Ιστορία:Μια αναδρομή στους αιώνες

[str81977]

Έχει καμια σχέση με την Πάπισσα Ιωάννα;

 

[CLOSER822]

Μηπως εχει καμια σχεση με το -Γεια σου παπα παπα γαμω τον πειραια-??...

 

[CLOSER822]

Ο Μπαρμπα Γιώργης,αλλιώς ο τυχερός Γιώργης,το ΣεΪτάν Παπόρ(Διαβολοπάπορο) για τους Τούρκους,κατά κόσμον το θωρηκτό Γεώργιος Αβέρωφ αύριο κλείνει 100 χρόνια ζωής.

Ένα πολεμικό πλοίο που συνδέθηκε για περίπου μισό αιώνα με την ιστορία ενός έθνους, η δόξα του Πολεμικού Ναυτικού, το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ» τη Δευτέρα 16 Μαΐου στις 19:00 γιορτάζει το ιωβηλαίο των 100 χρόνων του.

Στο Άλσος Ναυτικής Παράδοσης, στην Μαρίνα Φλοίσβου, θα πραγματοποιηθεί η επέτειος των 100 ετών από την ύψωση της σημαίας, που από τότε δεν έχει υποσταλεί ποτέ.

Το ενδοξότερο πλοίο της νεότερης Ελλάδας, το μοναδικό ελληνικό έδαφος το οποίο δεν υποδουλώθηκε ποτέ σε ξένο κατακτητή, είναι το μοναδικό πλοίο που σώζεται σε ολόκληρο τον κόσμο, που πήρε μέρος στις δύο παγκόσμιες συρράξεις του 20ου αιώνα.

Από τη στιγμή που αποκτήθηκε, όταν η Ελλάδα βρισκόταν υπό τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, το θωρηκτό Αβέρωφ συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με τη διαμόρφωση ιστορικών γεγονότων της χώρας.

Ο «Τυχερός Μπάρμπα Γιώργης», παρατσούκλι που πήρε από το πλήρωμά του μετά τη ναυμαχία της «Έλλης» ήταν η ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους, με παρουσία συνεχή σε όλα τα πολεμικά δρώμενα της χώρας μέχρι και το πέρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Στη ναυμαχία της Λήμνου, στις επιχειρήσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και της Μικρασιατικής Εκστρατείας, με εσωτερικούς αντιπάλους, κατά το Κίνημα του 1935, όταν όντας το ισχυρότερο πλοίο των κινηματιών βομβαρδίστηκε -χωρίς επιτυχία- από αεροπλάνα των κυβερνητικών, με αποκορύφωμα τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι και τις τελετές ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων και την ολοκλήρωση των συνόρων της σύγχρονης Ελλάδας, το Αβέρωφ καταξιώθηκε στη συνείδηση του λαού ως εθνικό σύμβολο.

Το θωρακισμένο καταδρομικό, όπως στην πραγματικότητα είναι, παρά την ονομασία του ως θωρηκτού, ναυπηγήθηκε στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας την περίοδο 1908-1911 και εντάχθηκε στο Ελληνικό Βασιλικό Ναυτικό.

Τα στρατηγικά, τεχνολογικά και επιχειρησιακά δεδομένα ενός ενδεχόμενου ναυτικού πολέμου στις ελληνικές θάλασσες κατά το 1909 απαιτούσαν την ένταξη στον ελληνικό στόλο θωρηκτής μονάδας μεγάλης ταχύτητας.

Η υλοποίηση του στόχου αυτού αναλήφθηκε από το Κίνημα στου Γουδή και συγκεκριμένα από τον πλοίαρχο Δαμιανό, τον Υπουργό Ναυτικών της φιλικής προς το Κίνημα κυβέρνησης Μαυρομιχάλη και τον τμηματάρχη υλικού του Υπουργείου αυτού, πλοίαρχο Γούδα.

Οι δύο άνδρες προώθησαν την αγορά του Αβέρωφ, του τρίτου πλοίου της σειράς Πίζα. Ο «Αβέρωφ» αγοράστηκε στις 30 Νοεμβρίου 1909, αντί 22.300.000 δραχμών και το ένα τρίτο της δαπάνης καλύφθηκε από το κληροδότημα του εθνικού ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ.

