Νέα/κουτσομπολιά από εφημερίδες, websites, blogs
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Vanzel
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 15K
- Εμφανίσεις 910K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 6 άτομα (0 μέλη και 6 επισκέπτες)
θες να μου πεις οτι ειχε παρκαρει παρανομα διοτι ψωνιζε υλικα αγαθα για να μειωση το κοινωνικο χασμα της πλουτοκρατιας με το προλεταριατο? Φαντασου να δουλευει η εργατικη ταξη με ΑΡΜΑΝΙ απο τον Λαζοπουλο.....
Tsolias.Psolias
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 8 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 15.106
- Like
- 28
- Πόντοι
- 166
ναι αλλά αυτή η εκπομπή και ο κόσμος που τον αποθεώνει του έχουν δώσει την θρασύτητα να κάνει τέτοιες ενέργεις... και από την πλευρά τους οι πολίτες τον αφήνουν να κάνει αυτά που κάνει(είτε είναι μπάτσοι είτε όχι).
εγώ τον σιχάθηκα από τότε που βρέθηκε με τον ψινάκη σε κάποιο κότερο μαζί με τον ρουβά.
ΠΡΟΣΟΧΗ. ο Ρουβάς από τότε που έφυγε από τον ψινάκη έγνε άνθρωπος.. δηλαδή ούτε ο κόσμος τον βρίζει, αλλά έχει δείξει ότι είναι και σωστός από την στιγμή που έχει κάνει οικογένεια και δεν δίνει "τροφή" για κόβουλα σχόλια.
GIORGOSK
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Σεπ 2005
- Μηνύματα
- 6.563
- Κριτικές
- 4
- Like
- 2.364
- Πόντοι
- 506
αστεία πράγματα `πέρσι ψώφισε σήμερα μύρισε', άλλο ένα θέμα για να βγάλεις την κακία σου για την αριστερά
Aυτος ειναι ο φορεας της προπαγανδας, αυτος θα κριθει.οπως οταν κρινεται ο καραμανλης κατεπεκταση κρινεται η ΝΔ
Χρωματοσώματα Υ και oi Ελλήνes στο Ευρωπαϊκό γενετικό τοπίο
Ένα σημαντικό άρθρο για τα χρωματοσώματα Υ των Ρώσων δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο American Journal of Human Genetics. To σημαντικό συμπέρασμα είναι πως σε μια ευρεία γεωγραφική έκταση που συμπεριλαμβάνει την Πολωνία, τη Ρωσία, και την Ουκρανία, οι άντρες έχουν αρκετά παρόμοια χρωματοσώματα Υ που τους διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν τα χρωματοσώματα από τρεις βόρειους πληθυσμούς των Ρώσων που ομοιάζουν προς αυτά των Φινλανδών. Αυτό οφείλεται είτε σε εκτεταμένη ανάμιξη των Ρώσων με Φιννο-Ουγγρικούς πληθυσμούς κατά την βόρεια εξάπλωσή τους, είτε στην γλωσσική αλλαγή γηγενών Φιννο-Ουγγρικών πληθυσμών με μικρή γενετική επιρροή από τους Σλάβους. Το Φιννο-Ουγγρικό στοιχεία εμφανίζεται κυρίως με αυξημένη καταγραφή της απλοομάδας N3.
Για εμάς τους Έλληνες το άρθρο αυτό είναι σημαντικό γιατί στα πλαίσια της μελέτης του κυρίως αντικειμένου του, χρησιμοποίησε δείγματα Ελλήνων καθώς και άλλων Ευρωπαίων. Στο διάγραμμα MDS φαίνονται διάφοροι υπο-πληθυσμοί των υπό μελέτη εθνοτήτων. (Οι Ελληνικοί πληθυσμοί προέρχονται από παλαιότερη μελέτη και είναι: Greeks: Gr1, central (Agrinion, Ioannina, Kardhitsa, and Patrai); Gr2, northern (Larisa, Serrai, Thessaloniki); Gr3, isles (Khios, Mitilini); and Gr4, Crete (Iraklion, Khania, Lasithi, Rethimnon).)
Δυο σημεία αξίζουν να υπογραμμιστούν. Πρώτον είναι σαφές πως οι Ευρωπαϊκές εθνότητες αποτελούν σε σημαντικό βαθμό και γενετικά διακριτές οντότητες. Δηλαδή, οι πληθυσμοί με κοινή εθνική ταυτότητα τείνουν να βρίσκονται κοντά και γενετικά. Εξαίρεση αποτελούν οι προαναφερθέντες πληθυσμοί των βόρειων Ρώσων.
Δεύτερον, παρά αυτήν διαφοροποίηση, είναι σαφές πως οι Ελληνικοί πληθυσμοί μετέχουν σε ένα Μεσογειακό γκρουπ πληθυσμών στα αριστερά του διαγράμματος που περιλαμβάνει επίσης τους Ιταλικούς και Τουρκικούς πληθυσμούς. Το γκρουπ αυτό διαχωρίζεται τόσο από τους Γερμανούς, όσο και από τους Σλάβους. Ειδικότερα για τους τελευταίους, είναι εμφανές πως οποιαδήποτε Σλαβική επιρροή στους Ελληνικούς πληθυσμούς δεν υπήρξε αρκετή, ακόμα και για το βόρειο ελληνικό γκρουπ Gr2 για να αλλάξει την βασικά Μεσογειακή σύσταση τους.
Ένα σημαντικό άρθρο για τα χρωματοσώματα Υ των Ρώσων δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο American Journal of Human Genetics. To σημαντικό συμπέρασμα είναι πως σε μια ευρεία γεωγραφική έκταση που συμπεριλαμβάνει την Πολωνία, τη Ρωσία, και την Ουκρανία, οι άντρες έχουν αρκετά παρόμοια χρωματοσώματα Υ που τους διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν τα χρωματοσώματα από τρεις βόρειους πληθυσμούς των Ρώσων που ομοιάζουν προς αυτά των Φινλανδών. Αυτό οφείλεται είτε σε εκτεταμένη ανάμιξη των Ρώσων με Φιννο-Ουγγρικούς πληθυσμούς κατά την βόρεια εξάπλωσή τους, είτε στην γλωσσική αλλαγή γηγενών Φιννο-Ουγγρικών πληθυσμών με μικρή γενετική επιρροή από τους Σλάβους. Το Φιννο-Ουγγρικό στοιχεία εμφανίζεται κυρίως με αυξημένη καταγραφή της απλοομάδας N3.
Για εμάς τους Έλληνες το άρθρο αυτό είναι σημαντικό γιατί στα πλαίσια της μελέτης του κυρίως αντικειμένου του, χρησιμοποίησε δείγματα Ελλήνων καθώς και άλλων Ευρωπαίων. Στο διάγραμμα MDS φαίνονται διάφοροι υπο-πληθυσμοί των υπό μελέτη εθνοτήτων. (Οι Ελληνικοί πληθυσμοί προέρχονται από παλαιότερη μελέτη και είναι: Greeks: Gr1, central (Agrinion, Ioannina, Kardhitsa, and Patrai); Gr2, northern (Larisa, Serrai, Thessaloniki); Gr3, isles (Khios, Mitilini); and Gr4, Crete (Iraklion, Khania, Lasithi, Rethimnon).)
Δυο σημεία αξίζουν να υπογραμμιστούν. Πρώτον είναι σαφές πως οι Ευρωπαϊκές εθνότητες αποτελούν σε σημαντικό βαθμό και γενετικά διακριτές οντότητες. Δηλαδή, οι πληθυσμοί με κοινή εθνική ταυτότητα τείνουν να βρίσκονται κοντά και γενετικά. Εξαίρεση αποτελούν οι προαναφερθέντες πληθυσμοί των βόρειων Ρώσων.
Δεύτερον, παρά αυτήν διαφοροποίηση, είναι σαφές πως οι Ελληνικοί πληθυσμοί μετέχουν σε ένα Μεσογειακό γκρουπ πληθυσμών στα αριστερά του διαγράμματος που περιλαμβάνει επίσης τους Ιταλικούς και Τουρκικούς πληθυσμούς. Το γκρουπ αυτό διαχωρίζεται τόσο από τους Γερμανούς, όσο και από τους Σλάβους. Ειδικότερα για τους τελευταίους, είναι εμφανές πως οποιαδήποτε Σλαβική επιρροή στους Ελληνικούς πληθυσμούς δεν υπήρξε αρκετή, ακόμα και για το βόρειο ελληνικό γκρουπ Gr2 για να αλλάξει την βασικά Μεσογειακή σύσταση τους.
alphonso
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 17.714
- Κριτικές
- 3
- Like
- 4.941
- Πόντοι
- 606
Σε αμηχανία έχει θέσει τους γιατρούς ένα 13χρονο κορίτσι από την Ινδία, το οποίο πάσχει από μια σπάνια και μυστηριώδη ασθένεια. Η Τουίνκλ Ντουιβέντι χάνει αίμα από το δέρμα σε όλο της το σώμα, χωρίς να έχει καμία πληγή. Οι ντόπιοι, στο χωριό της στο κρατίδιο Ουτάρ Πραντές, πιστεύουν ότι η κοπέλα είναι καταραμένη.
Όπως αναφέρει το ΒΗΜΑ, ορισμένες φορές η κοπέλα ξυπνάει με όλο της το σώμα καλυμμένο από εσωτερικά αιματώματα. Υποβάλλεται συνεχώς σε μεταγγίσεις αίματος στα μάτια, τη μύτη, τον λαιμό, ακόμη και στα πέλματα των ποδιών της.
Η οικογένειά της βρίσκεται σε απόγνωση. Οι γονείς της έχουν αναζητήσει βοήθεια από διάφορους γιατρούς και από ιερείς, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. «Θέλω τόσο πολύ να βοηθήσω το παιδί μου... Δεν είμαστε προληπτικοί, είμαστε όμως απελπισμένοι. Πήγαμε σε ναούς, τεμένη και εκκλησίες, αλλά τίποτε δεν τη θεράπευσε» λέει η 42χρονη μητέρα της, Ναντάνι.
Οι ινδοί γιατροί υποθέτουν ότι η 13χρονη πάσχει από μια σπάνια ανωμαλία των αιμοπεταλίων, την οποία δεν μπορούν να θεραπεύσουν. Μια μικρή ελπίδα έχει προσφέρει ένας βρετανός ειδικός, ο οποίος κατέληξε σε διαφορετική διάγνωση: θεωρεί ότι η κοπέλα πάσχει από μια άλλου είδους ανωμαλία στο αίμα, η οποία είναι ιάσιμη.
Η Τουίνκλ ήταν υγιής έως τα 12ά της χρόνια. Ξαφνικά, τον Ιούλιο του 2007 άρχισε να αιμορραγεί σχεδόν 5-20 φορές την ημέρα. «Φοβήθηκα πολύ. Δεν πόνεσα, αλλά ήταν τρομακτικό και οι φίλοι μου έλεγαν ότι ήταν αηδιαστικό. Η ποδιά του σχολείου έγινε κατακόκκινη από το αίμα. Κανένας δεν ερχόταν κοντά μου και δεν ήθελε να παίξουμε» λέει το κορίτσι .
Το σχολείο της την έδιωξε και ένα άλλο αρνήθηκε να τη δεχθεί εξαιτίας της ασθένειάς της. Ετσι αναγκάστηκε να μελετά κλεισμένη στο σπίτι. Σπανίως βλέπει άλλα παιδιά.
Η μητέρα της ανησυχεί κάθε ημέρα και περισσότερο. «Είναι πολύ αδύναμη και χλομή, λόγω της απώλειας αίματος. Είναι πολύ απομονωμένη και μελαγχολική. Θέλει να επιστρέψει στο σχολείο, αλλά φοβόμαστε να τη στείλουμε. Επειδή στο χωριό πιστεύουν ότι είναι καταραμένη, δεν θέλουμε να βγαίνει έξω» λέει.
st@rdust
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Δεκ 2006
- Μηνύματα
- 15.747
- Like
- 1.426
- Πόντοι
- 366
Φημες 
λενε οτι πεφτει η κυβερνηση!!!!
Επισης οτι υπαρχει προβλημα ρευστοτητας σε 2 μεγαλες τραπεζες!!!
Οποιος εχει κατι τετοιο ακουστα ας το επιβεβαιωσει (τουλαχιστον για το δευτερο το οποιο ακουστικε απο χρηματηστηριακους κυκλους)
λενε οτι πεφτει η κυβερνηση!!!!Επισης οτι υπαρχει προβλημα ρευστοτητας σε 2 μεγαλες τραπεζες!!!
Οποιος εχει κατι τετοιο ακουστα ας το επιβεβαιωσει (τουλαχιστον για το δευτερο το οποιο ακουστικε απο χρηματηστηριακους κυκλους)
IOSPRESS
**Το 'χαμε από καιρό μυριστεί, ήρθε όμως τελικά και η πανηγυρική επιβεβαίωση από επίσημα χείλη.
Ο λόγος για την αξιοποίηση του Διαδικτύου (και συγκεκριμένα, της ανωνυμογραφίας των μπλογκ) από την εγχώρια κοινοβουλευτική ακροδεξιά. «Ο "Τομέας Δημιουργικού"» της Νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. (ΝΕ.Ο.Σ), μας πληροφορεί ο πρόεδρός της Γιάννης Παναγιωτακόπουλος στο τελευταίο φύλλο της κομματικής «Αλφα Ενα», εκτός από τα επίσημα κομματικά sites «συντονίζει ένα δίκτυο μπλόγκερ που κάνει την προσφιλή "Ελευθεροτυπία" και τα άλλα "φίλια" μέσα να παραμιλούν για την παρουσία των "κακών" στο ελληνικό Διαδίκτυο».
**Ενα «δίκτυο μπλόγκερ» αποτελείται, θεωρητικά, από μεμονωμένα άτομα που εκφράζονται προσωπικά (και κατά κανόνα ανώνυμα) μέσω των ιστοσελίδων τους. Μαθαίνουμε τώρα ότι υπάρχει ένα (αφανές) ακροδεξιό κομματικό κέντρο που «συντονίζει» τη δραστηριότητά τους. Η ιδέα μάς θυμίζει το μηχανισμό των «ψιθυριστών» που στηνόταν παλιότερα για τον οργανωμένο επηρεασμό της κοινής γνώμης με τη διάχυση «φαιάς και μαύρης προπαγάνδας» (κατά την υπηρεσιακή ορολογία). Φυσικά, απ' όσο γνωρίζουμε, η Νεολαία του κ. Καρατζαφέρη συνδέεται μ' ένα κοινοβουλευτικό κόμμα κι όχι με παρόμοιους μηχανισμούς. Εστω κι αν ο πρόεδρός της προέρχεται απ' το «Ελληνικό Μέτωπο» του Μάκη Βορίδη, αρχηγού της παπαδοπουλικής Ν. ΕΠΕΝ τη δεκαετία του '80.
**Για τα πλεονεκτήματα της ανωνυμογραφίας και της οργανωμένης διασποράς «ψιθύρων», κλασική είναι η ανάλυση που συναντάμε σε μια έκθεση της ΚΥΠ (1966), η οποία αποδίδεται στον Γ. Γεωργαλά και δημοσιεύτηκε στο «Αντί» το 1974. Η «φαιά προπαγάνδα», εξηγεί, περιλαμβάνει «τας προπαγανδιστικάς εκείνας ενεργείας αι οποίαι εκ της φύσεώς των πρέπει να είναι ακαθορίστου προελεύσεως, ανυπόγραφοι εκδόσεις (λ.χ. δυσφημιστικοί λίβελλοι), ανώνυμοι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί και κυρίως ο 'ψίθυρος'. [...] Εκατομμύρια Ελλήνων
και ιδίως Ελληνίδων πιστεύουν κάτι επειδή 'το λέει ο κόσμος'. Με τας ανευθύνους διαδόσεις άλλωστε τίθενται εις κυκλοφορίαν ισχυρισμοί μη δυνάμενοι να διατυπωθούν υπευθύνως διά διαφόρους λόγους (έλλειψις αποδείξεων, φόβος μηνύσεως, διπλωματικαί περιπλοκαί κ.λπ.)».
**Φυσικά, το «δίκτυο μπλόγκερ» που «συντονίζεται» απ' τον «Τομέα Δημιουργικού» της ΝΕ.Ο.Σ. μπορεί να μην κάνει τίποτα απολύτως
από τα παραπάνω. Ο κ. Παναγιωτακόπουλος δεν κατονομάζει άλλωστε τα μέλη του, ώστε να είμαστε σε θέση να κρίνουμε με βεβαιότητα.
Η περιδιάβαση ωστόσο στα blogs του ευρύτερου «πατριωτικού χώρου» αποδεικνύει σχετικά εύκολα ότι η συγκεκριμένη συνταγή εφαρμόζεται στην εντέλεια από κέντρα που μόνο να εικάσουμε μπορούμε. Οπως εξηγούσε η έκθεση του 1966, το μόνο που χρειάζεται είναι «ένα κέντρον-εγκέφαλος, που θα επεξεργάζεται τας προς διάδοσιν φήμας», «ένα δίκτυον διά του οποίου ο ψίθυρος θα διαχέεται εις ολόκληρον την χώραν» κι «οι αγωγοί που θα συνδέουν το κέντρον με το δίκτυον».
Στην εποχή του Ιντερνετ, η δημιουργία τους είναι το απλούστερο πράγμα του κόσμου.
Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
**Το 'χαμε από καιρό μυριστεί, ήρθε όμως τελικά και η πανηγυρική επιβεβαίωση από επίσημα χείλη.
Ο λόγος για την αξιοποίηση του Διαδικτύου (και συγκεκριμένα, της ανωνυμογραφίας των μπλογκ) από την εγχώρια κοινοβουλευτική ακροδεξιά. «Ο "Τομέας Δημιουργικού"» της Νεολαίας του ΛΑ.Ο.Σ. (ΝΕ.Ο.Σ), μας πληροφορεί ο πρόεδρός της Γιάννης Παναγιωτακόπουλος στο τελευταίο φύλλο της κομματικής «Αλφα Ενα», εκτός από τα επίσημα κομματικά sites «συντονίζει ένα δίκτυο μπλόγκερ που κάνει την προσφιλή "Ελευθεροτυπία" και τα άλλα "φίλια" μέσα να παραμιλούν για την παρουσία των "κακών" στο ελληνικό Διαδίκτυο».
**Ενα «δίκτυο μπλόγκερ» αποτελείται, θεωρητικά, από μεμονωμένα άτομα που εκφράζονται προσωπικά (και κατά κανόνα ανώνυμα) μέσω των ιστοσελίδων τους. Μαθαίνουμε τώρα ότι υπάρχει ένα (αφανές) ακροδεξιό κομματικό κέντρο που «συντονίζει» τη δραστηριότητά τους. Η ιδέα μάς θυμίζει το μηχανισμό των «ψιθυριστών» που στηνόταν παλιότερα για τον οργανωμένο επηρεασμό της κοινής γνώμης με τη διάχυση «φαιάς και μαύρης προπαγάνδας» (κατά την υπηρεσιακή ορολογία). Φυσικά, απ' όσο γνωρίζουμε, η Νεολαία του κ. Καρατζαφέρη συνδέεται μ' ένα κοινοβουλευτικό κόμμα κι όχι με παρόμοιους μηχανισμούς. Εστω κι αν ο πρόεδρός της προέρχεται απ' το «Ελληνικό Μέτωπο» του Μάκη Βορίδη, αρχηγού της παπαδοπουλικής Ν. ΕΠΕΝ τη δεκαετία του '80.
**Για τα πλεονεκτήματα της ανωνυμογραφίας και της οργανωμένης διασποράς «ψιθύρων», κλασική είναι η ανάλυση που συναντάμε σε μια έκθεση της ΚΥΠ (1966), η οποία αποδίδεται στον Γ. Γεωργαλά και δημοσιεύτηκε στο «Αντί» το 1974. Η «φαιά προπαγάνδα», εξηγεί, περιλαμβάνει «τας προπαγανδιστικάς εκείνας ενεργείας αι οποίαι εκ της φύσεώς των πρέπει να είναι ακαθορίστου προελεύσεως, ανυπόγραφοι εκδόσεις (λ.χ. δυσφημιστικοί λίβελλοι), ανώνυμοι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί και κυρίως ο 'ψίθυρος'. [...] Εκατομμύρια Ελλήνων
και ιδίως Ελληνίδων πιστεύουν κάτι επειδή 'το λέει ο κόσμος'. Με τας ανευθύνους διαδόσεις άλλωστε τίθενται εις κυκλοφορίαν ισχυρισμοί μη δυνάμενοι να διατυπωθούν υπευθύνως διά διαφόρους λόγους (έλλειψις αποδείξεων, φόβος μηνύσεως, διπλωματικαί περιπλοκαί κ.λπ.)».
**Φυσικά, το «δίκτυο μπλόγκερ» που «συντονίζεται» απ' τον «Τομέα Δημιουργικού» της ΝΕ.Ο.Σ. μπορεί να μην κάνει τίποτα απολύτως
από τα παραπάνω. Ο κ. Παναγιωτακόπουλος δεν κατονομάζει άλλωστε τα μέλη του, ώστε να είμαστε σε θέση να κρίνουμε με βεβαιότητα.
Η περιδιάβαση ωστόσο στα blogs του ευρύτερου «πατριωτικού χώρου» αποδεικνύει σχετικά εύκολα ότι η συγκεκριμένη συνταγή εφαρμόζεται στην εντέλεια από κέντρα που μόνο να εικάσουμε μπορούμε. Οπως εξηγούσε η έκθεση του 1966, το μόνο που χρειάζεται είναι «ένα κέντρον-εγκέφαλος, που θα επεξεργάζεται τας προς διάδοσιν φήμας», «ένα δίκτυον διά του οποίου ο ψίθυρος θα διαχέεται εις ολόκληρον την χώραν» κι «οι αγωγοί που θα συνδέουν το κέντρον με το δίκτυον».
Στην εποχή του Ιντερνετ, η δημιουργία τους είναι το απλούστερο πράγμα του κόσμου.
Ο ΙΟΣ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ
H Διεθνής Ένωση Εκδοτών και η Διεθνής Ένωση Βιβλιοπωλών κατεδίκασαν τις τρομοκρατικές επιθέσεις των αριστεριστών κατά πατριωτικών βιβλιοπωλείων στην Αθήνα και στο Λονδίνο.
Έκθετες οι αριστεροκρατούμενες ελλαδικές αρχές, συνδικαλιστικές ενώσεις και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου το στέλεχος Δ. Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος επιδοκίμασε από τις στήλες της «Αυγής» τις τρομοκρατικές επιθέσεις, προτείνοντας ως μέθοδο πολιτικού αγώνα την άσκηση «συγκεκριμένων ποσών βίας» (sic)!
Ακολουθεί το ιστορικό της υποθέσεως από τον εκδότη κ. Αριστείδη Καρατζά και το δελτίο τύπου των International Publisher
.gr/item. asp?ReportID= 745
Οι πυρπολήσεις βιβλιοπωλείων, η στάση «διανοουμένων» και συναδέλφων, και η διεθνής αντίδραση
Αριστείδης Καρατζάς, Μέλος ΔΣ Δικτύου 21, Ιστορικός, Ακαδημαϊκός εκδότης 5η Οκτωβρίου 2008
Προ σχεδόν τεσσάρων μηνών, την 5η Ιουνίου ο χώρος του εκδότη Ιωάννη Γιαννάκενα, «Εκδόσεις Πελασγός» στην Χαριλάου Τρικούπη, έγινε στόχος μιας εγκληματικής επιθέσεως από σπείρα κουκουλοφόρων-κακοποιών υπό την μεταμφίεση «πολιτικών ακτιβιστών», και η οποία κατέληξε στην ολοσχερή καταστροφή του δια πυρός!
Μετά από την επίθεση κατά των Πελασγού η ίδια συμμορία κουκουλοφόρων-κακοποιών επετέθει στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Γεωργιάδη Τα λιγοστά δημοσιεύματα που καταγράφουν τα γεγονότα αναφέρουν κουκουλοφόρους με ρόπαλα και βόμβες μολότωφ να κυκλοφορούν επί ώρα, πρώτα στην Οδό Χαριλάου Τρικούπη, πυρπολώντας το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Πελασγός, και μετά στην Οδό Σόλωνος, όπου επανέλαβαν το έργο τους, αυτή την φορά πυρπολώντας το κατάστημα των Εκδόσεων Γεωργιάδη. Κατά μία πηγή οι κουκουλοφόροι έκαναν το καταστροφικό τους έργο χωρίς κανείς να τους σταματήσει, σε σημείο που κάποιος από αυτούς εκτελούσε και χρέη τροχονόμου κατευθύνοντας τους οδηγούς των
αυτοκινήτων προς άλλη κατεύθυνση προκειμένου να το ολοκληρώσουν ανενόχλητοι.
Επισκέφθηκα τον χώρο του Πελασγού την επομένη του συμβάντος και τον φωτογράφισα. Η οσμή της βενζίνης ήταν ακόμη έντονη. Ομολογώ ότι γιά τους βιβλιόφιλους, και συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σε αυτή την κατηγορία, ήταν η εικόνα μίας κόλασης σε μικρογραφία, μίας συστηματικής καταστροφής που παραπέμπει στην Ιερά Εξετάση και στους
Εθνικο-Σοσιαλιστές. Θυμάμαι ότι ενώ σκαρφάλωνα πάνω από σπασμένα έπιπλα και στιβάδες από καμμένα βιβλία, εκείνη την στιγμή θυμήθηκα την ρήση του Γερμανού ποιητή Heinrich Heine, «Εκεί που καίνε τα βιβλία, καταλήγουν να καίνε τους ανθρώπους» («Dort, wo man Bücher verbrennt,verbrennt man am Ende auch Menschen»).
Ακολούθησαν άλλες επιθέσεις: Την 21η Ιουνίου κατά του βιβλιοπωλείου «Νέα Θέσις», όπου οι κουκουλοφόροι-κακοποιοί τρομοκράτησαν την σύζυγο του ιδιοκτήτη Γιάννη Σχοινά ξυλοκοπόντας τους υπαλλήλους και μετά το πυρπόλησαν-- και την 4η Ιουλίου, όπου πυρπόλησαν το βιβλιοπωλείο «Ελεύθερη Σκέψις» ακολουθώντας παρεμφερή εγκληματική μεθοδολογία.
Τα δημοσιεύματα περί των επιθέσεων στον καθημερινό τύπο και στα ΜΜΕ ήταν λιγοστά. Η σιγή αυτή λέει πολλά γιά την προσήλωση στις δημοκρατικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που τόσοι αυτοαποκαλούμενοι διανοούμενοι κατά τ?άλλα δηλώνουν τόσο ηχηρά. Η σιγή επεκτάθηκε και στον κόσμο το ΜΚΟ, που υπό άλλες συνθήκες καταγγέλουν, επί επαγγελματική βάσει βέβαια, καθέ πραγματική ή και φαντασιακή «καταπάτηση» ανθρωπίνων δικαιωμάτων (στην πραγματικότητα δεν ανέμενα αντίδραση από αυτούς διότι ήταν σαφές δεν είχαν πάρει κανένα σήμα από αυτούς που θεωρούν χειριστές τους).
