Η ομοφοβία εμφανίζεται με πολλούς τρόπους:
Institutional: Θεσμική ομοφοβία
Ανώτεροι κοινωνικοί θεσμοί όπως κυβερνηση, σχολειά, θρησκείες, επιχειρήσεις, έχουν κανονισμούς που εξαιρούν τους ομοφυλόφιλους.
Για παράδειγμα :
1.Στην κυβέρνηση:
'Ιδιου φύλου ερωτισμός είναι ακόμη παράνομος. Σχεδόν στις μισές από τις πολιτείες των Η.Π.Α. με ποινές που ταξινομούνται από πρόστιμα μέχρι προσωποκράτηση. Δεν υπάρχουν εθνικοί νόμοι που να προστατεύουν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών. Οι σεξουαλικές μειονότητες εξαιρούνται σύμφωνα με τους νόμους σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ από διατάξεις προστασίας των εργαζομένων (employment protections), διακρίσεις στην κατοικία (housing discrimination), στη μετανάστευση, δικαιώματα στην κηδεμονία παιδιών, στις κοινωνικές παροχές, αστυνομική προστασία, κληρονομιά και σε έμπιστες θέσεις (security clearances). Οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες δεν μπορούν να παντρευτούν νόμιμα μεταξύ τους και έτσι τους στερούνται φορολογικές ελαφρύνσεις, ασφάλεια, σύνταξη και τα ιατρικά πλεονεκτήματα που παρέχονται σε ετεροφυλόφιλους παντρεμένους συζύγους και οι δημόσιες βιβλιοθήκες αρνιούνται να διατηρούν ομοφυλοφιλική λογοτεχνία.
- Ελλάδα: ισχύουν τα παραπάνω, εκτός από την παρανομία. Δεν είμαστε παράνομοι, απλά απαράδεκτοι. Συν το αγαπημένο θέμα ξεφτίλας αρκετών των ΜΜΕ που ζουν ακόμα... σε προ-δικτατορικές εποχές. Φυσικά και ισχύουν οι ευρωπαϊκές προστασίες, αλλά χωρίς να ενημερωθούν οι πολίτες, οι κρατικοί λειτουργοί, οι δάσκαλοι, οι επιστήμονες, οι δημοσιογράφοι.. ποιος θα τις εφαρμόσει ? Στα δικαστήρια η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί δικιολογημένο λόγο αρνητικής κρίσης, αλλά "κερδίζει" την πρόσθετη εχρθρικότητα του εισαγγελέα, μπορεί και του υπόλοιπου δικαστηρίου..
- Ευρώπη: Αρκετά από τα παραπάνω έχουν βελτιωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε αρκετές βορειοευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν πλήρως ή "κάπως" το γάμο, κι αρκετές οδηγίες που απαιτούν ισότητα και προστατεύουν από τις διακρίσεις.
3. Στα σχολειά:
Ελλάδα: Αν και σε όλα τα μέρη του κόσμου φαίνεται ότι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι τουλάχιστον 10% (τουλάχιστον όσοι το παραδέχτηκαν στις σχετικές έρευνες), και φαίνεται επίσης ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι άνθρωποι σε όλους τους τόπους και σε όλες τις εποχές, και φαίνεται επίσης ότι οι άνθρωποι αυτοί νοιώθουν διαφορετικοί και καταπιεσμένοι από πολύ νεαρή ηλικία, παρ' όλα αυτά όμως τα σχολειά μας κάνουν ότι δεν υπάρχει ούτε Ενα ομοφυλόφιλο παιδί στις εκατοντάδες των μαθητών κάθε σχολειού. Ούτε την εχθρική επιθετική ομοφοβία ενάντια σε κάθε παιδί με ελάχιστη ή και καθόλου αφορμή δεν βλέπουν και δεν ακούνε οι δασκάλοι μας. Είναι κουφοί και στραβοί και δεν ξέρουν να το διαχειριστούν και δεν φταίνε αυτοί, μόνο που τα διαφορετικά παιδιά εξακολουθούν και θα εξακολουθούν να υποφέρουν και να πληγώνονται και να μην έχουν καμιά ελπίδα να βρουν βοήθεια και στήριξη πουθενά, λόγω ακριβώς αυτής της έλειψης υπευθυνότητας απο τους δασκάλους τους !
Κανένας έλληνας δάσκαλος δεν καταλαβαίνει ποιες τρομερές αλήθειες αποκαλύπτονται πίσω από μια "παιδιάστικη" κακία ενός μαθητή μικρής τάξης του δημοτικού που επιτίθεται λεκτικά σε συμμαθητή του με φράσεις όπως αυτή που ακούστηκε φέτος σε αυλή ελληνικού δημοτικού, με έλληνες μαθητές "Είσαι πούστης! Να πας στα παιδιά του γυμνασίου, να δεις τί θα σου κάνουνε!"
