Μιας και πεσε ηρεμια στο θρεντ αυτο , ας γραψω μια ιστορια που ειναι καπως περιεργη.
Βρισκομαι στο καζινο της Ροδου πριν 6-7 χρονια .
Ειχα χασει σχετικα γρηγορα τα χρηματα μου και μου ειχαν μεινει μονο 10 ευρω.
Ετσι για να μην φυγω αμεσως , παω σε ενα τραπεζι που παιζαν blackjack και παρακολουθω.
Στην αρχη οπως τους παρατηρουσα κερδιζαν ολοι. Ηταν αναμεσα σε αυτους και ενας πρωταρης παιχτης που δεν ηξερε την βασικη στρατηγικη του blackjack και ετσι επαιζε ασχετο παιξιμο αλλά παρολα αυτα κερδιζε, οπως και οι υπολοιποι .
Εγω ειμαι ο μονος ορθιος και μπροστα μου καθεται στο τραπεζι ενας περιπου 45αρης και πιο διπλα ενας φιλος του γυρω στα 30 .
Μετα απο λιγο αρχισαν ολοι να χανουν εκτος απο τον πρωταρη ( της εβδομαδας
) που παλι επαιζε ο,τι να ναι και παρολα αυτα ηταν ο μονος που κερδιζε .
Λιγο πιο μετα βλεπω τον 45αρη να δυσανασχετει και μιλαγε με τον φιλο του και μου φανηκε σαν να κατηγορουσαν εμενα .
Δεν ημουν σιγουρος γιατι μιλαγανε σχετικα σιγα μεταξυ τους αλλά επιασα αυτο το συναισθημα .
Επειτα απο λιγο φωναζει πιο δυνατα χωρις να κοιταξει καποιον , το εξης _ μα δεν φευγει κιολας - .
Το μουνι μολις το ακουω αυτο σιγουρευομαι οτι το λεει για μενα .
Οι υπολοιποι παιχτες ακουγωντας αυτο , κοιταξαν προς το μερος μου, εκτος φυσικα απο τον πρωταρη που συνεχιζε να ειναι ο μονος που κερδιζει
Σκεφτομαι το ποσο μαλακας μπορει να ειναι ο ανθρωπος που θεωρει οτι εγω εφερα γρουσουζια στο τραπεζι.
Ημουν ποση ωρα πριν και ολοι κερδιζαν και τωρα που εχανε , εψαχνε καπου να μεταθεσει τις ευθυνες .
Δηλαδη ηταν ο ορισμος του αρρωστου τζογαδορου .
Οταν κερδιζω ειμαι τυχερος και παιχτης εγω και οταν χανω μου φταινε ολοι οι αλλοι εκτος απο μενα .
Εννοειται οτι δεν εφυγα και συνεχιζα να ειμαι αναμεσα σε αυτον και τον φιλο του .
Περιμενα την επομενη κινηση του και ειχα μπει σε αλλη συναισθηματικη κατασταση .
Για μια φαση γυριζει κοιταζει προς το μερος μου αλλά δεν εστιαστηκε στα ματια μου και εκανε πως κοιταζε δηθεν γενικως .
Επειτα κανει δηθεν πως παει να σηκωθει απο την καρεκλα του και επιτηδες με χτυπαει με το ποδι της καρεκλας. Αυτος το καταλαβαινει πως με χτυπησε . Τον κοιταζω για να καταλαβω αν το εκανε επιτηδες ή κατα λαθος . Αυτος δεν γυριζει καν να με κοιταξει ή να ζητησει συγνωμη .
Δηλαδη ηθελε να με διωξει απο πανω του και γω μολις βλεπω και αυτο μπαινω σε πολεμικη ετοιμοτητα.
Ο πρωταρης ειχε φτιαξει βουνο με τις κερδισμενες μαρκες του
ενω ολοι οι αλλοι βαζαν συνεχεια το χερι στην τσεπη.
Επειτα απο πολυ λιγο , γυριζει ο 45ρης το κεφαλι του και μου απευθυνεται με ενα υφος σαν υποτιμητικο και να ξεχειλιζει απο αναιδεια .
Μου λεει _ ρε φιλε δεν πας αλλου μηπως και κερδισουμε -
Μολις το ακουω αυτο και συμπληρωνοντας με ολα τα προηγουμενα που ειχαν προηγηθει και το αποτελεσμα της συναισθηματικης καταστασης που ειχα περιελθει , μου βγηκε εκεινη την στιγμη ενα πρωτογνωρο συναισθημα .