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όμως είναι η σιγή των επαγγελματικών συλλόγων των εκδοτών και βιβλιοπωλών—τι αποκαλύπτει αυτή η σιγή γιά τον σεβασμό που τρέφουν οι επαγγελματίες του βιβλίου για τα προϊόντα τους, αλλά και γιά τις αξίες του κλάδου, είναι κάτι που είναι άξιο πολύπλευρης έρευνας.
Η εκκωφαντική αυτή σιγή με ανάγκασε την 6η Αυγούστου, δύο μήνες μετά από την πρώτη επίθεση, να γράψω στα διοικητικά συμβούλια του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (ΣΕΒΑ),όσο και του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου
(ΣΕΚΒ). Εζήτησα από τα μέλη του αυτών συμβουλίων «να επανεξετά[σουν] τα συμβάντα κα να τα καταδικάσ[ουν]». Τους κοινοποίησα επίσης ότι θα πληροφορούσα τους διεθνείς φορείς εκδοτών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως προς τις συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις αλλά και την σιγή του επαγγελματικού κόσμου και την γενικώτερη ανοχή της εγκληματικότητας στην χώρα μας.
Υπήρξε μία αξιοσημείωτη εξαίρεση στην έλλειψη αναφοράς σχετικά με τις εγκληματικές αυτές πράξεις. Αυτή ήταν σε μορφή άρθρου-σχολίου ενός κου Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστοπούλου, που εμφανίστηκε στην Αυγή (πάλαι πότε ακέραιη εφημερίδα της Αριστεράς) την 20η Ιουνίου. Ο κος Παπαδάτος αφού αναφέρεται μεταξύ άλλων παρανόμων πράξεων στην πυρπόληση του βιβλιοπωλείου των Εκδόσεων Γεωργιάδη, μας πληροφορεί, ότι «ούτε πιστεύουμε πως «η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων»» και ότι ««ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό δε θα
είναι ένα απλό ειρηνικό πέρασμα», καταλαβαίνουμε ότι για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα «ποσά» βίας (sic) [τα πλάγια στοιχεία είναι δικά μου—ΑΚ]...». Δηλαδή εξηγεί την λογική των
επιθέσεων, προσθέτοντας ότι «[τ]α παραπάνω δεν φαίνονται πρωτότυπα (γιατί όντως δεν είναι), έχουν ωστόσο συνέπειες και θα έπρεπε να δεσμεύουν σε συγκεκριμένες πολιτικές στάσεις».
Ο κος Παπαδάτος έχει δίκιο ως το προς την έλλειψη πρωτοτυπίας, διότι παρεμφερείς «πολιτικές στάσεις» σε σχέση με τα «συγκεκριμένα ποσά βίας», στην ουσία αυθαίρετης βίας ασκούμενη από κακοποιούς, ανισόρροπους και απλούς αλήτες, όπως αυτά τα «ποσα βίας» που χρησιμοποιήθηκαν για το κάψιμο των χώρων των εκδοτών και βιβλιοπωλών, είχαν στο παρελθόν προβληθεί από τα αντιδημοκρατικά κινήματα της άκρας Δεξίας μέχρι της άκρας Αριστεράς (στην Ιταλία, π.χ. οι φασίστες της δεκαετίας το 1920-1930, και οι σταλινιστές των Ερυθρών Ταξιαρχιών 1975-1985, χρησιμοποιούσαν παραλλαγές του σλόγκαν, «siempre la violenzia».
Μη έχοντας λάβει απάντηση μέχρι την 4η Σεπτεμβρίου, πληροφόρησα την Διεθνή Ένωση Εκδοτών (International Publishers Association ή IPA) στην Γενέυη καθώς και την Διεθνή Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών και την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών (International Booksellers Federation/IBF & European Booksellers Federation/EBF) στις Βρυξέλλες, κοινοποιώντας τις επιστολές μου προς την Διεθνή Ομοσπονδία Συνδέσμων και Ιδρυμάτων Βιβλιοθηκών (International Federation of Library Associations and Institutions) καθώς και του ΣΕΒΑ, του ΣΕΚΒ, του Εθνικού Κέντρου
Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Από τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μου με τους διευθυντές αυτών των διεθνών οργανώσεων αποκόμισα την εντύπωση ότι όλοι ανεξαιρέτως οι συνομιλητές μου προβληματίσθηκαν ιδιαίτερα με το γεγονώς της έλλείψεως αντίδρασεως από τους επαγγελματίες του κλάδου, αλλά και τα ΜΜΕ και τους ΜΚΟ της Ελλάδος.
Ωφείλω να σημειώσω ότι σε τηλεφωνική συνδιάλεξη την 15η Σεπτεμβρίου με τον κο Γεώργιο Ψύχαλο, Πρόεδρο ΔΣ του ΣΕΚΒ με βεβαίωσε ότι ο οργανισμός του δημοσίευσε Δελτίο Τύπου την 8η του ιδίου μηνός με το οποίο καταδικάζει τις επιθέσεις ως, «τις απίστευτες ενέργειες κακότητας (θραύση βιτρινών και κάψιμο βιβλιοπωλείων), που έχουν διαδραματισθεί. Οι επανειλημμένες επιθέσεις και καταστροφές των βιβλιοπωλείων τραυματίζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου καταδικάζει κάθε βίαιη ενέργεια ενάντια στην επαγγελματική τάξη των εκδοτών και δηλώνει, σε κάθε κατεύθυνση, ότι θα υπερασπίζεται πάντοτε την ελεύθερη διακίνηση των Ιδεών και την
Ελευθερία του λόγου».
Προς τιμήν του ΣΕΚΒ αυτή ήταν η πρώτη ένθερμη καταδίκη των εγκλημάτων από Ελλαδικό φορέα καίτοι τρεις μήνες μετά τα γεγονότα.Δύο μέρες αργότερα, την 17η Σεπτεμβρίου, και μετά από συζήτηση με την Διευθύνουσα Σύμβουλο των IBF/EBF, προσπάθησα να επικοινωνήσω με την ηγεσία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), δημόσιο οργανισμό που
συντηρεί ο Έλλην (και Ευρωπαίος) φορολογούμενος (υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού). Εμίλησα με μία γραμματέα που με βεβαίωσε ότι «έχουμε το email σας», μου είπαι ότι σημείωσε τους τηλεφωνικούς μου αριθμούς τους οποίους υποσχέθηκε θα περάση στην Διευθύντρια ή στον Πρόεδρο ΔΣ. Δεν άκουσα ποτέ από αυτά τα πρόσωπα. Λίγες μέρες αργότερα
κάποια άλλη υπάλληλος (δεν σημείωσα το όνομα) μου τηλεφώνησε να με πληροφορήσει ότι το ΕΚΕΒΙ δημοσίευσε δήλωση στην ιστοσελίδα του, κάτι που επίσης μου βεβαιώθηκε μέσω email της 22ας Σεπτεμβρίου, υπογεγραμμένο από ένα κο Δημήτρη Αγγελή.
Οπότε, στα μέσα προς το τέλος Σεπτεμβρίου 2008, δηλαδή περισσότερο από τρεις μήνες από την πρώτη εκ της σειράς επιθέσεων σε βιβλιοπωλεία και το κάψιμο χιλιάδων βιβλίων, το ΕΚΕΒΙ, θεσμός που ευθύνεται με την προώθηση και υποστήριξη της βιβλιοφιλίας, δήλωσε τα εξής «για πράξεις βίας στον χώρο του βιβλίου»:
«Με αφορμή πρόσφατες επιθέσεις κατά βιβλιοπωλείων, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), ως εκ της θέσεώς του, δεν μπορεί παρά να καταδικάζει απερίφραστα κάθε πράξη που στρέφεται ενάντια σε συγγραφείς και βιβλία (λογοκρισία, απαγόρευση κυκλοφορίας) ή σε χώρους διακίνησης και προβολής του βιβλίου (εμπρησμούς, βανδαλισμούς). Η ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών και όλων των απόψεων αποτελεί απαράβατο όρο δημοκρατικής λειτουργίας μιας ευνομούμενης πολιτείας».
Από μία πλευρά η ανακοίνωση του ΕΚΕΒΙ καλύπτει «κάθε πράξη που στρέφεται ενάντια σε συγγραφείς και βιβλία» και δέχεται ότι η «ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών... αποτελεί απαράβατο όρο δημοκρατικής λειτουργίας», θα μπορούσε δηλαδή να είναι μία ομολογία πίστης, που όλος ο πολιτισμένος κόσμος θα δεχθεί ανά πάσα στιγμή. Από την άλλη πλευρά, αυτό που είναι άξιο προσοχής στην διατύπωση της εν λόγω δήλωσης, είναι ότι δεν υπάρχει αναφορά στις συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις!
Την 23η Σεπτεμβρίου έλαβα επιστολή από τον κο Δημήτρη Παντελέσκο, Πρόεδρο ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ). Ο κος Παντελέσκος απαντούσε στην κοινοποίηση της επιστολής μου προς την IPA και IBF/EBF, και σε προσπάθεια να αντικρούσει τις παρατηρήσεις μου για την έλλειψη καταδίκης των πυρπολήσεων από μέρους της ΠΟΕΒ,
αναφέρει το γεγονός ότι δεν είχε λάβει ποτέ την επιστολή μας, αλλά, όπως γράφει,
«παρόλαυτα ενδιαφερθήκαμε να κοιτάξουμε το θέμα και διαπιστώσαμε τα εξής... Όσον αφορά τα γεγονότα στο Φεστιβάλ βιβλίου του Πεδίου του Άρεως καθώς και για τις επιθέσεις στα βιβλιοπωλεία, ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου κύριος Γιώργος Ψύχαλος, στον οποίο είναι μέλη αυτοί οι εκδοτικοί οίκοι, έχει με ανακοινώσεις καταδικάσει τα γεγονότα αυτά, τις οποίες και σας επισυνάπτουμε [παραπέμπει το Δελτίο Τύπου της 8ης του μηνός που αναφέρω παραπάνω]. Δεν θεωρήσαμε πως έπρεπε να κυκλοφορήσει πρόσθετη ανακοίνωση για δυο λόγους, πρώτον γιατί από τη στιγμή που ο Σύλλογος των εκδοτικών οίκων αυτών τους κάλυψε με την ανακοίνωση αυτή, θα αποτελούσε επέμβαση από μέρους μας στα εσωτερικά θέματα Συλλόγου που δεν αποτελεί μέλος της Ομοσπονδίας μας, και γι»αυτό το λόγο υπάρχει μια ευαισθησία στο θέμα αυτό και δεύτερον, και σπουδαιότερο, θεωρήσαμε πως η συνεχής αναφορά στο θέμα το μόνο που κάνει είναι να ενθαρρύνει ακραίες και ολιγάριθμες ομάδες από όλα τα φάσματα του ιδεολογικού χώρου να συνεχίσουν τις
επιθέσεις αυτές καθώς η «κοινωνία ασχολείται μαζί τους»».
Ο αναγνώστης θα πρέπει να κρίνει τη σημαίνει η εξήγηση του κου. Παντελέσκου. Μία επιπλέον σημείωση για τις αντιδράσεις ελληνικών φορέων: Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζω εάν ο ΣΕΒΑ αντέδρασε, καίτοι είχα μιλήσει για τις
επιθέσεις με τον κο Λουκά Ρινόπουλο, Πρόεδρο ΔΣ στις αρχές Αυγούστου. Μάλιστα το μόνο ουσιαστικό σχόλιο που συγκράτησα από την συζήτησή μας (με παρόντα τον καθηγητή Νεοκλή Σαρρή) ήταν η εκτίμηση του κου. Ρινόπουλου ότι οι πληγέντες βιβλιοπώλες/εκδότες έφεραν κάποια ευθύνη διότι δεν είχαν φροντίσει αρκετά για την ασφάλεια των χώρων τους...
Την 1η Οκτωβρίου η Διεθνής Ένωση Εκδοτών (IPA) και η Διεθνής Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών (IBF) δημοσίευσαν ενά κοινό δελτίο τύπου. Όσον αφορά την Ελλάδα (η άλλη αναφορά είναι σε επίθεση Μουσουλμάνων κατά Aγγλικού εκδοτικού οίκου), η πρώτη παράγραφος είναι σαφής: «Η Διεθνής Ένωση Εκδοτών (IPA) και η Διεθνής Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών (IBF)
καταδικάζουν έντονα τις πρόσφατες επιθέσεις σε εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα, που είχαν σαν αποτέλεσμα το κάψιμο χιλιάδων βιβλίων», και συνεχίζει, «[τ]ον περασμένο Ιούνιο και Ιούλιο, σημειώθηκαν μια σειρά επιθέσεων με κίνητρα πολιτικού περιεχομένου σε εκδότες και βιβλιοπώλες στην Αθήνα. Όλες αυτές οι επιθέσεις φαίνεται
πως κατέληξαν στην καταστροφή των εγκαταστάσεων τους και στο κάψιμο δεκάδων χιλιάδων βιβλίων».
Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Βιβλιοπωλών Karl Pus δήλωσε : «Η ελευθερία έκφρασης και έκδοσης είναι θεμελιώδης αρχή για κάθε δημοκρατική κοινωνία. Αυτή η ελευθερία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε ανταλλαγή πληροφοριών, απόψεων και αξιών ανάμεσα στους πολίτες. Αποτελούν ένα αναφαίρετο δικαίωμα στην πληροφόρηση, συζήτηση και στη δημόσια κριτική... ».Η Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών (IPA) Ana Maria Cabanellas πρόσθεσε : «Αυτές οι επιθέσεις θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη και να καταδικαστούν με σαφήνεια και θα πρέπει να έχουμε πάντα στο νου πως στην ουσία της ελευθερίας της έκφρασης καθένας έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει δημόσια κάθε διαφορετική θέση που αφορά πολιτικά, θρησκευτικά και ηθικά ζητήματα. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να
εξασφαλίσουν τον δημόσιο ειρηνικό διάλογο για αμφιλεγόμενα ζητήματα... [και ανέφερε την παραπάνω ρήση του Heine]»
Την 3η Οκτωβρίου η κα. Françoise Dubruille, Διευθύνουσα Σύμβουλος των IBF/EBF, ανακοίνωσε με ικανοποίηση ότι εξασφάλισε την υποστήριξη της Αμερικανικής Ένωσης Βιβλιοπωλών (American Booksellers Association/ ABA) στην καταδίκη των κακοποιών που πυρπολούν βιβλιοπωλεία.Τελικά η παρέμβαση του «διεθνούς παράγοντα» δυστυχώς φαίνεται να υποχρέωσε τους φορείς της χώρας μας να αντιδράσουν. Λέγω δυστυχώς διότι σε μία πραγματικά ανεξάρτητη αλλά και δημοκρατική κοινωνία, όπου οι φορείς έχουν την ευθύνη διαφύλαξης αξιών και και οι ηγεσίες τους έχουν σεβασμό γιά τα δικαιώματα των συμπολιτών τους, αυτές οι παροτρύνσεις είναι περιττές. Δεν θα είχαμε δικαιολογίες όπως αυτές που
παραθέτω παραπάνω εκ μέρους των συναδέλφων εκδοτών και βιβλιοπωλών, οι οποίες αντικατοπτρίζουν κατ»ελάχιστον διαφορετική ιεράρχηση αξιών, και βέβαια δεν θα χρειάζοταν η έμμεση αλλά σαφής επίπληξη του εκδοτικού χώρου της Ελλάδας από μία σωρεία διεθνών οργανισμών...
Ο πραγματικός σεβασμός για βασικές αξίες που προϋποθέτει η δημοκρατία, όπως την ελευθερία λόγου (ιδιαίτερα αυτού που εκφράζει ιδέες με τις οποίες μπορεί να μην συμφωνούμε) και την ελευθερία του τύπου, θα απαιτούσε την άμεση καταδίκη των εγκληματικών πράξεων και θα ζητούσε από την κυβέρνηση της χώρας να τιμωρήσει τους κακοποιούς (και θα της ασκούσε δημόσια πίεση εάν η κυβέρνηση δεν εκτελούσε το καθήκον της, το οποίο σε αυτή την περίπτωση όντως δεν εκτέλεσε).
Η ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου Aristide D. Caratzas, Publisher (Νέα Υόρκη) είναι: .com
. org/en/layout/ set/print/ content/view/ full/97377/
Έκθετες οι αριστεροκρατούμενες ελλαδικές αρχές, συνδικαλιστικές ενώσεις και το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου το στέλεχος Δ. Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος επιδοκίμασε από τις στήλες της «Αυγής» τις τρομοκρατικές επιθέσεις, προτείνοντας ως μέθοδο πολιτικού αγώνα την άσκηση «συγκεκριμένων ποσών βίας» (sic)!
Ακολουθεί το ιστορικό της υποθέσεως από τον εκδότη κ. Αριστείδη Καρατζά και το δελτίο τύπου των International Publisher
.gr/item. asp?ReportID= 745
Οι πυρπολήσεις βιβλιοπωλείων, η στάση «διανοουμένων» και συναδέλφων, και η διεθνής αντίδραση
Αριστείδης Καρατζάς, Μέλος ΔΣ Δικτύου 21, Ιστορικός, Ακαδημαϊκός εκδότης 5η Οκτωβρίου 2008
Προ σχεδόν τεσσάρων μηνών, την 5η Ιουνίου ο χώρος του εκδότη Ιωάννη Γιαννάκενα, «Εκδόσεις Πελασγός» στην Χαριλάου Τρικούπη, έγινε στόχος μιας εγκληματικής επιθέσεως από σπείρα κουκουλοφόρων-κακοποιών υπό την μεταμφίεση «πολιτικών ακτιβιστών», και η οποία κατέληξε στην ολοσχερή καταστροφή του δια πυρός!
Μετά από την επίθεση κατά των Πελασγού η ίδια συμμορία κουκουλοφόρων-κακοποιών επετέθει στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Γεωργιάδη Τα λιγοστά δημοσιεύματα που καταγράφουν τα γεγονότα αναφέρουν κουκουλοφόρους με ρόπαλα και βόμβες μολότωφ να κυκλοφορούν επί ώρα, πρώτα στην Οδό Χαριλάου Τρικούπη, πυρπολώντας το βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Πελασγός, και μετά στην Οδό Σόλωνος, όπου επανέλαβαν το έργο τους, αυτή την φορά πυρπολώντας το κατάστημα των Εκδόσεων Γεωργιάδη. Κατά μία πηγή οι κουκουλοφόροι έκαναν το καταστροφικό τους έργο χωρίς κανείς να τους σταματήσει, σε σημείο που κάποιος από αυτούς εκτελούσε και χρέη τροχονόμου κατευθύνοντας τους οδηγούς των
αυτοκινήτων προς άλλη κατεύθυνση προκειμένου να το ολοκληρώσουν ανενόχλητοι.
Επισκέφθηκα τον χώρο του Πελασγού την επομένη του συμβάντος και τον φωτογράφισα. Η οσμή της βενζίνης ήταν ακόμη έντονη. Ομολογώ ότι γιά τους βιβλιόφιλους, και συμπεριλαμβάνω τον εαυτό μου σε αυτή την κατηγορία, ήταν η εικόνα μίας κόλασης σε μικρογραφία, μίας συστηματικής καταστροφής που παραπέμπει στην Ιερά Εξετάση και στους
Εθνικο-Σοσιαλιστές. Θυμάμαι ότι ενώ σκαρφάλωνα πάνω από σπασμένα έπιπλα και στιβάδες από καμμένα βιβλία, εκείνη την στιγμή θυμήθηκα την ρήση του Γερμανού ποιητή Heinrich Heine, «Εκεί που καίνε τα βιβλία, καταλήγουν να καίνε τους ανθρώπους» («Dort, wo man Bücher verbrennt,verbrennt man am Ende auch Menschen»).
Ακολούθησαν άλλες επιθέσεις: Την 21η Ιουνίου κατά του βιβλιοπωλείου «Νέα Θέσις», όπου οι κουκουλοφόροι-κακοποιοί τρομοκράτησαν την σύζυγο του ιδιοκτήτη Γιάννη Σχοινά ξυλοκοπόντας τους υπαλλήλους και μετά το πυρπόλησαν-- και την 4η Ιουλίου, όπου πυρπόλησαν το βιβλιοπωλείο «Ελεύθερη Σκέψις» ακολουθώντας παρεμφερή εγκληματική μεθοδολογία.
Τα δημοσιεύματα περί των επιθέσεων στον καθημερινό τύπο και στα ΜΜΕ ήταν λιγοστά. Η σιγή αυτή λέει πολλά γιά την προσήλωση στις δημοκρατικές αξίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που τόσοι αυτοαποκαλούμενοι διανοούμενοι κατά τ?άλλα δηλώνουν τόσο ηχηρά. Η σιγή επεκτάθηκε και στον κόσμο το ΜΚΟ, που υπό άλλες συνθήκες καταγγέλουν, επί επαγγελματική βάσει βέβαια, καθέ πραγματική ή και φαντασιακή «καταπάτηση» ανθρωπίνων δικαιωμάτων (στην πραγματικότητα δεν ανέμενα αντίδραση από αυτούς διότι ήταν σαφές δεν είχαν πάρει κανένα σήμα από αυτούς που θεωρούν χειριστές τους).
Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όμως είναι η σιγή των επαγγελματικών συλλόγων των εκδοτών και βιβλιοπωλών—τι αποκαλύπτει αυτή η σιγή γιά τον σεβασμό που τρέφουν οι επαγγελματίες του βιβλίου για τα προϊόντα τους, αλλά και γιά τις αξίες του κλάδου, είναι κάτι που είναι άξιο πολύπλευρης έρευνας.
Η εκκωφαντική αυτή σιγή με ανάγκασε την 6η Αυγούστου, δύο μήνες μετά από την πρώτη επίθεση, να γράψω στα διοικητικά συμβούλια του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου Αθηνών (ΣΕΒΑ),όσο και του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου
(ΣΕΚΒ). Εζήτησα από τα μέλη του αυτών συμβουλίων «να επανεξετά[σουν] τα συμβάντα κα να τα καταδικάσ[ουν]». Τους κοινοποίησα επίσης ότι θα πληροφορούσα τους διεθνείς φορείς εκδοτών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως προς τις συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις αλλά και την σιγή του επαγγελματικού κόσμου και την γενικώτερη ανοχή της εγκληματικότητας στην χώρα μας.
Υπήρξε μία αξιοσημείωτη εξαίρεση στην έλλειψη αναφοράς σχετικά με τις εγκληματικές αυτές πράξεις. Αυτή ήταν σε μορφή άρθρου-σχολίου ενός κου Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστοπούλου, που εμφανίστηκε στην Αυγή (πάλαι πότε ακέραιη εφημερίδα της Αριστεράς) την 20η Ιουνίου. Ο κος Παπαδάτος αφού αναφέρεται μεταξύ άλλων παρανόμων πράξεων στην πυρπόληση του βιβλιοπωλείου των Εκδόσεων Γεωργιάδη, μας πληροφορεί, ότι «ούτε πιστεύουμε πως «η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία των άλλων»» και ότι ««ο δημοκρατικός δρόμος προς τον σοσιαλισμό δε θα
είναι ένα απλό ειρηνικό πέρασμα», καταλαβαίνουμε ότι για τη στοιχειώδη κοινωνική αυτοάμυνα απαιτούνται συγκεκριμένα «ποσά» βίας (sic) [τα πλάγια στοιχεία είναι δικά μου—ΑΚ]...». Δηλαδή εξηγεί την λογική των
επιθέσεων, προσθέτοντας ότι «[τ]α παραπάνω δεν φαίνονται πρωτότυπα (γιατί όντως δεν είναι), έχουν ωστόσο συνέπειες και θα έπρεπε να δεσμεύουν σε συγκεκριμένες πολιτικές στάσεις».
Ο κος Παπαδάτος έχει δίκιο ως το προς την έλλειψη πρωτοτυπίας, διότι παρεμφερείς «πολιτικές στάσεις» σε σχέση με τα «συγκεκριμένα ποσά βίας», στην ουσία αυθαίρετης βίας ασκούμενη από κακοποιούς, ανισόρροπους και απλούς αλήτες, όπως αυτά τα «ποσα βίας» που χρησιμοποιήθηκαν για το κάψιμο των χώρων των εκδοτών και βιβλιοπωλών, είχαν στο παρελθόν προβληθεί από τα αντιδημοκρατικά κινήματα της άκρας Δεξίας μέχρι της άκρας Αριστεράς (στην Ιταλία, π.χ. οι φασίστες της δεκαετίας το 1920-1930, και οι σταλινιστές των Ερυθρών Ταξιαρχιών 1975-1985, χρησιμοποιούσαν παραλλαγές του σλόγκαν, «siempre la violenzia».
Μη έχοντας λάβει απάντηση μέχρι την 4η Σεπτεμβρίου, πληροφόρησα την Διεθνή Ένωση Εκδοτών (International Publishers Association ή IPA) στην Γενέυη καθώς και την Διεθνή Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών και την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών (International Booksellers Federation/IBF & European Booksellers Federation/EBF) στις Βρυξέλλες, κοινοποιώντας τις επιστολές μου προς την Διεθνή Ομοσπονδία Συνδέσμων και Ιδρυμάτων Βιβλιοθηκών (International Federation of Library Associations and Institutions) καθώς και του ΣΕΒΑ, του ΣΕΚΒ, του Εθνικού Κέντρου
Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ). Από τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις μου με τους διευθυντές αυτών των διεθνών οργανώσεων αποκόμισα την εντύπωση ότι όλοι ανεξαιρέτως οι συνομιλητές μου προβληματίσθηκαν ιδιαίτερα με το γεγονώς της έλλείψεως αντίδρασεως από τους επαγγελματίες του κλάδου, αλλά και τα ΜΜΕ και τους ΜΚΟ της Ελλάδος.
Ωφείλω να σημειώσω ότι σε τηλεφωνική συνδιάλεξη την 15η Σεπτεμβρίου με τον κο Γεώργιο Ψύχαλο, Πρόεδρο ΔΣ του ΣΕΚΒ με βεβαίωσε ότι ο οργανισμός του δημοσίευσε Δελτίο Τύπου την 8η του ιδίου μηνός με το οποίο καταδικάζει τις επιθέσεις ως, «τις απίστευτες ενέργειες κακότητας (θραύση βιτρινών και κάψιμο βιβλιοπωλείων), που έχουν διαδραματισθεί. Οι επανειλημμένες επιθέσεις και καταστροφές των βιβλιοπωλείων τραυματίζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Ο Σύνδεσμος Εκδοτών Βιβλίου καταδικάζει κάθε βίαιη ενέργεια ενάντια στην επαγγελματική τάξη των εκδοτών και δηλώνει, σε κάθε κατεύθυνση, ότι θα υπερασπίζεται πάντοτε την ελεύθερη διακίνηση των Ιδεών και την
Ελευθερία του λόγου».
