Μία από τις καλύτερες περιόδους των "κρυφών" ιδρυμάτων, αφορούσε τα πολύ λίγα εναπομείναντα στούντιο, στη "μετά Μάκη" εποχή.
Τα ελάχιστα λοιπόν που απέμειναν, μετά την επιχείρηση Αρετή που προκάλεσε ο μέγας Μάκης ("αποκαλύπτοντας" στην εκπομπή του, αυτό που όλος ο κόσμος διάβαζε στις αγγελίες των εφημερίδων), ναι μεν έβαζαν και εκείνα αγγελίες, αλλά αρχικά σε πολύ αραιά χρονικά διαστήματα και κάποια στιγμή μπορεί και να σταματούσαν τελείως την αγγελία, ενώ δημοσίευαν μόνο τηλέφωνο και σε ενημέρωναν για την διεύθυνση μέσω του τηλεφώνου, με την επισήμανση "όλα τα άλλα, θα τα πούμε από κοντά".
Θα θυμίσω λοιπόν τέσσερα μαγαζιά εκείνης της ωραίας περιόδου:
1. Πειραιώς 60. Ήταν για κάποια λίγα χρόνια το μοναδικό μάλλον κατάστημα που λειτουργούσε στα πρότυπα ενός κανονικού στούντιο, την στιγμή που σχεδόν όλα τα άλλα είχαν κλείσει. Δηλαδή, είχε αρκετές κοπέλες (από 2 έως 4), ενώ τα άλλα που ξεφύτρωναν σιγά-σιγά (πχ Αμφιθέας 13), είχαν πια μόνο μία κοπέλα, οπότε λειτουργούσαν πλέον νομότυπα. Το έμαθα από αγγελία που είχε μόνο τηλέφωνο και έκτοτε δεν χρειάστηκε να τηλεφωνήσω ξανά. Manager (συνήθως), ένας underground ξανθός gay τύπος.
2. Studio Νάρκισσος. Αγαπημένο μου. Μόνο Ελληνίδες πολύ καλού επιπέδου, όχι όμως πολλές, δυο-τρεις ως επί το πλείστον. Ξεκίνησε με αγγελία στην προ Μάκη εποχή - αν θυμάμαι καλά - και μετά διέκοψε τις αγγελίες. Το έβρισκες και κλειστό μερικές φορές. Ήταν σε ένα στενάκι ακριβώς κάτω από το πολυσυζητημένο σήμερα Dream X Hotel της κυρίας προέδρου (μέτοχος only), στην πλατεία Αττικής. Στην τελευταία φάση της λειτουργίας του είχε μείνει μόνο μία από τις αρχικές Ελληνίδες, μία νέα κοπέλα που ήταν πολύ τύπισσα και πολύ cool.
3. Θησέως & Αγίων Πάντων (ή Θησέως & Χαροκόπου - όλο μπερδεύω τα ονόματα). Είναι όμως το πολύ χαρακτηριστικό γωνιακό τριώροφο νεοκλασικό, προς την πλευρά της καθόδου. Τρίτος όροφος, είσοδος από πλάγια, όχι από Θησέως. Αγγελία μπήκε μία φορά, μόνο με τηλέφωνο. Εντελώς amateur φάση, τόσο που νόμιζες ότι η Ρωσίδα κοπέλα βρισκόταν εκεί για οποιοδήποτε άλλο λόγο, εκτός από αυτόν που υπέθεσες.
Αυτό μου άρεσε πολύ. Κράτησε πολύ λίγο.
4. Αχαρνών γωνία με πεζόδρομο, παλιό διώροφο νεοκλασικό απέναντι από παλιό, κλασικό μπουζουξίδικο (Alexander νομίζω λεγόταν τότε το κέντρο αυτό). Η απόλυτη καβάντζα του Σαββατόβραδου, καθώς το στούντιο έκλεινε κατά τις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα, γεγονός πολύ σπάνιο τότε. Δυο, τρεις κοπέλες, αγγελία που μπήκε και δεν ξαναμπήκε, μέσα εντελώς παρείστικη κατάσταση, μία κοπέλα έτρωγε, η άλλη έγραφε γράμμα κοκ (και όλα αυτά με τα εσώρουχα). Ωραίοι καιροί.
5. Θα έρθουμε τώρα στην προηγούμενη δεκαετία και θα αναφερθούμε σε ένα μασατζίδικο που φυσικά δεν ήταν καθόλου κρυφό, αλλά δεν σκοτωνόταν κιόλας να βάζει αγγελίες. Και εδώ στο site συζητιόταν ελάχιστα. Ήταν το πολύ καλό και μακρόχρονο σε διάρκεια ζωής, Χαριλάου Τρικούπη 30 στον Πειραιά, με σερίφισα για μεγάλο διάστημα την ωραιότερη Ρωσίδα milf, την αξεπέραστη Ευγενία.
Μην ασχοληθείτε τώρα, καθώς είναι εδώ και λίγα χρόνια, καθαρόαιμο "yoga και τέτοια" center.
6. Τέλος, το υπό μετακόμιση spa της Δήμητρας και της Εύης, από την Παλαιολόγου στη Νέα Σμύρνη, εκτελούσε τα ίδια καθήκοντα εκεί στην Παλαιολόγου και πριν την άφιξη της Εύης, δηλαδή προ αμνημονεύτων ετών. Η καλύτερη εποχή, όπου είχα μείνει άναυδος από μία επίσκεψη, ήταν όταν οι θεραπεύτριες φορούσαν κίτρινες όμορφες παντελόνες-σαλβάρια και βυσσινί μπλούζες. 2002 με 2003, κάπου εκεί. Τρεις κούκλες χαμογελαστές με υποδέχτηκαν κι εγώ δεν πέρασα γιατί ήμουν άσχετος από μασαζερί και βέβαια, δεν υπήρχε τότε το site.
7. Ξέρετε ότι το "απόρθητο" spa της Πατριάρχου Ιωακείμ ξεκίνησε σαν στούντιο;
Όμως, ούτε εγώ το πρόλαβα ως έτσι. Πρέπει να ήταν (υποθέτω) μέσα της δεκαετίας του '90. Ρίχνω πάσα σε κάποιον παλιό που το πρόλαβε, να μας γυρίσει πίσω στο χρόνο...
