Πέρα από το εν λόγω δημοσίευμα, είναι ενδιαφέρον να δούμε την περίπτωση του Ανδρέα Μικρούτσικου στην ίδια της την τηλεοπτική πραγματικότητα.
Ας θέσουμε ένα ερώτημα: Πότε κάνει θραύση ο Μικρούτσικος και με ποιον τρόπο;
Ο Μικρούτσικος επιβλήθηκε στην ελληνική ιδιωτική τηλεόραση λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της. Η παρουσία του δηλαδή, συνέπεσε με την περίοδο αυτοσυνειδησίας της ιδιωτικής τηλεόρασης στη χώρα μας. Τι γίνεται σε αυτά τα χρόνια; Η ιδιωτική τηλεόραση βρίσκεται σε μια προσπάθεια αναζήτησης του κοινού της. Ή, καλύτερα, η ίδια προσπαθεί να δημιουργήσει τους τηλεθεατές της. Δηλαδή, μπαίνει σε μια διαδικασία διαμόρφωσης ενός τηλεοπτικού κοινού σε αντιδιαστολή με τον ελιτισμό της κρατικής τηλεόρασης.
Αυτό θα το επιτύχει με την περίφημη "ψυχαγωγία", η οποία πλέον θα διεισδύσει στην πλειονότητα των προγραμμάτων της ιδιωτικής τηλεόρασης στην Ελλάδα. Οι ενημερωτικές εκπομπές θα πρέπει συγχρόνως να ψυχαγωγούν, τα δελτία ειδήσεων θα πρέπει να είναι δομημένα με τρόπο που να δίνουν μια ανάσα γέλιου και χαλαρότητας στον τηλεθεατή που βομβαρδίζεται αδιαλείπτως με εικόνες δυστυχίας και καταστροφής, τα προγράμματα λόγου θα πρέπει να είναι πιο πλούσια, να εξάπτουν την περιέργεια, να διεγείρουν το θυμικό του τηλεθεατή.
Σε αυτή την περίοδο, από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και εντεύθεν, προκύπτει αναπόφευκτα και το φαινόμενο της "πολιτικής ψυχαγωγίας". Οι πολιτικοί μετατρέπονται σε τηλεοπτικούς σταρ που σέρνουν το "δημοκρατικά εκλελεγμένο" σαρκίο τους στις τηλεοπτικές εκπομπές που τους καλούν να δώσουν ακόμα μια πολιτική παράσταση.
Αυτού του είδους η τηλεόραση, όμως, έχει ανάγκη και από τους κατάλληλους παρουσιαστές. Σε αυτό το σημείο είναι που επιβάλλεται ο Ανδρέας Μικρούτσικος. Ευρυμαθής, εύγλωττος, διαχυτικός, εύστροφος, είναι ένα από τα πρόσωπα που μπορούν να συναιρέσουν την κοινωνική-πολιτική διάσταση των τηλεοπτικών προγραμμάων με την ψυχαγωγία. Ατακαδόρος, ετοιμόλογος, άριστος χειριστής του τηλεοπτικού χρόνου, καταφέρνει να διαχειρίζεται την κοινωνική πραγματικότητα του Έλληνα, να την μπολιάζει με την απαραίτητη συγκίνηση ώστε να τη μετατρέπει σε ένα σοκαριστικά ωμό τηλεοπτικό προϊόν. Μελετώντας καλά παρουσιαστές όπως ο Jerry Springer στις ΗΠΑ κατορθώνει να παράγει ένα "τολμηρό" τηλεοπτικό πρόγραμμα, την εκπομπή λόγου Επιτέλους Μαζί, στο οποίο πρωταγωνιστούν τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας τα οποία, κατά τους καναλάρχες, θέλουν εναγωνίως να εκφρασθούν.
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος, όμως, δεν μπορεί να αρκεστεί σε αυτό. Η πολυσυλλεκτική προσωπικότητά του θα του επιτρέψει να ηγηθεί τόσο πρωτότυπων τηλεπαιχνιδιών γνώσης με υψηλού επιπέδου παίχτες, π.χ. Θησαυροφυλάκιο, όσο και των πρώτων ριάλιτι στην Ελλάδα. Η καλλιτεχνική του φύση του επιτρέπει να αλλάζει τηλεοπτικά προσωπεία: να γίνεται φορέας συγκίνησης, να αυτοαναγορεύεται σε πατρική φιγούρα ανασφαλών παικτών σε ριάλιτι, να "συμμερίζεται" τα προβλήματα του φτωχού ανθρώπου, να μεταμορφώνεται σε αυστηρό παρουσιαστή τηλεπαιχνιδιών γνώσεων.
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος υπήρξε το πρόσωπο στο οποίο η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση αναζήτησε την αυτοσυνειδησία της και ένας από τους διαμορφωτές του τηλεοπτικού κοινού στην Ελλάδα. Σχεδόν όλοι μας, ακόμα κι εμείς η γενιά των 30άρηδων, υπήρξαμε τηλεοπτικά παιδιά της "εκστατικής" περσόνας ονόματι Ανδρέας Μικρούτσικος.
,