Κανένας έλληνας εκπαιδευτικός δεν πρόκειται ποτέ να ερευνήσει αυτή την καταγγελία κακοποίησης, αφού ούτε που την ακούει, ούτε που την καταλαβαίνει, δεν έχει μάτια να δει. Τα παιδιά του συγκεκριμένου και κάθε άλλου γυμνασίου μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητα το έργο τους..
3. Στο στρατό:
Αν και ο στρατός δέχεται επίθεση απ τα δικαστήρια για την εξαίρεση και/ή για την άμεση απόλυση των ομοφυλόφιλων, η τρέχουσα πολιτική είναι, παρ' όλα αυτά, απαγορευτική και συντηρεί δυο μέτρα και δυο σταθμά μεταξύ των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων.
4. Οργανωμένοι θρησκευτικοί θεσμοί:
"Αν τους ανακαλύψουν ή αν οι ίδιοι ομολογήσουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι, τότε οι ιερείς, οι ραβίνοι, οι κατώτεροι ιερείς και οι άλλοι υπάλληλοι σε πολλές περιπτώσεις απαλλάσσονται από τη θέση και τα προνομία τους. Οι υπάλληλοι και οι ενορίτες, παρόμοια, έχουν αφοριστεί, εξοστρακιστεί τους αρνιούνται την συμμετοχή τους στις θρησκευτικές τελετές. Οι φοιτητές και οι νεοφώτιστοι απορρίπτονται από ενοριακά σχολεία και ιερατικούς βαθμούς".
5. Ιατρικές και Ψυχιατρικές επιστήμες.
Μέχρι το 1973, η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ότι είναι παθολογία που απαιτεί θεραπεία. Ακόμη και με τις αλλαγές στους κανονισμούς των επιστημονικών οργανώσεων, πολλοί επαγγελματίες ακόμα προσπαθούν να μετατρέψουν τους ομοφυλόφιλους σε άτομα ετεροφυλοφιλικού προσανατολισμού. Οι γιατροί συνήθως θεωρούν δεδομένο ότι ο ασθενής τους είναι ετεροφυλόφιλος, ως εκ τούτου αποφεύγουν να ρωτήσουν ή να συμπληρώσουν τεστ που απευθύνονται αποκλειστικά στις ομοφυλοφιλικές ανάγκες.
Στα νοσοκομεία οι επισκέψεις συχνά περιορίζονται στους συγγενείς εξ αίματος, παραλείποντας τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες συντρόφους. Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες εξαναγκάζονται να υποστούν λοβοτομές και άλλες επιθετικές μεθόδους για να "θεραπεύσουν" την "ασθένεια" τους. Οι συγγενείς είχαν το δικαίωμα να κλείνουν τους ομοφυλόφιλους σε ψυχιατρικές κλινικές απλά και μόνο εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Και τελικά, πολλοί θεραπευτές ακόμη θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αποδεκτή.
Ελλάδα: κάποιος ψυχολόγος κυκλοφορούσε στο Φεστιβάλ Περηφάνειας της Αθήνας το 2005, μας συστηνόταν με την επαγγελματική του ιδιότητα, και ρωτούσε αν θέλουμε βοήθεια. Μάλλον απογοητεύτηκε που δεν ήθελε κανείς τη βοήθειά του.. Διάλεξε την τελείως λάθος μέρα και τον λάθος τόπο για να ψαρέψει απληροφόρητους πελάτες..
Συλλογική ή κοινωνική ομοφοβία:
Αν και δεν έχουν γραφτεί σε νόμους, οι κοινωνικοί κώδικες της συμπεριφοράς συνηθίζουν να καταπιέζουν τους ομοφυλόφιλους.
1. Η άρνηση της μόρφωσης:
Τα σχολεία αποφεύγουν να παρέχουν πληροφορίες σχετικές με τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ανθρώπων που συζητούν στα Αγγλικά (σε εμάς στα Αρχαία και στα Νέα Ελληνικά), στην Ιστορία και στα άλλα μαθήματα. Πράγματι, έχουν γίνει συστηματικές προσπάθειες παραποίησης ιστορικών αφηγήσεων ερώτων του ίδιου φύλου. Για παράδειγμα, ο μικρανηψιός του Μιχαήλ Αγγέλου άλλαξε την φρασεολογία των σονέτων του θείου του για να τα κάνει πιο ευπρόσδεκτα στο ετερόφυλο κοινό.
2. Η άρνηση της κοινωνικής δύναμης.
Αδιάφορο πόσο πολλές έρευνες έχουν γίνει που δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού είναι λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, (λίγο πάνω από 1 στους 10) ή αμφιφυλόφιλοι & queer άνθρωποι (πολύ περισσότεροι) και αδιάφορο πόσο συχνά αυτές οι μελέτες επιβεβαιώνονται, φαίνεται να υπάρχει μια γενική άρνηση αναγνώρισης τού πόσοι πολλοί ομοφυλόφιλοι υπάρχουν πραγματικά.
