισσότερα συσσίτια (εκτός του ότι οι ποσότητες είναι πάντα πολύ περιορισμένες) η συντριπτική πλειοψηφία των μερίδων προσφέρονται από τα μέλη (κυρίες) του φιλόπτωχου ταμείου κάθε ενορίας και η μόνη συμμετοχή της κάθε ενορίας ειναι το να προσφέρει ένα σημείο διανομής. Όσο για τα γηροκομεία, τα ξέρουμε: αν ο παπούλης ή η γιαγια δεν τα έχει, δεν περνάει ούτε την είσοδό τους, όχι να τον φιλοξενήσουν κι από πάνω.

Γι' αυτό: ΚΡΑ ρε! ΚΡΑ!!!

Και ξανα,ΚΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