Εγώ πάλι, καλοκαίρι του 2009, τα είχα ταυτόχρονα με δύο, η μία κορμάρα, η άλλη υπερτέλειο κρεβάτι. Ήταν και οι δύο φίλες, μέναν δύο τετράγωνα απόσταση η μία από την άλλη, τις κυκλοφορούσα κανονικά και τις δύο (η μία Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή, η άλλη Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο) και μάλιστα στα ίδια μέρη. Μου την έπεσαν και οι δύο ταυτόχρονα και σκέφτηκα πως δεν υπάρχει κανένας λόγος να διαλέξω και να αυτοπεριοριστώ. Κατ' αρχήν, το συνιστώ! Όλοι οι άντρες πρέπει σε τουλάχιστον μία φάση της ζωής τους να έχουν τουλάχιστον δύο ταυτόχρονες σχέσεις.
Στο θέμα μας: μια μέρα ήρθε στο μαγαζί μου βόλτα να με δει η μία και είχε την ίδια ιδέα και η άλλη. Ήταν 12 η ώρα το πρωί. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πως η μόνη μου ελπίδα να γλιτώσω το ξενύχιασμα ήταν να πω την αλήθεια, όπως την ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Mε το πιο ειλικρινές μου ύφος και με λίγο ρομαντικό παράπονο στη φωνή, τις είπα "Είστε και οι δύο υπέροχες και όταν με προσεγγίσατε δεν ήθελα να αναγκαστώ να διαλέξω. Δεν ήθελα να σας πληγώσω και μάλιστα δεν το αξίζετε να νιώθετε πληγωμένες. Είστε υπέροχες. Σας αγαπώ και τις δύο κι δε θέλω να σας χάσω". Αυτά τα είπα σχεδόν όπως τα γράφω.
Αποτέλεσμα: ξύλο δεν έφαγα, ούτε καν με έβρισαν. Με ρώτησαν "και τώρα τι θα γίνει", αλλά δεν είπαν καν ότι θα πρέπει να διαλέξω μία από τις δύο. Τελικά, η μία είπε πως δε γίνεται να με μοιράζεται, η άλλη συμφώνησε και αποχώρησαν. Σκέφτηκα πως θα έπρεπε να ψάξω για καινούρια γκόμενα, όμως μόλις δύο ώρες μετά, η μία (η μουνάρα) με πήρε τηλέφωνο και ζήτησε να πάω από το σπίτι της "να βρούμε μια λύση". Τη βρήκαμε ενώ μου έπαιρνε πίπα στο ντους. Την ίδια μέρα, το βράδυ με πήρε τηλέφωνο και η άλλη, αλλά μου έκανε τη δύσκολη για να με τιμωρήσει και με άφησε να την πηδήξω αφού πέρασαν εφτά μετρημένες μέρες. Μετά, συνεχίστηκε έτσι για ενάμιση χρόνο. Σκέφτηκα πως η λύση θα ήταν να κάνουμε τρίο και ενώ η μουνάρα δέχτηκε, η άλλη, που την είχαν πάρει μια στρατιά άντρες, και είχε πάει και με γυναίκες, δεν ήθελε να κάνει σεξ με τη συγκεκριμένη (άκου τώρα). Οπότε, πήγαινα μία με τη μία, μία με την άλλη.
Το ηθικό δίδαγμα είναι: ότι κι αν είναι να πείτε, βοηθάει πολύ αν εκείνη τη στιγμή που το λέτε το νιώθετε κιόλας λες και είναι η πιο φυσική αλήθεια του κόσμου.