Η δημοσιογράφος Μαρία Καρχιλάκη ανηφόρισε στην ΕΡΤ, την ημέρα της είδησης του λουκέτου στην κρατική Ραδιοτηλεόραση. Τα δάκρυα των εργαζομένων και η απρόσμενη ανεργία που τίναξε στον "αέρα" δεκάδες οικογένειες (Vids)
news247 Ιούνιος 13 2013 12:26
Με την γνωστή της ευαισθησία, η δημοσιογράφος Μαρία Καρχιλάκη ανηφόρισε για την ΕΡΤ.
Εκεί όπου είναι στραμμένα τα βλέμματα όλων - όχι μόνο των δημοσιογράφων - αλλά και της πλειοψηφίας των απλών πολιτών.
Κι έκανε ένα μικρό, αλλά όπως πάντα αληθινό ρεπορτάζ με τους συναδέλφους της κρατικής ραδιοτηλεόρασης, όπως ο Νίκος ο Κουντούρης και η Χρύσα Ρουμελιώτη.
Διαβάστε το άρθρο της:
"Πάνε 23 χρόνια από τότε που κάποιοι άλλοι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου -συμβασιούχοι για να ακριβολογώ - παίρναμε πόδι κακήν κακώς από την Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση και γινόμαστε θέμα στις εφημερίδες της εποχής με τίτλο "Στο δρόμο οι 559".
Τα μεγέθη, βεβαίως, δεν είναι ακριβώς συγκρίσιμα. Διότι, τότε, στο δρόμο πέταξαν τα «μπλοκάκια». Τώρα, πετάνε ολόκληρη την ΕΡΤ.
Εκείνο όμως που δεν αλλάζει, ούτε θ' αλλάξει ποτέ, και ισχύει τώρα όπως και τότε, είναι η αίσθηση του να σου δίνουν μια κλωτσιά και να σε διώχνουν.
Έτσι! Από τη μια στιγμή στην άλλη. Δίχως αξιολόγηση. Ειδικά, δε, στην τωρινή περίπτωση, και δίχως διαβούλευση.
Απίστευτη χοντροκοπιά και κυνισμός.
Οποτεδήποτε, αυτά τα 23 χρόνια, χρειάστηκε να πάω στην ΕΡΤ, μ' έπιανε η ψυχή μου. Σήμερα, δε μ' έπιασε απλώς, είπα πως θα σκάσω.
Γιατί είδα το Νίκο και τη Μίνα μαζί με το μωρό τους. Δημοσιογράφοι. Αμφότεροι άνεργοι πλέον και το στεγαστικό να τρέχει. Γιατί είδα την Ελπίδα. Γιατί είδα τον Κώστα. Πρόκειται για δύο από τους καλύτερους μοντέρ που έχω συνεργαστεί παλιότερα στο Μega.
Ήταν επιλογή τους, όπως και του Γιώργου και της Γιώτας - παντρεμένοι κι εκείνοι με παιδιά που σπουδάζουν - ν' αφήσουν την ιδιωτική τηλεόραση, να δώσουν εξετάσεις και να προσληφθούν μέσω ΑΣΕΠ στην ΕΡΤ. Και που προσλήφθηκαν μέσω ΑΣΕΠ;
Στο δρόμο όπως όλοι. Στο δρόμο και η Χρύσα. Που μας ξελάσπωσε ουκ ολίγες φορές στο Βελιγράδι, στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς το ’99, όταν ψάχναμε και δεν βρίσκαμε κύκλωμα να στείλουμε τις ανταποκρίσεις μας.
Άξιοι, ανάξιοι, καλοί και κακοί επαγγελματίες, βύσματα κάθε λογής κι εργατοπατέρες - ίσα κι όμοια όλοι. Κλωτσιά και δρόμο.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να διαφωνεί με την ανάγκη, εδώ και τώρα, για εξορθολογισμό, αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμό της δημόσιας τηλεόρασης.
Από εκει, όμως, μέχρι το λουκέτο και την πυρά για το προσωπικό της μεσολαβεί χάος! Δεν είναι μόνο άδικο. Είναι απάνθρωπο!".