Για τα συντρόφια του νήματος!!
Το Κόκκινο που 'βάζεις, στο χειλάκι
Και μοιάζεις, σαν κεράσι τρυφερό,
Ανάβει στον καθένα, το μεράκι
Κι οι πόθοι του, φουντώνουν στο φτερό,
Φιλιά κι ό,τι ζητήσεις, σου τα δίνει,
Η κάθε μια, χωρίς ενδοιασμό
Γιατί όλα πια, στην Κοινοκτημοσύνη,
τα ρίξαμε και στον Κομουνισμό,
Αχ ! Και τι δεν κάνει ο Κομουνισμός,
Σου 'ρχεται σαν ζάλη και ξετρελαμός,
Κόκκινα σαν παπαρούνες, όπου και να 'πας,
Χείλη ζαχαρένια, συναντάς,
Όλες με μανία, κόκκινο ζητούν,
Σε ταυρομαχία, λες και θα ριχτούν
Και με δυο γλυκά ναζάκια, σαν σκανδαλιστείς,
Γίνεσαι κι Εσύ, Κομουνιστής.
Σ' αυτή την εποχή, κάθε γυναίκα,
Ακόμα κι οι Κινέζες, του μπουφέ
Μαζί με σένα, έχουν κι άλλους δέκα,
Σωστό 'ναι, στην καρδιά τους Οδηγέ,
Αντάρτικη η γυναίκα ξεφαντώνει,
Με ντόπιους και με κάθε αλλοεθνή,
Αφού, ο Κομουνισμός καθιερώνει,
Στο γάμο και τον Τρίτο Διεθνή,
Αχ! Και τι δεν κάνει ο Κομουνισμός,
Σου 'ρχεται σαν ζάλη και ξετρελαμός,
Κόκκινα σαν παπαρούνες, όπου και να πας,
Χείλη ζαχαρένια, συναντάς,
Όλες με μανία, κόκκινο ζητούν,
Σε ταυρομαχία, λες και θα ριχτούν
Και με δυο γλυκά ναζάκια, σαν σκανδαλιστείς,
Γίνεσαι κι εσύ, Κομουνιστής,