Αμερική
Κοινούσης Γιώργος
Αμερική, Αμερική καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα, χώρα μαγική
Η ζωή παράξενη δίχως φραγμούς και όρια
κι ό,τι βλέπεις γύρω σου λες και είναι όνειρα
Μες τους δρόμους περπατούν άσπροι, μαύροι, κίτρινοι
χίπηδες και κύριοι, ατσίδες και ηλίθιοι
μες τους δρόμους περπατούν άσπροι, μαύροι, κίτρινοι
χίπηδες και κύριοι, ατσίδες και ηλίθιοι
Αμερική, Αμερική καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα, χώρα τραγική
Νέα Υόρκη ώρα τρεις κάτι που πας να τρελαθείς
ολοζώντανη σκηνή, γκάνγκστερς κι αστυνομικοί
Πιστολίδι και κακό, πω πω πω τι ήταν αυτό
έμεινα σαν άγαλμα, με το ζόρι ανάσανα
πιστολίδι και κακό, πω πω πω τι ήταν αυτό
κι όσοι από κει περνούσανε αδιάφορα κοιτούσανε
Αμερική, Αμερική καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα, χώρα μαγική
Σάββατο απόγευμα μες το Χάρλεμ βάδιζα
κάποιος πέφτει επάνω μου που δεν τον εγνώριζα
έκλαιγε και γέλαγε δεν ήξερα τι έλεγε
μου 'δειχνε τη χούφτα του κι έσκιζε τα ρούχα του
έκλαιγε και γέλαγε δεν ήξερα τι έλεγε
μου ‘δειχνε τη χούφτα του κι έσκιζε τα ρούχα του
Αμερική, Αμερική καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα, χώρα τραγική
Πρώτη μου φορά, λοιπόν, είδα τέτοια πράματα
απ' τη μια τα θαύματα κι απ' την άλλη δράματα
Αλκοολικοί, ναρκομανείς ξαπλαρωμένοι καταγής
μιζέρια, φτώχεια και βρωμιά να σπάει μύτη η μυρωδιά
κι από την άλλη τα κτήρια που μοιάζαν μεγαθήρια
βιτρίνες και δολάρια, πλούτος και ευμάρεια
Αμερική, Αμερική καλά μου λέγαν μερικοί
πως είσαι χώρα μαγική και τραγική