Το 10.200 τόνων θωρακισμένο καταδρομικό, το «διαβολοβάπορο» για τους Τούρκους (σεϊτάν παπόρ), είχε ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 γαλλικούς λέβητες, γερμανικές γεννήτριες και αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών τύπου ARMSTRONG, με μέγιστη ταχύτητα 23 κόμβους.

Καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου 1910, παραλήφθηκε στις 16 Μαΐου 1911 και την 1η Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στον Πειραιά.

Με πλήρωμα 20 αξιωματικών και 670 ναυτών, ήταν την εποχή εκείνη το πιο σύγχρονο και ισχυρό πλοίο στην Ανατολική Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο Αιγαίο και έγινε αμέσως η ναυαρχίδα του απαρχαιωμένου ελληνικού στόλου.

Με την έναρξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, τον Οκτώβριο του 1912, το «Αβέρωφ», επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Ναυμάχησε τον οθωμανικό στόλο δύο φορές, στη Ναυμαχία της Έλλης, στις 3 Δεκεμβρίου 1912 και στη Ναυμαχία της Λήμνου στις 5 Ιανουαρίου 1913.

Κατέλαβε τη Λήμνο και στον όρμο του Μούδρου, εγκαταστάθηκε το προχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η κατάληψη του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου. Ήταν η αρχή της γέννησης του μύθου.

Η έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και η πρώτη διετία αποτέλεσαν για τον Αβέρωφ μια εργώδη περίοδο, με την συμμετοχή του στη φρούρηση της εξόδου των Δαρδανελίων, τους τελευταίους μήνες του 1914.

Την περίοδο 1921-1922 χρησιμοποιήθηκε ως ναυαρχίδα του Πρώτου Στόλου με ορμητήριο την Κωνσταντινούπολη και είχε ως κύρια ευθύνη την διενέργεια περιπολιών στη Μαύρη Θάλασσα. Κατά τη διάρκεια αυτών βομβάρδισε τη Σαμψούντα την 25η Μαΐου 1922.

Μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης συμμετείχε στην καταστολή του κινήματος των στρατηγών Λεοναρδόπουλου και Γαργαλίδη.

Μια δωδεκαετία αργότερα πρωτοστάτησε στο βενιζελικό κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935 κατά τη διάρκεια του οποίου βομβαρδίστηκε, ανεπιτυχώς, από την κυβερνητική αεροπορία.

Η αποψίλωση του Στόλου από βαθμοφόρους και κατώτερα στελέχη, αμέσως μετά την καταστολή του βενιζελικού κινήματος, οδήγησε στο να περιέλθει σε κατάσταση εφεδρείας με το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματός του να μεταφέρεται στον Ελληνικό Στρατό.

Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ο Ελληνικός Στόλος αποδημεί στην Αλεξάνδρεια και μαζί του φεύγει και το «Γ. Αβέρωφ».

Από την Αλεξάνδρεια το Θωρηκτό θα βρεθεί στη Βομβάη, περιπολώντας στον Ινδικό Ωκεανό. Με το τέλος του πολέμου, αγκυροβόλησε, μαζί με τον υπόλοιπο στόλο, στο Φάληρο, στις 17 Οκτωβρίου 1944, φέρνοντας πίσω την τότε κυβέρνηση.

Το 1947 συμμετείχε στους εορτασμούς για την Απελευθέρωση των Δωδεκανήσων και γερασμένο πια το 1952 διατάχθηκε ο παροπλισμός του.

Δίνοντας την τελευταία του μάχη με την ιστορική μνήμη, πέρασε για τριάντα χρόνια στο περιθώριο, έως το 1984 όταν το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το αποκαταστήσει ως μουσείο, όπου λειτουργεί ως σήμερα, αγκυροβολημένο στο Φαληρικό, στη θέση Τροκαντερό.