3. Ο φόβος της ορατότητας:
Οι σεξουαλικές μειονότητες προσπαθούν να κρατήσουν ιδιωτική την προσωπική τους ζωή, και ισχυρίζονται ότι "δεν είναι σημαντική". Αν δεν ήταν πραγματικά σημαντική, γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι συχίζονται όταν την αναφέρουν; Προφανώς, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μεγάλη πίεση για να κρατηθεί κρυφή. (Γιατί αλήθεια να μην χρειάζεται να κρατούν το ίδιο κρυφή την προσωπική τους ζωή και οι ετεροφυλόφιλοι?)
4. Η Συνομωσία της Σιωπής:
Η χρήση ενός "αποδεδειγμένου" ομοφυλόφιλου ή λεσβίας σε έναν οργανισμό ή επιχείρηση χρησιμοποιείται ως απόδειξη ότι ο οργανισμός έχει κάνει υποχωρήσεις και δεν κάνει διακρίσεις ("bent over backbackwards"), είναι αμερόληπτος, όταν στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια να αποσιωπήσει παράπονα & πιθανές μηνύσεις από τους ανθρώπους που είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι.
5. Δημιουργία συγκεκριμένων χώρων κοινωνικοποίησης: Οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες περιθωριοποιούνται, όπως κι άλλες μειονότητες. Aναγκάζονται να έχουν τα δικά τους "στέκια" στα οποία δεν αναμιγνύονται οι "άλλοι".. όπως οι μετανάστες, οι έγχρωμοι..
6. Αρνηση Αυτοπροσδιορισμού (ταυτότητας):
Πήρε αρκετό χρόνο για την κοινωνία το να αποδεχτεί τον αυτοπροσδιορισμό Αφρο-Αμερικάνος. Πιθανώς θα χρειαστεί ακόμη περισσότερος καιρός για την κοινωνία να αποδεχτεί οποιονδήποτε όρο επιλέξουν οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες για να περιγράψουν τους εαυτούς τους.
7. Αρνητικός συμβολισμός (Στερεότυπα).
Αρνητικοί μύθοι και στερεότυπα σχετικά με τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες ακόμη αφθονούν στην κοινωνία μας.
8. Ανοχή (Ανεκτικότητα;), Αποδοχή και Ομοφοβία: Η ανοχή μπορεί να είναι η μάσκα για να κρυφτούν βασικά θεμελιώδη έντονα μίση (απέχθειες) ή και φόβοι. Επί της ακούσιας αποδοχής των ομοφυλόφιλων, συχνά προβάλλεται η ανάπτυξη κι η πρόοδος. Η Αποδοχή μπορεί να γίνει είδος προκατάληψης αφού υπονοεί ότι υπάρχει πράγματι κάτι να αποδεχτούμε.
Ο Ριντλ προτείνει τέσσερα θετικά κριτήρια - ενδείξεις περιορισμού της ομοφοβίας :
1. Βοήθεια/συμπαράσταση:
Οι άνθρωποι συμφωνούν να δουλέψουν για και να υποστηρίξουν τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα όπως θα έκαναν και για οποιαδήποτε άλλη μειονοτική ομάδα.
2. Θαυμασμός:
Η παραδοχή (αναγνώριση;) ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος ή λεσβία απαιτεί τεράστια δύναμη και κουράγιο.
3. Εκτίμηση:
Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες εκτιμούνται (& συν-υπολογίζονται;) για την δικιά τους συμβολή στην διαφορετικότητα.
4. Υποστήριξη
Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες θεωρούνται απαραίτητοι στην κοινωνία μας.
η αντίδραση στην καταπίεση
Από τα Ελληνικά, το στίγμα είναι φυσικό σημάδι που έχει χαραχτεί ή καεί στο δέρμα του προσώπου για να δηλώσει ότι πρόκειται για σκλάβο ή για εγκληματία. Αν και οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες δεν είναι φυσικά ακρωτηριασμένοι, η διάκριση έχει σαν αποτέλεσμα ψυχικά τραύματα και τον στιγματισμό. (στμ: Προτίμησα τον όρο "ψυχικά τραύματα" απ τον όρο "αισθηματικές τομές" του πρωτοτύπου) . Ο Αλπορτ απαριθμεί τις ποικιλίες των αρνητικών αποκρίσεων στο στιγματισμό συμπεριλαμβάνοντας:
1. Βασανιστικό, συνεχές και επίμονο ενδιαφέρον - συνέπεια των αισθημάτων της βαθιάς ανησυχίας, της υποψίας και της ανασφάλειας.
2. 'Αρνηση (και από τον εαυτό της/του και από τους άλλους) ότι είναι πραγματικό μέλος μειονοτικής ομάδας.
3. Κοινωνική απόσυρση και παθητικότητα (αδράνεια;)
4. Συμπεριφορά κλόουν ή γελωτοποιού (gay!), στην προσπάθεια να γίνει αποδεκτός από την επικρατούσα ομάδα.
5. Πανουργία και πονηριά, πολυμηχανία - συχνά απλά και μόνο για την επιβίωση.
