Είναι αστείο να συζητάμε για "υγιείς" πολιτικούς και να εννοούμε μέσα σ' αυτούς και τη Ντόρα.
Η Ντόρα είναι η κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του "παλαιού πολιτικού κατεστημένου", όχι για τις ιδέες της (αυτές δεν είναι κακές), όχι για τις ικανότητες της (είναι γάτα η γυναίκα - και το έχει αποδείξει), αλλά για το ότι στηρίζεται (για να μαζεύει σταυρουλάκια) σε ένα μηχανισμό ρουσφετιών, κομματόσκυλων, ευνοημένων πολιτικών παραγόντων και ότι άλλο εννούμε με αυτό που λέμε "κομματικός μηχανισμός".
Δυστυχώς, αυτοί οι μηχανισμοί είναι που έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα, και από αυτούς πρέπει να απομακρυνθούμε, αν θέλουμε κάτι να αλλάξει. ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟΣ είναι αυτός ο στόχος.
Φοβάμαι ότι "ο σοφός λαός" δεν κρίνει έτσι, και γι' αυτό η γενική εξέλιξη δε θα είναι καλή.
Αλλά μια που τα συζητάμε, κάθε τοποθέτηση πρέπει να ακούγεται, έστω κι αν δε γίνεται τελικά αποδεκτή.
Ο Μάνος (ισχύουν τα περί ιδεών, ισχύουν τα περί ικανοτήτων στο 60% της Ντόρας) είναι λιγότερο "κομματικά εξαρτημένος" από τη Ντόρα. Ας πούμε είναι ένα 15% (συγκρινόμενος με το πόσο είναι η Ντόρα = 100).
Αυτός που δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ κομματικές εξαρτήσεις, είναι ο Τζήμερος. Βεβαίως είναι αδοκίμαστος. Άρα οι ιδέες και η ικανότητα δεν είναι γνωστές. Όμως, υπάρχουν καλές ενδείξεις.
Σύμφωνα με τη δικιά μου κρίση, η έλλειψη καμματικής εξάρτησης είναι το κυρίαρχο στοιχείο που πρέπει να αναζητάμε στην παρούσα φάση, και αν για τα υπόλοιπα 2 έχουμε καλές ενδείξεις, αξίζει να δώσουμε (στον υποψήφιο) μια ευκαιρία.
Με αυτό το σκεπτικό τον ψήφισα, κι αν γίνουν πάλι εκλογές θα τον ξαναψηφίσω.