Η τελευταία του μάχη είχε κερδηθεί...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ διατιθεται και για χορους -δεξιωσεις και πασις φυσεως κοινωνικες εκδηλωσεις και βλαχο πουλ μουρ γκλαμουριες....τιμες εκπληξη,πολλες ατοκες δοσεις.

 

[on the road]

Έχει καμια σχέση με την Πάπισσα Ιωάννα;

το ξερες βρε κάθαρμα?
εγω γκουγκλαρα

"Η φράση «έπιασε τον παπά απ’ τ’ αρχίδια» χρησιμοποιείται για να δηλώσει πως κάποιος είναι προνομιούχος, αλλά το προνόμιό του, είναι ευτελές και υποτιμητικό. Η κανονική φράση όμως είναι «Έπιασε τον Πάπα απ’ τ’ αρχίδια», κι αυτό γιατί προέκυψε από τον μεσαιωνικό θρύλο της πάπισσας Ιωάννας, που έγινε γνωστή και μέσα από το μυθιστόρημα τού Εμμανουήλ Ροΐδη «Πάπισσα Ιωάννα», με τον επεξηγηματικό υπότιτλο «Μεσαιωνική μελέτη».

Σύμφωνα μ’ αυτόν τον θρύλο, που κινείται στα όρια τού μύθου και της πραγματικότητας, μια γυναίκα, μεταμφιεσμένη σε άντρα, κατάφερε να αναρριχηθεί με την ιδιότητα αυτή στην ιεραρχία της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και να φτάσει να αναλάβει μέχρι και το αξίωμα του Πάπα, σε μια εποχή που τοποθετείται στο 855-858. Σ’ αυτή την περίοδο, ιστορικά, ως πάπας διατέλεσε ο Βενέδικτος Γ΄.

Έκτοτε, σύμφωνα με τον θρύλο, προς αποφυγήν του ίδιου παθήματος, σε κάθε εκλογή Πάπα, ο καμεράριος (το δεξί του χέρι και αναπληρωτής του) αναλαμβάνει να διαπιστώσει τον…ανδρισμό του, ψηλαφίζοντας τους…όρχεις του.

Εξαιτίας, αυτού του μοναδικού «προνομίου», που έχει ο καμεράριος (να πιάνει δηλαδή τους όρχεις τού Πάπα), προέκυψε και η αντίστοιχη παροιμιώδης έκφραση. "


Διαβάστε περισσότερα:

http://www.pare-dose.net/?p=3306#ixzz1N4gx0xy7

 

[DARKSIDEOFTHEMOON]

το ξερες βρε κάθαρμα?
εγω γκουγκλαρα

"Η φράση «έπιασε τον παπά απ’ τ’ αρχίδια» χρησιμοποιείται για να δηλώσει πως κάποιος είναι προνομιούχος, αλλά το προνόμιό του, είναι ευτελές και υποτιμητικό. Η κανονική φράση όμως είναι «Έπιασε τον Πάπα απ’ τ’ αρχίδια», κι αυτό γιατί προέκυψε από τον μεσαιωνικό θρύλο της πάπισσας Ιωάννας, που έγινε γνωστή και μέσα από το μυθιστόρημα τού Εμμανουήλ Ροΐδη «Πάπισσα Ιωάννα», με τον επεξηγηματικό υπότιτλο «Μεσαιωνική μελέτη».

Σύμφωνα μ’ αυτόν τον θρύλο, που κινείται στα όρια τού μύθου και της πραγματικότητας, μια γυναίκα, μεταμφιεσμένη σε άντρα, κατάφερε να αναρριχηθεί με την ιδιότητα αυτή στην ιεραρχία της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και να φτάσει να αναλάβει μέχρι και το αξίωμα του Πάπα, σε μια εποχή που τοποθετείται στο 855-858. Σ’ αυτή την περίοδο, ιστορικά, ως πάπας διατέλεσε ο Βενέδικτος Γ΄.

Έκτοτε, σύμφωνα με τον θρύλο, προς αποφυγήν του ίδιου παθήματος, σε κάθε εκλογή Πάπα, ο καμεράριος (το δεξί του χέρι και αναπληρωτής του) αναλαμβάνει να διαπιστώσει τον…ανδρισμό του, ψηλαφίζοντας τους…όρχεις του.