Αφου και γω ο ιδιος εξεπλαγην με το βαθος του συναισθηματος . Βγηκε κυριολεκτικα απο μεσα μου που και γω ο ιδιος δεν ηξερα οτι το ειχα .
Μολις μου το λεει αυτο τον κοιταζω μεσα στα ματια με βλεμμα και πληρες συναισθημα
- εισαι νεκρος -
Αυτο που βγηκε δεν ειχε καμια σχεση με το υφος που εχεις αν μπλεκεις σε καβγαδες για το ποιος θα επιβληθει .Υπηρχε αβυσσαλεα διαφορα απο το _ θα τον σκοτωνα - με αυτο που βιωνα εκεινη την ωρα . Το συναισθημα αυτο πηγαζε απο μεσα μου . Πρωτη φορα ενιωσα τετοιο συναισθημα.
Εννοειται οτι δεν μπορω να αποδωσω την δυναμη του συναισθηματος αφου και γω ο ιδιος ξαφνιαστηκα απο το ποσες πλευρες κρυβουμε μεσα μας .
Μολις ειδε αυτος ολο αυτο εξεπεμπα εμεινε αγαλμα , κερωσε τελειως .
Αποσβολωμενος γυρισε μπροστα του. Ο φιλος του διπλα δεν ειδε την σκηνη αλλά βλεπωντας τον φιλο του να γυριζει ετσι μπροστα συναισθανθηκε τι θα μπορουσε να ειχε συμβει και μενει και αυτος τελειως ακουνητος στην θεση του .
Επειτα συνεχιζω να καθομαι πανω απο τα κεφαλια των δυο , που καθοντουσαν αμιλητοι .
( Αν καποιος θελει αργοτερα διαβαζει και μια ιστορια που ειχα γραψει , σε ενα hostel στο Αμστερνταμ με 2 Καναδους . Η παρακατω ιστορια σχετιζεται με αυτην την εδω ιστορια
)
Μετα απο κανα 5λεπτο ο 45ρης κανει σημα στον υπευθυνο αυτον που ελενχε τους γκρουπιερηδες ( που τοση ωρα ο υπευθυνος ειχε καταλαβει τι ειχε γινει ) και του λεει ψιθυριστα για μενα .
Τοτε ερχεται ο υπευθυνος με σοβαρο και ευγενικο υφος και μου λεει ο κυριος δεν θελει να ειναι καποιος απο πισω του και αφου δεν παιζω αν θα μπορουσα να παω σε αλλο τραπεζι .
Ενταξει λεω και παω να φυγω . Οπως εφευγα βλεπω μια ρουλετα .Παιζω τα τελευταια 10 ευρω σε μια δωδεκαδα .
Το πιανω και παω 30 .Επειτα οπως κοιταζω την ρουλετα παει η ματια μου σε ενα νουμερο οπου βαζω σε αυτο 10 ευρω και τα υπολοιπα 20 στην δωδεκαδα που ανηκε αυτο το νουμερο .
Τοτε μου περασε η σκεψη οτι αν πιασω και αυτην , θα παω με τα κερδη να παιξω blackjack πισω απο το κουτακι του μαλακα .
Ηθελα να δω πως θα αντιδρουσε επειτα απο ολο αυτο το σκηνικο που προηγηθηκε και να με βλεπει επειτα να πονταρω στο φυλλο του .
Ενω περναγαν αυτες οι σκεψεις στο μυαλο μου και ειχα μια αγωνια να το " φτιαξω ετσι " , η μπιλια γυριζει , παει να σταματησει και βλεπω οτι και κει ειναι το νουμερο μου .
Τελικα σκαει ακριβως στο διπλα νουμερο , οπου χανω τα 30 ευρω .
Μου εκανε και αυτο ιδιαιτερη εντυπωση γιατι ειχα πονταρει σε ενα μονο νουμερο και τελικα εσκασε ακριβως διπλα.
Πιθανον ειχε εναν συμβολισμο , μια σημασια , σαν να μην με αφηνε να ξαναγυρισω στον μαλακα .
Τελικα ισως για αυτο να μας αρεσει ο τζογος .Παρολα τα τοσα αρνητικα που εχει , μαθαινεις πολλα πραγματα για την ζωη , για τους γυρω σου και προπαντων μαθαινεις τον ευατο σου .
Ειμαστε σαν να τρεφομαστε απο συναισθηματα .
Κρυμμενες εκφανσεις του χαρακτηρα μας αναδυονται στην επιφανεια και παιρνουν ζωη τρεφομενα απο τις τοσες εναλλαγες συναισθηματων.