Προς τιμήν του ΣΕΚΒ αυτή ήταν η πρώτη ένθερμη καταδίκη των εγκλημάτων από Ελλαδικό φορέα καίτοι τρεις μήνες μετά τα γεγονότα.Δύο μέρες αργότερα, την 17η Σεπτεμβρίου, και μετά από συζήτηση με την Διευθύνουσα Σύμβουλο των IBF/EBF, προσπάθησα να επικοινωνήσω με την ηγεσία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), δημόσιο οργανισμό που
συντηρεί ο Έλλην (και Ευρωπαίος) φορολογούμενος (υπάγεται στο Υπουργείο Πολιτισμού). Εμίλησα με μία γραμματέα που με βεβαίωσε ότι «έχουμε το email σας», μου είπαι ότι σημείωσε τους τηλεφωνικούς μου αριθμούς τους οποίους υποσχέθηκε θα περάση στην Διευθύντρια ή στον Πρόεδρο ΔΣ. Δεν άκουσα ποτέ από αυτά τα πρόσωπα. Λίγες μέρες αργότερα
κάποια άλλη υπάλληλος (δεν σημείωσα το όνομα) μου τηλεφώνησε να με πληροφορήσει ότι το ΕΚΕΒΙ δημοσίευσε δήλωση στην ιστοσελίδα του, κάτι που επίσης μου βεβαιώθηκε μέσω email της 22ας Σεπτεμβρίου, υπογεγραμμένο από ένα κο Δημήτρη Αγγελή.
Οπότε, στα μέσα προς το τέλος Σεπτεμβρίου 2008, δηλαδή περισσότερο από τρεις μήνες από την πρώτη εκ της σειράς επιθέσεων σε βιβλιοπωλεία και το κάψιμο χιλιάδων βιβλίων, το ΕΚΕΒΙ, θεσμός που ευθύνεται με την προώθηση και υποστήριξη της βιβλιοφιλίας, δήλωσε τα εξής «για πράξεις βίας στον χώρο του βιβλίου»:
«Με αφορμή πρόσφατες επιθέσεις κατά βιβλιοπωλείων, το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), ως εκ της θέσεώς του, δεν μπορεί παρά να καταδικάζει απερίφραστα κάθε πράξη που στρέφεται ενάντια σε συγγραφείς και βιβλία (λογοκρισία, απαγόρευση κυκλοφορίας) ή σε χώρους διακίνησης και προβολής του βιβλίου (εμπρησμούς, βανδαλισμούς). Η ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών και όλων των απόψεων αποτελεί απαράβατο όρο δημοκρατικής λειτουργίας μιας ευνομούμενης πολιτείας».
Από μία πλευρά η ανακοίνωση του ΕΚΕΒΙ καλύπτει «κάθε πράξη που στρέφεται ενάντια σε συγγραφείς και βιβλία» και δέχεται ότι η «ελεύθερη διακίνηση όλων των ιδεών... αποτελεί απαράβατο όρο δημοκρατικής λειτουργίας», θα μπορούσε δηλαδή να είναι μία ομολογία πίστης, που όλος ο πολιτισμένος κόσμος θα δεχθεί ανά πάσα στιγμή. Από την άλλη πλευρά, αυτό που είναι άξιο προσοχής στην διατύπωση της εν λόγω δήλωσης, είναι ότι δεν υπάρχει αναφορά στις συγκεκριμένες εγκληματικές πράξεις!
Την 23η Σεπτεμβρίου έλαβα επιστολή από τον κο Δημήτρη Παντελέσκο, Πρόεδρο ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκδοτών Βιβλιοπωλών (ΠΟΕΒ). Ο κος Παντελέσκος απαντούσε στην κοινοποίηση της επιστολής μου προς την IPA και IBF/EBF, και σε προσπάθεια να αντικρούσει τις παρατηρήσεις μου για την έλλειψη καταδίκης των πυρπολήσεων από μέρους της ΠΟΕΒ,
αναφέρει το γεγονός ότι δεν είχε λάβει ποτέ την επιστολή μας, αλλά, όπως γράφει,
«παρόλαυτα ενδιαφερθήκαμε να κοιτάξουμε το θέμα και διαπιστώσαμε τα εξής... Όσον αφορά τα γεγονότα στο Φεστιβάλ βιβλίου του Πεδίου του Άρεως καθώς και για τις επιθέσεις στα βιβλιοπωλεία, ο πρόεδρος του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου κύριος Γιώργος Ψύχαλος, στον οποίο είναι μέλη αυτοί οι εκδοτικοί οίκοι, έχει με ανακοινώσεις καταδικάσει τα γεγονότα αυτά, τις οποίες και σας επισυνάπτουμε [παραπέμπει το Δελτίο Τύπου της 8ης του μηνός που αναφέρω παραπάνω]. Δεν θεωρήσαμε πως έπρεπε να κυκλοφορήσει πρόσθετη ανακοίνωση για δυο λόγους, πρώτον γιατί από τη στιγμή που ο Σύλλογος των εκδοτικών οίκων αυτών τους κάλυψε με την ανακοίνωση αυτή, θα αποτελούσε επέμβαση από μέρους μας στα εσωτερικά θέματα Συλλόγου που δεν αποτελεί μέλος της Ομοσπονδίας μας, και γι»αυτό το λόγο υπάρχει μια ευαισθησία στο θέμα αυτό και δεύτερον, και σπουδαιότερο, θεωρήσαμε πως η συνεχής αναφορά στο θέμα το μόνο που κάνει είναι να ενθαρρύνει ακραίες και ολιγάριθμες ομάδες από όλα τα φάσματα του ιδεολογικού χώρου να συνεχίσουν τις
επιθέσεις αυτές καθώς η «κοινωνία ασχολείται μαζί τους»».
Ο αναγνώστης θα πρέπει να κρίνει τη σημαίνει η εξήγηση του κου. Παντελέσκου. Μία επιπλέον σημείωση για τις αντιδράσεις ελληνικών φορέων: Μέχρι στιγμής δεν γνωρίζω εάν ο ΣΕΒΑ αντέδρασε, καίτοι είχα μιλήσει για τις
επιθέσεις με τον κο Λουκά Ρινόπουλο, Πρόεδρο ΔΣ στις αρχές Αυγούστου. Μάλιστα το μόνο ουσιαστικό σχόλιο που συγκράτησα από την συζήτησή μας (με παρόντα τον καθηγητή Νεοκλή Σαρρή) ήταν η εκτίμηση του κου. Ρινόπουλου ότι οι πληγέντες βιβλιοπώλες/εκδότες έφεραν κάποια ευθύνη διότι δεν είχαν φροντίσει αρκετά για την ασφάλεια των χώρων τους...
Την 1η Οκτωβρίου η Διεθνής Ένωση Εκδοτών (IPA) και η Διεθνής Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών (IBF) δημοσίευσαν ενά κοινό δελτίο τύπου. Όσον αφορά την Ελλάδα (η άλλη αναφορά είναι σε επίθεση Μουσουλμάνων κατά Aγγλικού εκδοτικού οίκου), η πρώτη παράγραφος είναι σαφής: «Η Διεθνής Ένωση Εκδοτών (IPA) και η Διεθνής Ομοσπονδία Βιβλιοπωλών (IBF)
καταδικάζουν έντονα τις πρόσφατες επιθέσεις σε εκδοτικούς οίκους και βιβλιοπωλεία στην Ελλάδα, που είχαν σαν αποτέλεσμα το κάψιμο χιλιάδων βιβλίων», και συνεχίζει, «[τ]ον περασμένο Ιούνιο και Ιούλιο, σημειώθηκαν μια σειρά επιθέσεων με κίνητρα πολιτικού περιεχομένου σε εκδότες και βιβλιοπώλες στην Αθήνα. Όλες αυτές οι επιθέσεις φαίνεται
πως κατέληξαν στην καταστροφή των εγκαταστάσεων τους και στο κάψιμο δεκάδων χιλιάδων βιβλίων».
Ο Πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Βιβλιοπωλών Karl Pus δήλωσε : «Η ελευθερία έκφρασης και έκδοσης είναι θεμελιώδης αρχή για κάθε δημοκρατική κοινωνία. Αυτή η ελευθερία είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε ανταλλαγή πληροφοριών, απόψεων και αξιών ανάμεσα στους πολίτες. Αποτελούν ένα αναφαίρετο δικαίωμα στην πληροφόρηση, συζήτηση και στη δημόσια κριτική... ».Η Πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Εκδοτών (IPA) Ana Maria Cabanellas πρόσθεσε : «Αυτές οι επιθέσεις θα πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη και να καταδικαστούν με σαφήνεια και θα πρέπει να έχουμε πάντα στο νου πως στην ουσία της ελευθερίας της έκφρασης καθένας έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει δημόσια κάθε διαφορετική θέση που αφορά πολιτικά, θρησκευτικά και ηθικά ζητήματα. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να
εξασφαλίσουν τον δημόσιο ειρηνικό διάλογο για αμφιλεγόμενα ζητήματα... [και ανέφερε την παραπάνω ρήση του Heine]»
Την 3η Οκτωβρίου η κα. Françoise Dubruille, Διευθύνουσα Σύμβουλος των IBF/EBF, ανακοίνωσε με ικανοποίηση ότι εξασφάλισε την υποστήριξη της Αμερικανικής Ένωσης Βιβλιοπωλών (American Booksellers Association/ ABA) στην καταδίκη των κακοποιών που πυρπολούν βιβλιοπωλεία.Τελικά η παρέμβαση του «διεθνούς παράγοντα» δυστυχώς φαίνεται να υποχρέωσε τους φορείς της χώρας μας να αντιδράσουν. Λέγω δυστυχώς διότι σε μία πραγματικά ανεξάρτητη αλλά και δημοκρατική κοινωνία, όπου οι φορείς έχουν την ευθύνη διαφύλαξης αξιών και και οι ηγεσίες τους έχουν σεβασμό γιά τα δικαιώματα των συμπολιτών τους, αυτές οι παροτρύνσεις είναι περιττές. Δεν θα είχαμε δικαιολογίες όπως αυτές που
παραθέτω παραπάνω εκ μέρους των συναδέλφων εκδοτών και βιβλιοπωλών, οι οποίες αντικατοπτρίζουν κατ»ελάχιστον διαφορετική ιεράρχηση αξιών, και βέβαια δεν θα χρειάζοταν η έμμεση αλλά σαφής επίπληξη του εκδοτικού χώρου της Ελλάδας από μία σωρεία διεθνών οργανισμών...
Ο πραγματικός σεβασμός για βασικές αξίες που προϋποθέτει η δημοκρατία, όπως την ελευθερία λόγου (ιδιαίτερα αυτού που εκφράζει ιδέες με τις οποίες μπορεί να μην συμφωνούμε) και την ελευθερία του τύπου, θα απαιτούσε την άμεση καταδίκη των εγκληματικών πράξεων και θα ζητούσε από την κυβέρνηση της χώρας να τιμωρήσει τους κακοποιούς (και θα της ασκούσε δημόσια πίεση εάν η κυβέρνηση δεν εκτελούσε το καθήκον της, το οποίο σε αυτή την περίπτωση όντως δεν εκτέλεσε).
Η ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου Aristide D. Caratzas, Publisher (Νέα Υόρκη) είναι: .com
. org/en/layout/ set/print/ content/view/ full/97377/
Στην εντατική γνωστός παλαιστής με 3 μαχαιριές όταν πήγε να χωρίσει μια παρέα
Στην εντατική του "ερυθρού Σταυρού" βρίσκεται γνωστός παλαιστής της εθνικής ομάδας που μαχαιρώθηκε στον πνεύμονα και δίπλα στην καρδιά όταν πήγε να χωρίσει δύο φίλους του σε μαγαζί μετά από γλέντι γάμου! Ο παλαιστής κ.Παπαδόπουλος που είναι γνωστός για το χαμηλό προφίλ και το ήθος του, μπήκε ανάμεσα σε μια παρέα που τσακωνόταν και τους χώρισε όμως όταν αποχώρησε κάποιος τον αιφνιδίασε και τον μαχαίρωσε τρεις φορές! Και βέβαια τον έστειλε στην εντατική όπου αυτή την ώρα χειρουργείται! Τραυματίστηκαν άλλα δύο άτομα που και αυτοί διακομίστηκαν σε νοσοκομείο.
Το επεισόδιο έγινε...
σε κλαμπ του Ασπρόπυργου μετά από γλέντι γάμου και μετά από έναν τσακωμό ο θηριώδης παλαιστής μπήκε στην μέση για να τους χωρίσει. Και όμως αν ήθελε θα μπορούσε να τους είχε κάνει...κιμά. Καλά έκανε και δεν αντέδρασε γιατί θα είχαμε...δράματα αλλά δυστυχώς την πλήρωσε άσχημα. Ο συγκεκριμένος αθλητής δεν έχει καμία σχέση με την νύχτα και όσο και αν ψάξει κανείς δεν θα βρει τίποτα σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες. Για καλό πήγε...
Στην εντατική του "ερυθρού Σταυρού" βρίσκεται γνωστός παλαιστής της εθνικής ομάδας που μαχαιρώθηκε στον πνεύμονα και δίπλα στην καρδιά όταν πήγε να χωρίσει δύο φίλους του σε μαγαζί μετά από γλέντι γάμου! Ο παλαιστής κ.Παπαδόπουλος που είναι γνωστός για το χαμηλό προφίλ και το ήθος του, μπήκε ανάμεσα σε μια παρέα που τσακωνόταν και τους χώρισε όμως όταν αποχώρησε κάποιος τον αιφνιδίασε και τον μαχαίρωσε τρεις φορές! Και βέβαια τον έστειλε στην εντατική όπου αυτή την ώρα χειρουργείται! Τραυματίστηκαν άλλα δύο άτομα που και αυτοί διακομίστηκαν σε νοσοκομείο.
Το επεισόδιο έγινε...
σε κλαμπ του Ασπρόπυργου μετά από γλέντι γάμου και μετά από έναν τσακωμό ο θηριώδης παλαιστής μπήκε στην μέση για να τους χωρίσει. Και όμως αν ήθελε θα μπορούσε να τους είχε κάνει...κιμά. Καλά έκανε και δεν αντέδρασε γιατί θα είχαμε...δράματα αλλά δυστυχώς την πλήρωσε άσχημα. Ο συγκεκριμένος αθλητής δεν έχει καμία σχέση με την νύχτα και όσο και αν ψάξει κανείς δεν θα βρει τίποτα σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες. Για καλό πήγε...
του Τάκη Μίχα*
Αυτό που ασφαλώς εκπλήσσει είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον Καρλ Μαρξ στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σχετικά με το άρθρο 16 και γενικότερα σχετικά με τη διατήρηση / κατάργηση του «κρατικού» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας.Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να αναζητήσει πηγές έμπνευσης στον Γερμανό φιλόσοφο -όχι διότι τα ηγετικά και μη στελέχη της δεν διαβάζουν Μαρξ, αλλά απλώς διότι δεν διαβάζουν εν γένει.
Η πραγματική έκπληξη είναι η έλλειψη αναφοράς στις απόψεις του Μαρξ από το χώρο των υποτιθέμενων οπαδών του -το «αριστερό ρεύμα» στο ΠΑΣΟΚ, τον Συνασπισμό και το ΚΚΕ.Η έλλειψη αναφοράς στον Μαρξ είναι εν μέρει κατανοητή στο βαθμό που οι σκέψεις του Γερμανού φιλόσοφου στο θέμα της παιδείας είναι λιγοστές και διάσπαρτες σε διάφορα κείμενα. Όμως αντανακλά και κάτι πιο σημαντικό: Το γεγονός ότι η Αριστερά δεν θα βρει τίποτα στα κείμενα του Μαρξ, το οποίο να στηρίζει τα αιτήματά της για κρατικό μονοπώλιο στην παιδεία και δωρεάν παιδεία για όλους. Το αντίθετο. Όπως θα δούμε, ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλους.
ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλουςΕίναι γεγονός ότι ο Μαρξ και ο Εγκελς στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» υιοθετούν το αίτημα «Ελεύθερη παιδεία για όλα τα παιδιά σε δημόσια σχολεία». Ομως σε αυτό το κείμενο δεν διευκρινίζουν τι ακριβώς εννοούν με αυτό το αίτημα. Αυτό θα το κάνει ο Μαρξ σε δύο άλλα σημαντικά κείμενα: Στην «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» και στην ομιλία του στη Διεθνή Ενωση Εργατών (ΔΕΕ) στις 10 και 11 Αυγούστου 1869. Παρ’ όλο που τα γραπτά του Μαρξ αφορούν κυρίως την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εντούτοις οι παρατηρήσεις του εκφράζουν τη γενικότερη φιλοσοφία του για το εκπαιδευτικό σύστημα.
Η «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» (ΚΠΓ), γραμμένη το 1875, είναι το τελευταίο σημαντικό κείμενο του Μαρξ πριν από το θάνατό του. Στο κείμενο αυτό ο Μαρξ ασκεί κριτική στο πολιτικοϊδεολογικό πρόγραμμα του υπό διαμόρφωση Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Στο θέμα της παιδείας, το πρόγραμμα πρόβαλλε το αίτημα ότι η «παιδεία θα πρέπει να είναι δωρεάν» -αίτημα το οποίο υιοθετεί και η σημερινή ελληνική αριστερά.
Ομως, ο Μαρξ στο σχολιασμό του απορρίπτει κατηγορηματικά αυτό το αίτημα. Οπως τονίζει, το αίτημα αυτό στην ουσία σημαίνει ότι οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις πληρώνουν για την παιδεία των πλουσίων. Δωρεάν παιδεία, γράφει, σημαίνει «ότι το κόστος της εκπαίδευσης των ανώτερων τάξεων θα πρέπει να καλύπτεται από τη γενική φορολογία».
Την ίδια ένσταση εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» διατυπώνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ. Εκεί δηλώνει κατηγορηματικά ότι είναι «εναντίον της δωρεάν εκπαίδευσης» την οποία χρηματοδοτεί το κράτος από τη γενική φορολογία διότι είναι άδικο να πληρώνουν (μέσω των φόρων) «εκείνοι που έχουν τις λιγότερες οικονομικές δυνατότητες».
Είναι αξιοσημείωτο πόσο η κριτική του Μαρξ εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» απηχεί τις σύγχρονες φιλελεύθερες απόψεις. Οι προτάσεις του Φρίντμαν και άλλων φιλελεύθερων στοχαστών, ότι το κράτος είτε θα πρέπει να επιδοτεί τους οικονομικά ασθενέστερους που θέλουν να σπουδάσουν σε ιδιωτικά σχολεία είτε να υποχρεώνει τους οικονομικά ισχυρούς να πληρώνουν δίδακτρα στα δημόσια σχολεία, εκφράζει ακριβώς το πνεύμα των αντιρρήσεων του Μαρξ για τη «δωρεάν παιδεία»: ότι δηλαδή είναι ένα σύστημα που ευνοεί τις ανώτερες τάξεις.
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Ούτε στο θέμα του κρατικού μονοπωλίου της παιδείας από το κράτος η Αριστερά θα βρει υποστήριξη στα γραπτά του Μαρξ. Αντίθετα, στο σημείο αυτό ο Μαρξ είναι απόλυτα κατηγορηματικός. Ακόμα και στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, το κράτος και η εκκλησία δεν θα πρέπει να ασκούν καμία επιρροή στα σχολεία! Οπως γράφει στο ΚΠΓ:
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Την άποψη αυτή επαναλαμβάνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ: «Το κράτος μπορεί να διορίζει επιθεωρητές το καθήκον των οποίων θα είναι να ελέγχουν ότι τηρούνται οι νόμοι χωρίς να έχουν καμία εξουσία να παρεμβαίνουν στην ίδια τη διαδικασία της εκπαίδευσης».
Δυστυχώς, στα κείμενά του ο Μαρξ δεν προσδιορίζει ποιοι εναλλακτικοί φορείς θα μπορούσαν να αναλάβουν την εκπαίδευση. Ομως στη βάση των προαναφερθέντων μπορεί κανείς να διατυπώσει την πρόβλεψη ότι δεν θα είχε αντίθεση αν την παιδεία οργάνωναν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, εργατικές κολεκτίβες, εκπαιδευτικοί σύνδεσμοι κ.λπ. Πάντως είναι σίγουρο ότι θα είχε ουσιαστικές αντιρρήσεις για γιακωβινιστικά εκτρώματα, όπως άρθρο 16, το οποίο διασφαλίζει το κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το ουσιαστικό για τον Μαρξ ήταν η αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η ολοκληρωτική ανεξαρτησία τους από το κράτος και την εκκλησία.
Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι και οι απόψεις του Μαρξ σχετικά με τη διαδακτέα ύλη στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο Μαρξ προτείνει ότι τα μόνα μαθήματα τα οποία θα πρέπει να διδάσκονται στα παιδιά είναι εκείνα τα οποία δεν περιλαμβάνουν υποκειμενικές ή ιδεολογικές κρίσεις ή «ερμηνείες», όπως τις χαρακτήριζε.
Οπως αναφέρει στην ΚΠΓ:
τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία
«Μόνον οι φυσικές επιστήμες, η γραμματική κ.τ.λ. είναι μαθήματα που θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία. Οι κανόνες της γραμματικής π.χ. δεν είναι διαφορετικοί, ανεξάρτητα από το αν τους διδάσκει ένας θρησκευόμενος συντηρητικός ή ένας ελεύθερος στοχαστής. Ομως τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία». Μαθήματα δηλαδή όπως τα Οικονομικά, η Ιστορία, η Κοινωνιολογία, στα οποία υπεισέρχονται ιδεολογικές ή υποκειμενικές κρίσεις, θα πρέπει να διδάσκονται αργότερα, όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν, όταν δηλαδή ο νους τους έχει αφομοιώσει τον ορθολογισμό της επιστημονικής μεθοδολογίας που θα βρουν στις φυσικές επιστήμες και τη γλωσσολογία.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ένας φιλελεύθερος** δεν θα βρει τίποτα στα γραπτά του Μαρξ για την παιδεία, με τα οποία να διαφωνεί. Αντίθετα, η ελληνική αριστερά σχεδόν στο σύνολό της υιοθετεί συνθήματα και συλλογιστικές που απέχουν παρασάγγας από τη σκέψη του Γερμανού φιλόσοφου. Ο καλύτερος χαρακτηρισμός της πολιτικής της Αριστεράς στο θέμα του άρθρου 16 και γενικότερα της παιδείας είναι ο χαρακτηρισμός του Μαρξ για τους οπαδούς του Λασάλ:
«Ολο το πρόγραμμά τους, παρά τη δημοκρατική του αμφίεση, διαποτίζεται απ’ άκρη σ’ άκρη από τη δουλική πίστη τους στο κράτος».
Αυτό που ασφαλώς εκπλήσσει είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον Καρλ Μαρξ στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σχετικά με το άρθρο 16 και γενικότερα σχετικά με τη διατήρηση / κατάργηση του «κρατικού» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας.Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να αναζητήσει πηγές έμπνευσης στον Γερμανό φιλόσοφο -όχι διότι τα ηγετικά και μη στελέχη της δεν διαβάζουν Μαρξ, αλλά απλώς διότι δεν διαβάζουν εν γένει.
Η πραγματική έκπληξη είναι η έλλειψη αναφοράς στις απόψεις του Μαρξ από το χώρο των υποτιθέμενων οπαδών του -το «αριστερό ρεύμα» στο ΠΑΣΟΚ, τον Συνασπισμό και το ΚΚΕ.Η έλλειψη αναφοράς στον Μαρξ είναι εν μέρει κατανοητή στο βαθμό που οι σκέψεις του Γερμανού φιλόσοφου στο θέμα της παιδείας είναι λιγοστές και διάσπαρτες σε διάφορα κείμενα. Όμως αντανακλά και κάτι πιο σημαντικό: Το γεγονός ότι η Αριστερά δεν θα βρει τίποτα στα κείμενα του Μαρξ, το οποίο να στηρίζει τα αιτήματά της για κρατικό μονοπώλιο στην παιδεία και δωρεάν παιδεία για όλους. Το αντίθετο. Όπως θα δούμε, ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλους.
ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλουςΕίναι γεγονός ότι ο Μαρξ και ο Εγκελς στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» υιοθετούν το αίτημα «Ελεύθερη παιδεία για όλα τα παιδιά σε δημόσια σχολεία». Ομως σε αυτό το κείμενο δεν διευκρινίζουν τι ακριβώς εννοούν με αυτό το αίτημα. Αυτό θα το κάνει ο Μαρξ σε δύο άλλα σημαντικά κείμενα: Στην «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» και στην ομιλία του στη Διεθνή Ενωση Εργατών (ΔΕΕ) στις 10 και 11 Αυγούστου 1869. Παρ’ όλο που τα γραπτά του Μαρξ αφορούν κυρίως την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εντούτοις οι παρατηρήσεις του εκφράζουν τη γενικότερη φιλοσοφία του για το εκπαιδευτικό σύστημα.
Η «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» (ΚΠΓ), γραμμένη το 1875, είναι το τελευταίο σημαντικό κείμενο του Μαρξ πριν από το θάνατό του. Στο κείμενο αυτό ο Μαρξ ασκεί κριτική στο πολιτικοϊδεολογικό πρόγραμμα του υπό διαμόρφωση Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Στο θέμα της παιδείας, το πρόγραμμα πρόβαλλε το αίτημα ότι η «παιδεία θα πρέπει να είναι δωρεάν» -αίτημα το οποίο υιοθετεί και η σημερινή ελληνική αριστερά.
Ομως, ο Μαρξ στο σχολιασμό του απορρίπτει κατηγορηματικά αυτό το αίτημα. Οπως τονίζει, το αίτημα αυτό στην ουσία σημαίνει ότι οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις πληρώνουν για την παιδεία των πλουσίων. Δωρεάν παιδεία, γράφει, σημαίνει «ότι το κόστος της εκπαίδευσης των ανώτερων τάξεων θα πρέπει να καλύπτεται από τη γενική φορολογία».
Την ίδια ένσταση εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» διατυπώνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ. Εκεί δηλώνει κατηγορηματικά ότι είναι «εναντίον της δωρεάν εκπαίδευσης» την οποία χρηματοδοτεί το κράτος από τη γενική φορολογία διότι είναι άδικο να πληρώνουν (μέσω των φόρων) «εκείνοι που έχουν τις λιγότερες οικονομικές δυνατότητες».
Είναι αξιοσημείωτο πόσο η κριτική του Μαρξ εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» απηχεί τις σύγχρονες φιλελεύθερες απόψεις. Οι προτάσεις του Φρίντμαν και άλλων φιλελεύθερων στοχαστών, ότι το κράτος είτε θα πρέπει να επιδοτεί τους οικονομικά ασθενέστερους που θέλουν να σπουδάσουν σε ιδιωτικά σχολεία είτε να υποχρεώνει τους οικονομικά ισχυρούς να πληρώνουν δίδακτρα στα δημόσια σχολεία, εκφράζει ακριβώς το πνεύμα των αντιρρήσεων του Μαρξ για τη «δωρεάν παιδεία»: ότι δηλαδή είναι ένα σύστημα που ευνοεί τις ανώτερες τάξεις.
