γενικα πρεπει να εισαι μεγαλη κομπλεξαρα σαν ανθρωπος για να απεχθανεσαι την αργεντινη στο ποδοσφαιρο. Ειναι η ψυχη του αθληματος, οι τρελαμενοι οπαδοι, οι αλητες αμυντικοι, οι παιχταραδες επιθετικοι... Τα παντα μεσα. Οι παλαιοτεροι μεγαλωσαν με μαραντονα, οι νεοτεροι βλεπαμε cebollitas στην ερτ και μαθαμε την Μποκα Τζουνιορς (που με εστειλε κουβα η ΚΑΡΙΟΛΑ τελευταια αγωνιστικη φετος κι ας πηρε πρωταθλημα), εσκασε και ο μεσσι μια δεκαετια μετα να διδαξει λιγο τοπι στους θνητους. Αν υπαρχει ακομα ρομαντισμος στο ποδοσφαιρο, μιλαει αργεντινικα. Κι ας μην παει μακρια η ομαδα φετος, ο σεβασμος πρεπει να ειναι δεδομενος αλλοθρησκες πουτανες.