Θυμηθηκα και ενα ποιηματακι που ειχε γραψει ο νηματοθετης οταν πρωτογνωρισε την γραμματεα του
Σαν τον κωλογερο εγραψα
Μαναρι μου για σενα
ποιηματακι ερωτικο
με λογια καυλωμενα.
Ξερω πως ειναι τρε μπαναλ
να γραφεις ποιηματακι,
μα πως αλλιως να εκφραστω
με σενα Μαναρακι;
Ο κωλος σου κουνιοτανε
σαν του Αμζικ την βαρκα,
πανω στα δωδεκαποντα,
τον ξεσκιζα για πλακα.
Τον φακελο θα σουδινα
να τον διαβασεις ολο
και απο πισω σου εγω
θα σου πιανα το κωλο.
Μετα θα μελετουσαμε
τους Ποινικους τους Νομους
τα ποδια σου ορθανοιχτα
επανω εις τους ωμους.
Θα σε πηδω διαβαζοντας
μια Δικογραφια
χαμπαρι μην μας παρουνε
στα διπλανα γραφεια.
Στο τελος θα σε εχυνα
επανω στα βυζια σου
κρεμ πιε και CIF θα σου κανα
για χαρη της καρδιας σου.
Υ.Γ. Για κοιτα πως καταντησα
ο διαολος να παρει
να ομιλω σαν ποπολο,
για χαρη σου Μαναρι.
Κι αν η τροφος θα ακουγε
αυτα που τωρα ειπα,
Ο μαι γκοντ, θα ελεγε,
δεν ξαναπαιρνω πιπα.