Δεν συμφωνώ. Ο κ. Νικοτρίβης αυτήν την φορά πρωτοτυπεί και ταράσσει τα ύδατα της παγκοσμίου λογοτεχνίας!!!
Η εν λόγω κριτική, που σαφώς πλέον τον κατατάσσει αυτόματα στο καλλιτεχνικό κίνημα των ρομαντικών μυθιστοριοπορνογράφων, αποκαλύπτει ταυτόχρονα και μια άλλη συγγραφική (και όχι μόνον) πτυχή του, που τον διαφοροποιεί από αυτούς.
Και εξηγούμαι:
Διαμέσου του λογοτεχνήματός του, αποκαλύπτει με απαράμιλλο θάρρος μιαν αδήριτη ανάγκη που έχουν σχεδόν όλοι οι ρομαντικοί μυθιστοριογράφοι, αλλά και που δεν τολμούν να ομολογήσουν καθώς και να την αποτυπώσουν γραπτά. Και αυτή δεν είναι άλλη, από την ανάγκη να αγαπήσουν και να αγαπηθουν με πάθος από τις εκδιδόμενες!
Με το συγκεκριμένο πόνημά του, ο κ. Νικοτρίβης σπάει τα δεσμά που καθηλώνουν το κίνημα των ρομαντικών μυθιστοριοπορνογράφων σε μια απλή ρομαντική μυθιστοριοπορνογραφική περιγραφή γεγονότων, και με έναν καταπληκτικό τροπο, εισάγει την υποκειμενικότητα του συναισθήματος. Ούτως, γίνεται ο πρώτος αισθηματικός μυθιστοριοπορνογράφος, και συνεπώς εγκαθιδρύει από μόνος του ένα καινούργιο καλλιτεχνικό ρεύμα.
Εκπληκτικό!!!