Εξαιτίας, αυτού του μοναδικού «προνομίου», που έχει ο καμεράριος (να πιάνει δηλαδή τους όρχεις τού Πάπα), προέκυψε και η αντίστοιχη παροιμιώδης έκφραση. "


Διαβάστε περισσότερα:

http://www.pare-dose.net/?p=3306#ixzz1N4gx0xy7

Α Κ Ρ Ι Β Ω Σ.

 

 

[Φυλήςυχος Πολίτης]

Και παρ' όλ' αυτά δεν συνθηκολόγησαν. Και έφαγαν και δεύτερη. Και ακόμη υπήρχαν αντιρρήσεις για τη συνθηκολόγηση η οποία έγινε περίπου μια εβδομάδα μετά...

Μιλώντας και για ηγέτες που θυσιάζουν το λαό τους για των εγωισμό...

Τί να πώ. Μόνο ένα ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ...

 

[rouKoun13]

Και παρ' όλ' αυτά δεν συνθηκολόγησαν. Και έφαγαν και δεύτερη. Και ακόμη υπήρχαν αντιρρήσεις για τη συνθηκολόγηση η οποία έγινε περίπου μια εβδομάδα μετά...

Μιλώντας και για ηγέτες που θυσιάζουν το λαό τους για των εγωισμό...

Τί να πώ. Μόνο ένα ΠΟΤΕ-ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ...

Η οποια συνθηκολογηση εγινε γιατι φοβηθηκαν περισοτερο για το ενδεχομενο σοβιετικης κατοχης στην ιδια την ιαπωνια και λιγοτερο λογω των βομβων...

 

[tomito]

Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία και η Εταιρεία Μελέτης της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ) στο πλαίσιο του κύκλου συζητήσεων για τις αρχαίες τεχνολογίες, διοργανώνουν την Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012 και ώρα 18:30 τη διάλεξη των Ιωάννη Σαπουντζή και Παναγιώτη Αθανασόπουλου με θέμα: «Τα πολεμικά λιμάνια του Πειραιά».

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2012/03/blog-post_4098.html

 

[tomito]

 

[kotobiftekos]

να κσεκινισουν κε ι κονταρομαχιεσ

 

[tomito]

να κσεκινισουν κε ι κονταρομαχιεσ

Δεν βαρέθηκες ακόμη, 2.5 μήνες προεκλογικού αγώνα θα κλεισουμε στο τέλος.

 

[kotobiftekos]

Δεν βαρέθηκες ακόμη, 2.5 μήνες προεκλογικού αγώνα θα κλεισουμε στο τέλος.

ακομα ιμαστε σε καθεστοσ διαλισισ

 

[forest]

ακομα ιμαστε σε καθεστοσ διαλισισ

Δαιν ντραιπαισαι να τω λεσ αφτό ίσαι ανθαίληννας.

 

[kotobiftekos]

Δαιν ντραιπαισαι να τω λεσ αφτό ίσαι ανθαίληννας.

τουρκογιφτοσ ιμε

παο να χεσο μιλαμε μετα

 

[kronos]

Το κείμενο που ακολουθεί είναι αποσπάσματα από μια μετάφραση που έκανε ο Κ.Τσατσος σε κάποιες επιστολές ενός Ρωμαίου Συγκλητικού (Μενένιος Άπιος) προς κάποιο ανθύπατο (Ατίλιος Νάβιος) που είχε αναλάβει την διοίκηση κάποιας περιοχής στην Αχαΐα στην Πελοπόννησο.Σε αυτές τις φαινομενικά αθώες επιστολές ο γέροντας Ρωμαίος συγκλητικός δίνει συμβουλές στον νεαρό ηγεμόνα πως θα κυβερνήσει τους Έλληνες που απ’ ότι φαίνεται γνωρίζει πολύ καλά.Μέσα από αυτές τις συμβουλές ο αναγνώστης μπορεί να δει όχι μόνον την μακιαβελική πολιτική σκέψη των Ρωμαίων αλλά κυρίως να βγάλει συνταρακτικά συμπεράσματα για το ήθος και τον χαρακτήρα των Ελλήνων.Τα κείμενα αυτά γράφτηκαν σχεδόν πριν δυο χιλιάδες χρόνια, αλλά οι αλήθειες που περιέχονται σε αυτά, είναι δραματικά επίκαιρες σε σημείο που να νομίζει κανείς ότι γράφτηκαν πριν από μερικές μέρες.Το πρωτότυπο κείμενο της μετάφρασης γράφτηκε στο περιοδικό «Πυρφόρος» τον Ιούνιο του 95.