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Ούτε στο θέμα του κρατικού μονοπωλίου της παιδείας από το κράτος η Αριστερά θα βρει υποστήριξη στα γραπτά του Μαρξ. Αντίθετα, στο σημείο αυτό ο Μαρξ είναι απόλυτα κατηγορηματικός. Ακόμα και στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, το κράτος και η εκκλησία δεν θα πρέπει να ασκούν καμία επιρροή στα σχολεία! Οπως γράφει στο ΚΠΓ:
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Την άποψη αυτή επαναλαμβάνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ: «Το κράτος μπορεί να διορίζει επιθεωρητές το καθήκον των οποίων θα είναι να ελέγχουν ότι τηρούνται οι νόμοι χωρίς να έχουν καμία εξουσία να παρεμβαίνουν στην ίδια τη διαδικασία της εκπαίδευσης».
Δυστυχώς, στα κείμενά του ο Μαρξ δεν προσδιορίζει ποιοι εναλλακτικοί φορείς θα μπορούσαν να αναλάβουν την εκπαίδευση. Ομως στη βάση των προαναφερθέντων μπορεί κανείς να διατυπώσει την πρόβλεψη ότι δεν θα είχε αντίθεση αν την παιδεία οργάνωναν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, εργατικές κολεκτίβες, εκπαιδευτικοί σύνδεσμοι κ.λπ. Πάντως είναι σίγουρο ότι θα είχε ουσιαστικές αντιρρήσεις για γιακωβινιστικά εκτρώματα, όπως άρθρο 16, το οποίο διασφαλίζει το κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το ουσιαστικό για τον Μαρξ ήταν η αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η ολοκληρωτική ανεξαρτησία τους από το κράτος και την εκκλησία.
Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι και οι απόψεις του Μαρξ σχετικά με τη διαδακτέα ύλη στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο Μαρξ προτείνει ότι τα μόνα μαθήματα τα οποία θα πρέπει να διδάσκονται στα παιδιά είναι εκείνα τα οποία δεν περιλαμβάνουν υποκειμενικές ή ιδεολογικές κρίσεις ή «ερμηνείες», όπως τις χαρακτήριζε.
Οπως αναφέρει στην ΚΠΓ:
τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία
«Μόνον οι φυσικές επιστήμες, η γραμματική κ.τ.λ. είναι μαθήματα που θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία. Οι κανόνες της γραμματικής π.χ. δεν είναι διαφορετικοί, ανεξάρτητα από το αν τους διδάσκει ένας θρησκευόμενος συντηρητικός ή ένας ελεύθερος στοχαστής. Ομως τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία». Μαθήματα δηλαδή όπως τα Οικονομικά, η Ιστορία, η Κοινωνιολογία, στα οποία υπεισέρχονται ιδεολογικές ή υποκειμενικές κρίσεις, θα πρέπει να διδάσκονται αργότερα, όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν, όταν δηλαδή ο νους τους έχει αφομοιώσει τον ορθολογισμό της επιστημονικής μεθοδολογίας που θα βρουν στις φυσικές επιστήμες και τη γλωσσολογία.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ένας φιλελεύθερος** δεν θα βρει τίποτα στα γραπτά του Μαρξ για την παιδεία, με τα οποία να διαφωνεί. Αντίθετα, η ελληνική αριστερά σχεδόν στο σύνολό της υιοθετεί συνθήματα και συλλογιστικές που απέχουν παρασάγγας από τη σκέψη του Γερμανού φιλόσοφου. Ο καλύτερος χαρακτηρισμός της πολιτικής της Αριστεράς στο θέμα του άρθρου 16 και γενικότερα της παιδείας είναι ο χαρακτηρισμός του Μαρξ για τους οπαδούς του Λασάλ:
«Ολο το πρόγραμμά τους, παρά τη δημοκρατική του αμφίεση, διαποτίζεται απ’ άκρη σ’ άκρη από τη δουλική πίστη τους στο κράτος».
Παράξενα πράγματα. Ο εκπρόσωπος του Πασοκ, κάλεσε την κυβέρνηση να ακολουθήσει τις προτάσεις του ΙΟΒΕ. Δηλαδή του ΣΕΒ.
(Δηλώσεις Γιώργου Παπακωνσταντίνου προς τους πολιτικούς συντάκτες 03.10.2008. )
««Το σοβαρό ζήτημα είναι ότι, η ελληνική κοινωνία έχει άλλα θέματα, με τα οποία θα ήθελε η κυβέρνησή της να ασχοληθεί. Η ελληνική κοινωνία έχει άλλα προβλήματα, και η Νέα Δημοκρατία περί άλλων τυρβάζει. Για παράδειγμα, θα μπορούσε η κυβέρνηση να ανοίξει και να διαβάσει τη σημερινή έκθεση του ΙΟΒΕ, έκθεση οικονομικής συγκυρίας.
Ο ΙΟΒΕ λέει: «Σε όλους τους τομείς της οικονομίας καταγράφεται επιδείνωση. Στη βιομηχανία διατυπώνονται οι δυσμενέστερες εκτιμήσεις για τον όγκο των παραγγελιών, στις υπηρεσίες η τρέχουσα ζήτηση είναι υποτονική, στο λιανικό εμπόριο εξασθενούν οι πωλήσεις, στις κατασκευές και ιδιαιτέρως στα δημόσια έργα διευρύνεται η δυσαρέσκεια από το επίπεδο των εργασιών. Η καταναλωτική εμπιστοσύνη το Σεπτέμβριο υποχωρεί σημαντικά, σημειώνοντας νέο χαμηλό ιστορικό, με δυσμενείς προβλέψεις για τη χρηματοοικονομική κατάσταση του νοικοκυριού».
Αυτά είναι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Με αυτά, μπορεί να ασχοληθεί η κυβέρνηση; »»
Επομένως, συμπεραίνω ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του «επιχειρηματικού κόσμου» , διότι έχει «κοινωνική πολιτική» και πάσχει από «σοσιαλμανία» , ή επειδή φοβάται το κοινωνικό κόστος, και ο κ. εκπρόσωπος την καλεί να αναλάβει τις ευθύνες της
- Μπορεί όμως και να συμβαίνει το αντίθετο.
Επικεφαλής του ΙΟΒΕ ανέλαβε πρόσφατα ο κ. Στουρνάρας, που ήταν ΠΑΣΟΚ, ως οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, ( Σημίτης), αλλά και ως διοικητής της Εμπορικής, του οποίου το έργο συνέχισε ο κ. Αλογοσκούφης .
Επομένως, εάν ο κ. Στουρνάρας, παραμένει στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ, τότε οι προτάσεις του ΙΟΒΕ δεν απηχούν τις «απαιτήσεις του κεφαλαίου» αλλά του ΠΑΣΟΚ, οπότε δικαίως τις επικαλείται ο κύριος Εκπρόσωπος.
-Πρόκειται προφανώς για νίκη της εργατικής τάξης. Ο σοσιαλιστής κ. Στουρνάρας κατέλαβε το στρατηγείο του ΣΕΒ, και το ιδεολογικό όργανο της άρχουσας τάξης το μετέτρεψε σε THINK TANK του «κινήματος λαού». Θρίαμβος !!
Ας δούμε όμως τι άλλες «σοσιαλιστικές ιδέες» περιέχει η έκθεση του ΙΟΒΕ:
-«Τα μέτρα που λαμβάνονται, αν κριθούν μεμονωμένα θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναγκαία ή αναπόφευκτα, δεν εντάσσονται όμως σε μια γενικότερη αντίληψη που προωθεί συντονισμένα μια νέα προοπτική ανάπτυξης» .
-Οι εφημερίδες που κατάλαβαν διαφορετικά την «σοσιαλιστική» έκθεση του ινστιτούτου του ΣΕΒ, την πρόβαλαν με τίτλο με τίτλο, «Αντιμετώπιση στρεβλώσεων ζητεί το ΙΟΒΕ», αφού άλλωστε επισημαίνει ότι, «πολλά επαγγέλματα διατηρούνται κλειστά».
-«Η σημαντικότερη πρόκληση για την ελληνική οικονομία είναι η αντιμετώπιση των χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών όπως η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, οι υστερήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος, η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, η πολυνομία και η πολυπλοκότητα των νόμων, η εσωστρέφεια. Η παρούσα κρίση επιτάσσει την στροφή της οικονομικής πολιτικής στην αποφασιστική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος θωράκισης της ελληνικής οικονομίας έναντι των διαταραχών στη διεθνή σκηνή» .
Το «ινστιτούτο του ΣΕΒ» λέει ότι,
«Η Ελλάδα χρειάζεται δημοσιονομική προσαρμογή » , και ότι από την πλευρά των τρεχουσών δαπανών, απαιτείται αξιολόγηση, προτεραιότητες και επιλογές προτεραιοτήτων σε μέσο-μακροπρόθεσμη βάση, καθώς και επαναξιολόγηση ειδικών δαπανών, όπως οι αμυντικές» , σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Και επαναλαμβάνει το «παραμύθι» των καρτέλ, των κερδοσκόπων, και του κ. Φώλια ότι,
«στον πυρήνα του κύκλου των διεθνών πληθωριστικών πιέσεων, βρίσκεται η άνοδος του κόστους της ενέργειας και των καυσίμων, λόγω της αλματώδους ανόδου των τιμών του αργού πετρελαίου, η οποία επηρεάζει μέσω αλυσιδωτών ανατιμήσεων τις τιμές σε αγαθά και υπηρεσίες». Όμως,
- Το 2006 1 βαρέλι πετρέλαιο κόστιζε 72 ευρώ. Στις 3 Οκτωβρίου 2008 κόστιζε 64.5 ευρώ. Που είδαν τον καλπασμό, οι επιστήμονες του ινστιτούτου; Το πετρέλαιο κοστίζει τον Οκτώβριο όσο κόστιζε και τον Φεβρουάριο του 2008.
Οι «επιστήμονες» του ΙΟΒΕ επαναλαμβάνουν και την γνωστή « πατάτα» του «ΙΕΑ των Παρισίων» ότι, «Η παγκόσμια παραγωγική ικανότητα υπολείπεται της αύξησης της παγκόσμιας ζήτησης», για την οποία Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δήλωσε ότι, « η τιμή των 140 και 150 δολαρίων το βαρέλι πετρελαίου ήταν καθαρά μια κίνηση σπέκουλας. Αυτή η ιλιγγιώδης αύξηση δεν υπήρχε κανείς πραγματικός λόγος να γίνει».
Το ΙΟΒΕ προσθέτει ότι η αγορά «αντιμετωπίζει σαφείς δυσκολίες προσαρμογής, που οφείλονται στα αυξημένα κόστη των αναγκαίων εκτεταμένων επενδύσεων σε εξόρυξη και μεταφορά, καθώς και σε γεωπολιτικούς και τεχνολογικούς περιορισμούς».
-Είναι μακρύς ο δρόμος από την πετρελαιοπηγή μέχρι το βενζινάδικο δηλαδή, όπως είπε και ο γνωστός υπουργός. Οι «Γεωπολιτικοί» περιορισμοί φυσικά, αναφέρονται στην προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να ελέγξουν τα πετρέλαια της Κασπίας, Και τους αγωγούς μεταφοράς πετρελαίου και αερίου.
-Το ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι, η Ελλάδα ανέβηκε στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας στην 96η θέση, επειδή «μειώνεται σταδιακά μια μονάδα τον χρόνο από 25%, στο 20% την πενταετία 2010 -2014 ο συντελεστής φορολόγησης των ανωνύμων εταιρειών, Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης, συνεταιρισμών, δημοσίων, δημοτικών επιχειρήσεων και αλλοδαπών επιχειρήσεων. Η μείωση των συντελεστών είναι αναμφισβήτητα θετική εξέλιξη με πιθανές μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις στη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος. Όμως, η σταδιακή εφαρμογή της μείωσης αποδυναμώνει το μήνυμα που θα έπρεπε να είναι σαφέστερο και άμεσο για να επηρεάσει θετικά το επενδυτικό κλίμα»
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στη Θεσσαλονίκη είπε ότι είναι ιδεοληψία να χαρίζεις φόρους για να γίνουν επενδύσεις.
Το ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι η Ελλάδα ανέβηκε 10 θέσεις στην κατάταξη, σύμφωνα με το κριτήριο «απολύσεις προσωπικού», και ότι «στα εργασιακά θέματα, η Ελλάδα σημειώνει ιδιαίτερα χαμηλή επίδοση στο κριτήριο που μετρά την ευελιξία του ωραρίου, ενώ υπολείπεται από τις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ και στους δείκτες που εκτιμούν τη δυσκολία των απολύσεων και τη δυσκαμψία γενικά της αγοράς εργασίας. Έτσι, παρά τη βελτίωση σε αυτόν τον τομέα κατά 10 θέσεις σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στο πεδίο αυτό κρίνονται απαραίτητες».
-Το ΙΟΒΕ επισημαίνει επίσης ότι στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, (WORLD BANK) , «Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Σιγκαπούρη, και η Νέα Ζηλανδία , ενώ σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα το Αζερμπαϊτζάν και η Αλβανία είναι οι χώρες με τις περισσότερες και πιο επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις προς όφελος της επιχειρηματικότητας την προηγούμενη χρονιά».
-Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στη Θεσσαλονίκη είπε ότι η Ελλάδα δεν θα ανταγωνιστή την Κίνα και τη Βουλγαρία στο μεροκάματο.
Επομένως:
Ο κ. Παπακωνσταντίνου ψώνισε αλά κάρτ, η του σερβίρισαν όλο το μενού;
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι με το ΙΟΒΕ;
Μήπως θέλουν και τον σκύλο και την πίτα;
Η μήπως πρόκειται για κεκτημένη ταχύτητα των παλιών στελεχών της ΟΝΕΔ που συνεχίζουν να παίρνουν γραμμή από το ΙΟΒΕ ακόμα και σήμερα ;
Οι πολλές γλώσσες στην πολιτική δεν κάνουν καλό, ούτε και τα πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
(Δηλώσεις Γιώργου Παπακωνσταντίνου προς τους πολιτικούς συντάκτες 03.10.2008. )
««Το σοβαρό ζήτημα είναι ότι, η ελληνική κοινωνία έχει άλλα θέματα, με τα οποία θα ήθελε η κυβέρνησή της να ασχοληθεί. Η ελληνική κοινωνία έχει άλλα προβλήματα, και η Νέα Δημοκρατία περί άλλων τυρβάζει. Για παράδειγμα, θα μπορούσε η κυβέρνηση να ανοίξει και να διαβάσει τη σημερινή έκθεση του ΙΟΒΕ, έκθεση οικονομικής συγκυρίας.
Ο ΙΟΒΕ λέει: «Σε όλους τους τομείς της οικονομίας καταγράφεται επιδείνωση. Στη βιομηχανία διατυπώνονται οι δυσμενέστερες εκτιμήσεις για τον όγκο των παραγγελιών, στις υπηρεσίες η τρέχουσα ζήτηση είναι υποτονική, στο λιανικό εμπόριο εξασθενούν οι πωλήσεις, στις κατασκευές και ιδιαιτέρως στα δημόσια έργα διευρύνεται η δυσαρέσκεια από το επίπεδο των εργασιών. Η καταναλωτική εμπιστοσύνη το Σεπτέμβριο υποχωρεί σημαντικά, σημειώνοντας νέο χαμηλό ιστορικό, με δυσμενείς προβλέψεις για τη χρηματοοικονομική κατάσταση του νοικοκυριού».
Αυτά είναι τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Με αυτά, μπορεί να ασχοληθεί η κυβέρνηση; »»
Επομένως, συμπεραίνω ότι η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του «επιχειρηματικού κόσμου» , διότι έχει «κοινωνική πολιτική» και πάσχει από «σοσιαλμανία» , ή επειδή φοβάται το κοινωνικό κόστος, και ο κ. εκπρόσωπος την καλεί να αναλάβει τις ευθύνες της
- Μπορεί όμως και να συμβαίνει το αντίθετο.
Επικεφαλής του ΙΟΒΕ ανέλαβε πρόσφατα ο κ. Στουρνάρας, που ήταν ΠΑΣΟΚ, ως οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού, ( Σημίτης), αλλά και ως διοικητής της Εμπορικής, του οποίου το έργο συνέχισε ο κ. Αλογοσκούφης .
Επομένως, εάν ο κ. Στουρνάρας, παραμένει στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ, τότε οι προτάσεις του ΙΟΒΕ δεν απηχούν τις «απαιτήσεις του κεφαλαίου» αλλά του ΠΑΣΟΚ, οπότε δικαίως τις επικαλείται ο κύριος Εκπρόσωπος.
-Πρόκειται προφανώς για νίκη της εργατικής τάξης. Ο σοσιαλιστής κ. Στουρνάρας κατέλαβε το στρατηγείο του ΣΕΒ, και το ιδεολογικό όργανο της άρχουσας τάξης το μετέτρεψε σε THINK TANK του «κινήματος λαού». Θρίαμβος !!
Ας δούμε όμως τι άλλες «σοσιαλιστικές ιδέες» περιέχει η έκθεση του ΙΟΒΕ:
-«Τα μέτρα που λαμβάνονται, αν κριθούν μεμονωμένα θα μπορούσαν να θεωρηθούν αναγκαία ή αναπόφευκτα, δεν εντάσσονται όμως σε μια γενικότερη αντίληψη που προωθεί συντονισμένα μια νέα προοπτική ανάπτυξης» .
-Οι εφημερίδες που κατάλαβαν διαφορετικά την «σοσιαλιστική» έκθεση του ινστιτούτου του ΣΕΒ, την πρόβαλαν με τίτλο με τίτλο, «Αντιμετώπιση στρεβλώσεων ζητεί το ΙΟΒΕ», αφού άλλωστε επισημαίνει ότι, «πολλά επαγγέλματα διατηρούνται κλειστά».
-«Η σημαντικότερη πρόκληση για την ελληνική οικονομία είναι η αντιμετώπιση των χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών όπως η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, οι υστερήσεις του εκπαιδευτικού συστήματος, η αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης, οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού, η πολυνομία και η πολυπλοκότητα των νόμων, η εσωστρέφεια. Η παρούσα κρίση επιτάσσει την στροφή της οικονομικής πολιτικής στην αποφασιστική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος θωράκισης της ελληνικής οικονομίας έναντι των διαταραχών στη διεθνή σκηνή» .
Το «ινστιτούτο του ΣΕΒ» λέει ότι,
«Η Ελλάδα χρειάζεται δημοσιονομική προσαρμογή » , και ότι από την πλευρά των τρεχουσών δαπανών, απαιτείται αξιολόγηση, προτεραιότητες και επιλογές προτεραιοτήτων σε μέσο-μακροπρόθεσμη βάση, καθώς και επαναξιολόγηση ειδικών δαπανών, όπως οι αμυντικές» , σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Και επαναλαμβάνει το «παραμύθι» των καρτέλ, των κερδοσκόπων, και του κ. Φώλια ότι,
«στον πυρήνα του κύκλου των διεθνών πληθωριστικών πιέσεων, βρίσκεται η άνοδος του κόστους της ενέργειας και των καυσίμων, λόγω της αλματώδους ανόδου των τιμών του αργού πετρελαίου, η οποία επηρεάζει μέσω αλυσιδωτών ανατιμήσεων τις τιμές σε αγαθά και υπηρεσίες». Όμως,
- Το 2006 1 βαρέλι πετρέλαιο κόστιζε 72 ευρώ. Στις 3 Οκτωβρίου 2008 κόστιζε 64.5 ευρώ. Που είδαν τον καλπασμό, οι επιστήμονες του ινστιτούτου; Το πετρέλαιο κοστίζει τον Οκτώβριο όσο κόστιζε και τον Φεβρουάριο του 2008.
Οι «επιστήμονες» του ΙΟΒΕ επαναλαμβάνουν και την γνωστή « πατάτα» του «ΙΕΑ των Παρισίων» ότι, «Η παγκόσμια παραγωγική ικανότητα υπολείπεται της αύξησης της παγκόσμιας ζήτησης», για την οποία Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δήλωσε ότι, « η τιμή των 140 και 150 δολαρίων το βαρέλι πετρελαίου ήταν καθαρά μια κίνηση σπέκουλας. Αυτή η ιλιγγιώδης αύξηση δεν υπήρχε κανείς πραγματικός λόγος να γίνει».
Το ΙΟΒΕ προσθέτει ότι η αγορά «αντιμετωπίζει σαφείς δυσκολίες προσαρμογής, που οφείλονται στα αυξημένα κόστη των αναγκαίων εκτεταμένων επενδύσεων σε εξόρυξη και μεταφορά, καθώς και σε γεωπολιτικούς και τεχνολογικούς περιορισμούς».
-Είναι μακρύς ο δρόμος από την πετρελαιοπηγή μέχρι το βενζινάδικο δηλαδή, όπως είπε και ο γνωστός υπουργός. Οι «Γεωπολιτικοί» περιορισμοί φυσικά, αναφέρονται στην προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να ελέγξουν τα πετρέλαια της Κασπίας, Και τους αγωγούς μεταφοράς πετρελαίου και αερίου.
-Το ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι, η Ελλάδα ανέβηκε στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας στην 96η θέση, επειδή «μειώνεται σταδιακά μια μονάδα τον χρόνο από 25%, στο 20% την πενταετία 2010 -2014 ο συντελεστής φορολόγησης των ανωνύμων εταιρειών, Εταιρειών Περιορισμένης Ευθύνης, συνεταιρισμών, δημοσίων, δημοτικών επιχειρήσεων και αλλοδαπών επιχειρήσεων. Η μείωση των συντελεστών είναι αναμφισβήτητα θετική εξέλιξη με πιθανές μεσοπρόθεσμες επιπτώσεις στη βελτίωση του επενδυτικού κλίματος. Όμως, η σταδιακή εφαρμογή της μείωσης αποδυναμώνει το μήνυμα που θα έπρεπε να είναι σαφέστερο και άμεσο για να επηρεάσει θετικά το επενδυτικό κλίμα»
Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στη Θεσσαλονίκη είπε ότι είναι ιδεοληψία να χαρίζεις φόρους για να γίνουν επενδύσεις.
Το ΙΟΒΕ επισημαίνει ότι η Ελλάδα ανέβηκε 10 θέσεις στην κατάταξη, σύμφωνα με το κριτήριο «απολύσεις προσωπικού», και ότι «στα εργασιακά θέματα, η Ελλάδα σημειώνει ιδιαίτερα χαμηλή επίδοση στο κριτήριο που μετρά την ευελιξία του ωραρίου, ενώ υπολείπεται από τις υπόλοιπες χώρες του ΟΟΣΑ και στους δείκτες που εκτιμούν τη δυσκολία των απολύσεων και τη δυσκαμψία γενικά της αγοράς εργασίας. Έτσι, παρά τη βελτίωση σε αυτόν τον τομέα κατά 10 θέσεις σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στο πεδίο αυτό κρίνονται απαραίτητες».
-Το ΙΟΒΕ επισημαίνει επίσης ότι στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας, (WORLD BANK) , «Στις πρώτες θέσεις βρίσκονται η Σιγκαπούρη, και η Νέα Ζηλανδία , ενώ σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα το Αζερμπαϊτζάν και η Αλβανία είναι οι χώρες με τις περισσότερες και πιο επιτυχημένες μεταρρυθμίσεις προς όφελος της επιχειρηματικότητας την προηγούμενη χρονιά».
-Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, στη Θεσσαλονίκη είπε ότι η Ελλάδα δεν θα ανταγωνιστή την Κίνα και τη Βουλγαρία στο μεροκάματο.
Επομένως:
Ο κ. Παπακωνσταντίνου ψώνισε αλά κάρτ, η του σερβίρισαν όλο το μενού;
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι με το ΙΟΒΕ;
Μήπως θέλουν και τον σκύλο και την πίτα;
Η μήπως πρόκειται για κεκτημένη ταχύτητα των παλιών στελεχών της ΟΝΕΔ που συνεχίζουν να παίρνουν γραμμή από το ΙΟΒΕ ακόμα και σήμερα ;
Οι πολλές γλώσσες στην πολιτική δεν κάνουν καλό, ούτε και τα πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
του Τάκη Μίχα*
Αυτό που ασφαλώς εκπλήσσει είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον Καρλ Μαρξ στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σχετικά με το άρθρο 16 και γενικότερα σχετικά με τη διατήρηση / κατάργηση του «κρατικού» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας.
Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να αναζητήσει πηγές έμπνευσης στον Γερμανό φιλόσοφο -όχι διότι τα ηγετικά και μη στελέχη της δεν διαβάζουν Μαρξ, αλλά απλώς διότι δεν διαβάζουν εν γένει.
Η πραγματική έκπληξη είναι η έλλειψη αναφοράς στις απόψεις του Μαρξ από το χώρο των υποτιθέμενων οπαδών του -το «αριστερό ρεύμα» στο ΠΑΣΟΚ, τον Συνασπισμό και το ΚΚΕ.
Η έλλειψη αναφοράς στον Μαρξ είναι εν μέρει κατανοητή στο βαθμό που οι σκέψεις του Γερμανού φιλόσοφου στο θέμα της παιδείας είναι λιγοστές και διάσπαρτες σε διάφορα κείμενα. Όμως αντανακλά και κάτι πιο σημαντικό: Το γεγονός ότι η Αριστερά δεν θα βρει τίποτα στα κείμενα του Μαρξ, το οποίο να στηρίζει τα αιτήματά της για κρατικό μονοπώλιο στην παιδεία και δωρεάν παιδεία για όλους. Το αντίθετο. Όπως θα δούμε, ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλους.ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλους
Είναι γεγονός ότι ο Μαρξ και ο Εγκελς στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» υιοθετούν το αίτημα «Ελεύθερη παιδεία για όλα τα παιδιά σε δημόσια σχολεία». Ομως σε αυτό το κείμενο δεν διευκρινίζουν τι ακριβώς εννοούν με αυτό το αίτημα. Αυτό θα το κάνει ο Μαρξ σε δύο άλλα σημαντικά κείμενα: Στην «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» και στην ομιλία του στη Διεθνή Ενωση Εργατών (ΔΕΕ) στις 10 και 11 Αυγούστου 1869. Παρ’ όλο που τα γραπτά του Μαρξ αφορούν κυρίως την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εντούτοις οι παρατηρήσεις του εκφράζουν τη γενικότερη φιλοσοφία του για το εκπαιδευτικό σύστημα.
Η «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» (ΚΠΓ), γραμμένη το 1875, είναι το τελευταίο σημαντικό κείμενο του Μαρξ πριν από το θάνατό του. Στο κείμενο αυτό ο Μαρξ ασκεί κριτική στο πολιτικοϊδεολογικό πρόγραμμα του υπό διαμόρφωση Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Στο θέμα της παιδείας, το πρόγραμμα πρόβαλλε το αίτημα ότι η «παιδεία θα πρέπει να είναι δωρεάν» -αίτημα το οποίο υιοθετεί και η σημερινή ελληνική αριστερά.