6. Συνταύτιση με την κυρίαρχη ομάδα - ένα σημάδι μίσους για τον εαυτό του.
7. Επίθεση εναντίον και εκτόξευση κατηγόριων προς την ομάδα του, τους δικούς του (τους άλλους ομοφυλόφιλους - κι ιδιαίτερα όσους φαίνονται περισσότερο).
8. Κατευθυνόμενη προκατάληψη και διάκριση εναντίον άλλων μειονοτήτων.
9. Υπερβολικός νευρωτισμός.
10. Εσωτερίκευση και ενέργειες στο περιθώριο των αρνητικών κοινωνικά καθορισμένων στερεότυπων (η αυτοεκπληρούμενη προφητεία).
11. Υπερβολικός μόχθος για την θέση, για την κοινωνική αναγνώριση - ως αντιστάθμιση ή για την εξισορρόπηση των αισθημάτων κατωτερότητας.
'Ετσι πολλά από τα πιο ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά που συχνά αποδίδονται στις μειονότητες δεν είναι έμφυτα, αλλά είναι μάλλον άμυνες και ανταπόκριση στις διακρίσεις. Εντούτοις, όταν προκύπτουν οι αντιδράσεις αυτές, συχνά οδηγούν στην ενίσχυση των αρνητικών στερεότυπων και πεποιθήσεων.
Στην άλλη όψη του νομίσματος, μερικά απ τα πιο θετικά για την αποκάλυψη του στιγματισμό συμπεριλαμβάνουν:
1. την ενίσχυση των δεσμών με τα μέλη της μειονοτικής ομάδας.
2. τη συμπάθεια με άλλες μειονότητες και την υποστήριξη τους.
3. την υπερβολική προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης - ερμηνεύοντας την καταπίεση ως ένα απλό εμπόδιο ή πρόκληση που πρέπει να υπερνικηθεί.
4. την πρόκληση των κυρίαρχων απόψεων με ποικιλία τρόπων και αρνούμενοι "να το ανεχτούν πλέον", που συχνά φέρνει σχετικές προοδευτικές κοινωνικές αλλαγές.
η αντίδραση στην ομοφοβία
Εσωτερική ομοφοβία
Σύμφωνα με το μοντέλο της καταπίεσης του Αλπορτ, οι αντιδράσεις στην ομοφοβία είναι προβλέψιμες. Οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι αμφιφυλόφιλοι μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου είναι ηθικά απεχθείς και αηδιαστικοί στο περιβάλλον και στους δασκάλους τους.
Οι αρνητικές θέσεις εσωτερικεύονται και εκδηλώνονται στους εαυτούς τους με ".. ολική άρνηση του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, περιφρονώντας τα πιο ανοιχτά και "προφανή" μέλη της κοινότητας, δυσπιστώντας στους άλλους ομοφυλόφιλους, με προβολή της προκατάληψης σε άλλη/ες μειονοτικές ομάδες, (ενισχύοντας τις ήδη υπάρχουσες προκαταλήψεις της κοινωνίας), ή προσπαθώντας να "περάσουν" ως ετεροφυλόφιλοι, μερικές φορές με το να παντρευτούν κάποιον του αλλού φύλου για να αποκτήσουν κοινωνική αποδοχή, ή ακόμα αυξάνοντας τον φόβο και την απομάκρυνση από φίλους και συγγενείς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, φτάνοντας ακόμα και στην αυτοκτονία".
Στίγμα & προσηλυτισμός
Πολλοί ομοφυλόφιλοι και λεσβίες μετατρέπουν το αρνητικό στίγμα σε κάτι θετικό. Ενδέχεται να δυναμώσουν τους δεσμούς με μέλη της δικιάς τους ομάδας και άλλων μειονοτήτων, αξιώνοντας να τους αποκαλούν "ομοφυλόφιλους", "λεσβίες", "αδερφές" και/ή "αμφιφυλόφιλους".
(σημ. στη Γερμανία η συνομοσπονδία όλων των ομοφυλόφιλων οργανώσεων αυτο- ονομάζεται "λεσβίες και πούστηδες" - αιτούμενη έτσι να ανακτήσει την αρνητική έννοια, και να την αλλάξει σε θετική)
Συμπεράσματα
Σχεδόν όλοι έχουν υποστεί προκατάληψη και διακρίσεις κάποτε στη διάρκεια της ζωής τους.
Οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι αμφιφυλόφιλοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ομοφοβία παντού, αν και οι συνθήκες σε κάποια μέρη έχουν βελτιωθεί. "Αλλά, σε τελική ανάλυση, η ομοφοβία κάνει κακό όχι μόνο σε όσους είναι θύματα της, αλλά επίσης και σε όσους την στηρίζουν".
πηγή
Institutional: Θεσμική ομοφοβία
Ανώτεροι κοινωνικοί θεσμοί όπως κυβερνηση, σχολειά, θρησκείες, επιχειρήσεις, έχουν κανονισμούς που εξαιρούν τους ομοφυλόφιλους.
