Το επόμενο συνέδριο έλαβε χώρα την άνοιξη του 480 π.Χ. Μία θεσσαλική αντιπροσωπεία πρότεινε στους συμμάχους να συγκεντρωθούν στα Στενά των Τεμπών ώστε να εμποδίσουν την επέλαση του Ξέρξη. Εντούτοις όταν στάλθηκε εκεί μία δύναμη 10.000 οπλιτών, ο Αλέξανδρος Α' της Μακεδονίας τους προειδοποίησε ότι η κοιλάδα των Τεμπών θα μπορούσε να παρακαμφθεί με διάφορα άλλα περάσματα καθώς και ότι ο στρατός του Ξέρξη ήταν εξαιρετικά μεγάλος. Έτσι οι Έλληνες υποχώρησαν.
Και η συνεχια σε ενα αντιστοιχο λημμα γραφει.
Το 480 π.Χ, συγκλήθηκε νέο συνέδριο. Μια αντιπροσωπεία από τη Θεσσαλία πρότεινε στους Έλληνες να σταματήσουν τον Ξέρξη στα Στενά των Τεμπών.[47] Ωστόσο, οι Πέρσες έμαθαν από τον Αλέξανδρο Α' της Μακεδονίας ότι η κοιλάδα θα μπορούσε να παρακαμφθεί μέσω του Περάσματος του Σαρανταπόρου, και λόγω του μεγαλύτερου μεγέθους του περσικού στρατού, οι Έλληνες οπισθοχώρησαν.[48] Λίγο αργότερα, έμαθαν ότι ο Ξέρξης διέσχισε τον Ελλήσποντο. Οι Έλληνες αποφάσισαν να κλείσουν το στενό πέρασμα των Θερμοπυλών, από όπου ο Ξέρξης θα αναγκαζόταν να περάσει για να φτάσει στη Νότια Ελλάδα και όπου οι Πέρσες δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την αριθμητική υπεροχή τους. Παράλληλα, οι Αθηναίοι θα αντιμετώπιζαν τον περσικό στόλο στο Αρτεμίσιο.[49] Ωστόσο, οι πόλεις της Πελοποννήσου, σε περίπτωση αποτυχίας του σχεδίου, σχεδίαζαν να υπερασπιστούν τον Ισθμό της Κορίνθου, ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά των Αθηναίων θα έφευγαν μαζικά στην Τροιζήνα.[50]
Στην αρχη μαλιστα αναφερει.
Ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός Θεμιστοκλής έπεισε τους Έλληνες να κλείσουν τα στενά των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου
[URL unfurl="true"]http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%80%CF%85%CE%BB%CF%8E%CE%BD[/url]
Σε ενα ενα αρθρο αναφερεται.
Στα συμβούλια των Ελλήνων αποφασίστηκε να κρατηθεί η περσική εισβολή όσο γινόταν βορειότερα. Η πρώτη γραμμή άμυνας ήταν ο Όλυμπος και τα στενά που οδηγούσαν στη Θεσσαλία.
Πράγματι, ο ελληνικός στρατός κατευθύνθηκε στα στενά και έμεινε για λίγο καιρό εκεί φυλάσσοντάς τα. Αναγκάσθηκε, όμως, να υποχωρήσει πολύ πριν εμφανισθεί ο περσικός στρατός. Ο Θεμιστοκλής διοικούσε τον αθηναϊκό στρατό που είχε πάει στα Τέμπη. Οι λόγοι που οδήγησαν στην υποχώρηση ήταν ότι οι περισσότεροι Θεσσαλοί είχαν δώσει ήδη "γη και ύδωρ" στους απεσταλμένους των Περσών και ήταν αμφίβολοι σύμμαχοι. Προτίμησαν να υποταχθούν, όπως οι Μακεδόνες, παρά να αντιμετωπίσουν την περσική οργή, αν οι υπόλοιποι Έλληνες αναγκάζονταν να υποχωρήσουν. Οι ορεινές φυλές, κυρίως οι Περραιβοί και οι Μάγνητες, είχαν δειχτεί ευνοϊκές προς τους Πέρσες και θα μπορούσαν να οδηγήσουν τμήματα του περσικού στρατού από τα ορεινά μονοπάτια, που γνώριζαν καλύτερα από όλους, για να υπερκεράσουν την ελληνική δύναμη στα Τέμπη. Αν οι Έλληνες είχαν μείνει στα Τέμπη είναι πολύ πιθανό η ιστορία των Θερμοπυλών να είχε γραφεί εκεί.
Όμως ο πιο σημαντικός λόγος της υποχωρήσεως ήταν η έλλειψη κατάλληλου χώρου για ναυμαχία. Η θάλασσα ήταν ανοιχτή, δεν υπήρχαν πουθενά στενά που να προσέφεραν το τακτικό πλεονέκτημα στο όποιο στήριζε κυρίως τη στρατηγική του ο Θεμιστοκλής. Αν ο ελληνικός στόλος ναυμαχούσε στη θάλασσα στα ανοιχτά της Θεσσαλίας, κινδύνευε να κυκλωθεί και να νικηθεί. Αν δε ναυμαχούσε και άφηνε ακάλυπτο το στρατό, τότε ο περσικός στόλος θα μπορούσε να αποβιβάσει στρατό στα νώτα του ελληνικού, στα Τέμπη, να τον κυκλώσει και να του κόψει το δρόμο της υποχωρήσεως και τις επικοινωνίες με τις βάσεις του. Η απόφαση να εγκαταλειφθούν τα Τέμπη οπωσδήποτε πρέπει να υποστηρίχθηκε από τον Θεμιστοκλή.
Η επόμενη αμυντική τοποθεσία βρισκόταν στις Θερμοπύλες και το Αρτεμίσιο, στα στενά νερά ανάμεσα στην Εύβοια και το άκρο του Παγασητικού Κόλπου. Εδώ αποδείχτηκε πως η στρατηγική του Θεμιστοκλή ήταν σωστή, γιατί στις ναυμαχίες που ακολούθησαν ο ελληνικός στόλος κράτησε τις θέσεις του και προξένησε αρκετές απώλειες στους Πέρσες, ενώ οι δικές του απώλειες ήταν μικρότερες.
[URL unfurl="true"]http://users.sch.gr/cosmathan/salamis/themistocles.htm[/url]
Δεν ειναι κακο να παραδεχτεις οτι ισως και να κανεις λαθος. Μπορεις παντα να παιξεις το χαρτι της γεροντικης ανοιας.