Ομως, ο Μαρξ στο σχολιασμό του απορρίπτει κατηγορηματικά αυτό το αίτημα. Οπως τονίζει, το αίτημα αυτό στην ουσία σημαίνει ότι οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις πληρώνουν για την παιδεία των πλουσίων. Δωρεάν παιδεία, γράφει, σημαίνει «ότι το κόστος της εκπαίδευσης των ανώτερων τάξεων θα πρέπει να καλύπτεται από τη γενική φορολογία».
Την ίδια ένσταση εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» διατυπώνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ. Εκεί δηλώνει κατηγορηματικά ότι είναι «εναντίον της δωρεάν εκπαίδευσης» την οποία χρηματοδοτεί το κράτος από τη γενική φορολογία διότι είναι άδικο να πληρώνουν (μέσω των φόρων) «εκείνοι που έχουν τις λιγότερες οικονομικές δυνατότητες».
Είναι αξιοσημείωτο πόσο η κριτική του Μαρξ εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» απηχεί τις σύγχρονες φιλελεύθερες απόψεις. Οι προτάσεις του Φρίντμαν και άλλων φιλελεύθερων στοχαστών, ότι το κράτος είτε θα πρέπει να επιδοτεί τους οικονομικά ασθενέστερους που θέλουν να σπουδάσουν σε ιδιωτικά σχολεία είτε να υποχρεώνει τους οικονομικά ισχυρούς να πληρώνουν δίδακτρα στα δημόσια σχολεία, εκφράζει ακριβώς το πνεύμα των αντιρρήσεων του Μαρξ για τη «δωρεάν παιδεία»: ότι δηλαδή είναι ένα σύστημα που ευνοεί τις ανώτερες τάξεις.
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Ούτε στο θέμα του κρατικού μονοπωλίου της παιδείας από το κράτος η Αριστερά θα βρει υποστήριξη στα γραπτά του Μαρξ. Αντίθετα, στο σημείο αυτό ο Μαρξ είναι απόλυτα κατηγορηματικός. Ακόμα και στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, το κράτος και η εκκλησία δεν θα πρέπει να ασκούν καμία επιρροή στα σχολεία! Οπως γράφει στο ΚΠΓ:
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Την άποψη αυτή επαναλαμβάνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ: «Το κράτος μπορεί να διορίζει επιθεωρητές το καθήκον των οποίων θα είναι να ελέγχουν ότι τηρούνται οι νόμοι χωρίς να έχουν καμία εξουσία να παρεμβαίνουν στην ίδια τη διαδικασία της εκπαίδευσης».
Δυστυχώς, στα κείμενά του ο Μαρξ δεν προσδιορίζει ποιοι εναλλακτικοί φορείς θα μπορούσαν να αναλάβουν την εκπαίδευση. Ομως στη βάση των προαναφερθέντων μπορεί κανείς να διατυπώσει την πρόβλεψη ότι δεν θα είχε αντίθεση αν την παιδεία οργάνωναν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, εργατικές κολεκτίβες, εκπαιδευτικοί σύνδεσμοι κ.λπ. Πάντως είναι σίγουρο ότι θα είχε ουσιαστικές αντιρρήσεις για γιακωβινιστικά εκτρώματα, όπως άρθρο 16, το οποίο διασφαλίζει το κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το ουσιαστικό για τον Μαρξ ήταν η αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η ολοκληρωτική ανεξαρτησία τους από το κράτος και την εκκλησία.
Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι και οι απόψεις του Μαρξ σχετικά με τη διαδακτέα ύλη στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο Μαρξ προτείνει ότι τα μόνα μαθήματα τα οποία θα πρέπει να διδάσκονται στα παιδιά είναι εκείνα τα οποία δεν περιλαμβάνουν υποκειμενικές ή ιδεολογικές κρίσεις ή «ερμηνείες», όπως τις χαρακτήριζε.
Οπως αναφέρει στην ΚΠΓ:
τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία
«Μόνον οι φυσικές επιστήμες, η γραμματική κ.τ.λ. είναι μαθήματα που θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία. Οι κανόνες της γραμματικής π.χ. δεν είναι διαφορετικοί, ανεξάρτητα από το αν τους διδάσκει ένας θρησκευόμενος συντηρητικός ή ένας ελεύθερος στοχαστής. Ομως τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία». Μαθήματα δηλαδή όπως τα Οικονομικά, η Ιστορία, η Κοινωνιολογία, στα οποία υπεισέρχονται ιδεολογικές ή υποκειμενικές κρίσεις, θα πρέπει να διδάσκονται αργότερα, όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν, όταν δηλαδή ο νους τους έχει αφομοιώσει τον ορθολογισμό της επιστημονικής μεθοδολογίας που θα βρουν στις φυσικές επιστήμες και τη γλωσσολογία.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ένας φιλελεύθερος** δεν θα βρει τίποτα στα γραπτά του Μαρξ για την παιδεία, με τα οποία να διαφωνεί. Αντίθετα, η ελληνική αριστερά σχεδόν στο σύνολό της υιοθετεί συνθήματα και συλλογιστικές που απέχουν παρασάγγας από τη σκέψη του Γερμανού φιλόσοφου. Ο καλύτερος χαρακτηρισμός της πολιτικής της Αριστεράς στο θέμα του άρθρου 16 και γενικότερα της παιδείας είναι ο χαρακτηρισμός του Μαρξ για τους οπαδούς του Λασάλ:
«Ολο το πρόγραμμά τους, παρά τη δημοκρατική του αμφίεση, διαποτίζεται απ’ άκρη σ’ άκρη από τη δουλική πίστη τους στο κράτος».
Αυτό που ασφαλώς εκπλήσσει είναι η παντελής έλλειψη αναφοράς στον Καρλ Μαρξ στη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται αυτές τις ημέρες σχετικά με το άρθρο 16 και γενικότερα σχετικά με τη διατήρηση / κατάργηση του «κρατικού» και «δωρεάν» χαρακτήρα της παιδείας.
Φυσικά δεν θα περίμενε κανείς από τη Ν.Δ. να αναζητήσει πηγές έμπνευσης στον Γερμανό φιλόσοφο -όχι διότι τα ηγετικά και μη στελέχη της δεν διαβάζουν Μαρξ, αλλά απλώς διότι δεν διαβάζουν εν γένει.
Η πραγματική έκπληξη είναι η έλλειψη αναφοράς στις απόψεις του Μαρξ από το χώρο των υποτιθέμενων οπαδών του -το «αριστερό ρεύμα» στο ΠΑΣΟΚ, τον Συνασπισμό και το ΚΚΕ.
Η έλλειψη αναφοράς στον Μαρξ είναι εν μέρει κατανοητή στο βαθμό που οι σκέψεις του Γερμανού φιλόσοφου στο θέμα της παιδείας είναι λιγοστές και διάσπαρτες σε διάφορα κείμενα. Όμως αντανακλά και κάτι πιο σημαντικό: Το γεγονός ότι η Αριστερά δεν θα βρει τίποτα στα κείμενα του Μαρξ, το οποίο να στηρίζει τα αιτήματά της για κρατικό μονοπώλιο στην παιδεία και δωρεάν παιδεία για όλους. Το αντίθετο. Όπως θα δούμε, ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλους.ο Μαρξ ήταν αντίθετος τόσο στον κρατικό έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος όσο και στο αίτημα της δωρεάν παιδείας για όλους
Είναι γεγονός ότι ο Μαρξ και ο Εγκελς στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» υιοθετούν το αίτημα «Ελεύθερη παιδεία για όλα τα παιδιά σε δημόσια σχολεία». Ομως σε αυτό το κείμενο δεν διευκρινίζουν τι ακριβώς εννοούν με αυτό το αίτημα. Αυτό θα το κάνει ο Μαρξ σε δύο άλλα σημαντικά κείμενα: Στην «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» και στην ομιλία του στη Διεθνή Ενωση Εργατών (ΔΕΕ) στις 10 και 11 Αυγούστου 1869. Παρ’ όλο που τα γραπτά του Μαρξ αφορούν κυρίως την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εντούτοις οι παρατηρήσεις του εκφράζουν τη γενικότερη φιλοσοφία του για το εκπαιδευτικό σύστημα.
Η «Κριτική του προγράμματος της Γκότα» (ΚΠΓ), γραμμένη το 1875, είναι το τελευταίο σημαντικό κείμενο του Μαρξ πριν από το θάνατό του. Στο κείμενο αυτό ο Μαρξ ασκεί κριτική στο πολιτικοϊδεολογικό πρόγραμμα του υπό διαμόρφωση Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος.
Στο θέμα της παιδείας, το πρόγραμμα πρόβαλλε το αίτημα ότι η «παιδεία θα πρέπει να είναι δωρεάν» -αίτημα το οποίο υιοθετεί και η σημερινή ελληνική αριστερά.
Ομως, ο Μαρξ στο σχολιασμό του απορρίπτει κατηγορηματικά αυτό το αίτημα. Οπως τονίζει, το αίτημα αυτό στην ουσία σημαίνει ότι οι ασθενέστερες οικονομικά τάξεις πληρώνουν για την παιδεία των πλουσίων. Δωρεάν παιδεία, γράφει, σημαίνει «ότι το κόστος της εκπαίδευσης των ανώτερων τάξεων θα πρέπει να καλύπτεται από τη γενική φορολογία».
Την ίδια ένσταση εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» διατυπώνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ. Εκεί δηλώνει κατηγορηματικά ότι είναι «εναντίον της δωρεάν εκπαίδευσης» την οποία χρηματοδοτεί το κράτος από τη γενική φορολογία διότι είναι άδικο να πληρώνουν (μέσω των φόρων) «εκείνοι που έχουν τις λιγότερες οικονομικές δυνατότητες».
Είναι αξιοσημείωτο πόσο η κριτική του Μαρξ εναντίον της «δωρεάν παιδείας για όλους» απηχεί τις σύγχρονες φιλελεύθερες απόψεις. Οι προτάσεις του Φρίντμαν και άλλων φιλελεύθερων στοχαστών, ότι το κράτος είτε θα πρέπει να επιδοτεί τους οικονομικά ασθενέστερους που θέλουν να σπουδάσουν σε ιδιωτικά σχολεία είτε να υποχρεώνει τους οικονομικά ισχυρούς να πληρώνουν δίδακτρα στα δημόσια σχολεία, εκφράζει ακριβώς το πνεύμα των αντιρρήσεων του Μαρξ για τη «δωρεάν παιδεία»: ότι δηλαδή είναι ένα σύστημα που ευνοεί τις ανώτερες τάξεις.
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Ούτε στο θέμα του κρατικού μονοπωλίου της παιδείας από το κράτος η Αριστερά θα βρει υποστήριξη στα γραπτά του Μαρξ. Αντίθετα, στο σημείο αυτό ο Μαρξ είναι απόλυτα κατηγορηματικός. Ακόμα και στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, το κράτος και η εκκλησία δεν θα πρέπει να ασκούν καμία επιρροή στα σχολεία! Οπως γράφει στο ΚΠΓ:
«Είμαι κατηγορηματικά αντίθετος με το αίτημα της παροχής βασικής παιδείας από το κράτος… Το κράτος και η εκκλησία θα πρέπει να αποκλειστούν από οποιαδήποτε επιρροή στα σχολεία!»
Την άποψη αυτή επαναλαμβάνει και στην ομιλία του στη ΔΕΕ: «Το κράτος μπορεί να διορίζει επιθεωρητές το καθήκον των οποίων θα είναι να ελέγχουν ότι τηρούνται οι νόμοι χωρίς να έχουν καμία εξουσία να παρεμβαίνουν στην ίδια τη διαδικασία της εκπαίδευσης».
Δυστυχώς, στα κείμενά του ο Μαρξ δεν προσδιορίζει ποιοι εναλλακτικοί φορείς θα μπορούσαν να αναλάβουν την εκπαίδευση. Ομως στη βάση των προαναφερθέντων μπορεί κανείς να διατυπώσει την πρόβλεψη ότι δεν θα είχε αντίθεση αν την παιδεία οργάνωναν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί, εργατικές κολεκτίβες, εκπαιδευτικοί σύνδεσμοι κ.λπ. Πάντως είναι σίγουρο ότι θα είχε ουσιαστικές αντιρρήσεις για γιακωβινιστικά εκτρώματα, όπως άρθρο 16, το οποίο διασφαλίζει το κρατικό μονοπώλιο στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Το ουσιαστικό για τον Μαρξ ήταν η αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, η ολοκληρωτική ανεξαρτησία τους από το κράτος και την εκκλησία.
Τέλος, εξαιρετικά ενδιαφέρουσες είναι και οι απόψεις του Μαρξ σχετικά με τη διαδακτέα ύλη στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο Μαρξ προτείνει ότι τα μόνα μαθήματα τα οποία θα πρέπει να διδάσκονται στα παιδιά είναι εκείνα τα οποία δεν περιλαμβάνουν υποκειμενικές ή ιδεολογικές κρίσεις ή «ερμηνείες», όπως τις χαρακτήριζε.
Οπως αναφέρει στην ΚΠΓ:
τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία
«Μόνον οι φυσικές επιστήμες, η γραμματική κ.τ.λ. είναι μαθήματα που θα πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία. Οι κανόνες της γραμματικής π.χ. δεν είναι διαφορετικοί, ανεξάρτητα από το αν τους διδάσκει ένας θρησκευόμενος συντηρητικός ή ένας ελεύθερος στοχαστής. Ομως τα μαθήματα στα οποία υπάρχει η δυνατότητα διαφορετικών συμπερασμάτων θα πρέπει να αποκλεισθούν από τα σχολεία». Μαθήματα δηλαδή όπως τα Οικονομικά, η Ιστορία, η Κοινωνιολογία, στα οποία υπεισέρχονται ιδεολογικές ή υποκειμενικές κρίσεις, θα πρέπει να διδάσκονται αργότερα, όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν, όταν δηλαδή ο νους τους έχει αφομοιώσει τον ορθολογισμό της επιστημονικής μεθοδολογίας που θα βρουν στις φυσικές επιστήμες και τη γλωσσολογία.
Τελειώνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι ένας φιλελεύθερος** δεν θα βρει τίποτα στα γραπτά του Μαρξ για την παιδεία, με τα οποία να διαφωνεί. Αντίθετα, η ελληνική αριστερά σχεδόν στο σύνολό της υιοθετεί συνθήματα και συλλογιστικές που απέχουν παρασάγγας από τη σκέψη του Γερμανού φιλόσοφου. Ο καλύτερος χαρακτηρισμός της πολιτικής της Αριστεράς στο θέμα του άρθρου 16 και γενικότερα της παιδείας είναι ο χαρακτηρισμός του Μαρξ για τους οπαδούς του Λασάλ:
«Ολο το πρόγραμμά τους, παρά τη δημοκρατική του αμφίεση, διαποτίζεται απ’ άκρη σ’ άκρη από τη δουλική πίστη τους στο κράτος».
και σε κουζίνα αξίας 4.000€ που μπορούσαμε να τα πάρουμε και με δόσεις.
Κανονίζω να ξεκινήσει ηλεκτρολόγος να στήνει την ηλεκτρολογική εγκατάσταση που μου στοίχισε 2.000€.
Μετά έχω κανονίσει να μπει υδραυλικός που θα στοίχιζε 1.400€. και μετά να περαστούν τα πατώματα.
Για μπορέσουμε έτσι να κάνουμε και τις παραγγελίες των ειδών υγιεινής και της κουζίνας.
Έχει έρθει και αλουμινάς να κάνει μελέτη έξω κουφωμάτων για να μας δώσει την προσφορά του. Τα έξω κουφώματα μαζί με 3-4 πόρτες μέσα εστοίχιζαν περί τα 6.000€ τα οποία και αυτά μπορούσαμε να εξοφλήσουμε με δόσεις.
Όμως βρήκα καράβι για να φύγω στο εξωτερικό και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η ……… λέγοντας μου ότι εγώ θα στέλνω χρήματα και αυτή θα τα κάνει πράξη.
Αρχές Ιουλίου 2004 στον Πειραιά ψάχνω για δουλειά, ενώ έχω ήδη κανονίσει με την μητέρα μου να έρθει στην Αγρία και να μείνει στο σπίτι με την νικολετα γιατί δεν ήθελα να μείνει μονή της επειδή είχε ήδη μπει στον ένατο μηνά εγκυμοσύνης και ήταν δυσκίνητη.
Προηγούμενος είχαμε απευθυνθεί στη μητέρα της η οποία δεν μπορούσε να έρθει και να μείνει στην Αγριά.
Ο γιατρός μας είχε πει ότι θα γεννούσε στις 15 με 17 Ιουλίου.
Στις 14 Ιουλίου 2004 κλείνω συμφωνία με μια ναυτιλιακή εταιρεία να πάω σε ένα καράβι της που ταξίδευε Κορέα – Καναδά και αντίστροφα με μισθό 2.300€ μηνιαίως και θα έπρεπε να είμαι στο καράβι στις 22 Ιουλίου.
Στις 15 Ιουλίου επιστρέφω Βόλο για να είμαι παρών στη γέννηση του γιου μου (είχαμε μάθει και το φύλο).
Την ώρα που έφτασα σπίτι (μεσημέρι ήταν) η μητέρα μου έλειπε (για ψώνια) και η ……….. βρίσκονταν στο υπνοδωμάτιο μας, δεν έχει αντιληφθεί ότι εγώ είμαι ήδη εκεί. Την συγκεκριμένη στιγμή έκανε χρήση κοκαΐνης και μόλις με αντελήφθη σταμάτησε και προσπάθησε να την κρύψει. Εξαγριωμένος εγώ τις υπενθύμισα τις υποσχέσεις που είχε δώσει σε μένα και στον εαυτό της και της το πήρα με τρόπο.
Κλαίγοντας με σπαραγμό μου είπε ότι είχε αφόρητους πόνους εγκυμοσύνης και μια φίλη της για την βοηθήσει της έδωσε αυτό για να της περάσουν. Μην θέλοντας να δώσω συνεχεία σε αυτό αποχώρησα από το δωμάτιο παίρνοντας μαζί μου ότι είχε απομείνει και το πέταξα.
Το βραδύ στις 10 έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο του Βόλου να κάνουμε εισαγωγή γιατί είχε φτάσει στην μέρα της.
Σε ποιον γιατρό να πω και τι να πω;
Το κράτησα μέσα μου μένοντας μέχρι να γεννήσει συνεχώς στο κεφάλι της και προσέχοντας πολύ τα φάρμακα που της χορηγούσαν ανά διαστήματα για να έχει εύκολη γεννα.
Τελικά γέννησε 17 Ιουλίου στις 01:30 τα ξημερώματα, ο γιατρός ο κ. ……… μου είπε ότι το νεογέννητο χαίρει άκρας υγείας το ίδιο και η μητέρα θα έπρεπε να μείνουν αλλά τρία 24ωρα στο νοσοκομείο και μετά μπορούσα να τους πάρω σπίτι.
Στις 20 Ιουλίου 2004 γυρίσαμε στο σπίτι μας τρεις μας πλέον και εγώ αφού έδωσα πλήρη εξουσιοδότηση στη …….. για δικαστικά και οικονομικά θέματα έφυγα γιατί την επόμενη πετούσα για Κορέα.
Όλα καλά τον επόμενο μηνά (Αύγουστος 2004). Εγώ στο καράβι. Η …….., από ότι μου έλεγε στην τακτική τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, απολάμβανε τον γιο μας και επειδή έπρεπε να μείνει 40 μέρες μέσα είχε την μητέρα μου που φρόντιζε για τα καθημερινά ψώνια και το φαγητό.
Η μητέρα μου έμεινε σπίτι μας μέχρι και την πρωτοχρονιά του 2005.
Τον επόμενο μηνά (μέση Σεπτεμβρίου 2004) η …….. έχει ήδη αρχίσει και βγαίνει έξω για διαφορές υποθέσεις μας είτε για την οικοδομή που είχαμε βάλει μπρος, είτε για τραπεζικές συναλλαγές.
Παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι, πρωί ήτανε, για να μάθω νεότερα για την οικοδομή.
Το σηκώνει η μητέρα μου και με πληροφορεί πως η ………. σε μια έκρηξη θυμού από τα ασταμάτητα (για κάποια αιτία) κλάματα του βρέφους ή το πέταξε στον τοίχο ή το χτύπησε πολύ δυνατά, γιατί ήταν κοντά μεν για να ακούσει και να ξεχωρίσει τους ήχους αλλά δεν είχε οπτική επαφή με το δωμάτιο που ήταν η ……… με το βρέφος δε.
Πάντως το μωρό μετά από ένα γδούπο που ακούστηκε και διακοπή του κλάματος για δευτερόλεπτο, ξανάβαλε πολύ, μα παρά πολύ δυνατά κλάματα μετά.
Μέχρι να τρέξει η μητέρα μου από το ένα δωμάτιο στο άλλο να δει τι συμβαίνει η ……. το κρατούσε ήδη στην αγκαλιά της κλαίγοντας και έλεγε “πω πω τι πήγα να κάνω” και “σώπα, σώπα η μαμά σε αγαπάει”.
Την επόμενη μέρα όταν μίλησα τηλεφωνικός με την ……… (χωρίς να της αναφέρω ότι έχω λάβει γνώση του συμβάντος) μου είπε ότι έχει πολλά νεύρα ότι υπάρχουν στιγμές που κλαίει από τα νεύρα της και ότι όλα αυτά είναι επειδή λείπω μακριά και δεν είμαι εκεί να την υποστηρίζω.
Μου ζήτησε να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω πίσω γιατί δεν αντέχει άλλο χωρίς εμένα και ότι δεν περίμενε ότι θα ήταν τόσο δύσκολα με την απουσία μου.
Όταν την ρώτησα ποιος θα μας κάνει τα έξοδα, μου απάντησε να βρω πάλι ένα καράβι σαν το προηγούμενο στο Βόλο και αν χρειαστεί θα μας βοηθήσει η μητέρα της.
Έτσι ήθελε… Έτσι έκανα…
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2004 είμαι πίσω σπίτι και από κοντά πλέον η ………. μου λέει ότι δεν έχει πληρώσει τον ηλεκτρολόγο γιατί πιστεύει ότι είναι πολλά τα χρήματα που ζητάει. Της εξήγησα ότι αυτή την συμφωνία έκανα με τον ηλεκτρολόγο και ότι αυτά που του είχα πει να κάνει μαζί με τα ηλεκτρολογικά υλικά εστοίχιζαν 2.000€
Και ότι μόλις τελείωνε ο ηλεκτρολόγος θα άρχιζε ο υδραυλικός.
Η οικοδομή όμως σταμάτησε Μετά το πέρας τις ηλεκτρολογικής εγκατάστασης γιατί δεν έχω κατορθώσει να βρω καράβι (λόγω της ανεργίας που επικρατεί συνήθως στον κλάδο μας τον χειμώνα) μέσα στον επόμενο μήνα.
Και δεν υπάρχουν χρήματα για να συνεχίσουμε με τον υδραυλικό.
Είχα ήδη έρθει σε επαφή με πολλές ναυτιλιακές εταιρείες αλλά μονό υποσχέσεις εισέπραττα.
Ενώ έχουμε μπει στον Δεκέμβριο 2004, ήδη είμαι δυο μήνες άνεργος. Πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Πλησιάζει η επέτειος του γάμου μας, τα έξοδα πολλά, είμαστε τρεις πλέον με έξοδα και κανένας με έσοδα.
Λέω στην …………. μιας και στην δική της δουλειά υπάρχει προσφορά εργασίας να πάει για δουλειά αυτή για ‘κανα μηνά, μέχρι να βρω εγώ καράβι, για να μπορούμε να καλύπτουμε τουλάχιστον τα παγία έξοδα.
Η ……… στα μέσα Δεκεμβρίου βρίσκει δουλειά σαν σερβιτόρα σε νυχτερινό μαγαζί και κανονίζουμε τις ώρες που λείπει να φροντίζω εγώ το μωρό.
Τελικά μετά από ένα μηνά και ενώ έχουν ήδη περάσει δυο εβδομάδες περίπου από την μέρα που έφυγε η μητέρα μου και πήγε στην Αθηνά στο σπίτι του αδερφού μου (Δηλαδή μέση Ιανουαρίου 2005) βρίσκω καράβι στον Πειραιά και πηγαίνω στις 27 Ιανουαρίου με μισθό 2.000€.
Η …………. μετά από ένα μηνά εργασίας (μέση Δεκεμβρίου – μέση Ιανουαρίου) έχει ήδη αρχίσει και θυμάται τις παλιές μέρες όταν δούλευε πριν παντρευτούμε, τις αρέσουν τα ξενύχτια και το αλκοόλ και ενώ της είπα ότι τώρα δεν χρειάζεται να δουλεύει γιατί εγώ πάω στο καράβι και πρέπει να κρατάει το παιδί. Μου δηλώνει ότι θα συνεχίσει να δουλεύει και θα πάει να μείνει στην μάνα της για της κρατάει το παιδί το βραδύ που θα λείπει με την δικαιολογία ότι χρειαζόμαστε χρήματα για να μπορέσουμε να τελειώσουμε το σπίτι που θα μέναμε μετά.
Εγώ της είπα ότι το παιδί είναι ακόμη 8μηνων και πως την έχει ανάγκη το βραδύ όταν πέφτει να κοιμηθεί για να αισθάνεται ασφάλεια.
Από αρχές Μαρτίου και μετά ενώ σιγά-σιγά στρώνουν τα οικονομικά μας αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επικοινωνίας μεταξύ μας γιατί εγώ δεν μπορούσα να έρθω Βόλο επειδή το καράβι που ήμουν είχε κάθε μέρα δρομολόγιο κ Σάββατο και Κυριακές και αργίες.
Έπαιρνα τηλέφωνο για να της μιλήσω και το κινητό της ήτανε κλειστό, την ιδία στιγμή στο σπίτι η μάνα της μου έλεγε ότι λείπει πήγε στην δουλειά, την ιδία στιγμή στην δουλειά της μου έλεγαν ότι έχει ρεπό.
Τις λίγες φορές που μιλήσαμε όσο έλειπα μέσα στον Μάρτιο μου είπε ότι πήγαινε και επισκέπτονταν στο νοσοκομείο έναν φίλο της που χτύπησε σε τροχαίο με το αυτοκίνητο του.
Τα τηλεφωνά που έκανα σε φίλους μου έλεγαν το αντίθετο.
Οι φήμες ότι άρχιζε και ξενυχτούσε και έπινε πολύ αλκοόλ έφταναν στα αυτιά μου. Της έχω ζητήσει αρκετές φορές προς τα τέλη Μαρτίου να πάρω άδεια απ το καράβι και να πάω βόλο να τους δω, απαντούσε πάντα με την ιδία στερεοτύπη φράση “έχεις παιδί να ταΐσεις και τα έξοδα για να έρθεις βόλο είναι πολλά”
προς τα τέλη Μαρτίου 2005 και αρχές Απριλίου παίρνω άδεια από το καράβι για μερικές ώρες και έρχομαι βόλο χωρίς ειδοποίηση και ψάχνω να την βρω.
