Οι παππούληδες και οι «μικροτσούτσουνοι» του μπου!

[tomahok]

 

[barock]

εγώ τραβάς κανένα ζόρι ?

 

[erinal]

ελπίζω να μην ρουφας με θόρυβο γιατί σε επνιξα  :S

 

[tomahok]

ελπίζω να μην ρουφας με θόρυβο γιατί σε επνιξα  :S

δε μου το επιτρεπει η αγγλιδα που με μεγαλωσε 

 

[barock]

[size=7pt]Φορτωμένη ήρθε, ΔΕ γάμησε..... [/size]


Καλησπέρα αγαπημένη μας!!!

 

[IanAlderson]

εγώ τραβάς κανένα ζόρι ?

Και εγώ κύριε!

 

[erinal]

γιατί τόσες αγαπες

 

[erinal]

δε μου το επιτρεπει η αγγλιδα που με μεγαλωσε 

κάπου διάβασα ότι αυτό καθώς κ το μασουλημα τσιχλας με ενοχλεί γιατί έχω κάτι που τα ακούω έντονα και δεν είναι θέμα ιδιοτροπιας.

 

[erinal]

Και εγώ κύριε!

είμαι πολύ συγκινημενη που το θρεντ παοκιζει

 

[pussy wagon]

αφηστε τα οπαδικα και πιαστε τα ομαδικα

 

[pussy wagon]

 

[wired77]

Ποιός παοκτσής θα καταλάβει τη λέξη "ελλοχεύει" ;

Φίλος των Ελοχίμ

 

[wired77]

εγώ τραβάς κανένα ζόρι ?

Καλησπέρα Έρη love!

 

[κωλο-γερος]

 

[blizardeye]

Αψουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!
Κατεψύχθηνν εις την κολυμβητικήν δεξαμενήν...

Καλημέρα, σύντροφοι!

 

[blizardeye]

Αφιερωμένο!

Τον έρωτα πολέμησα
και μ’ έχει τραυματίσει,
και από τότε η πληγή
δεν έχει ακόμα κλείσει.

 

[blizardeye]

στηριζω καργα 

 

[blizardeye]

με κανεις και ντρέπομαι για αυτά πού ανεβάζω στο σαιτ ... πράγματι  

Και βέβαια να ντρέπεσθε!
Καρφωνόταν στο πέος μου... δεν μπορούσε να το πάρει όλο στο DT ... Αίσχος! 

 

[blizardeye]

Έπεσε δουλειά στο μπουγατσάδικο και άργησα.

Να πω την αλήθεια, η συγκεκριμένη εκτέλεση μου αρέσει πάρα πολύ. Ο τραγουδιστής(Drenik) είναι επηρεασμένος από τον Young όπως τόσοι και τόσοι άλλοι.
Οι επιρροές δεν είναι εύκολο να κρυφτούν.

Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει «αυθεντικός στίχος», νομίζω ότι το «fade away” είναι στην πλήρη εκδοχή ή την ακουστική βερσιον.

Πάντως ο συγκεκριμένος στίχος είναι ανατριχιαστικής δύναμης, το παράδειγμα του Cobain, είναι επίσης χαρακτηριστικό του πως το μυαλό μπορεί να φύγει από τη «λογική» και να μην επιστρέψει ποτέ.

Η σειρά, πάντως, έκανε εκατομμύρια νέων που αγνοούσαν αυτό και άλλα αντίστοιχα, να μπουν στο youtube και να τα λιώσουν. Αυτό είναι το κέρδος νομίζω.

