Φίλε μου, αντί για όποιο άλλο σχόλιο στο μήνυμά σου, θα παραθέσω ένα ωραίο -περί έρωτος- ποιητικό απόσπασμα από μια συλλογή της Τζένης Μαστοράκη (Μ' ένα στεφάνι φώς) όπου υπάρχει μέσα και μια Ελυτική απήχηση που σίγουρα θα σου αρέσει (χλωρός ακόμα απ' τη φωτιά...). Σε καλησπερίζω
Έγιναν κρίματα και βάρυναν πολύ, κι ό,τι πονά, για πάντα
εδώ, για πάντα μένει, κακό φιλί, για πάντα το κακό σημάδι
του, παραφροσύνη δίχως γυρισμό, φοβέρα σκιάζει,
μια ιερή σαρκοφαγία που εξαντλεί.
Κι ό,τι πονά, κι αν λησμονιέται την αυγή, μια νύχτα άλλη,
πλανήτης βάσκανος, ραγίζει η ανατολή, κι ανάρια λάμποντας
το πέρασμά του στο σκοτάδι, σαν ερπετό, μεγάλη σαύρα
που βουτά, θα ’ρθεί, μετά την αγωνία στα στενά, σώμα καμένο
και χλωρό κεφάλι, θα ’ρθεί, κατάχλωρος απ’ τη φωτιά, κι
ό,τι εξαντλεί, σαΐτα, βόλι και κακό φιλί,
ο μάγος έρωτας, ο τρόμος έρωτας το φέρνει πάλι.