Επειδή ήταν βραδύ ήξερα που περίπου συχνάζει και την ανακάλυψα σε καφετερία-μπαρ της πόλης μας να πίνει ποτό μαζί με κάποιον άντρα που είναι και ο σημερινός της δεσμός.
Φυσικά δεν με άφησε να υποψιαστώ κάτι τότε, γιατί αφενός τον ήξερα αυτόν (ήταν ένας από την παρέα που είχε βγει μια νύχτα πριν τον γάμο μας) αφετέρου μου είπε πως ήταν στο νοσοκομείο και είχε βγει προσφάτως και του έκανε απλώς παρέα.
Αντιθέτως μου μίλησε άσχημα γιατί πήρα άδεια και γιατί δεν ειδοποίησα ότι θα ερχόμουν Βόλο.
Εν τέλη γυρίσαμε στο σπίτι της πεθεράς μου γιατί ήθελα να δω το παιδί και κοιμηθήκαμε μαζί. (Ήταν και η τελευταία φορά που είχαμε ερωτική επαφή σαν αντρόγυνο)
Το πρωί αφού συζητήσαμε για το ποτέ να κανονίσουμε για τα βαφτίσια του παιδιού και αν θα κάναμε και θρησκευτικό γάμο μαζί με τη βάφτιση όπως είχαμε συμφωνήσει αρχικά.
Μου είπε ότι θα κάνουμε μονό τη βάφτιση και θα την κάνουμε κάπου στα τέλη Μαΐου 2005 για να είναι ζεστός ο καιρός και να μην κρυολογήσει το παιδί και ότι δεν θα κάνουμε νονό τον κ. …….. που αρχικά είχε προταθεί και συμφωνηθεί, γιατί πήγε φαντάρος, αλλά μια φίλη της γνωστή και σε μένα την κα. …………….
Της είπα ότι δεν ξερώ αν θα μου δώσουν άδεια στο τέλος Μαΐου για να μπορέσω να παραβρεθώ, γιατί το καράβι θα πάει στην Κρήτη και καλυτέρα να την κάνουμε τον Οκτώβριο 2005 που θα σταματήσει το καράβι για επισκευή και θα έχω τουλάχιστον ένα μηνά ελεύθερο.
Μου είπε να της στέλνω τον μισθό μου γιατί αναλαμβάνει αυτή τα οικονομικά της οικογένειας μας από δω και πέρα και πρέπει να κανονίσει τα έξοδα της βάπτισης, εκκλησιά, προσκλητήρια, δώρο νονάς, κ.τ.λ.
Αυτό που ξερώ εγώ για τα οικονομικά μας μέχρι την δεδομένη στιγμή είναι ότι έχω 2.000€ μισθό μηνιαίως εγώ και 1.000€ μισθό μηνιαίως αυτή.
Δικά μου έξοδα μηνιαίως περίπου στα 150 -200€. Δικά της έξοδα άγνωστο σε μένα. Έξοδα του παιδιού, άγνωστο σε μένα.
Αρχίζω και βλέπω πολλές μυστήριες και ανεξήγητες αλλαγές στην συμπεριφορά της απέναντι μου.
Σε μια από τις πολλές τηλεφωνικές επαφές που είχαμε στα μέσα Απριλίου μου αναγγείλει ότι σε μια εβδομάδα η αδερφή της παντρεύεται με πολιτικό γάμο στο δημαρχείο νέας ιώνιας με κάποιον άγνωστο, 20 χρόνια μεγαλύτερο της, μονό και μονό γιατί αυτός έχει χρήματα και αν κάνει παιδί μαζί του θα της έπαιρνε δώρο ένα αυτοκίνητο.
Επειδή σχολίασα πολύ αρνητικά αυτή την πράξη της αδερφής της, μου είπε ότι καλά κάνει και παντρεύεται έτσι η αδερφή της, μακάρι να είχαμε παντρευτεί και μείς έτσι τουλάχιστον δεν θα δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βραδύ και να μην μας φτάνουν κιόλας.
Όταν την ρώτησα το όνομα του μέλλοντος ανδρός της αδερφής της μου είπε ότι δεν ξέρει το όνομα του και ότι η αδερφή της κανόνισε με αυτόν να έρθουν σε μια και μονή ερωτική επαφή για να μείνει έγκυος με παιδί του και μετά την γέννηση ο καθένας θα κάνει την ζωή του. Έκλεισα το τηλέφωνο απότομα γιατί μου ήρθε εμετός.
Μετά από λίγο καιρό, αρχές Μαΐου μου μετά από τηλεφωνική μας επικοινωνία μου είπε ότι τελικά την βάπτιση θα την κάνουμε στην Αγριά σε εκκλησιά κοντά στο σπίτι μου, στις 22 Μαΐου 2005. θα τα κανονίσει όλα αυτή.
Μου είπε να γράψω λίστα με αυτούς που θα καλέσω για να ξέρει ποσά προσκλητήρια να βγάλει και πόσες μπομπονιέρες.
Όταν τη ρώτησα δε ποιους θα καλέσει από την δική της πλευρά μέσα σε όλα μου ανέφερε και το όνομα ενός άντρα με τον οποίο στο παρελθόν είχε ερωτικό δεσμό για 3 χρονιά και τον οποίο θεωρούσε φίλο της πλέον.
Εγώ της είπα ότι είναι παράλογη, τέτοια πράγματα δεν είναι σοβαρά, δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό, δεν θέλω στα βαφτίσια του παιδιού μου να είναι και κάποιος με τον οποίον είχες δεσμό και είχες κάνει έκτρωση δυο φορές.
Για μένα ήταν η πρώτη φορά που τσακωθήκαμε πολύ σοβαρά.
Μετά από αυτό την ………….. δεν την γνώριζα πλέον ήταν σαν ένας άλλος άνθρωπος.
Κανονίζω να πάρω άδεια από το καράβι στις 21 Μαΐου μέχρι και 24 Μαΐου 2005, ενώ το καράβι βρίσκεται στην Κρήτη.
Μια εβδομάδα πριν την άδεια όμως έχω ενημερωθεί τηλεφωνικά από έναν φίλο μου ότι υπάρχει θέση σε καράβι στο Βόλο και αν ενδιαφέρομαι θα πρέπει να πάω Βόλο.
Επικοινωνώ και με την ………. και της είπα ότι βρέθηκε καράβι στο Βόλο έχει μικρότερο μισθό αλλά θα είμαι σπίτι τακτικά και θα βλεπόμαστε. Μου απάντησε μονολεκτικά “να κάτσεις εκεί που είσαι”.
Μια ώρα μετά το τηλεφώνημά μας αυτό, δέχομαι κλήση από την πεθερά μου η οποία με έβριζε με τα χειροτέρα λόγια χωρίς να ξερώ το γιατί. Όταν ζήτησα να μάθω τον λόγω μου είπε και αυτή “να κάτσεις εκεί που είσαι”
Αεροπορικώς στις 21 Μαΐου πάω Αθήνα, το πρωί στο αεροδρόμιο με περίμενε ο αδερφός μου με το αυτοκίνητο του γιατί και αυτοί (Δηλαδή ο αδερφός μου η γυναικά του, τα παιδιά του και η μητέρα μου) την ιδία μέρα θα πήγαιναν στο Βόλο.
Το μεσημέρι φτάσαμε στο σπίτι στην Αγριά και ενώ τηλεφωνικός έχω συνεννοηθεί με τη ………. να έρθει σπίτι μας, αυτή μένει στο σπίτι της μητέρας της μαζί με το παιδί. Την ημέρα της βάπτισης ήρθε τελικά μαζί με το παιδί με το αυτοκίνητο-δώρο της αδερφής της στο σπίτι μας για να ξεκινήσουμε από κει μαζί και να πάμε στην εκκλησιά που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι. Όταν τέλειωσαν όλα τα διαδικαστικά της βάπτισης και όλοι είχαν αποχωρήσει γυρίσαμε σπίτι μας.
Εκεί της ζήτησα να μου εξηγήσει τον λόγω της περίεργης συμπεριφοράς της προς εμένα και μου είπε ότι δεν είναι πλέον σίγουρη γι’ αυτόν τον γάμο και ότι είναι 80% έτοιμη να χωρίσει.
Όταν ρώτησα το γιατί, μου είπε, γιατί πριν από μερικές ημέρες της είχα πει ότι θέλω να φύγω απ το καράβι επειδή βρήκα ένα άλλο στον Βόλο αλλά με λιγότερα χρήματα και ότι τα λιγότερα χρήματα της δημιουργούσαν ανασφάλεια.
Είχαμε και να βρεθούμε ερωτικά σαν ζευγάρι αρκετό καιρό ήδη (από αρχές Απριλίου) και εγώ πλέον έχω αρχίσει και υποψιάζομαι πολλά.
Δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεση μου…
Πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι για τον δρόμο της επιστροφής στο καράβι.
Της είπα να κάνει υπομονή και τα πράγματα θα φτιάξουν.
Όταν πήγα να τη φιλήσω και φύγω (όπως κάνω συνήθως) τραβήχτηκε και έσκυψε το κεφάλι της.
Όλη την επόμενη εβδομάδα στο καράβι σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω με το πρόβλημα που μας έχει δημιουργηθεί.
Κατέληξα στη απόφαση παρά της όποιες αντιρρήσεις της ……… να πάω στο καράβι στο Βόλο για να είμαι τουλάχιστον κοντά τους το παιδί έχει αρχίσει και με χρειάζεται σε ένα μήνα κλείνει 1 έτος.
Όταν όμως της ανακοίνωσα την απόφαση μου, μου απάντησε ότι αν φύγω απ το καράβι θα με χωρίσει.
Εγώ τις είπα τέτοιου τύπου απειλές δεν περνάνε σε μένα.
Την επόμενη εβδομάδα και χωρίς να έχω πει τίποτα στην ………, φεύγω από το καράβι στην Κρήτη και έχω ήδη κανονίσει να πάω στο άλλο καράβι στο Βόλο. Ερχόμενος στο Βόλο, είπα, ευκαιρία είναι μιας και δεν ξέρει τίποτα η ……….. να τους κάνω έκπληξη μιας και το παιδί έχει αρχίσει και καταλαβαίνει και περπατάει και ξέρει ποιος είμαι.
Πάω σε κατάστημα με παιδικά και του πήρα παιχνίδια αξίας 50€ και πήγα στο σπίτι της πεθεράς μου για να τα δώσω.
Εκτός του ότι η ………. μου έβαλε τις φωνές γιατί χάλασα τόσα πολλά λεφτά για παιχνίδια του παιδιού μου είπε ότι αφού δεν την άκουσα να καθίσω στο καράβι χωρίζουμε. Με την δικαιολογία ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά. Δεν έκατσες, χωρίζουμε. Τόσο απλά.
Από κει και μετά το λόγω είχε η πεθερά μου που δεν με χώνεψε ποτέ της και ο δικηγόρος της ………..
Γιατί εγώ σταμάτησα να της δίνω τον μισθό μου πλέον.
Φροντίζω μονό για το παιδί και μέσω της μητέρας μου και μιας θειας μου στέλνω χρήματα για να του παίρνουν όλα τα απαραίτητα και να τα δίνουν στη ……….. αλλά τους έχω πει ποτέ να μην δώσουν χρήματα στο χέρι.
Αυτή τη στιγμή και αφού σταμάτησα από το καράβι στις αρχές Οκτωβρίου είμαι άνεργος καθότι επικρατεί μεγάλη κρίση στον κλάδο μας
Τελευταίως μαθαίνω ότι επειδή η ……….. έχει εξαγριωθεί που δεν της στέλνω χρήματα, μαθαίνει στο παιδί να λέει μπαμπά τον φίλο της.
Κανονίζω να ξεκινήσει ηλεκτρολόγος να στήνει την ηλεκτρολογική εγκατάσταση που μου στοίχισε 2.000€.
Μετά έχω κανονίσει να μπει υδραυλικός που θα στοίχιζε 1.400€. και μετά να περαστούν τα πατώματα.
Για μπορέσουμε έτσι να κάνουμε και τις παραγγελίες των ειδών υγιεινής και της κουζίνας.
Έχει έρθει και αλουμινάς να κάνει μελέτη έξω κουφωμάτων για να μας δώσει την προσφορά του. Τα έξω κουφώματα μαζί με 3-4 πόρτες μέσα εστοίχιζαν περί τα 6.000€ τα οποία και αυτά μπορούσαμε να εξοφλήσουμε με δόσεις.
Όμως βρήκα καράβι για να φύγω στο εξωτερικό και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η ……… λέγοντας μου ότι εγώ θα στέλνω χρήματα και αυτή θα τα κάνει πράξη.
Αρχές Ιουλίου 2004 στον Πειραιά ψάχνω για δουλειά, ενώ έχω ήδη κανονίσει με την μητέρα μου να έρθει στην Αγρία και να μείνει στο σπίτι με την νικολετα γιατί δεν ήθελα να μείνει μονή της επειδή είχε ήδη μπει στον ένατο μηνά εγκυμοσύνης και ήταν δυσκίνητη.
Προηγούμενος είχαμε απευθυνθεί στη μητέρα της η οποία δεν μπορούσε να έρθει και να μείνει στην Αγριά.
Ο γιατρός μας είχε πει ότι θα γεννούσε στις 15 με 17 Ιουλίου.
Στις 14 Ιουλίου 2004 κλείνω συμφωνία με μια ναυτιλιακή εταιρεία να πάω σε ένα καράβι της που ταξίδευε Κορέα – Καναδά και αντίστροφα με μισθό 2.300€ μηνιαίως και θα έπρεπε να είμαι στο καράβι στις 22 Ιουλίου.
Στις 15 Ιουλίου επιστρέφω Βόλο για να είμαι παρών στη γέννηση του γιου μου (είχαμε μάθει και το φύλο).
Την ώρα που έφτασα σπίτι (μεσημέρι ήταν) η μητέρα μου έλειπε (για ψώνια) και η ……….. βρίσκονταν στο υπνοδωμάτιο μας, δεν έχει αντιληφθεί ότι εγώ είμαι ήδη εκεί. Την συγκεκριμένη στιγμή έκανε χρήση κοκαΐνης και μόλις με αντελήφθη σταμάτησε και προσπάθησε να την κρύψει. Εξαγριωμένος εγώ τις υπενθύμισα τις υποσχέσεις που είχε δώσει σε μένα και στον εαυτό της και της το πήρα με τρόπο.
Κλαίγοντας με σπαραγμό μου είπε ότι είχε αφόρητους πόνους εγκυμοσύνης και μια φίλη της για την βοηθήσει της έδωσε αυτό για να της περάσουν. Μην θέλοντας να δώσω συνεχεία σε αυτό αποχώρησα από το δωμάτιο παίρνοντας μαζί μου ότι είχε απομείνει και το πέταξα.
Το βραδύ στις 10 έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο του Βόλου να κάνουμε εισαγωγή γιατί είχε φτάσει στην μέρα της.
Σε ποιον γιατρό να πω και τι να πω;
Το κράτησα μέσα μου μένοντας μέχρι να γεννήσει συνεχώς στο κεφάλι της και προσέχοντας πολύ τα φάρμακα που της χορηγούσαν ανά διαστήματα για να έχει εύκολη γεννα.
Τελικά γέννησε 17 Ιουλίου στις 01:30 τα ξημερώματα, ο γιατρός ο κ. ……… μου είπε ότι το νεογέννητο χαίρει άκρας υγείας το ίδιο και η μητέρα θα έπρεπε να μείνουν αλλά τρία 24ωρα στο νοσοκομείο και μετά μπορούσα να τους πάρω σπίτι.
Στις 20 Ιουλίου 2004 γυρίσαμε στο σπίτι μας τρεις μας πλέον και εγώ αφού έδωσα πλήρη εξουσιοδότηση στη …….. για δικαστικά και οικονομικά θέματα έφυγα γιατί την επόμενη πετούσα για Κορέα.
Όλα καλά τον επόμενο μηνά (Αύγουστος 2004). Εγώ στο καράβι. Η …….., από ότι μου έλεγε στην τακτική τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε, απολάμβανε τον γιο μας και επειδή έπρεπε να μείνει 40 μέρες μέσα είχε την μητέρα μου που φρόντιζε για τα καθημερινά ψώνια και το φαγητό.
Η μητέρα μου έμεινε σπίτι μας μέχρι και την πρωτοχρονιά του 2005.
Τον επόμενο μηνά (μέση Σεπτεμβρίου 2004) η …….. έχει ήδη αρχίσει και βγαίνει έξω για διαφορές υποθέσεις μας είτε για την οικοδομή που είχαμε βάλει μπρος, είτε για τραπεζικές συναλλαγές.
Παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι, πρωί ήτανε, για να μάθω νεότερα για την οικοδομή.
Το σηκώνει η μητέρα μου και με πληροφορεί πως η ………. σε μια έκρηξη θυμού από τα ασταμάτητα (για κάποια αιτία) κλάματα του βρέφους ή το πέταξε στον τοίχο ή το χτύπησε πολύ δυνατά, γιατί ήταν κοντά μεν για να ακούσει και να ξεχωρίσει τους ήχους αλλά δεν είχε οπτική επαφή με το δωμάτιο που ήταν η ……… με το βρέφος δε.
Πάντως το μωρό μετά από ένα γδούπο που ακούστηκε και διακοπή του κλάματος για δευτερόλεπτο, ξανάβαλε πολύ, μα παρά πολύ δυνατά κλάματα μετά.
Μέχρι να τρέξει η μητέρα μου από το ένα δωμάτιο στο άλλο να δει τι συμβαίνει η ……. το κρατούσε ήδη στην αγκαλιά της κλαίγοντας και έλεγε “πω πω τι πήγα να κάνω” και “σώπα, σώπα η μαμά σε αγαπάει”.
Την επόμενη μέρα όταν μίλησα τηλεφωνικός με την ……… (χωρίς να της αναφέρω ότι έχω λάβει γνώση του συμβάντος) μου είπε ότι έχει πολλά νεύρα ότι υπάρχουν στιγμές που κλαίει από τα νεύρα της και ότι όλα αυτά είναι επειδή λείπω μακριά και δεν είμαι εκεί να την υποστηρίζω.
Μου ζήτησε να τα παρατήσω όλα και να γυρίσω πίσω γιατί δεν αντέχει άλλο χωρίς εμένα και ότι δεν περίμενε ότι θα ήταν τόσο δύσκολα με την απουσία μου.
Όταν την ρώτησα ποιος θα μας κάνει τα έξοδα, μου απάντησε να βρω πάλι ένα καράβι σαν το προηγούμενο στο Βόλο και αν χρειαστεί θα μας βοηθήσει η μητέρα της.
Έτσι ήθελε… Έτσι έκανα…
Στις 23 Σεπτεμβρίου 2004 είμαι πίσω σπίτι και από κοντά πλέον η ………. μου λέει ότι δεν έχει πληρώσει τον ηλεκτρολόγο γιατί πιστεύει ότι είναι πολλά τα χρήματα που ζητάει. Της εξήγησα ότι αυτή την συμφωνία έκανα με τον ηλεκτρολόγο και ότι αυτά που του είχα πει να κάνει μαζί με τα ηλεκτρολογικά υλικά εστοίχιζαν 2.000€
Και ότι μόλις τελείωνε ο ηλεκτρολόγος θα άρχιζε ο υδραυλικός.
Η οικοδομή όμως σταμάτησε Μετά το πέρας τις ηλεκτρολογικής εγκατάστασης γιατί δεν έχω κατορθώσει να βρω καράβι (λόγω της ανεργίας που επικρατεί συνήθως στον κλάδο μας τον χειμώνα) μέσα στον επόμενο μήνα.
Και δεν υπάρχουν χρήματα για να συνεχίσουμε με τον υδραυλικό.
Είχα ήδη έρθει σε επαφή με πολλές ναυτιλιακές εταιρείες αλλά μονό υποσχέσεις εισέπραττα.
Ενώ έχουμε μπει στον Δεκέμβριο 2004, ήδη είμαι δυο μήνες άνεργος. Πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Πλησιάζει η επέτειος του γάμου μας, τα έξοδα πολλά, είμαστε τρεις πλέον με έξοδα και κανένας με έσοδα.
Λέω στην …………. μιας και στην δική της δουλειά υπάρχει προσφορά εργασίας να πάει για δουλειά αυτή για ‘κανα μηνά, μέχρι να βρω εγώ καράβι, για να μπορούμε να καλύπτουμε τουλάχιστον τα παγία έξοδα.
Η ……… στα μέσα Δεκεμβρίου βρίσκει δουλειά σαν σερβιτόρα σε νυχτερινό μαγαζί και κανονίζουμε τις ώρες που λείπει να φροντίζω εγώ το μωρό.
Τελικά μετά από ένα μηνά και ενώ έχουν ήδη περάσει δυο εβδομάδες περίπου από την μέρα που έφυγε η μητέρα μου και πήγε στην Αθηνά στο σπίτι του αδερφού μου (Δηλαδή μέση Ιανουαρίου 2005) βρίσκω καράβι στον Πειραιά και πηγαίνω στις 27 Ιανουαρίου με μισθό 2.000€.
Η …………. μετά από ένα μηνά εργασίας (μέση Δεκεμβρίου – μέση Ιανουαρίου) έχει ήδη αρχίσει και θυμάται τις παλιές μέρες όταν δούλευε πριν παντρευτούμε, τις αρέσουν τα ξενύχτια και το αλκοόλ και ενώ της είπα ότι τώρα δεν χρειάζεται να δουλεύει γιατί εγώ πάω στο καράβι και πρέπει να κρατάει το παιδί. Μου δηλώνει ότι θα συνεχίσει να δουλεύει και θα πάει να μείνει στην μάνα της για της κρατάει το παιδί το βραδύ που θα λείπει με την δικαιολογία ότι χρειαζόμαστε χρήματα για να μπορέσουμε να τελειώσουμε το σπίτι που θα μέναμε μετά.
Εγώ της είπα ότι το παιδί είναι ακόμη 8μηνων και πως την έχει ανάγκη το βραδύ όταν πέφτει να κοιμηθεί για να αισθάνεται ασφάλεια.
Από αρχές Μαρτίου και μετά ενώ σιγά-σιγά στρώνουν τα οικονομικά μας αντιμετωπίζουμε πρόβλημα επικοινωνίας μεταξύ μας γιατί εγώ δεν μπορούσα να έρθω Βόλο επειδή το καράβι που ήμουν είχε κάθε μέρα δρομολόγιο κ Σάββατο και Κυριακές και αργίες.
Έπαιρνα τηλέφωνο για να της μιλήσω και το κινητό της ήτανε κλειστό, την ιδία στιγμή στο σπίτι η μάνα της μου έλεγε ότι λείπει πήγε στην δουλειά, την ιδία στιγμή στην δουλειά της μου έλεγαν ότι έχει ρεπό.
Τις λίγες φορές που μιλήσαμε όσο έλειπα μέσα στον Μάρτιο μου είπε ότι πήγαινε και επισκέπτονταν στο νοσοκομείο έναν φίλο της που χτύπησε σε τροχαίο με το αυτοκίνητο του.
Τα τηλεφωνά που έκανα σε φίλους μου έλεγαν το αντίθετο.
Οι φήμες ότι άρχιζε και ξενυχτούσε και έπινε πολύ αλκοόλ έφταναν στα αυτιά μου. Της έχω ζητήσει αρκετές φορές προς τα τέλη Μαρτίου να πάρω άδεια απ το καράβι και να πάω βόλο να τους δω, απαντούσε πάντα με την ιδία στερεοτύπη φράση “έχεις παιδί να ταΐσεις και τα έξοδα για να έρθεις βόλο είναι πολλά”
προς τα τέλη Μαρτίου 2005 και αρχές Απριλίου παίρνω άδεια από το καράβι για μερικές ώρες και έρχομαι βόλο χωρίς ειδοποίηση και ψάχνω να την βρω.
Επειδή ήταν βραδύ ήξερα που περίπου συχνάζει και την ανακάλυψα σε καφετερία-μπαρ της πόλης μας να πίνει ποτό μαζί με κάποιον άντρα που είναι και ο σημερινός της δεσμός.
Φυσικά δεν με άφησε να υποψιαστώ κάτι τότε, γιατί αφενός τον ήξερα αυτόν (ήταν ένας από την παρέα που είχε βγει μια νύχτα πριν τον γάμο μας) αφετέρου μου είπε πως ήταν στο νοσοκομείο και είχε βγει προσφάτως και του έκανε απλώς παρέα.
Αντιθέτως μου μίλησε άσχημα γιατί πήρα άδεια και γιατί δεν ειδοποίησα ότι θα ερχόμουν Βόλο.
Εν τέλη γυρίσαμε στο σπίτι της πεθεράς μου γιατί ήθελα να δω το παιδί και κοιμηθήκαμε μαζί. (Ήταν και η τελευταία φορά που είχαμε ερωτική επαφή σαν αντρόγυνο)
Το πρωί αφού συζητήσαμε για το ποτέ να κανονίσουμε για τα βαφτίσια του παιδιού και αν θα κάναμε και θρησκευτικό γάμο μαζί με τη βάφτιση όπως είχαμε συμφωνήσει αρχικά.
Μου είπε ότι θα κάνουμε μονό τη βάφτιση και θα την κάνουμε κάπου στα τέλη Μαΐου 2005 για να είναι ζεστός ο καιρός και να μην κρυολογήσει το παιδί και ότι δεν θα κάνουμε νονό τον κ. …….. που αρχικά είχε προταθεί και συμφωνηθεί, γιατί πήγε φαντάρος, αλλά μια φίλη της γνωστή και σε μένα την κα. …………….
Της είπα ότι δεν ξερώ αν θα μου δώσουν άδεια στο τέλος Μαΐου για να μπορέσω να παραβρεθώ, γιατί το καράβι θα πάει στην Κρήτη και καλυτέρα να την κάνουμε τον Οκτώβριο 2005 που θα σταματήσει το καράβι για επισκευή και θα έχω τουλάχιστον ένα μηνά ελεύθερο.
Μου είπε να της στέλνω τον μισθό μου γιατί αναλαμβάνει αυτή τα οικονομικά της οικογένειας μας από δω και πέρα και πρέπει να κανονίσει τα έξοδα της βάπτισης, εκκλησιά, προσκλητήρια, δώρο νονάς, κ.τ.λ.
Αυτό που ξερώ εγώ για τα οικονομικά μας μέχρι την δεδομένη στιγμή είναι ότι έχω 2.000€ μισθό μηνιαίως εγώ και 1.000€ μισθό μηνιαίως αυτή.
Δικά μου έξοδα μηνιαίως περίπου στα 150 -200€. Δικά της έξοδα άγνωστο σε μένα. Έξοδα του παιδιού, άγνωστο σε μένα.
Αρχίζω και βλέπω πολλές μυστήριες και ανεξήγητες αλλαγές στην συμπεριφορά της απέναντι μου.