Για παράδειγμα :
1.Στην κυβέρνηση:
'Ιδιου φύλου ερωτισμός είναι ακόμη παράνομος. Σχεδόν στις μισές από τις πολιτείες των Η.Π.Α. με ποινές που ταξινομούνται από πρόστιμα μέχρι προσωποκράτηση. Δεν υπάρχουν εθνικοί νόμοι που να προστατεύουν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων και των λεσβιών. Οι σεξουαλικές μειονότητες εξαιρούνται σύμφωνα με τους νόμους σε πολλές πολιτείες των ΗΠΑ από διατάξεις προστασίας των εργαζομένων (employment protections), διακρίσεις στην κατοικία (housing discrimination), στη μετανάστευση, δικαιώματα στην κηδεμονία παιδιών, στις κοινωνικές παροχές, αστυνομική προστασία, κληρονομιά και σε έμπιστες θέσεις (security clearances). Οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες δεν μπορούν να παντρευτούν νόμιμα μεταξύ τους και έτσι τους στερούνται φορολογικές ελαφρύνσεις, ασφάλεια, σύνταξη και τα ιατρικά πλεονεκτήματα που παρέχονται σε ετεροφυλόφιλους παντρεμένους συζύγους και οι δημόσιες βιβλιοθήκες αρνιούνται να διατηρούν ομοφυλοφιλική λογοτεχνία.
- Ελλάδα: ισχύουν τα παραπάνω, εκτός από την παρανομία. Δεν είμαστε παράνομοι, απλά απαράδεκτοι. Συν το αγαπημένο θέμα ξεφτίλας αρκετών των ΜΜΕ που ζουν ακόμα... σε προ-δικτατορικές εποχές. Φυσικά και ισχύουν οι ευρωπαϊκές προστασίες, αλλά χωρίς να ενημερωθούν οι πολίτες, οι κρατικοί λειτουργοί, οι δάσκαλοι, οι επιστήμονες, οι δημοσιογράφοι.. ποιος θα τις εφαρμόσει ? Στα δικαστήρια η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί δικιολογημένο λόγο αρνητικής κρίσης, αλλά "κερδίζει" την πρόσθετη εχρθρικότητα του εισαγγελέα, μπορεί και του υπόλοιπου δικαστηρίου..
- Ευρώπη: Αρκετά από τα παραπάνω έχουν βελτιωθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σε αρκετές βορειοευρωπαϊκές χώρες. Υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν πλήρως ή "κάπως" το γάμο, κι αρκετές οδηγίες που απαιτούν ισότητα και προστατεύουν από τις διακρίσεις.
3. Στα σχολειά:
Ελλάδα: Αν και σε όλα τα μέρη του κόσμου φαίνεται ότι οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι είναι τουλάχιστον 10% (τουλάχιστον όσοι το παραδέχτηκαν στις σχετικές έρευνες), και φαίνεται επίσης ότι υπάρχουν ομοφυλόφιλοι άνθρωποι σε όλους τους τόπους και σε όλες τις εποχές, και φαίνεται επίσης ότι οι άνθρωποι αυτοί νοιώθουν διαφορετικοί και καταπιεσμένοι από πολύ νεαρή ηλικία, παρ' όλα αυτά όμως τα σχολειά μας κάνουν ότι δεν υπάρχει ούτε Ενα ομοφυλόφιλο παιδί στις εκατοντάδες των μαθητών κάθε σχολειού. Ούτε την εχθρική επιθετική ομοφοβία ενάντια σε κάθε παιδί με ελάχιστη ή και καθόλου αφορμή δεν βλέπουν και δεν ακούνε οι δασκάλοι μας. Είναι κουφοί και στραβοί και δεν ξέρουν να το διαχειριστούν και δεν φταίνε αυτοί, μόνο που τα διαφορετικά παιδιά εξακολουθούν και θα εξακολουθούν να υποφέρουν και να πληγώνονται και να μην έχουν καμιά ελπίδα να βρουν βοήθεια και στήριξη πουθενά, λόγω ακριβώς αυτής της έλειψης υπευθυνότητας απο τους δασκάλους τους !
Κανένας έλληνας δάσκαλος δεν καταλαβαίνει ποιες τρομερές αλήθειες αποκαλύπτονται πίσω από μια "παιδιάστικη" κακία ενός μαθητή μικρής τάξης του δημοτικού που επιτίθεται λεκτικά σε συμμαθητή του με φράσεις όπως αυτή που ακούστηκε φέτος σε αυλή ελληνικού δημοτικού, με έλληνες μαθητές "Είσαι πούστης! Να πας στα παιδιά του γυμνασίου, να δεις τί θα σου κάνουνε!"
Κανένας έλληνας εκπαιδευτικός δεν πρόκειται ποτέ να ερευνήσει αυτή την καταγγελία κακοποίησης, αφού ούτε που την ακούει, ούτε που την καταλαβαίνει, δεν έχει μάτια να δει. Τα παιδιά του συγκεκριμένου και κάθε άλλου γυμνασίου μπορούν να συνεχίσουν ανενόχλητα το έργο τους..