“……..Οι έλληνες λοιπον, σπανια πείθονται στο «τοις κείνων ρημασι». Πείθονται μόνον στα ρήματα τα δικά τους,η αλλάζουν τους νόμους κάθε λιγο,αναλογα με τα κέφια της στιγμής, η όταν δεν μπορούν να τους αλλαξουν,τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους η τη βία η το δόλο. Α! τόσο τη χαίρεται ο έλληνας την εύστροφη καταδολίευση τους,τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη .Ο έλληνας έχει πιο αδύνατη μνήμη από εμας,εχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βιο.Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν κάπως τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμισεις.Θες να σαγηνέψεις την εκκλησία του Δήμου σε μια πόλη ελληνικη;Πες τους:«Σας υπόσχομαι αλλαγή». Πες τους.«Θα θεσπίσω νέους νόμους».Αυτό αρκει.Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία του,το αψίκορο πάθος του.Ο έλληνας ζητεί από το νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περιπτωση.Αν τύχει και ο νομος,δικαιος στην ολότητα του,και δεν ταιριάζει σε λίγες  περιπτωσεις,όπως η δική του,δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτει.Το κίνητρο της δικαιοσύνης δεν τον κινεί για να επαινέσει ότι αξίζει τον επαινο.Όχι που δεν θα ήθελε να είναι δικαιος,αλλα δεν αντιλαμβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο.Αλλου κοιταζει.Θαυμαζει ότι είναι ο δικός του κοσμος.Κάθε άλλον τον υποτιμα.Όταν ένας πολίτης άξιος δεν αναγνωρίζεται κατά την άξια του,λεει ο ελληνας¨αφου δεν αναγνωρίζομαι εγώ ο αξιότερος του,τι πειράζει αν αυτός δεν αναγνωριζεται¨.Ο εγωκεντρισμός αφαιρεί από τον έλληνα τη δυνατότητα να είναι δικαιος.Και αυτό εννoουσα λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του,το πάθος του εγωισμού τον εμποδίζει να ασχολείται με τον άλλο,να συνεργάζεται μαζί του. Και φυσικά από την έλλειψη τούτης  της αλληλεγγύης ματαιώνονται στις ελληνικές κοινωνίες οι κοινές προσπαθειες.Η δράση του έλληνα κατακερματίζεται σε ατομικές ενεργειες,που συχνά αλληλοεξουδετερώνονται και συγκρουονται.Μονον όταν δημιουργηθούν συμφέροντα που συμβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτομα μαζι,βλεπεις την συναδέλφωση και την αλληλεγγυη.Πολύ σπάνια για την προάσπιση κοινών ιδαινικων.Κοινα ιδανικά σχεδόν δεν υπαρχουν.Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατομικα.Για αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συμφεροντων.Και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι εαυτός του.Το ανυπόταχτο σε κάθε πειθαρχια,η περιφρόνηση των άλλων και ο φθονος,η αρρωστημένη διόγκωση της ατομικοτητας,σπρωχνουν σχεδόν τον κάθε έλληνα να θεωρεί τον εαυτό του πρώτο μέσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα,παραβλεποντας ότι γίνηκε πριν και ότι γίνεται γύρω του,αρχιζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αμφιβάλλει πως πορεύεται  πρώτος στον δρόμο το σωστο.Ταλαιπωρει από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρμετρη εμπιστοσύνη του έλληνα στην προσωπική του γνώμη και στις προσωπικές του δυνατοτητες.Προσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών τους μερίδων με τους δήθεν φίλους των και θα δεις ότι οι περισσότερες είναι προσχηματα.Ο έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται μόνος του μέσα στις δικές του σκέψεις γιατί πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του η το χειρότερο γιατί η χρησιμοποίηση των άλλων στην εκτέλεση τους θα περιόριζε την κυριότητα του απάνω στο εργο.Θα το έκανε περισσότερο τελειο,αλλα λιγότερο δικό του.Και κείνο που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο αλλά το δευτερο.Ετσι σε πρώτη μοίρα έρχεται η τιμή του¨ εγώ¨ και σε δεύτερη η άξια του έργου.