Σε μια από τις πολλές τηλεφωνικές επαφές που είχαμε στα μέσα Απριλίου μου αναγγείλει ότι σε μια εβδομάδα η αδερφή της παντρεύεται με πολιτικό γάμο στο δημαρχείο νέας ιώνιας με κάποιον άγνωστο, 20 χρόνια μεγαλύτερο της, μονό και μονό γιατί αυτός έχει χρήματα και αν κάνει παιδί μαζί του θα της έπαιρνε δώρο ένα αυτοκίνητο.
Επειδή σχολίασα πολύ αρνητικά αυτή την πράξη της αδερφής της, μου είπε ότι καλά κάνει και παντρεύεται έτσι η αδερφή της, μακάρι να είχαμε παντρευτεί και μείς έτσι τουλάχιστον δεν θα δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βραδύ και να μην μας φτάνουν κιόλας.
Όταν την ρώτησα το όνομα του μέλλοντος ανδρός της αδερφής της μου είπε ότι δεν ξέρει το όνομα του και ότι η αδερφή της κανόνισε με αυτόν να έρθουν σε μια και μονή ερωτική επαφή για να μείνει έγκυος με παιδί του και μετά την γέννηση ο καθένας θα κάνει την ζωή του. Έκλεισα το τηλέφωνο απότομα γιατί μου ήρθε εμετός.
Μετά από λίγο καιρό, αρχές Μαΐου μου μετά από τηλεφωνική μας επικοινωνία μου είπε ότι τελικά την βάπτιση θα την κάνουμε στην Αγριά σε εκκλησιά κοντά στο σπίτι μου, στις 22 Μαΐου 2005. θα τα κανονίσει όλα αυτή.
Μου είπε να γράψω λίστα με αυτούς που θα καλέσω για να ξέρει ποσά προσκλητήρια να βγάλει και πόσες μπομπονιέρες.
Όταν τη ρώτησα δε ποιους θα καλέσει από την δική της πλευρά μέσα σε όλα μου ανέφερε και το όνομα ενός άντρα με τον οποίο στο παρελθόν είχε ερωτικό δεσμό για 3 χρονιά και τον οποίο θεωρούσε φίλο της πλέον.
Εγώ της είπα ότι είναι παράλογη, τέτοια πράγματα δεν είναι σοβαρά, δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό, δεν θέλω στα βαφτίσια του παιδιού μου να είναι και κάποιος με τον οποίον είχες δεσμό και είχες κάνει έκτρωση δυο φορές.
Για μένα ήταν η πρώτη φορά που τσακωθήκαμε πολύ σοβαρά.
Μετά από αυτό την ………….. δεν την γνώριζα πλέον ήταν σαν ένας άλλος άνθρωπος.
Κανονίζω να πάρω άδεια από το καράβι στις 21 Μαΐου μέχρι και 24 Μαΐου 2005, ενώ το καράβι βρίσκεται στην Κρήτη.
Μια εβδομάδα πριν την άδεια όμως έχω ενημερωθεί τηλεφωνικά από έναν φίλο μου ότι υπάρχει θέση σε καράβι στο Βόλο και αν ενδιαφέρομαι θα πρέπει να πάω Βόλο.
Επικοινωνώ και με την ………. και της είπα ότι βρέθηκε καράβι στο Βόλο έχει μικρότερο μισθό αλλά θα είμαι σπίτι τακτικά και θα βλεπόμαστε. Μου απάντησε μονολεκτικά “να κάτσεις εκεί που είσαι”.
Μια ώρα μετά το τηλεφώνημά μας αυτό, δέχομαι κλήση από την πεθερά μου η οποία με έβριζε με τα χειροτέρα λόγια χωρίς να ξερώ το γιατί. Όταν ζήτησα να μάθω τον λόγω μου είπε και αυτή “να κάτσεις εκεί που είσαι”
Αεροπορικώς στις 21 Μαΐου πάω Αθήνα, το πρωί στο αεροδρόμιο με περίμενε ο αδερφός μου με το αυτοκίνητο του γιατί και αυτοί (Δηλαδή ο αδερφός μου η γυναικά του, τα παιδιά του και η μητέρα μου) την ιδία μέρα θα πήγαιναν στο Βόλο.
Το μεσημέρι φτάσαμε στο σπίτι στην Αγριά και ενώ τηλεφωνικός έχω συνεννοηθεί με τη ………. να έρθει σπίτι μας, αυτή μένει στο σπίτι της μητέρας της μαζί με το παιδί. Την ημέρα της βάπτισης ήρθε τελικά μαζί με το παιδί με το αυτοκίνητο-δώρο της αδερφής της στο σπίτι μας για να ξεκινήσουμε από κει μαζί και να πάμε στην εκκλησιά που ήταν πολύ κοντά στο σπίτι. Όταν τέλειωσαν όλα τα διαδικαστικά της βάπτισης και όλοι είχαν αποχωρήσει γυρίσαμε σπίτι μας.
Εκεί της ζήτησα να μου εξηγήσει τον λόγω της περίεργης συμπεριφοράς της προς εμένα και μου είπε ότι δεν είναι πλέον σίγουρη γι’ αυτόν τον γάμο και ότι είναι 80% έτοιμη να χωρίσει.
Όταν ρώτησα το γιατί, μου είπε, γιατί πριν από μερικές ημέρες της είχα πει ότι θέλω να φύγω απ το καράβι επειδή βρήκα ένα άλλο στον Βόλο αλλά με λιγότερα χρήματα και ότι τα λιγότερα χρήματα της δημιουργούσαν ανασφάλεια.
Είχαμε και να βρεθούμε ερωτικά σαν ζευγάρι αρκετό καιρό ήδη (από αρχές Απριλίου) και εγώ πλέον έχω αρχίσει και υποψιάζομαι πολλά.
Δεν έχω πολύ χρόνο στη διάθεση μου…
Πρέπει να αρχίσω να ετοιμάζομαι για τον δρόμο της επιστροφής στο καράβι.
Της είπα να κάνει υπομονή και τα πράγματα θα φτιάξουν.
Όταν πήγα να τη φιλήσω και φύγω (όπως κάνω συνήθως) τραβήχτηκε και έσκυψε το κεφάλι της.
Όλη την επόμενη εβδομάδα στο καράβι σκεφτόμουν τι πρέπει να κάνω με το πρόβλημα που μας έχει δημιουργηθεί.
Κατέληξα στη απόφαση παρά της όποιες αντιρρήσεις της ……… να πάω στο καράβι στο Βόλο για να είμαι τουλάχιστον κοντά τους το παιδί έχει αρχίσει και με χρειάζεται σε ένα μήνα κλείνει 1 έτος.
Όταν όμως της ανακοίνωσα την απόφαση μου, μου απάντησε ότι αν φύγω απ το καράβι θα με χωρίσει.
Εγώ τις είπα τέτοιου τύπου απειλές δεν περνάνε σε μένα.
Την επόμενη εβδομάδα και χωρίς να έχω πει τίποτα στην ………, φεύγω από το καράβι στην Κρήτη και έχω ήδη κανονίσει να πάω στο άλλο καράβι στο Βόλο. Ερχόμενος στο Βόλο, είπα, ευκαιρία είναι μιας και δεν ξέρει τίποτα η ……….. να τους κάνω έκπληξη μιας και το παιδί έχει αρχίσει και καταλαβαίνει και περπατάει και ξέρει ποιος είμαι.
Πάω σε κατάστημα με παιδικά και του πήρα παιχνίδια αξίας 50€ και πήγα στο σπίτι της πεθεράς μου για να τα δώσω.
Εκτός του ότι η ………. μου έβαλε τις φωνές γιατί χάλασα τόσα πολλά λεφτά για παιχνίδια του παιδιού μου είπε ότι αφού δεν την άκουσα να καθίσω στο καράβι χωρίζουμε. Με την δικαιολογία ότι τα πράγματα είναι τόσο απλά. Δεν έκατσες, χωρίζουμε. Τόσο απλά.
Από κει και μετά το λόγω είχε η πεθερά μου που δεν με χώνεψε ποτέ της και ο δικηγόρος της ………..
Γιατί εγώ σταμάτησα να της δίνω τον μισθό μου πλέον.
Φροντίζω μονό για το παιδί και μέσω της μητέρας μου και μιας θειας μου στέλνω χρήματα για να του παίρνουν όλα τα απαραίτητα και να τα δίνουν στη ……….. αλλά τους έχω πει ποτέ να μην δώσουν χρήματα στο χέρι.
Αυτή τη στιγμή και αφού σταμάτησα από το καράβι στις αρχές Οκτωβρίου είμαι άνεργος καθότι επικρατεί μεγάλη κρίση στον κλάδο μας
Τελευταίως μαθαίνω ότι επειδή η ……….. έχει εξαγριωθεί που δεν της στέλνω χρήματα, μαθαίνει στο παιδί να λέει μπαμπά τον φίλο της.
Πριν από λίγο ομάδα νεαρών έριξε γιαούρτια στον Ευάγγελο Αντώναρο επί της οδού Βαλτετσίου στα Εξάρχεια! Ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος ο οποίος μαζί με την παρέα του βρισκόταν εκεί, έχει γίνει... άσπρος από πάνω ως κάτω! Πριν από λίγο έφθασαν Αστυνομικές δυνάμεις στην περιοχή!
_id=917367
_id=917367
stranger88
Μέλος
- Εγγρ.
- 15 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 3.105
- Κριτικές
- 3
- Like
- 112
- Πόντοι
- 16
και αφτι τσαμπα το πιρανΔεν το λυπήθηκαν το γιαούρτι τσάμπα πήγε.
εκαναν ντου φιλε ΓΑΒΡΕ
spiros1968
Μέλος
- Εγγρ.
- 24 Οκτ 2006
- Μηνύματα
- 1.578
- Κριτικές
- 2
- Like
- 51
- Πόντοι
- 16
Αυτό είναι ένα γράμμα προς τους εργοδότες. Τους Έλληνες εργοδότες
21 Οκτωβρίου 2008, 05:58
Κωλόγρια
Αγαπητοί εργοδότες, δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Είστε άσχετοι, καράβλαχοι και για κλωτσές. Επίσης είστε άχρηστοι, ηλίθιοι και κομπλεξικοί. Επιπλέον, είστε για φτύσιμο και καλά κάνουν όσοι το ξύνουν στις δουλειές σας και σας κλέβουν. Και βέβαια όλα αυτά δεν είναι απόλυτα, γιατί πάντα θα βρεις ένα καλό εργοδότη που φέρεται καλά και ξέρει να κρίνει, αλλά είναι τόσο σπάνιος όσο ένας ειδικευμένος υπάλληλος στη σωστή θέση. Γιατί σ’ αυτή τη χώρα, άλλο πράμα θα σπουδάσεις, άλλο θα κάνεις και άλλα λεφτά θα παίρνεις. Τώρα, αν έχεις γνωριμίες, όλα θα πάνε γαμάτα. Και δε χρειάζεται να έχεις βγάλει ούτε το λύκειο. Δεν έχει κανένα γαμημένο νόημα. Γιατί αγαπητοί φίλες και φίλοι, ζούμε σε ένα απέραντο μπουρδέλο που δε σέβεται τους νέους, δε σέβεται τους μορφωμένους, τους έξυπνους και τους γρήγορους. Όσο πιο μαλάκας είσαι, όσο πιο άσχετος, όσο πιο ηλίθιος, όσο πιο γλείφτης και όσο δηλαδή πιο πολύ μοιάζεις στο αφεντικό σου που κατά τύχη βρέθηκε στη θέση που είναι, ως επί το πλείστον πάντα, τόσο καλύτερα για σένα. Γιατί αν ξέρεις πέντε πράγματα, έχεις σπουδάσει άλλα πέντε και πας να βρεις δουλειά, την πούτσισες πατόκορφα. Καταρχάς σε φθονεί το ίδιο σου το αφεντικό επειδή ξέρεις πιο πολλά (αγγλικά) απ’ αυτό. Κατά δεύτερον, σε φθονούν οι συνάδελφοί σου επειδή έχεις πτυχίο κι αυτοί όχι. Και κατά τρίτον, θα πληρώνεσαι τόσο σκατά, που κάθε μέρα, θα κλέβεις ένα στυλό και θα νομίζεις ότι κάτι έκανες. Επίσης, με το που βγαίνεις από τη δουλειά, θα είσαι τόσο συγχυσμένος, που ή θα τρως τον ψωρομισθό σου σε ό,τι μαλακία βρεις μπροστά σου για να αναπληρώσεις το κενό της ψυχής σου ή θα τσακώνεσαι και θα μιζερώνεις με όποιον βρεις μπροστά σου. Και δύο πράγματα μπορείς να κάνεις αλλά πιθανώς δεν τολμάς. Ένα: να παρατήσεις τη δουλειά σου και να ζεις ευτυχισμένος και φτωχός και δύο: να πας σε άλλη χώρα που σέβεται τους πολίτες της. Που θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου όμορφα, σε πάρκα, με ποδήλατα, θα πηγαίνουν σε σχολεία που έχουν δάσκαλους με την κανονική σημασία της λέξης και θα υπάρχουν υπολογιστές. Που θα πληρώνεις το 70% του μισθού σου σε φόρους αλλά δε θα πληρώνεις ποτέ τίποτα εκτός από το φαί σου. Που θα κάνεις παιδιά και θα σου δίνουν χρόνο και (αληθινά) επιδόματα να τα μεγαλώσεις. Που θα ζεις σαν άνθρωπος και δε θα μουντζώνεις όλη μέρα και όλη νύχτα προς όλες τις κατευθύνσεις. Που, που, που, χιλιάδες που.
Στο θέμα μας. Αγαπητοί εργοδότες. Έχετε σκεφτεί ποτέ για ποιο λόγο δεν εκμεταλλεύεστε τους έξυπνους και τους γρήγορους; Γάμα τα πτυχία, γάμα τη μόρφωση, γάμα τις γνώσεις. Τη σπιρτάδα και την εξυπνάδα του άλλου γιατί δεν την εκμεταλλεύεστε; Δεν τη βλέπετε; Τη ζηλεύετε; Σας τη σπάει; Έχετε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα στο μυαλό σας του πως δουλεύει η εταιρεία σας και δεν μπορείτε να παρεκκλίνετε ούτε μισό πόντο; Ναι, είδαμε τι ωραία που δουλεύετε οι περισσότεροι. Είδαμε πως είναι το δημόσιο, που τρώνε γλυκά και συζητάνε για διάφορες άσχετες μαλακίες ενώ εσύ περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις στην ουρά. Είδαμε πως λειτουργούν οι ιδιωτικές εταιρείες με το να πληρώνουν σκατά σε λαδόκολλα και να έχουν τους υπαλλήλους να δουλεύουν 12 και 14 ώρες την ημέρα να κάνουν μαλακίες. Και φυσικά χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες. Υπερωρίες. Τι λέξη είναι αυτή; Άγνωστη. Εξηγείστε μου κάποιος γιατί δεν εκμεταλλεύεστε τους γρήγορους ανθρώπους. ...Τώρα που το σκέφτομαι, εκμεταλλεύονται τους γρήγορους με την άσχημη έννοια. Αν πάρουν γραμμή ότι κάνεις πολλά πράγματα, τότε σε αφήνουν να τα κάνεις, μετά το απαιτούν και στο τέλος θυμώνουν άμα δεν τα κάνεις γιατί έχεις πεθάνει πια από την κούραση και όλα αυτά γιατί πληρώνουν ένα βασικό για δουλειά 3 ατόμων. Αδιέξοδο. Να είσαι γρήγορος ή να μην είσαι; Ιδού η απορία.
Μιλάω εκ πείρας. Είμαι γρήγορη. Πολύ γρήγορη. Όταν μου δίνουν μια δουλειά που μπορώ να κάνω, την κάνω γρήγορα και σωστά. Συγκεντρώνομαι, παίρνω μια βαθιά ανάσα, κάθομαι, μου φεύγει το σκατό και την κάνω. Και την τελειώνω. Και ξέρετε γιατί την κάνω γρήγορα; Για να ησυχάσω. Για να κάτσω μετά και να τον ξύσω ή να κάνω κάτι άλλο. Αλλά όταν δούλευα σε γραφείο κι έκανα γρήγορα, ξέρετε τι μου έλεγαν; Να την ξανακάνω τη δουλειά. Γιατί δεν την είχα κάνει καλά; Όχι. Τότε γιατί; Γιατί ήθελαν να με βλέπουν να δουλεύω. Να κάνω ότι δουλεύω. Να φαίνομαι εργατική. Και γω ξέρετε τι έκανα; Βαριόμουν. Θανάσιμα. Δε με άφηναν να μπω στο ίντερνετ. Δε με άφηναν να μιλήσω στο τηλέφωνο. Δε με άφηναν να πάω στο σούπερ μάρκετ να πάρω ένα αρχίδι να φάω να ξελαμπικάρει ο εγκέφαλός μου. Μου έδιναν άλλη δουλειά να έχω να ασχοληθώ; Όχι. Απλά μου έλεγαν να ξανακάνω τη δουλειά. Τους ρωτούσα γιατί, και μου έλεγαν γιατί την ήθελαν πιο τέλεια. Κι εγώ ξέρετε τι έκανα; Ότι την ξανάκανα. Αλλά δεν την ξανάκανα. Χρησιμοποιούσα την εξυπνάδα μου για να το ξύνω χωρίς να κάνω τίποτα. Καθόμουν κει 2,5 λεπτά να αλλάξω κάτι ελάχιστο και τους έδειχνα την ίδια δουλειά δεύτερη φορά μετά από 2-3 ώρες και μου έλεγαν μπράβο. Τόσο μαλάκες. Τόσο ηλίθιοι. Που να έχω μετά εγώ σεβασμό για τους αποπάνω; Πως να μη βαριέμαι που ζω; Και κυρίως γιατί να κάτσω 876 ώρες εκεί μέσα αφού είχα τελειώσει στις 4 πρώτες τη δουλειά μου; Γιατί όταν είχα δουλειά, δε σηκωνόμουν να πιω καφέ, να καπνίσω, να πιάσω την ψιλοκουβέντα ή απλά να κοιμηθώ όρθια κάνοντας ότι σκέφτομαι. Τι να σκεφτώ; Όταν είχα να σκεφτώ, σκεφτόμουν, το έκανα, το ’δειχνα, άρεσε, ΟΚ, δεν άρεσε, συνέχιζα, όταν τελείωνα, άρεσε, τελείωνα. Γιατί έπρεπε να κάτσω άλλες 80 ώρες και να κάνω ότι δουλεύω; Αν έχεις δουλειά, δώσ’ τη και τελείωνε. Αν δεν έχεις, άντε και γαμήσου και άσε με ήσυχη. Και στην τελική από που θα πάρω προσλαμβάνουσες; Από που θα πάρω έμπνευση; Από που θα ξελαμπικάρω; Από τη φάτσα σου την άσχημη; Δε γίνεται. Εμπνεύστηκα από τη φάτσα σου κύριε διευθυντά όταν πρωτοήρθα. Τώρα που σε βλέπω κάθε μέρα, θέλω να σε κλωτσήσω. Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι τα πράγματα.
Ας μου εξηγήσει κάποιος πούστης γιατί αφήνουν τα γρήγορα μυαλά να λιμνάζουν. Γιατί; Είναι κάποιου είδους άσκηση; Σε πόσα χρόνια θα γίνεις φυτό; Κι αν δεν δεχτείς, καυγάδες, σπάσιμο τσαμπουκά, στρατιωτικά καψόνια. Είναι γαμάτα να δουλεύεις στην Ελλάδα. Έχουμε φτάσει όλοι όσοι δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα να λέμε «α ρε δημόσιο». Κι όχι για κανένα άλλο λόγο. Αλλά αφού δεν εκμεταλλεύεται που δεν εκμεταλλεύεται κανείς την γρηγοράδα ή την εξυπνάδα μας, γιατί να μην πληρωνόμαστε επειδή το ξύνουμε; Σε πηγάδι κατουρήσαμε; Όχι. Γιατί που να βρεις πηγάδι τη σήμερον ημέρα; Όλα μπαζωμένα είναι.
Ξέρετε τι έκανα; Παραιτήθηκα. Προτιμώ να μην έχω λεφτά και να είμαι ήσυχη παρά να έχω τον κάθε αγράμματο πούστη που αν δεν γλύψει τις σκατομένες κωλότριχες του πιο αποπάνω, δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του. Δε θέλω κανένα καριόλη να μου λέει «Τι το θες το πανεπιστήμιο! Παράτα το! Εδώ να δώσεις σημασία! Στη δουλειά!» Άκου ρε μαλάκα! Είναι ποτέ δυνατόν να μαθαίνεις, να σπουδάζεις, να μορφώνεσαι και να σου λένε να μην το κάνεις; Μόνο εδώ γίνονται αυτά όπως πιστεύω ή και αλλού; Γιατί όποτε πάνε Έλληνες σε άλλες χώρες διαπρέπουν και όσο μένουν εδώ γίνονται πιο μαλάκες από τους μαλάκες; Γιατί σου λέει κάποιος να μη μορφωθείς περισσότερο; Γιατί δε θα σου δώσει ποτέ τα παραπάνω φράγκα για το πτυχίο σου; Γιατί φοβάται ότι θα ξέρεις περισσότερα απ’ αυτόν και θα σηκώσεις μπαϊράκι; Γιατί σε ζηλεύει επειδή εσύ άμα φύγεις από κει που δουλεύετε θα βρεις άλλη δουλειά ενώ αυτός όχι; Ε άντε και γαμήσου. Δε θέλω άλλη δουλειά. Όχι, ευχαριστώ. Θέλω να πεινάω. Να έχω και αδύνατη κορμάρα. Απ’ το να είμαι μπουχέσας με καμένο εγκέφαλο, ας είμαι μια φτωχή έξυπνη κορμάρα.
Τα τελευταία χρόνια είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Ή της αρπαχτής με άλλα λόγια. Κάνω ό,τι μπορείς να φανταστείς. Και δε με νοιάζει. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Η όλη συμπεριφορά του επαγγελματικού κόσμου είναι ντροπή. Θα μου πεις, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την άνεση να τα παρατήσουν όλα και να φύγουν. Το ξέρω. Αλλά αν δεν αντιδράει ποτέ κανείς, μια ζωή έτσι σκατά θα είναι και κάθε χρόνο θα χειροτερεύουν.
Ένα απλό παράδειγμα. Αυστραλία. Μια φίλη έχει εκεί ένα ξάδερφο. Που της είπε πως κάποτε στην Αυστραλία ήταν τόσο μπουρδέλο όσο εδώ. Σκατά τα πάντα. Όλα. Και τι άρχισε να κάνει ο κόσμος; Απεργία. Όλοι έκαναν απεργία. Όχι 5 γέροι να φωνάζουν με ντουντούκα, 10 αναρχικοί να τα σπάνε και 100 μπάτσοι να δέρνουν τους γέρους. Όλοι έκαναν απεργία και αντιδρούσαν συνέχεια μέχρι να γίνουν αλλαγές. Και μέσα σε 20 χρόνια, ναι, σιγά-σιγά, όχι μέσα σε 10 μέρες, μέσα σε 20 χρόνια, αντίδραση στην αντίδραση, έφτασαν να είναι μια χαρά, να δουλεύουν και να παίρνουν μια χαρά λεφτά. Αντιδρούσε ο κόσμος και το κράτος ενέδωσε. Και τώρα όλα εκεί είναι γαμηστερά. Ο ξάδερφος της φίλης κάνει την εξής ανύπαρκτη δουλειά για τα δικά μας δεδομένα: Σηκώνεται το πρωί, πάει, ανεβάζει μια τέντα για να σκιάζει-προστατεύει εργάτες που δουλεύουν, φεύγει, πάει, το ξύνει, κοιμάται, διαβάζει, μαγειρεύει, πάει βόλτα, γυρίζει το μεσημέρι και τη μαζεύει. Αυτή είναι μια δουλειά ανειδίκευτου. Και πόσα παίρνει γι’ αυτό; 1200 ευρώ την εβδομάδα. Κλάψτε ελεύθερα. Δεν σας βλέπει κανείς. Φυσικά και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αυτό ή αν είναι μαλάκας και μας είπε τέτοιο ψέμα ίσα για να μας αποτελειώσει, αλλά αυτό έμαθα. Εδώ, σ’ αυτό το μπουρδέλο που ζούμε, πόσοι από μας, έκαναν, ή κάνουν, δουλειές για 2 και 3 άτομα και παίρνουν το βασικό; Πόσοι; Χιλιάδες; Εκατομμύρια; Νομίζω πως είναι πάαααρα πολλοί. Κι ας πούμε πως αυτή η ιστορία είναι μια πίπα, μια μαλακία, ένα ψέμα. Να δούμε μια αλήθεια; Που ζούμε; Ποιος είναι ο βασικός; Ποια είναι τα ενοίκια; Πόσο κάνει ο καφές; Το γάλα; Το ψωμί; Η εφημερίδα; Πληρώνατε ποτέ 1.700 δραχμές για ένα καφέ και 1350 δραχμές για Κυριακάτικη εφημερίδα; Γιατί έξω, στην Ευρώπη ντε, ο βασικός είναι τριπλάσιος του δικού μας, τα ενοίκια είναι τα ίδια με τα δικά μας και τα βασικά είδη φτηνότερα; Γιατί εμείς θέλουμε 300 ευρώ να πάμε αεροπορικώς μέχρι τη Θεσσαλονίκη κι έξω θες 10 ευρώ για να πας από την Αγγλία στη Γαλλία; Γιατί; Γιατί είμαστε οι χειρότεροι. Γι’ αυτό. Γιατί μόνο γκρινιάζουμε και δεν αντιδράμε ποτέ. Και καλά να πάθουμε. Παίρνουμε ό,τι μας αξίζει.