Καθε συναισθημα που δημιουργηται απο τα παιχνιδια της τυχης , θελει να σε κυριευσει . Ολοι θελουμε να εχουμε μονο συναισθηματα χαρας και νικης αλλά ισως μεσα μας επιζητουμε να γνωρισουμε ολες τις πλευρες του ευατου μας .Ετσι ισως να χανουμε εσκεμμενα απο μας τους ιδιους .
Ισως και αυτο να ειναι το τιμημα οταν προσπαθεις να γνωρισεις τον ευατο σου .
Οπως ειπε καποιος που δυστυχως δεν θυμαμαι το ονομα του
-- Πρεπει να γνωρισεις τα ακρα για να βιωσεις την ισορροπια --
Ομως
Ολοι λενε οτι ο χειροτερος εχθρος σου ειναι ο ευατος σου.
Ισως ομως να μην υπαρχει καθολου ευατος .
Ισως ειναι ενα δημιουργημα δικο μας να εχουμε καποιον να αντιμετωπισουμε.
Κατι να μας σπρωχνει για να κινητοποιηθουμε .
Χρειαζομαστε εναν εχθρο να μας ενεργοποιησει .
Για καθε λαθος που κανουμε τα βαζουμε με τον ευατο μας . Οταν παλι κανουμε μια καλη κινηση παλι επαινουμε τον ευατο μας.
Δηλαδη το βλεπουμε οτι σαν να υπαρχει καποιος αλλος μεσα μας που εχει την δυνατοτητα να μας επηρεασει .
Ετσι βρισκομαστε συνεχεια σε μια ατελειωτη διαμαχη ή φιλικοτητα με τον ευατο μας.
Οσο ομως τον πολεμαμε τον κανουμε πιο δυνατο.
Δηλαδη μεγιστοποιουμε την ψευδαισθηση που δημιουργησαμε . Φτιαξαμε εναν φυλακα και το δημιουργημα μας μας παγιδεψε .
Του δωσαμε αυθαιρετες ιδιοτητες, πολλες δυνατοτητες και ικανοτητες επηρεασμου και κυριως την δυνατοτητα να μας ξερει καλυτερα απο μας .
Δηλαδη με λιγα λογια φτιαξαμε τον τελειο φυλακα της φυλακης μας .
Χρειαζομασταν να δημιουργησουμε κατι δυνατοτερο μεσα μας για να περνεις δυναμη σε δυσκολες καταστασεις.
Δηλαδη αμφισβητησαμε το ειναι μας , αυτο που βλεπεις στον καθρεπτη και δωσαμε ζωη στο δημιουργημα μας και το ονομασαμε ευατο .
Ακουσαμε λογια οπως - να τα χεις καλα με τον ευατο σου - - ο Θεος μεσα σου - που δεν λεω ειναι καλα λογια αλλά ολα αυτα δεν ειναι παρα οπλα του ευατου μας .
Δεν χρειαζεται να τα χεις καλα με τον ευατο σου αλλά ουτε και να τον πολεμας
γιατι απλα δεν υπαρχει .
Οσο δινεις υποσταση στον ευατο σου ως ξεχωριστο ον θα παγιδευεσαι ολο και περισσοτερο στο δημιουργημα σου .
Η πορτα θα ειναι ανοιχτη (Καφκα ) και συ θα βλεπεις τον φυλακα που θα σου λεει οτι δεν επιτρεπεται να περασεις την πυλη .
Πρεπει να αγνοησεις τον φυλακα γιατι εσυ του εχεις δωσει υποσταση .
Υπαρχει μονο αυτο που βλεπουμε στον καθρεπτη . Οσο στηριζεσαι σε κατι εξω απο σενα ή και μεσα σε σενα θα παγιδευεσαι περισσοτερο.
Οποτε ο,τι κανεις το κανεις μονος σου και τα καλα και τα ασχημα.
Δεν σε βοηθαει ουτε σε τιμωρει κανεις.
Ουτε ο ευατος σου ουτε ο Θεος .
Ισως ομως ολα τα προηγουμενα να ειναι ακυρα και να ειναι ολα γραμμενα ( προγραμματισμενα ) και μεις να εχουμε την ψευδαισθηση της επιλογης .
Ισως το μονο που βαζουμε εμεις , ειναι ,
το τι συναισθηματα θα νιωσουμε .
Τελικα τι ειναι η ζωη ? Τυχη ή πεπρωμενο ?
Που μπορουμε να το τζογαρουμε αυτο κυριοι ?