[size=30pt]Προς κ. wired77, Αθήναις [1][/size]
Το fade away είναι στην ακουστική εκδοχή του άσματος και έχει ως αιτία τον Cobain.
Κατά την γνώμη μου όμως ο στίχος αυτός δεν έχει να κάνει με την λογική, με την έννοια της ψυχιατρικής. Έχει να κάνει με την απόφαση να καεί κάποιος ολοκληρωτικά - εκθαμβωτικά [ burn out ] με μία απόφαση της στιγμής, που όμως θα καθορίσει την υπόλοιπη ζωή του. Σε αντίθεση με το να επιλέξει να ζήσει μία ζωή όμορφα τακτοποιημένη σε στοιχισμένα κουτάκια, που τελικά τον σκουριάζουν [ than it is to rust ].
Ακούγεται πολύ ποιητικό και είναι πολύ ελκυστικό, όταν τραγουδιέται. Είναι ένας στίχος που λίγο πολύ αρκετοί από εμάς τον έχουν μέσα τους είτε ξέρουν το άσμα είτε όχι.
Όταν όμως έρχεται η στιγμή να το υλοποιήσει κάποιος, εκεί αρχίζουν τα προβλήματα και ανοίγονται δύο δρόμοι. Είτε το υλοποιείς, γλεντάς, πέφτεις στο πάτωμα, σέρνεσαι αλλά ξεφεύγεις είτε το υλοποιείς, γλεντάς, πέφτεις στο πάτωμα και μένεις εκεί για το υπόλοιπο του πεπερασμένου βιολογικού χρόνου σου.
Γι΄ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Ο στίχος αυτός είναι μία εκδοχή του Hope I die before i get old των Who [ My generation ]. Και είμαι σίγουρος ότι ο Daltrey όταν έγραψε τον στίχο αυτό δεν αναφερόταν στον βιολογικό θάνατο ή τουλάχιστον μόνο σ΄ αυτόν.
Like a moth to a flame ..., ως και η Αγγλίς τροφός μου θα εσχολίαζε. Άσχετα αν η ίδια όταν κάποτε πλησίασε την φωτιά, σηκώθηκε και έφυγε ...
Φρονώ ότι καταλαβαίνετε και γι΄ αυτό δεν επεκτείνομαι παραπάνω.  

 

[blizardeye]

Η Aria του bou.
Κρυφές ζωές

Όλοι εμείς που ζούμε κρυφές ζωές, έχουμε αποφασίσει να κάνουμε μια ζωή «έξω από το κούτί», παίρνουμε ρίσκα, πολλές φορές χαζά, και βαδίζουμε σε μονοπάτια δύσβατα αλλά γοητευτικά. Οι δρόμοι αυτοί, αδιέξοδοι πολλές φορές και χωρίς προοπτική, μας κλείνουν πονηρά το μάτι και μας ζητούν να τους ακολουθήσουμε. Κοιτάζω τη φωτιά στο τζάκι και νιώθω τη γλυκιά θερμότητα, όσο πλησιάζω τόσο κινδυνεύω να καώ, η γοητεία της με καλεί να την αγγίξω κι επιλογή δεν μου αφήνει.

The End

Έχω γράψει ήδη πολλά και δεν ξέρω το γιατί, ίσως θα μπορούσα να τα πω πιο απλά, ίσως οι λέξεις με πάνε μόνες τους, εκεί που θέλουν.
Το να ζεις, είναι σιγουρα καλύτερο από το να γράφεις, απλά, κάποιες φορές, το να διαβάζεις ή να γράφεις, είναι το μοναδικό που μπορείς να κάνεις για να ταξιδέψεις.

[size=30pt]Προς κ. wired77, Αθήναις [2][/size]
Like a moth to a flame.
It 's better to burn out than it is to rust.
Hope I die before I get old.
.............................
Σηκωθείτε και φύγετε. Γρήγορα, ήσυχα και ανώδυνα, όσο έχετε ακόμη αυτή την ευκαιρία.
Ξέρω ... Ακούγομαι κακός αλλά δεν είμαι ...
Αυτός που αξίζει να καεί ολοκληρωτικά, πρέπει να είναι ο μόνος και να είναι ο πρώτος.
Και σεις, στην περίπτωση αυτή, ούτε ο πρώτος είσθε ούτε ο μόνος είσθε.
Δεν την ανάψατε σεις την φωτιά αυτή και άρα δεν αξίζει να καείτε σ΄αυτή. Η φωτιά θέλει δύο σπίρτα και σεις δεν βάλατε ούτε το ένα. Σας ήρθε σερβιρισμένη από αλλού.
Αλλιώς θα έρθει στιγμή, που θα τραγουδάτε στον εαυτό σας το τραγούδι του μεγάλου Elton για την Norma Jeane [ Mairilyn Monroe ]. Candle in the Wind ...
Και πριν κλείσω, θα αναφέρω αυτό που έγραφα τις προάλλες σε έναν άλλο φίλο μου ... It 's easy to begin and yet impossible to end, ως και η Αγγλίς τροφός μου θα εσχολίαζε.
Πολλά και πυκνά νοήματα. Αλλά είμαι σίγουρος ότι τα κατανοείτε.
Get the bloody Hell away,  ως και η γνωστή τροφός θα προέτρεπε.