Αυτή είναι η αδυναμία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσεις στους έλληνες δημόσιους άνδρες…Ποτέ μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλαδα.Μονο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της γιατί οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται  ο ένας από τον άλλο σε μιαν αδιακοπη,πεισματικη και πιο συχνά μάταιη συγκρουση.Αν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης ούτε η αγωνιστική διαθεση.Στο χαρακτήρα στο ήθος φωλιάζει η αρρωστια.Φωλιαζει στην άρνηση τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομο τους για την ευόδωση ενός ομαδικού εργου.Τα δείνα όσα υποφέρανε μέχρι σήμερα οι ελληνες,μα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο μελλον,μιαν έχουν κύρια και πρώτη πηγη.Την φιλοπρωτία την νόμιμη θυγατέρα του τρομερού των εγωισμου.Οι παλιοί όμως Ρωμαιοι,αυτοι κατείχαν την αρετή της μετριοφροσύνης που απουσιάζει και απουσίαζε πάντα από την ελληνική πολιτική ζωή και για αυτό κατορθωσανε,αν και τόσο καθυστερημενοι,να πάρουν την κοσμοκρατορία από τα χέρια των Ελληνων.Γιατι βλέπεις τούτη η μοιραία για την τύχη των ελλήνων εγωπάθεια φέρνει και ένα άλλο χειρότερο δεινο.Οπου βασιλεύει τα έργα σχεδιάζονται πάντα μέσα στα στενά όρια της ατομικοτητας,συντομα και βιαστικα,για να συντελεστούν όλα,πριν το πρόσωπο εκλείψει.
Η πολιτική όμως που θεμελιώνει τις μεγάλες πολιτείες δεν σηκώνει ούτε βιασύνη ούτε συντομια.Σχεδιαζεται σε έκταση αιωνων.Δεν προσδένεται σε ατομα,αλλα σε ομάδες προσώπων ,σε διαδοχικές γενεες.Στην εκτύλιξη της εξαφανίζεται το εφήμερο άτομο και παίρνουν τη θέση τους διαρκέστερες υποστασεις.Τα εδραία πολιτικά έργα μέσα στην ιστορία είναι υπερπροσωπικα. Και δυστυχώς οι έλληνες μόνο σε προσωπικά έργα επιδίδονται με ζηλο.Γι αυτό δεν φτάνουν ως τη τελείωση ενός άξιου πολιτικού εργου,η όταν φτάσουν φέρνει μέσα του το έργο τους το ιδιο,το σπέρμα της φθορας.Και αυτό είναι δικαιο.Γιατι σκοπός των ελλήνων είναι η πρόσκαιρη λάμψη του πρόσκαιρου ατομου,όχι η μόνιμη απρόσωπη ευόδωση του έργου του ιδιου.Μηπως όμως υπερβάλλω καλέ μου φιλε;Μηπως βλέπω το θαυμαστό γένος των ελλήνων με τα μάτια της γεροντικής κακιας;Μα είναι χρόνια τώρα που με το λυχνάρι και με του ήλιου το φως διαβάζω Αριστοφανη,Δημοσθενη,Ευριπιδη,Θεοφραστο, Επικουρο, Ζηνωνα,Χρυσιππο και όλο βεβαιώνομαι περισσότερο πως δεν είμαι μόνος στο τρόπο που τους κρινω.Όχι φιλε μου,δεν βλέπω πως είμαι αδικος,όταν λέγω ότι, πως πρόθεση τους συνήθως δεν είναι να ξεπεράσουν σε αξιότητα η σε καλή φήμη τον αντίπαλο τους,αλλα να τον κατεβάσουν στα μάτια του κόσμου κάτω από τη δική τους θέση οποία και αν είναι.Κινημενος από την ίδια αυτή εγωπαθεια,την ρίζα αυτή κάθε ελληνικού κακου,που ας βοηθήσουν οι θεοί να μην γίνει και των δικών μας δεινών η μολυσμένη πηγή, ο έλληνας δεν συχωρνάει στο συμπολίτη του καμία προκοπη.Οποιος τον ξεπεράσει (ακόμα και αυτός που δεν είναι αντίπαλος) ο έλληνας τον φθονεί με παθος.Και αν είναι στο χέρι του να τον γκρεμίσει από εκεί που ανέβηκε θα το κανει.Καποτε με τούτη την ισοπέδωση προς τα κάτω νομίζουν ότι επαναφέρουν το πολίτευμα τους στην ορθή του βαση.Η θέληση τους για ισοτητα,αμα την αναλύσεις, θα δεις ότι δεν απορρέει από την αγάπη της δικαιοσύνης,, αλλά από τον φθόνο της υπέρτερης αξίας.«Μια που εγω,λεει ο έλληνας δεν είμαι άξιος να ανεβώ ψηλότερα από σενα,τοτε τουλάχιστον και εσύ να μην ανέβεις από μένα ψηλοτερα.Συμβιβαζομαι με την ισότητα»
Συμβιβάζεται με την ισότητα ο έλληνας, γιατί τι άλλο είναι παρά συμβιβασμός να πιστεύεις ανομολόγητα πως αξίζεις την πρώτη θέση και να δέχεσαι μιαν ίση με των αλλων.Μεσα του λοιπόν δεν αδικεί ο έλληνας όσο πλαναται.Γεννηθηκε με την ψευδαίσθηση της υπεροχης.Μα είδα τελος,αγαπητε μου Ναβιε και κάτι εναρετους,που δεν χώνευαν να μην είναι πρώτοι στην πολιτεια,αφου ήταν πρώτοι στην αρετη.Και βέβαια δεν στασίασαν όπως οι βάναυσοι και οι κακοι,αλλα αποσύρονται σιωπηλοί και απογοητευμένοι στους αγρούς των, αφήνοντας το δήμο στα χέρια των συκοφαντών και των δημαγωγων.Τετοια είναι τα πάθη και οι αδυναμίες που φθείρουν τους ηγέτες των ελληνικών πόλεων…”

