Δεν είπα ότι δεν άξιζε ο Μιλίτο αλλα δεν ηταν σωστά αυτά που έκανε ο Μαραντόνα με Ζανέτι, Καμπιάσο κτλ. Εχει κάνει πολλές μαλακίες. Τα λένε οι προπονητές όπως είπα. Αν μου αρέσει κατι στην Αργεντινή που όντως την γουσταρω, είναι ότι βγάζει πολύ καλούς παίκτες. Σαν σχολή όμως είναι ανύπαρκτη. Δεν είχε και ποτέ ομαδα δεμένη. Το 1974 η Αργεντινή που και καλά ήταν μεγάλη δύναμη είχε φάει τέσσερα από την Ολλανδία. Δεν πήγε πουθενά, δεν είχε νικήσει ούτε τους Ανατολικογερμανούς.
Το 1978 με τα αίσχη της σύμπραξης της δικτατορίας του Βιντέλα με τη FIFA πήρε μουντιάλ. Γελάει ο κόσμος. Το 2010 η Αργεντινή του Μέσι έφαγε μια ξεγυρισμένη τεσσάρα από τη Γερμανία η οποία τη νίκησε και στον τελικό του 2014, όπου οι Αργεντίνοι έφτασαν με μια εποποιΐα του 1-0 και των πέναλτι. Τι να πρωτοθυμηθώ; το 1990 σε έναν προημιτελικό με τη Βραζιλία μία ευκαιρία όλη κι όλη έδωσε τη νίκη και μετά η πρόκριση στα πέναλτι απέναντι στους Ιταλούς. Μετά ο συγχωρεμένος έκλαιγε επειδή έχασε από τους Γερμανούς. Όλη η διαφήμιση έχει γίνει λόγω και καλά αντισυστημικής ομάδας που την κυνηγά η Φιφα. Όλο στην ρεμούλα, στην κλάψα και στην κόντρα. Χέρι Μαραντόνα, εφεδρίνες του συγχωρεμένου το 94, κάτι Σιμεόνε που πήρε αποβολή του Μπέκαμ, κάτι Ρεδόνδο με χαίτη που είναι γαμιας, κατι Μπατιστούτα μοντελέ και πάει λέγοντας. Όλο τζέρτζελο. Μπάλα στρωτή και δεμένη δεν έπαιξαν ποτε. Ομάδα τρίχες. Μόνο μονάδες. Σχολή είχαν οι Βραζιλιάνοι, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, ακόμα κι η Ουρουγουάη που την πέταξαν έξω τώρα με δύο καταφανέστατα πέναλτι που της στέρησαν με τους πωλητές cd απο την Γκάνα.
