......χμμμμ και να φανταστεις οτι ο οικουμενικος δεν εχει ουτε το 1/1000 απο τα δικαιωματα του αντιστοιχου μουφτη!!!!!!
Πατριάρχης Βαρθολομαίος – Παθος για Ειρηνη
«Ο πόλεμος που γίνεται στο όνομα της θρησκείας είναι πόλεμος κατά της θρησκείας»
Οι πραγματικοί ειρηνοποιοί της ιστορίας δεν μόχθησαν μόνο για την άμβλυνση των συγκρούσεων αλλά επέδειξαν και ευσπλασχνία προς εκείνους που τους κατεδίωκαν. Ονόματα όπως εκείνα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του Αντρέι Ζαχάροφ, της Ονγκ Σαν Σου Χι, του Σιμόν Πέρες, του Αρχιεπισκόπου Ντέσμοντ Τούτου και του Νέλσον Μαντέλα ανήκουν στην πρόσφατη ιστορία των ειρηνοποιών.
Στη λίστα αυτή των ονομάτων πρέπει να προστεθεί και εκείνο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου της Κωνσταντινούπολης, τον οποίο έχουν αποκαλέσει Γεφυροποιό καθώς και Πατριάρχη της Ειρήνης. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, αν και πνευματικός ηγέτης 250 εκατομμυρίων Ορθοδόξων χριστιανών, υφίσταται συνεχείς παρενοχλήσεις από μια εχθρική τουρκική κυβέρνηση καθώς και αδιάκοπες επιθέσεις από εξτρεμιστές που επιθυμούν την εξαφάνιση από το προσκήνιο τόσο του ιδίου όσο και του αξιώματός του. Έχει υποστεί ύβρεις, εξευτελιστικές συμπεριφορές, έχει δει τα παράθυρα του γραφείου του να σπάνε από πέτρες και στην αυλή του να πέφτουν χειροβομβίδες.
Η Έδρα του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο εγκαθιδρύθηκε ως θεσμός τον τέταρτο αιώνα και είχε υπό την ιδιοκτησία του περιουσία του εύρους του Βατικανού, περιορίστηκε σε ένα μικρό ελεγχόμενο τμήμα γης σε μια παρηκμασμένη γωνιά της Κωνσταντινούπολης που αποκαλείται Φανάρι. Όλη σχεδόν η περιουσία του Πατριαρχείου κατασχέθηκε από διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις, οι Σχολές του έκλεισαν και οι ανώτεροι κληρικοί του λοιδορούνται από εξτρεμιστές που διαδηλώνουν σχεδόν επί καθημερινής βάσης έξω από το Πατριαρχείο, απαιτώντας την απομάκρυνσή του από την Τουρκία.
Ο ίδιος ο Πατριάρχης συχνά αποδοκιμάζεται και απειλείται όταν επιχειρεί να κινηθεί έξω από το περίκλειστο Φανάρι. Κατά καιρούς, Τούρκοι σωβινιστές και φανατικοί μουσουλμάνοι καίνε το ομοίωμά του. Κάποιοι μικροπρεπείς γραφειοκράτες αρέσκονται στο να τον ταλαιπωρούν διαρκώς, καλώντας τον στο γραφείο τους για να τον ανακρίνουν για διάφορα ασήμαντα θέματα, εμποδίζοντας τις προσπάθειές του να επισκευάσει τα λιγοστά κτίρια που διατηρεί υπό τον έλεγχό του και προβαίνοντας σε έμμεσες απειλές για ό,τι λέει και κάνει όταν ταξιδεύει στο εξωτερικό. Η τουρκική κυβέρνηση στο σύνολό της ακολουθεί μια πολιτική σκόπιμης απαξίωσής του, αρνούμενη να αναγνωρίσει το οικουμενικό κύρος του ως θρησκευτικού ηγέτη ενός εκ των σημαντικότερων θρησκευμάτων, θεωρώντας τον απλώς επικεφαλής της μικρής ελληνικής Ορθόδοξης κοινότητας της Κωνσταντινούπολης.