Και γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά; Να σας πω. Πήγα για μια αρπαχτή. Μια γαμησοδουλειά τελείως φάμπρικα, όλη τη μέρα, κάποια λεφτά. Πήγα, είδα τον όγκο, μου βγήκαν τα μάτια. Ε ρε πούστη είπα, τι γαμήσι θα φάω. Αλλά είπα θα πάω, πήγα, ήμουν εκεί, τώρα θα το έκανα. Κάθομαι κάτω, παίρνω βαθιά ανάσα κι άρχισα να δουλεύω σαν τρελή. Και τα έκανα τέλεια. Δε σήκωσα κεφάλι για 6 ολόκληρες ώρες. Τα δάχτυλά μου ξεφλούδισαν. Η πλάτη μου άρχισε να αντιδράει. Αλλά εγώ τίποτα. Μάλιστα, μετρούσα το χρόνο, για να δω πόση δουλειά βγάζω σε πόσο χρόνο, μετρούσα πόσα έχω και δούλευα με την ανάλογη ταχύτητα. Υπολόγισα πως θα τελειώσω σε 6 ώρες, είδα πως αν δεν κουνηθώ καθόλου, θα έχω τελειώσει τότε και αυτό έκανα. Δε βρήκα λόγο να κάτσω εκεί 2 ώρες παραπάνω, να κλείσω 8ωρο γιατί έτσι θα έδειχνα ότι παλεύω σκληρά. Φαινόταν ότι πάλευα σκληρά. Άλλωστε είχα και δουλειά στο σπίτι. Γιατί να μην τελειώσω νωρίτερα και να πάω να συνεχίσω τη δουλειά που είχα στο σπίτι μου; Έτσι λοιπόν, λίγο πριν τις 6 ώρες, που είδα ότι τελείωνα, πήγα να ρωτήσω για τα λεφτά. Και μου είπαν ότι αυτά τα λεφτά είναι για 8 ώρες. Και ξαφνικά μου γύρισαν τα μάτια ανάποδα από την τσαντίλα μου. Εντωμεταξύ ενθουσιασμένοι από το αποτέλεσμα. Τα κοίταζαν και έλεγαν «Ουάου! Μπράβο! Σε ευχαριστούμε» και τέτοια. Και τότε θυμήθηκα πως είναι να δουλεύεις σε εταιρεία. Έβλεπα τη γραμματέα δίπλα να ξύνει το μουνί της, είχε ματώσει πια από το πολύ ξύσιμο, πήγαινε για κατούρημα και ερχόταν μετά από 20 λεπτά. Τι σκατά ρε πούστη, αποτρίχωση έκανε; Μου είπε, θα σε βοηθήσω, τον πούτσο μου βοήθησε, να μου πρηστεί κι άλλο με την πολυλογία της που θα έκανε παιδί η θεια της η Μαρίκα και πόσο τον είχε ο άντρας της ανιψιάς της γειτόνισσας του μπατζανάκη του φούρναρη της γειτονιάς της. Τι έκανα; Άφησα λίγη δουλειά που ήθελε 5 λεπτά να τελειώσει κι άρχισα να το ξύνω, να χαζεύω, να μετράω, να ζυγιάζω, να διπλώνω, να αφήνω, να τρώω ένα σνακ, βγήκα έξω κι έπαιξα ένα παιχνίδι στο κινητό, ε μ’ αυτά και μ’ αυτά, πέρασε μιάμιση ωρίτσα. Πήγα, έκλασα και τα υπόλοιπα, πληρώθηκα, μούντζωσα, έφυγα.
Φάτε σκατά κύριοι εργοδότες. Δεν σας είπε κανείς να δουλεύετε σα σκύλοι και να μην έχετε προσωπική ζωή. Δεν σας είπε κανείς να είστε σκλάβοι κανενός. Μη ζητάτε να γίνουμε σκλάβοι σας. Μη ζητάτε παράλογα πράγματα. Και βλέπετε ένα έξυπνο άνθρωπο. Ένα γρήγορα άνθρωπο. Εκμεταλλευτείτε τον. Δώσ’ του δουλειά. Ενδιαφέρουσα δουλειά. Πληρώστε τον παραπάνω. Πείτε του «μπράβο!». Πείτε το το γαμημένο και δε θα πέσει κάτω. Ο έξυπνος άνθρωπος, θα ευχαριστηθεί με το μπράβο σας και θα κάνει περισσότερα. Αν τώρα είναι μαλάκας και δεν κάνει τίποτα, σκίστε τον. Αλλά αρχικά, πείτε ένα μπράβο, ένα ευχαριστώ, δώστε κανένα φράγκο και νομίζω πως δε θα χάσετε. Θα πετάει η επιχείρησή σας. Δε σημαίνει πως άμα πεις μπράβο, θα σου φάει ο άλλος τη θέση. Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα σ’ αυτή τη γαμημένη χώρα. Αν δεν πάει ο άλλος 96 χρονών δεν παίρνει τον πούλο να σηκωθεί να πάει στο μνήμα. Όχι. Κι αυτός που περιμένει, θα περιμένει για να πάρει τη δουλειά στα 45 του, οπότε, θα έχει μαζεμένα τόσα νεύρα, τόσο άγχος, τέτοια πίκρα, που θα είναι χειρότερος από τον κωλόγερο που έφυγε. Έτσι πάει εδώ. Η νεολαία είναι για τον πούτσο και η γερουσία μπροστά. Κωλόγεροι παντού, εργοδότες μαλάκες, σκατόχωρα μπουρδέλο. Σκατά να φάτε. Καλύτερα να μην έχω, παρά να τα φάω στον ψυχίατρο και στις φυσικοθεραπείες! Ουστ!
Attachment:
Οι φωτογραφίες είναι από το άλμπουμ του Μάνoυ Αντώναρου «Φραπεδιές»
Εκτυπώστε το Στείλτε το Email στον συντάκτη
Έτη φωτός μακριά
Από κάτω...
Kliktalk
Κτηματολόγιο
«Oh! What a talent!»
Χαλάρωση
Άντε γαμήσου! Ονειρεύομαι.
Άδεια
Όμορφοι άνθρωποι
Blog Action Day για τη Φτώχεια
Zougla musical
Code μπουρδελοκόκκινο
Μηχανές
Zoitsa, darling!
Ε-πιστολιάζοντας τον ''καταλληλότερο''
© Zougla.gr - Όροι χρήσης
edit_antisthenis: το thread συγχωνεύτηκε.
21 Οκτωβρίου 2008, 05:58
Κωλόγρια
Αγαπητοί εργοδότες, δεν ξέρετε τι σας γίνεται. Είστε άσχετοι, καράβλαχοι και για κλωτσές. Επίσης είστε άχρηστοι, ηλίθιοι και κομπλεξικοί. Επιπλέον, είστε για φτύσιμο και καλά κάνουν όσοι το ξύνουν στις δουλειές σας και σας κλέβουν. Και βέβαια όλα αυτά δεν είναι απόλυτα, γιατί πάντα θα βρεις ένα καλό εργοδότη που φέρεται καλά και ξέρει να κρίνει, αλλά είναι τόσο σπάνιος όσο ένας ειδικευμένος υπάλληλος στη σωστή θέση. Γιατί σ’ αυτή τη χώρα, άλλο πράμα θα σπουδάσεις, άλλο θα κάνεις και άλλα λεφτά θα παίρνεις. Τώρα, αν έχεις γνωριμίες, όλα θα πάνε γαμάτα. Και δε χρειάζεται να έχεις βγάλει ούτε το λύκειο. Δεν έχει κανένα γαμημένο νόημα. Γιατί αγαπητοί φίλες και φίλοι, ζούμε σε ένα απέραντο μπουρδέλο που δε σέβεται τους νέους, δε σέβεται τους μορφωμένους, τους έξυπνους και τους γρήγορους. Όσο πιο μαλάκας είσαι, όσο πιο άσχετος, όσο πιο ηλίθιος, όσο πιο γλείφτης και όσο δηλαδή πιο πολύ μοιάζεις στο αφεντικό σου που κατά τύχη βρέθηκε στη θέση που είναι, ως επί το πλείστον πάντα, τόσο καλύτερα για σένα. Γιατί αν ξέρεις πέντε πράγματα, έχεις σπουδάσει άλλα πέντε και πας να βρεις δουλειά, την πούτσισες πατόκορφα. Καταρχάς σε φθονεί το ίδιο σου το αφεντικό επειδή ξέρεις πιο πολλά (αγγλικά) απ’ αυτό. Κατά δεύτερον, σε φθονούν οι συνάδελφοί σου επειδή έχεις πτυχίο κι αυτοί όχι. Και κατά τρίτον, θα πληρώνεσαι τόσο σκατά, που κάθε μέρα, θα κλέβεις ένα στυλό και θα νομίζεις ότι κάτι έκανες. Επίσης, με το που βγαίνεις από τη δουλειά, θα είσαι τόσο συγχυσμένος, που ή θα τρως τον ψωρομισθό σου σε ό,τι μαλακία βρεις μπροστά σου για να αναπληρώσεις το κενό της ψυχής σου ή θα τσακώνεσαι και θα μιζερώνεις με όποιον βρεις μπροστά σου. Και δύο πράγματα μπορείς να κάνεις αλλά πιθανώς δεν τολμάς. Ένα: να παρατήσεις τη δουλειά σου και να ζεις ευτυχισμένος και φτωχός και δύο: να πας σε άλλη χώρα που σέβεται τους πολίτες της. Που θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου όμορφα, σε πάρκα, με ποδήλατα, θα πηγαίνουν σε σχολεία που έχουν δάσκαλους με την κανονική σημασία της λέξης και θα υπάρχουν υπολογιστές. Που θα πληρώνεις το 70% του μισθού σου σε φόρους αλλά δε θα πληρώνεις ποτέ τίποτα εκτός από το φαί σου. Που θα κάνεις παιδιά και θα σου δίνουν χρόνο και (αληθινά) επιδόματα να τα μεγαλώσεις. Που θα ζεις σαν άνθρωπος και δε θα μουντζώνεις όλη μέρα και όλη νύχτα προς όλες τις κατευθύνσεις. Που, που, που, χιλιάδες που.
Στο θέμα μας. Αγαπητοί εργοδότες. Έχετε σκεφτεί ποτέ για ποιο λόγο δεν εκμεταλλεύεστε τους έξυπνους και τους γρήγορους; Γάμα τα πτυχία, γάμα τη μόρφωση, γάμα τις γνώσεις. Τη σπιρτάδα και την εξυπνάδα του άλλου γιατί δεν την εκμεταλλεύεστε; Δεν τη βλέπετε; Τη ζηλεύετε; Σας τη σπάει; Έχετε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα στο μυαλό σας του πως δουλεύει η εταιρεία σας και δεν μπορείτε να παρεκκλίνετε ούτε μισό πόντο; Ναι, είδαμε τι ωραία που δουλεύετε οι περισσότεροι. Είδαμε πως είναι το δημόσιο, που τρώνε γλυκά και συζητάνε για διάφορες άσχετες μαλακίες ενώ εσύ περιμένεις και περιμένεις και περιμένεις στην ουρά. Είδαμε πως λειτουργούν οι ιδιωτικές εταιρείες με το να πληρώνουν σκατά σε λαδόκολλα και να έχουν τους υπαλλήλους να δουλεύουν 12 και 14 ώρες την ημέρα να κάνουν μαλακίες. Και φυσικά χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες. Υπερωρίες. Τι λέξη είναι αυτή; Άγνωστη. Εξηγείστε μου κάποιος γιατί δεν εκμεταλλεύεστε τους γρήγορους ανθρώπους. ...Τώρα που το σκέφτομαι, εκμεταλλεύονται τους γρήγορους με την άσχημη έννοια. Αν πάρουν γραμμή ότι κάνεις πολλά πράγματα, τότε σε αφήνουν να τα κάνεις, μετά το απαιτούν και στο τέλος θυμώνουν άμα δεν τα κάνεις γιατί έχεις πεθάνει πια από την κούραση και όλα αυτά γιατί πληρώνουν ένα βασικό για δουλειά 3 ατόμων. Αδιέξοδο. Να είσαι γρήγορος ή να μην είσαι; Ιδού η απορία.
Μιλάω εκ πείρας. Είμαι γρήγορη. Πολύ γρήγορη. Όταν μου δίνουν μια δουλειά που μπορώ να κάνω, την κάνω γρήγορα και σωστά. Συγκεντρώνομαι, παίρνω μια βαθιά ανάσα, κάθομαι, μου φεύγει το σκατό και την κάνω. Και την τελειώνω. Και ξέρετε γιατί την κάνω γρήγορα; Για να ησυχάσω. Για να κάτσω μετά και να τον ξύσω ή να κάνω κάτι άλλο. Αλλά όταν δούλευα σε γραφείο κι έκανα γρήγορα, ξέρετε τι μου έλεγαν; Να την ξανακάνω τη δουλειά. Γιατί δεν την είχα κάνει καλά; Όχι. Τότε γιατί; Γιατί ήθελαν να με βλέπουν να δουλεύω. Να κάνω ότι δουλεύω. Να φαίνομαι εργατική. Και γω ξέρετε τι έκανα; Βαριόμουν. Θανάσιμα. Δε με άφηναν να μπω στο ίντερνετ. Δε με άφηναν να μιλήσω στο τηλέφωνο. Δε με άφηναν να πάω στο σούπερ μάρκετ να πάρω ένα αρχίδι να φάω να ξελαμπικάρει ο εγκέφαλός μου. Μου έδιναν άλλη δουλειά να έχω να ασχοληθώ; Όχι. Απλά μου έλεγαν να ξανακάνω τη δουλειά. Τους ρωτούσα γιατί, και μου έλεγαν γιατί την ήθελαν πιο τέλεια. Κι εγώ ξέρετε τι έκανα; Ότι την ξανάκανα. Αλλά δεν την ξανάκανα. Χρησιμοποιούσα την εξυπνάδα μου για να το ξύνω χωρίς να κάνω τίποτα. Καθόμουν κει 2,5 λεπτά να αλλάξω κάτι ελάχιστο και τους έδειχνα την ίδια δουλειά δεύτερη φορά μετά από 2-3 ώρες και μου έλεγαν μπράβο. Τόσο μαλάκες. Τόσο ηλίθιοι. Που να έχω μετά εγώ σεβασμό για τους αποπάνω; Πως να μη βαριέμαι που ζω; Και κυρίως γιατί να κάτσω 876 ώρες εκεί μέσα αφού είχα τελειώσει στις 4 πρώτες τη δουλειά μου; Γιατί όταν είχα δουλειά, δε σηκωνόμουν να πιω καφέ, να καπνίσω, να πιάσω την ψιλοκουβέντα ή απλά να κοιμηθώ όρθια κάνοντας ότι σκέφτομαι. Τι να σκεφτώ; Όταν είχα να σκεφτώ, σκεφτόμουν, το έκανα, το ’δειχνα, άρεσε, ΟΚ, δεν άρεσε, συνέχιζα, όταν τελείωνα, άρεσε, τελείωνα. Γιατί έπρεπε να κάτσω άλλες 80 ώρες και να κάνω ότι δουλεύω; Αν έχεις δουλειά, δώσ’ τη και τελείωνε. Αν δεν έχεις, άντε και γαμήσου και άσε με ήσυχη. Και στην τελική από που θα πάρω προσλαμβάνουσες; Από που θα πάρω έμπνευση; Από που θα ξελαμπικάρω; Από τη φάτσα σου την άσχημη; Δε γίνεται. Εμπνεύστηκα από τη φάτσα σου κύριε διευθυντά όταν πρωτοήρθα. Τώρα που σε βλέπω κάθε μέρα, θέλω να σε κλωτσήσω. Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι τα πράγματα.
Ας μου εξηγήσει κάποιος πούστης γιατί αφήνουν τα γρήγορα μυαλά να λιμνάζουν. Γιατί; Είναι κάποιου είδους άσκηση; Σε πόσα χρόνια θα γίνεις φυτό; Κι αν δεν δεχτείς, καυγάδες, σπάσιμο τσαμπουκά, στρατιωτικά καψόνια. Είναι γαμάτα να δουλεύεις στην Ελλάδα. Έχουμε φτάσει όλοι όσοι δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα να λέμε «α ρε δημόσιο». Κι όχι για κανένα άλλο λόγο. Αλλά αφού δεν εκμεταλλεύεται που δεν εκμεταλλεύεται κανείς την γρηγοράδα ή την εξυπνάδα μας, γιατί να μην πληρωνόμαστε επειδή το ξύνουμε; Σε πηγάδι κατουρήσαμε; Όχι. Γιατί που να βρεις πηγάδι τη σήμερον ημέρα; Όλα μπαζωμένα είναι.
Ξέρετε τι έκανα; Παραιτήθηκα. Προτιμώ να μην έχω λεφτά και να είμαι ήσυχη παρά να έχω τον κάθε αγράμματο πούστη που αν δεν γλύψει τις σκατομένες κωλότριχες του πιο αποπάνω, δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο στη ζωή του. Δε θέλω κανένα καριόλη να μου λέει «Τι το θες το πανεπιστήμιο! Παράτα το! Εδώ να δώσεις σημασία! Στη δουλειά!» Άκου ρε μαλάκα! Είναι ποτέ δυνατόν να μαθαίνεις, να σπουδάζεις, να μορφώνεσαι και να σου λένε να μην το κάνεις; Μόνο εδώ γίνονται αυτά όπως πιστεύω ή και αλλού; Γιατί όποτε πάνε Έλληνες σε άλλες χώρες διαπρέπουν και όσο μένουν εδώ γίνονται πιο μαλάκες από τους μαλάκες; Γιατί σου λέει κάποιος να μη μορφωθείς περισσότερο; Γιατί δε θα σου δώσει ποτέ τα παραπάνω φράγκα για το πτυχίο σου; Γιατί φοβάται ότι θα ξέρεις περισσότερα απ’ αυτόν και θα σηκώσεις μπαϊράκι; Γιατί σε ζηλεύει επειδή εσύ άμα φύγεις από κει που δουλεύετε θα βρεις άλλη δουλειά ενώ αυτός όχι; Ε άντε και γαμήσου. Δε θέλω άλλη δουλειά. Όχι, ευχαριστώ. Θέλω να πεινάω. Να έχω και αδύνατη κορμάρα. Απ’ το να είμαι μπουχέσας με καμένο εγκέφαλο, ας είμαι μια φτωχή έξυπνη κορμάρα.
Τα τελευταία χρόνια είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Ή της αρπαχτής με άλλα λόγια. Κάνω ό,τι μπορείς να φανταστείς. Και δε με νοιάζει. Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Η όλη συμπεριφορά του επαγγελματικού κόσμου είναι ντροπή. Θα μου πεις, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την άνεση να τα παρατήσουν όλα και να φύγουν. Το ξέρω. Αλλά αν δεν αντιδράει ποτέ κανείς, μια ζωή έτσι σκατά θα είναι και κάθε χρόνο θα χειροτερεύουν.
Ένα απλό παράδειγμα. Αυστραλία. Μια φίλη έχει εκεί ένα ξάδερφο. Που της είπε πως κάποτε στην Αυστραλία ήταν τόσο μπουρδέλο όσο εδώ. Σκατά τα πάντα. Όλα. Και τι άρχισε να κάνει ο κόσμος; Απεργία. Όλοι έκαναν απεργία. Όχι 5 γέροι να φωνάζουν με ντουντούκα, 10 αναρχικοί να τα σπάνε και 100 μπάτσοι να δέρνουν τους γέρους. Όλοι έκαναν απεργία και αντιδρούσαν συνέχεια μέχρι να γίνουν αλλαγές. Και μέσα σε 20 χρόνια, ναι, σιγά-σιγά, όχι μέσα σε 10 μέρες, μέσα σε 20 χρόνια, αντίδραση στην αντίδραση, έφτασαν να είναι μια χαρά, να δουλεύουν και να παίρνουν μια χαρά λεφτά. Αντιδρούσε ο κόσμος και το κράτος ενέδωσε. Και τώρα όλα εκεί είναι γαμηστερά. Ο ξάδερφος της φίλης κάνει την εξής ανύπαρκτη δουλειά για τα δικά μας δεδομένα: Σηκώνεται το πρωί, πάει, ανεβάζει μια τέντα για να σκιάζει-προστατεύει εργάτες που δουλεύουν, φεύγει, πάει, το ξύνει, κοιμάται, διαβάζει, μαγειρεύει, πάει βόλτα, γυρίζει το μεσημέρι και τη μαζεύει. Αυτή είναι μια δουλειά ανειδίκευτου. Και πόσα παίρνει γι’ αυτό; 1200 ευρώ την εβδομάδα. Κλάψτε ελεύθερα. Δεν σας βλέπει κανείς. Φυσικά και δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αυτό ή αν είναι μαλάκας και μας είπε τέτοιο ψέμα ίσα για να μας αποτελειώσει, αλλά αυτό έμαθα. Εδώ, σ’ αυτό το μπουρδέλο που ζούμε, πόσοι από μας, έκαναν, ή κάνουν, δουλειές για 2 και 3 άτομα και παίρνουν το βασικό; Πόσοι; Χιλιάδες; Εκατομμύρια; Νομίζω πως είναι πάαααρα πολλοί. Κι ας πούμε πως αυτή η ιστορία είναι μια πίπα, μια μαλακία, ένα ψέμα. Να δούμε μια αλήθεια; Που ζούμε; Ποιος είναι ο βασικός; Ποια είναι τα ενοίκια; Πόσο κάνει ο καφές; Το γάλα; Το ψωμί; Η εφημερίδα; Πληρώνατε ποτέ 1.700 δραχμές για ένα καφέ και 1350 δραχμές για Κυριακάτικη εφημερίδα; Γιατί έξω, στην Ευρώπη ντε, ο βασικός είναι τριπλάσιος του δικού μας, τα ενοίκια είναι τα ίδια με τα δικά μας και τα βασικά είδη φτηνότερα; Γιατί εμείς θέλουμε 300 ευρώ να πάμε αεροπορικώς μέχρι τη Θεσσαλονίκη κι έξω θες 10 ευρώ για να πας από την Αγγλία στη Γαλλία; Γιατί; Γιατί είμαστε οι χειρότεροι. Γι’ αυτό. Γιατί μόνο γκρινιάζουμε και δεν αντιδράμε ποτέ. Και καλά να πάθουμε. Παίρνουμε ό,τι μας αξίζει.
Και γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά; Να σας πω. Πήγα για μια αρπαχτή. Μια γαμησοδουλειά τελείως φάμπρικα, όλη τη μέρα, κάποια λεφτά. Πήγα, είδα τον όγκο, μου βγήκαν τα μάτια. Ε ρε πούστη είπα, τι γαμήσι θα φάω. Αλλά είπα θα πάω, πήγα, ήμουν εκεί, τώρα θα το έκανα. Κάθομαι κάτω, παίρνω βαθιά ανάσα κι άρχισα να δουλεύω σαν τρελή. Και τα έκανα τέλεια. Δε σήκωσα κεφάλι για 6 ολόκληρες ώρες. Τα δάχτυλά μου ξεφλούδισαν. Η πλάτη μου άρχισε να αντιδράει. Αλλά εγώ τίποτα. Μάλιστα, μετρούσα το χρόνο, για να δω πόση δουλειά βγάζω σε πόσο χρόνο, μετρούσα πόσα έχω και δούλευα με την ανάλογη ταχύτητα. Υπολόγισα πως θα τελειώσω σε 6 ώρες, είδα πως αν δεν κουνηθώ καθόλου, θα έχω τελειώσει τότε και αυτό έκανα. Δε βρήκα λόγο να κάτσω εκεί 2 ώρες παραπάνω, να κλείσω 8ωρο γιατί έτσι θα έδειχνα ότι παλεύω σκληρά. Φαινόταν ότι πάλευα σκληρά. Άλλωστε είχα και δουλειά στο σπίτι. Γιατί να μην τελειώσω νωρίτερα και να πάω να συνεχίσω τη δουλειά που είχα στο σπίτι μου; Έτσι λοιπόν, λίγο πριν τις 6 ώρες, που είδα ότι τελείωνα, πήγα να ρωτήσω για τα λεφτά. Και μου είπαν ότι αυτά τα λεφτά είναι για 8 ώρες. Και ξαφνικά μου γύρισαν τα μάτια ανάποδα από την τσαντίλα μου. Εντωμεταξύ ενθουσιασμένοι από το αποτέλεσμα. Τα κοίταζαν και έλεγαν «Ουάου! Μπράβο! Σε ευχαριστούμε» και τέτοια. Και τότε θυμήθηκα πως είναι να δουλεύεις σε εταιρεία. Έβλεπα τη γραμματέα δίπλα να ξύνει το μουνί της, είχε ματώσει πια από το πολύ ξύσιμο, πήγαινε για κατούρημα και ερχόταν μετά από 20 λεπτά. Τι σκατά ρε πούστη, αποτρίχωση έκανε; Μου είπε, θα σε βοηθήσω, τον πούτσο μου βοήθησε, να μου πρηστεί κι άλλο με την πολυλογία της που θα έκανε παιδί η θεια της η Μαρίκα και πόσο τον είχε ο άντρας της ανιψιάς της γειτόνισσας του μπατζανάκη του φούρναρη της γειτονιάς της. Τι έκανα; Άφησα λίγη δουλειά που ήθελε 5 λεπτά να τελειώσει κι άρχισα να το ξύνω, να χαζεύω, να μετράω, να ζυγιάζω, να διπλώνω, να αφήνω, να τρώω ένα σνακ, βγήκα έξω κι έπαιξα ένα παιχνίδι στο κινητό, ε μ’ αυτά και μ’ αυτά, πέρασε μιάμιση ωρίτσα. Πήγα, έκλασα και τα υπόλοιπα, πληρώθηκα, μούντζωσα, έφυγα.
Φάτε σκατά κύριοι εργοδότες. Δεν σας είπε κανείς να δουλεύετε σα σκύλοι και να μην έχετε προσωπική ζωή. Δεν σας είπε κανείς να είστε σκλάβοι κανενός. Μη ζητάτε να γίνουμε σκλάβοι σας. Μη ζητάτε παράλογα πράγματα. Και βλέπετε ένα έξυπνο άνθρωπο. Ένα γρήγορα άνθρωπο. Εκμεταλλευτείτε τον. Δώσ’ του δουλειά. Ενδιαφέρουσα δουλειά. Πληρώστε τον παραπάνω. Πείτε του «μπράβο!». Πείτε το το γαμημένο και δε θα πέσει κάτω. Ο έξυπνος άνθρωπος, θα ευχαριστηθεί με το μπράβο σας και θα κάνει περισσότερα. Αν τώρα είναι μαλάκας και δεν κάνει τίποτα, σκίστε τον. Αλλά αρχικά, πείτε ένα μπράβο, ένα ευχαριστώ, δώστε κανένα φράγκο και νομίζω πως δε θα χάσετε. Θα πετάει η επιχείρησή σας. Δε σημαίνει πως άμα πεις μπράβο, θα σου φάει ο άλλος τη θέση. Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα σ’ αυτή τη γαμημένη χώρα. Αν δεν πάει ο άλλος 96 χρονών δεν παίρνει τον πούλο να σηκωθεί να πάει στο μνήμα. Όχι. Κι αυτός που περιμένει, θα περιμένει για να πάρει τη δουλειά στα 45 του, οπότε, θα έχει μαζεμένα τόσα νεύρα, τόσο άγχος, τέτοια πίκρα, που θα είναι χειρότερος από τον κωλόγερο που έφυγε. Έτσι πάει εδώ. Η νεολαία είναι για τον πούτσο και η γερουσία μπροστά. Κωλόγεροι παντού, εργοδότες μαλάκες, σκατόχωρα μπουρδέλο. Σκατά να φάτε. Καλύτερα να μην έχω, παρά να τα φάω στον ψυχίατρο και στις φυσικοθεραπείες! Ουστ!
Attachment:
Οι φωτογραφίες είναι από το άλμπουμ του Μάνoυ Αντώναρου «Φραπεδιές»
Εκτυπώστε το Στείλτε το Email στον συντάκτη
Έτη φωτός μακριά
Από κάτω...
Kliktalk
Κτηματολόγιο
«Oh! What a talent!»
Χαλάρωση
Άντε γαμήσου! Ονειρεύομαι.
Άδεια
Όμορφοι άνθρωποι
Blog Action Day για τη Φτώχεια
Zougla musical
Code μπουρδελοκόκκινο
Μηχανές
Zoitsa, darling!
Ε-πιστολιάζοντας τον ''καταλληλότερο''
© Zougla.gr - Όροι χρήσης
edit_antisthenis: το thread συγχωνεύτηκε.