Μόνο στο μονολιθικό μυαλό ενός κομμουνιστογενή προπαγανδιστή γίνεται σύνδεση ενός "δεξιού υποκειμένου" του 2020 με το "μέσο Γερμανό" της δεκαετίας του '30. Ποιός είναι ο μέσος Γερμανός της δεκαετίας του '30;
Μόνο αυτός και οι όμοιοί του νομίζουν ότι μόνοι αυτοί έχουν το δικαίωμα να είναι αντι-ναζί. Άλλωσε στο απλοϊκό τους μυαλό ο ναζισμός είναι απλά μια μορφή καπιταλισμού και απολύτως τίποτα άλλο, επομένως ο "γνήσιος" αντι-ναζί είναι ο αντι-καπιταλιστής, έτσι δεν είναι; Τα ξέρουμε αυτά: όποιος δεν είναι αριστερός/κομμουνιστής είναι φασίστας και προδότης, με προγόνους δοσίλογους ή "μικρο-δοσίλογους". Γι' αυτό και δεν πρέπει να μιλάει για τα Καλάβρυτα, σωστά;
Και βέβαια, μιας και μιλάμε για τα αντίποινα των Καλαβρύτων, κάθε κριτική συζήτηση για την (αριστερή) Αντίσταση, είναι απαγορευμένη στο επίσημο αφήγημα της Αριστεράς και παραχάραξη της ιστορίας. Μήπως έκανε λάθος ο ΕΛΑΣ που εκτέλεσε τους Γερμανούς ομήρους; Έκανε γενικά ποτέ κάποιο λάθος ο ΕΛΑΣ; Έκανε ποτέ ενέργειες αμφιβόλου στρατηγικής χρησιμότητας που όμως άφησαν απροστάτευτους πολλούς αμάχους στην εκδικητική βαρβαρότητα των Ναζί; Τα Καλάβρυτα είναι ζωντανό κομμάτι της ελληνικής ιστορίας, αλλά η μνήμη της σφαγής αυτής είναι διαιρεμένη.
Ο μέσος γερμανός της δεκαετίας του 30, έχοντας εισέλθει στην πραγματικότητα της μαζικής δημοκρατίας, όπου αυτή δεν αποτελούσε πλέον το προνομιακό πεδίο της δραστηριότητας κάποιων ειδικευμένων και καταρτισμένων αστών ως προς τα νομοθετικά λειτουργήματα που βασίζονταν στη ρητορική, στην διαλεκτική αντιπαράθεση και στην εξαντλητική (και άρα εξειδικευμένη κι επαγγελματική) αποκλειστική γνώση του αντικειμένου,
στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που μάστιζε την κοινωνία του από την παγκόσμια ύφεση απ' τη μια, από τους επαχθείς, για να το πούμε επιεικώς, όρους της συνθήκης των Βερσαλλιών απ' την άλλη, κι από την αδυναμία του αστικού συστήματος να αντιπαρέλθει την κρίση,
βρισκόταν σε διαρκή ενασχόληση με την κοινωνική παρακμή και ταπείνωση που υφίστατο η πατρίδα του.
Κατά κανόνα προσχωρούσε σε εθνικιστικές ομάδες (ή επιδοκίμαζε την προσχώρηση αυτή) που τελούσαν σε αγαστή όσο και ταραχώδη σχέση με τις παραδοσιακές ελίτ, εγκαταλείποντας τις δημοκρατικές αρχές για τους σκοπούς της εσωτερικής εκκαθάρισης και του εξωτερικού επεκτατισμού.
Κι αυτό γιατί ο μέσος γερμανός της δεκαετίας του 30 ήταν εχθρικά διακείμενος τόσο ως προς την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία όσο και προς τον κομμουνισμό, καθώς είχε έντονο το αίσθημα πως η κρίση που σοβούσε δεν μπορούσε να ξεπεραστεί με τα παραδοσιακά μέσα, θέτοντας τις υποχρεώσεις του προς την ομάδα του ή το έθνος του πάνω από οποιοδήποτε ατομικό ή καθολικό δικαίωμα και πρεσβεύοντας την πλήρη υποταγή του ατόμου σ'αυτό το έθνος ή στην ομάδα. Ήταν διατεθειμένος να δικαιολογήσει οποιαδήποτε πράξη στη βάση της πεποίθησης ότι η ομάδα του ή το έθνος του αποτελούσε θύμα και υφίστατο τις διαβρωτικές επιρροές τόσο της αστικής δημοκρατίας όσο και της πάλης των τάξεων.
Είπαμε: ενότητα, εξαγνισμός κι εσωτερική εκκαθάριση, επεκτατισμός.
Ιδού ποιος είναι ο Γερμανός της δεκαετίας του 30: ο ξενοφοβικός νοικοκυραίος της Ελλάδας του 2010 και του 2020 που πιστεύει ότι απειλείται από ορδές τζιχαντιστών, που βιώνει μια δεκαετή κρίση θεσμών και αξιών , καθυβρίζοντας το επίτευγμα της μεταπολίτευσης (ένα καραμανλικό έργο που δεν εξαντλείται όμως σ' αυτόν), και ομνύει στην καταλυμένη ενότητα για την οποία υπεύθυνοι είναι οι αναρχοάπλυτοι, οι πακιστανοί που θα μας μολέψουν το αιμα, η κοινωνία των πολιτών (μκο) κλπ κλπ.
Την εικόνα την έχεις τώρα Αντισθένη, οπότε κράτα την γερά για να μη σου φύγει και πάμε γι' άλλα κάποια άλλη στιγμή.
Γιατί είπαμε, τώρα μπορεί να σου φύγει.
