δεν θα μπω στα τοσο ρηχα, εγω γραφω τι ειδα. Ακομα κι αν ξερει τι ειναι το ισπανικο, δεν εχει ιδεα απο οικους ανοχης, λειτουργια, ιεραρχια, παρατραγουδα κτλ και οταν εισαι ασχετος και ανενημερωτος καλως ή κακως δεν θα κανεις τις σωστες ερωτησεις, τις ουσιαστικες, ακομα και τις εμπορικες αν θες...
Σαν να βαζεις εμενα να κανω ντοκυμαντερ για τα μυρμηγκια της αφρικης. Θα τραβηξω πεντε πλανα, θα σου διαβασω λιγη βικιπεδια, και αυτο... Δεν ειναι σοβαρη δουλεια αυτη ομως.
Και δεν θα ειναι και πολλες οι ευκαιριες που θα βρεις μια σεξεργατρια η οποια μιλαει καλα τα ελληνικα (ειναι σημαντικο η αποδοση να ειναι σωστη, χωρις μεταφρασεις και παρερμηνειες), προθυμη να σου μιλησει ανοιχτα και να απαντησει σε σοβαρα ζητηματα/ερωτηματα. Στα αρχιδια μας τι εφαγες δημητρα, στα αρχιδια μας η περιπτερου και ο φουρναρης.
Τελος παντων, κρινοντας απο το μορφωτικο επιπεδο, την σινεφιλ διαθεση, αλλα κυριως απο την υπομονη των μελων, εικαζω οτι ελαχιστοι θα το δουν, και ακομα λιγοτεροι θα το δουνε μεχρι τελους. Γιατι το εγχειρημα πασχει απο βαρεμαρα και ελλειψη ακροτητας, και η ζωη μιας πουτανας δεν πρεπει να παρουσιαζεται ουτε ως βαρετη (για τα δεδομενα του απλου πολιτη που βλεπει σεξουαλικο action μια φορα τη βδομαδα) ουτε ως ησυχη και νορμαλ. Ελειπε η ενταση, οχι η επιφανειακη ενταση (φωνες και φασαρια), αλλα η ψυχολογικη ενταση, το εξτριμ, το απαγορευμενο, το κατακριτεο.
Τελος παντων, τι σας λεω και εσας...
Ευα στειλε πμ σου λεω, το επομενο ντοκυμαντερ
μας θα παρει
τον πουλο πουλιτζερ