Εάν θεωρήσουμε πως είναι σοβαρή πρόταση το μποϋκοτάζ και δεν είναι απλά φιλολογική συζήτηση να’χαμε να λέγαμε όπου ο καθένα ς απλά λέει συμφωνώ η διαφωνώ και γιατί, για μένα πρέπει να έχουμε υπόψη μας κάποια πράγματα:
1. να αποφασίσουμε γιατί το κάνουμε. Δεν εννοώ πως θα γίνει και συνέλευση για τα αιτήματα, αλλά να είναι ψιλοξεκαθαρισμένα κάποια πράγματα βρε αδερφέ.
Άλλοι λέμε για να έχουν καλύτερη συμπεριφορά οι τάνες, άλλοι για να πέσουν οι τιμές άλλοι για να μην πέσουν αλλά να ανέβει η ποιότητα, άλλοι για να μην παίρνουν αλβανούς και πακιστανούς , άλλοι για να είναι πιο ευγενικές οι τσατσάδες, για να αλλάζουν σεντόνια να έχουν σαπούνι κλπ.
ΟΚ, όλα είναι σημαντικά, αλλά είναι και διαφορετικά μεταξύ τους.
Στο βαθμό που δεν είμαστε κάποιος σύλλογος και απλά είμαστε της άποψης « να γίνουν καλύτερα τα πράγματα στον αγοραίο έρωτα» αυτό δεν λέει τίποτα.
2. Να είναι το διάστημα συγκεκριμένο. Από τότε μέχρι τότε.
3. (Έχει σχέση με το 2) να τηρηθεί. Όσοι λέτε για έναν μήνα αποχή είστε σίγουροι πως θα τηρηθεί; Μην κρίνετε από τον εαυτό σας, ο χ που πηγαίνει 2-3 φορές την εβδομάδα θα απέχει για έναν μήνα ή θα σκεφτεί « εντάξει κάνουν οι άλλοι αποχή δεν τρέχει τίποτα αν εγώ πάω» η ακόμα χειρότερα « ευκαιρία να έχει λιγότερο κόσμο». Καλύτερα να γίνει έστω και μία μέρα που λέει ο λόγος αλλά να κάνει διαφορά. Καλύτερο για μένα 1 εβδομάδα.
4. Με κάποιο τρόπο να γίνει γνωστό. Μποϋκοτάζ του οποίου την ύπαρξη δεν ξέρει ο ενδιαφερόμενος δεν έχει νόημα. Δεν λέω φυσικά να θυροκολλήσουμε αιτήματα. Φαντάζομαι πως θα ισχύει σε ένα βαθμό αυτό ου λέμε όλοι πως μπαίνουν εδώ και οι επαγγελματίες του χώρου άρα καλυπτόμαστε.
Αν καταλήξουμε στο 1, μετά όλα παίρνουν το δρόμο τους.
Για μένα πχ, θα ήταν αποτέλεσμα στα μασατζίδικα να πέσουν σε ΟΛΑ οι τιμές στα 50 ευρώ το μασάζ+ 10 ο φραπές (για όσους γουστάρουν μόνο φραπέ) ή +20 μπριζόλα, καθώς και το να ισχύει ο χρόνος που λένε. (Και ας τον κάνουν 45’ αντί για ώρα που λένε πολλά τώρα).
μέσα αλλα πρέπει κάποιος να το γνωστοποιήσει στα κορίτσια.