3. Στο στρατό:
Αν και ο στρατός δέχεται επίθεση απ τα δικαστήρια για την εξαίρεση και/ή για την άμεση απόλυση των ομοφυλόφιλων, η τρέχουσα πολιτική είναι, παρ' όλα αυτά, απαγορευτική και συντηρεί δυο μέτρα και δυο σταθμά μεταξύ των ετεροφυλόφιλων και των ομοφυλόφιλων.
4. Οργανωμένοι θρησκευτικοί θεσμοί:
"Αν τους ανακαλύψουν ή αν οι ίδιοι ομολογήσουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι, τότε οι ιερείς, οι ραβίνοι, οι κατώτεροι ιερείς και οι άλλοι υπάλληλοι σε πολλές περιπτώσεις απαλλάσσονται από τη θέση και τα προνομία τους. Οι υπάλληλοι και οι ενορίτες, παρόμοια, έχουν αφοριστεί, εξοστρακιστεί τους αρνιούνται την συμμετοχή τους στις θρησκευτικές τελετές. Οι φοιτητές και οι νεοφώτιστοι απορρίπτονται από ενοριακά σχολεία και ιερατικούς βαθμούς".
5. Ιατρικές και Ψυχιατρικές επιστήμες.
Μέχρι το 1973, η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ότι είναι παθολογία που απαιτεί θεραπεία. Ακόμη και με τις αλλαγές στους κανονισμούς των επιστημονικών οργανώσεων, πολλοί επαγγελματίες ακόμα προσπαθούν να μετατρέψουν τους ομοφυλόφιλους σε άτομα ετεροφυλοφιλικού προσανατολισμού. Οι γιατροί συνήθως θεωρούν δεδομένο ότι ο ασθενής τους είναι ετεροφυλόφιλος, ως εκ τούτου αποφεύγουν να ρωτήσουν ή να συμπληρώσουν τεστ που απευθύνονται αποκλειστικά στις ομοφυλοφιλικές ανάγκες.
Στα νοσοκομεία οι επισκέψεις συχνά περιορίζονται στους συγγενείς εξ αίματος, παραλείποντας τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες συντρόφους. Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες εξαναγκάζονται να υποστούν λοβοτομές και άλλες επιθετικές μεθόδους για να "θεραπεύσουν" την "ασθένεια" τους. Οι συγγενείς είχαν το δικαίωμα να κλείνουν τους ομοφυλόφιλους σε ψυχιατρικές κλινικές απλά και μόνο εξαιτίας του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Και τελικά, πολλοί θεραπευτές ακόμη θεωρούν ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι αποδεκτή.
Ελλάδα: κάποιος ψυχολόγος κυκλοφορούσε στο Φεστιβάλ Περηφάνειας της Αθήνας το 2005, μας συστηνόταν με την επαγγελματική του ιδιότητα, και ρωτούσε αν θέλουμε βοήθεια. Μάλλον απογοητεύτηκε που δεν ήθελε κανείς τη βοήθειά του.. Διάλεξε την τελείως λάθος μέρα και τον λάθος τόπο για να ψαρέψει απληροφόρητους πελάτες..
Συλλογική ή κοινωνική ομοφοβία:
Αν και δεν έχουν γραφτεί σε νόμους, οι κοινωνικοί κώδικες της συμπεριφοράς συνηθίζουν να καταπιέζουν τους ομοφυλόφιλους.
1. Η άρνηση της μόρφωσης:
Τα σχολεία αποφεύγουν να παρέχουν πληροφορίες σχετικές με τον σεξουαλικό προσανατολισμό των ανθρώπων που συζητούν στα Αγγλικά (σε εμάς στα Αρχαία και στα Νέα Ελληνικά), στην Ιστορία και στα άλλα μαθήματα. Πράγματι, έχουν γίνει συστηματικές προσπάθειες παραποίησης ιστορικών αφηγήσεων ερώτων του ίδιου φύλου. Για παράδειγμα, ο μικρανηψιός του Μιχαήλ Αγγέλου άλλαξε την φρασεολογία των σονέτων του θείου του για να τα κάνει πιο ευπρόσδεκτα στο ετερόφυλο κοινό.
2. Η άρνηση της κοινωνικής δύναμης.
Αδιάφορο πόσο πολλές έρευνες έχουν γίνει που δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό του πληθυσμού είναι λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, (λίγο πάνω από 1 στους 10) ή αμφιφυλόφιλοι & queer άνθρωποι (πολύ περισσότεροι) και αδιάφορο πόσο συχνά αυτές οι μελέτες επιβεβαιώνονται, φαίνεται να υπάρχει μια γενική άρνηση αναγνώρισης τού πόσοι πολλοί ομοφυλόφιλοι υπάρχουν πραγματικά.
