Ρε τύπε αυτός είναι μαζόχας όχι μουνόδουλος.
μουνόδουλος και μαζόχας! ο λόγος είναι ένας και απλώς: φαντάσου τον εαυτό σου με μία γυναίκα,
η οποία σου φέρεται άσχημα σου ρίχνει παντόφλα μπορείς. Στην Ελλάδα που
το μουνί είναι χρυσό και ας είναι από λύματτα του τελευταίου υπονόμου που ενώνεται ο αγωγός με αγωγό
λυμάτων εργαστασίου και τα χύνει στο μέρος που ένας αγωγός από πυρινικό εργοστάσιο χύνει τα δικά του
για το απόλυτο βλαβερό αποτέλεσμα, πρέπει να είναι από χρυσό και έτσι πρέπει να φέρεσαι στον εκάστοτε κάτοχό του.
όταν λοιπόν τα προβλήματα αρχίζουν και συνεχίζουν κάνεις το παν και δεν σταματάνε βρίσκεσαι σε σταυροδρόμι όπως σε
αυτό που οδήγησε τον Δάντη στην κόλαση,στο έργο του, επειδή όμως είναι σταυροδρομι υπάρχει και η έξοδος ,η πακαμπτήριος.
ο μουνόδουλος είναι αυτός ο οποίος κάθησε σε μια γυναίκα που δεν τον ανάγκαζέ κανένας να μείνει, καμία κοινωνία, καμία
περίσταση παρά μόνο ο φόβος της αγαμίας.Μέσα σε αυτήν την κατάσταση ο μουνόδουλος μπένει σε μία νιρβάνα:
όπως και στο σύνδρομο της στοκχόλμης ,για να επιβιώσει, σιγά σιγά γίνεται άνδρας σκλάβος. Για να επιβιώσει σε αυτές τις περιστάσεις
"εκπαιδεύει" τον εαυτό του σε υποταγή, που δεν σταματάει στο θέλει ρουχαλάκι η κουκλίτσα μου, αλλά συνεχίζει στο με
χτυπάει γιατί με αγαπάει και θέλει να γίνω καλύτερος, σε αυτή τη νιρβάνα ,στη δίνη της καλύτερα αλλάζει η κατανόησή του για τον πόνο:
πλέον δεν είναι κάτι που θέλει να αποφύγει αλλά κάτι που αρχίζει να επιζητά! Έτσι δημιουργούνται οι υποταγμένοι άνδρες
αυτοί που ότι και να τους κάνουν δεν πρόκειται να αντιδράσουν αυτή είναι η ιστορία του έλληνα
που στην προσπάθεια ανεξαρτησίας από τη μαμά και την αγαμία καταστρέφει την ζωή του. για να ζήσει σε μία κόλαση
από την οποία σε ένα σημείο δεν θα υπάρχει γυρισμός.
ποιος είναι όμως ο πιο πετυχημένος από όλους τους υποψήφιου δάντηδες; αυτός που όπως εκείνος εκπλήρωσε την περιέργειά του
βλέποντας την κόλαση των άλλως και πάλεψε για να πάει στον παράδεισο στο σωστό μονοπάτι και έπειτα
σοφά είπε: "ας μη μιλήσουμε για αυτούς, αλλά ας τους δούμε και ας προχωρήσουμε"
και το πιο σοφό "μόνο ένας που είναι ηλίθιος θα συμπονέσει και θα λυπηθεί αυτούς που είναι εδώ"
γιατί αυτοί διάλεξαν τον δρόμο που τους οδήγησε στη σημερινή τους κατάντια και θα συνεχίσουν να είναι
έτσι ακόμα και όταν δεν θα μπορούνε να γυρίσουν πίσω στο σωστό μονοπάτι και να έχουν την ευκαιρία να
παλέψουν για τον "παράδεισο".