του Παναγιώτη Δούμα
Με συγκίνηση διάβασα αρχικά το «κελάηδισμα» της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη στο twitter σχετικά με το δημογραφικό. «1% αύξηση στις γεννήσεις θα επιφέρει αύξηση στο ΑΕΠ κατά 2%» έγραψε, βάζοντας και σ’ αυτό το εθνικό ζήτημα οικονομικό πρόσημο. Διότι, για να μην ξεχνιόμαστε, για την σοσιαλμαρξίζουσα ΝΔ τα πάντα είναι οικονομία.
Όντως, όλα τα εθνικά μας ζητήματα ενέχουν και οικονομική διάσταση. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό, επί παραδείγματι, κρύβει σοβαρότατο διοικητικό κόστος. Τα Ελληνοτουρκικά συνδέονται πλέον άμεσα με ενεργειακά ζητήματα. Το Σκοπιανό σχετίζεται με επενδυτικές ευκαιρίες και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Είναι όμως άλλο πράγμα να αναλύεις οικονομικά ένα τέτοιο ζήτημα και άλλο να του στερείς εντελώς το εθνικό του πρόσημο. Και πολύ φοβάμαι ότι το εσχάτως ανακύψαν ενδιαφέρον του νεοφιλελεύθερου στρατοπέδου για το δημογραφικό - θυμίζω ότι και στο ΚΙΝ.ΑΛ. μιλούν πολύ γι’ αυτό - μόνον εθνικές ανησυχίες δεν κρύβει. Και δεν το λέω αυθαιρέτως αυτό. Αν ρωτούσαμε την κυρία Μπακογιάννη σε ποιες γεννήσεις αναφέρεται, είναι βέβαιο ότι θα απέφευγε να διευκρινίσει.
Ο λόγος είναι απλός: Απροκάλυπτα πλέον οι Βρυξέλλες, μεγάλη μερίδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αλλά και εγχώριοι αναλυτές, θέτουν το δημογραφικό ζήτημα ως προτεραιότητα, όχι με σκοπό τη διάσωση των γηγενών πληθυσμών της γηραιάς ηπείρου, αλλά ως αντιστάθμισμα στις θλιβερές συνέπειες της παθητικής υποδοχής των μεταναστευτικών ροών. Δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση αυτό. Η ύφεση έχει επιφέρει αδυναμία απορρόφησης των υπαρχόντων ανέργων λόγω των υψηλών προδιαγραφών της απασχόλησής τους και οδηγεί τις εθνικά αδιάφορες ευρωπαϊκές ελίτ στην αντικατάσταση του διαθέσιμου εργατικού δυναμικού, ώστε να ισορροπήσει το ισοζύγιο μεταξύ ενεργού και παθητικού πληθυσμού. Αυτό είναι το «αφήγημα».
Η κυρία Μπακογιάννη αναφέρεται στις γεννήσεις διότι προτίθεται να προβεί μελλοντικά στη διαπίστωση ότι οι μεταναστευτικές ροές επέφεραν αύξηση των γεννήσεων και άρα σημαντική προοπτική βελτίωσης του δείκτη ανάπτυξης της χώρας. Δεν την απασχολεί η διάσωση του έθνους, αλλά η διατήρηση ή και αύξηση του πληθυσμού της. Προς τούτο συμπληρώνει άλλωστε στο «κελάηδισμά» της: «Το 2050, όταν εμείς θα είμαστε 6,5 με 8 εκατομμύρια, οι γείτονές μας, οι Τούρκοι, θα ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια και θα διεκδικούν σημαίνοντα περιφερειακό ρόλο λόγω πληθυσμιακής δυναμικής».
Αν η κυρία Μπακογιάννη και οι διάφοροι λοιποί «ανησυχούντες» για το δημογραφικό ενδιαφέρονταν για το ελληνικό έθνος, θα αναφέρονταν στις αμβλώσεις, που γίνονται κατεξοχήν από Ελληνίδες και ετησίως αφανίζουν δύο πόλεις σαν τη Λάρισα. Θα διευκρίνιζαν δε ότι στα 8.000.000 του 2050 μόνον οι μισοί θα είναι Έλληνες..