3. Ο φόβος της ορατότητας:
Οι σεξουαλικές μειονότητες προσπαθούν να κρατήσουν ιδιωτική την προσωπική τους ζωή, και ισχυρίζονται ότι "δεν είναι σημαντική". Αν δεν ήταν πραγματικά σημαντική, γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι συχίζονται όταν την αναφέρουν; Προφανώς, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μεγάλη πίεση για να κρατηθεί κρυφή. (Γιατί αλήθεια να μην χρειάζεται να κρατούν το ίδιο κρυφή την προσωπική τους ζωή και οι ετεροφυλόφιλοι?)
4. Η Συνομωσία της Σιωπής:
Η χρήση ενός "αποδεδειγμένου" ομοφυλόφιλου ή λεσβίας σε έναν οργανισμό ή επιχείρηση χρησιμοποιείται ως απόδειξη ότι ο οργανισμός έχει κάνει υποχωρήσεις και δεν κάνει διακρίσεις ("bent over backbackwards"), είναι αμερόληπτος, όταν στην πραγματικότητα είναι μια προσπάθεια να αποσιωπήσει παράπονα & πιθανές μηνύσεις από τους ανθρώπους που είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι.
5. Δημιουργία συγκεκριμένων χώρων κοινωνικοποίησης: Οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες περιθωριοποιούνται, όπως κι άλλες μειονότητες. Aναγκάζονται να έχουν τα δικά τους "στέκια" στα οποία δεν αναμιγνύονται οι "άλλοι".. όπως οι μετανάστες, οι έγχρωμοι..
6. Αρνηση Αυτοπροσδιορισμού (ταυτότητας):
Πήρε αρκετό χρόνο για την κοινωνία το να αποδεχτεί τον αυτοπροσδιορισμό Αφρο-Αμερικάνος. Πιθανώς θα χρειαστεί ακόμη περισσότερος καιρός για την κοινωνία να αποδεχτεί οποιονδήποτε όρο επιλέξουν οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες για να περιγράψουν τους εαυτούς τους.
7. Αρνητικός συμβολισμός (Στερεότυπα).
Αρνητικοί μύθοι και στερεότυπα σχετικά με τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες ακόμη αφθονούν στην κοινωνία μας.
8. Ανοχή (Ανεκτικότητα;), Αποδοχή και Ομοφοβία: Η ανοχή μπορεί να είναι η μάσκα για να κρυφτούν βασικά θεμελιώδη έντονα μίση (απέχθειες) ή και φόβοι. Επί της ακούσιας αποδοχής των ομοφυλόφιλων, συχνά προβάλλεται η ανάπτυξη κι η πρόοδος. Η Αποδοχή μπορεί να γίνει είδος προκατάληψης αφού υπονοεί ότι υπάρχει πράγματι κάτι να αποδεχτούμε.
Ο Ριντλ προτείνει τέσσερα θετικά κριτήρια - ενδείξεις περιορισμού της ομοφοβίας :
1. Βοήθεια/συμπαράσταση:
Οι άνθρωποι συμφωνούν να δουλέψουν για και να υποστηρίξουν τα ομοφυλοφιλικά δικαιώματα όπως θα έκαναν και για οποιαδήποτε άλλη μειονοτική ομάδα.
2. Θαυμασμός:
Η παραδοχή (αναγνώριση;) ότι το να είσαι ομοφυλόφιλος ή λεσβία απαιτεί τεράστια δύναμη και κουράγιο.
3. Εκτίμηση:
Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες εκτιμούνται (& συν-υπολογίζονται;) για την δικιά τους συμβολή στην διαφορετικότητα.
4. Υποστήριξη
Οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες θεωρούνται απαραίτητοι στην κοινωνία μας.
η αντίδραση στην καταπίεση
Από τα Ελληνικά, το στίγμα είναι φυσικό σημάδι που έχει χαραχτεί ή καεί στο δέρμα του προσώπου για να δηλώσει ότι πρόκειται για σκλάβο ή για εγκληματία. Αν και οι ομοφυλόφιλοι κι οι λεσβίες δεν είναι φυσικά ακρωτηριασμένοι, η διάκριση έχει σαν αποτέλεσμα ψυχικά τραύματα και τον στιγματισμό. (στμ: Προτίμησα τον όρο "ψυχικά τραύματα" απ τον όρο "αισθηματικές τομές" του πρωτοτύπου) . Ο Αλπορτ απαριθμεί τις ποικιλίες των αρνητικών αποκρίσεων στο στιγματισμό συμπεριλαμβάνοντας:
1. Βασανιστικό, συνεχές και επίμονο ενδιαφέρον - συνέπεια των αισθημάτων της βαθιάς ανησυχίας, της υποψίας και της ανασφάλειας.
2. 'Αρνηση (και από τον εαυτό της/του και από τους άλλους) ότι είναι πραγματικό μέλος μειονοτικής ομάδας.
3. Κοινωνική απόσυρση και παθητικότητα (αδράνεια;)
4. Συμπεριφορά κλόουν ή γελωτοποιού (gay!), στην προσπάθεια να γίνει αποδεκτός από την επικρατούσα ομάδα.