 

[Ιπτάμενος]

Εξ' αφορμής της επετέιου της γενοκτονείας προχτές ενα φωτογραφικό αφιέρωμα στο Ποντιακό αντάρτικο και τους βασικούς πρωταγωνιστές του..

http://thalassa-karadeniz.mylivepage.com/image/1208

 

[tomito]

Αν ενδιαφέρεται κάποιος για αγήματα να μου στείλει πμ, γιατί θα εμφανιστεί ένα στην Αττική τις επόμενες μέρες σε κάποια εκδήλωση

 

[tomito]

Πλήρης απόρριψη του μύθου της ρίψης βρεφών στον Καιάδα από τους Σπαρτιάτες.

http://www.metafysiko.gr/?p=26

 

[tomito]

Τό Βιβλιοπωλεῖον «Ἀριστοτέλειο» καί οἱ ἐκδόσεις Κάδμος σᾶς προσκαλοῦν στήν παρουσίασΙ τοῦ νέου βιβλίου τοῦ Γιώργου Λεκάκη
«Ἀρχαιοκαπηλίες τῶν Γερμανῶν στήν Ἑλλάδα ἐπί κατοχῆς».
Ἡ παρουσίασΙς θά γίνη τήν Τρίτη 5 Ἰουνίου στίς 8 μ.μ.
στήν αἴθουσα τοῦ Βιβλιοπωλείου, Ἑρμοῦ 61 στήν Θεσσαλονίκη.
Θά ὁμιλήση ὁ συγγραφέας μέ παράλληλη προβολή εἰκόνων.