Όπως όλοι οι καταδιωγμένοι ηγέτες, έτσι κι εκείνος δεν δίστασε να διαμαρτυρηθεί γι’ αυτή την προσβλητική μεταχείριση. «Γιατί; Για ποιο λόγο;», φώναξε διαμαρτυρόμενος όταν μουσουλμάνοι εξτρεμιστές βεβήλωσαν Ορθόδοξους τάφους στην Κωνσταντινούπολη. «Δεν είμαστε καθόλα νομοταγείς πολίτες σε αυτή τη χώρα; Δεν έχουμε υποφέρει αρκετά χωρίς να φταίμε σε τίποτα απολύτως;»
Επί πολλές δεκαετίες βιώνει την έκταση αυτής της θλιβερής κατάστασης. Το Σεπτέμβριο του 1955, όταν ο Βαρθολομαίος σπούδαζε στην Κωνσταντινούπολη, υπήρξε μάρτυρας του μαζικού διωγμού στις ελληνικές γειτονιές της πόλης που έμοιαζαν «με τις βομβαρδισμένες γειτονιές του Λονδίνου κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», όπως μετέδωσε Βρετανός δημοσιογράφος. Όπως ανέφερε ο πρόξενος των ΗΠΑ, ενώ η αστυνομία «στεκόταν αμέτοχη ή ενεθάρρυνε το πλήθος», 4.000 ελληνικά καταστήματα και 2.000 σπίτια λεηλατήθηκαν, 38 εκκλησίες κάηκαν ολοσχερώς και 35 ακόμα βεβηλώθηκαν, ενώ 52 σχολεία καταστράφηκαν. Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων πάνω από δέκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλοί τραυματίστηκαν. Έτσι ξεκίνησε ένας κύκλος βιαιοπραγιών και εκφοβισμών που οδήγησε στη μείωση του ελληνικού πληθυσμού της Κωνσταντινούπολης από 200.000 άτομα που αριθμούσε όταν ξέσπασαν οι ταραχές σε λιγότερο από 2.000 άτομα σήμερα. (Πληροφορίες αναφέρουν ότι οι ταραχές αυτές αποτέλεσαν απάντηση σε βομβιστικές επιθέσεις κατά του τουρκικού προξενείου της Θεσσαλονίκης, αλλά μεταγενέστερη τουρκική έρευνα αποκάλυψε ότι οι επιθέσεις αυτές διατάχθηκαν και πραγματοποιήθηκαν από πράκτορες προσκείμενους στον Τούρκο πρωθυπουργό προκειμένου να προκληθούν και να δικαιολογηθούν εκ των υστέρων τα ανθελληνικά έκτροπα στην Τουρκία).
Ωστόσο, καμία από αυτές τις προσβλητικές συμπεριφορές δεν άμβλυνε ούτε την ευσπλαχνία και την υποστήριξη που έδειχνε προς τον τουρκικό λαό αλλά ούτε και την αποφασιστηκότητά του να λειτουργήσει ως γεφυροποιός ανάμεσα στην Τουρκία και την Ευρώπη. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε με την κυβέρνηση, έχει υποστηρίξει όλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει σε διεθνές επίπεδο για την ενίσχυση της τουρκικής οικονομίας και δημοκρατίας, παρακινώντας συχνά σοβαρές επικρίσεις από Έλληνες εθνικιστές. Ένθερμος συνήγορος των προσπαθειών της Τουρκίας να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και μιλά ανοιχτά υπέρ της αποδοχής της. «Η ενσωμάτωση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να αποτελέσει ισχυρό σύμβολο μιας αμοιβαία επωφελούς συνεργασίας ανάμεσα στον Δυτικό και τον Ισλαμικό κόσμο και να θέσει τέλος στη συζήτηση περί σύγκρουσης πολιτισμών», δήλωσε σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η απόλυτη υποστήριξη ενός τόσο διακεκριμένου χριστιανού ηγέτη συνέβαλε στην άμβλυνση της αντίθεσης που πρόβαλαν πολλοί σκεπτικιστές στην Ευρώπη, οι οποίοι αμφέβαλαν για την ορθότητα της αποδοχής στην Ε.Ε. μιας κυρίαρχα μουσουλμανικής χώρας 70 εκατομμυρίων κατοίκων, και έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις με την Τουρκία στα τέλη του 2004.
αποσπασμα απο δημισιευση του
John Silber
Επίτιμος Πρόεδρος
Καθηγητής Πανεπιστημίου
Καθηγητής Φιλοσοφίας και Δικαίου
Πανεπιστήμιο της Βοστώνης