5. Πανουργία και πονηριά, πολυμηχανία - συχνά απλά και μόνο για την επιβίωση.
6. Συνταύτιση με την κυρίαρχη ομάδα - ένα σημάδι μίσους για τον εαυτό του.
7. Επίθεση εναντίον και εκτόξευση κατηγόριων προς την ομάδα του, τους δικούς του (τους άλλους ομοφυλόφιλους - κι ιδιαίτερα όσους φαίνονται περισσότερο).
8. Κατευθυνόμενη προκατάληψη και διάκριση εναντίον άλλων μειονοτήτων.
9. Υπερβολικός νευρωτισμός.
10. Εσωτερίκευση και ενέργειες στο περιθώριο των αρνητικών κοινωνικά καθορισμένων στερεότυπων (η αυτοεκπληρούμενη προφητεία).
11. Υπερβολικός μόχθος για την θέση, για την κοινωνική αναγνώριση - ως αντιστάθμιση ή για την εξισορρόπηση των αισθημάτων κατωτερότητας.
'Ετσι πολλά από τα πιο ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά που συχνά αποδίδονται στις μειονότητες δεν είναι έμφυτα, αλλά είναι μάλλον άμυνες και ανταπόκριση στις διακρίσεις. Εντούτοις, όταν προκύπτουν οι αντιδράσεις αυτές, συχνά οδηγούν στην ενίσχυση των αρνητικών στερεότυπων και πεποιθήσεων.
Στην άλλη όψη του νομίσματος, μερικά απ τα πιο θετικά για την αποκάλυψη του στιγματισμό συμπεριλαμβάνουν:
1. την ενίσχυση των δεσμών με τα μέλη της μειονοτικής ομάδας.
2. τη συμπάθεια με άλλες μειονότητες και την υποστήριξη τους.
3. την υπερβολική προσπάθεια αυτοεπιβεβαίωσης - ερμηνεύοντας την καταπίεση ως ένα απλό εμπόδιο ή πρόκληση που πρέπει να υπερνικηθεί.
4. την πρόκληση των κυρίαρχων απόψεων με ποικιλία τρόπων και αρνούμενοι "να το ανεχτούν πλέον", που συχνά φέρνει σχετικές προοδευτικές κοινωνικές αλλαγές.
η αντίδραση στην ομοφοβία
Εσωτερική ομοφοβία
Σύμφωνα με το μοντέλο της καταπίεσης του Αλπορτ, οι αντιδράσεις στην ομοφοβία είναι προβλέψιμες. Οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι αμφιφυλόφιλοι μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου είναι ηθικά απεχθείς και αηδιαστικοί στο περιβάλλον και στους δασκάλους τους.
Οι αρνητικές θέσεις εσωτερικεύονται και εκδηλώνονται στους εαυτούς τους με ".. ολική άρνηση του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, περιφρονώντας τα πιο ανοιχτά και "προφανή" μέλη της κοινότητας, δυσπιστώντας στους άλλους ομοφυλόφιλους, με προβολή της προκατάληψης σε άλλη/ες μειονοτικές ομάδες, (ενισχύοντας τις ήδη υπάρχουσες προκαταλήψεις της κοινωνίας), ή προσπαθώντας να "περάσουν" ως ετεροφυλόφιλοι, μερικές φορές με το να παντρευτούν κάποιον του αλλού φύλου για να αποκτήσουν κοινωνική αποδοχή, ή ακόμα αυξάνοντας τον φόβο και την απομάκρυνση από φίλους και συγγενείς και, σε ορισμένες περιπτώσεις, φτάνοντας ακόμα και στην αυτοκτονία".
Στίγμα & προσηλυτισμός
Πολλοί ομοφυλόφιλοι και λεσβίες μετατρέπουν το αρνητικό στίγμα σε κάτι θετικό. Ενδέχεται να δυναμώσουν τους δεσμούς με μέλη της δικιάς τους ομάδας και άλλων μειονοτήτων, αξιώνοντας να τους αποκαλούν "ομοφυλόφιλους", "λεσβίες", "αδερφές" και/ή "αμφιφυλόφιλους".
(σημ. στη Γερμανία η συνομοσπονδία όλων των ομοφυλόφιλων οργανώσεων αυτο- ονομάζεται "λεσβίες και πούστηδες" - αιτούμενη έτσι να ανακτήσει την αρνητική έννοια, και να την αλλάξει σε θετική)
Συμπεράσματα
Σχεδόν όλοι έχουν υποστεί προκατάληψη και διακρίσεις κάποτε στη διάρκεια της ζωής τους.
Οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες και οι αμφιφυλόφιλοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ομοφοβία παντού, αν και οι συνθήκες σε κάποια μέρη έχουν βελτιωθεί. "Αλλά, σε τελική ανάλυση, η ομοφοβία κάνει κακό όχι μόνο σε όσους είναι θύματα της, αλλά επίσης και σε όσους την στηρίζουν".
πηγή
Τέλος πάντων, αρκετά με το θέμα. καλό μεσημέρι
