δε συμμερίζομαι το συναισθηματισμό σου αλλά δεν τον βρίσκω αποκρουστικό!
όταν ήμουν μικρότερος και διάβαζα περιδικά στρατιωτικού κόμιξ τύπου ΜΑΧΗ, θα τον έβρισκα και συγκινητικό!
όπως όταν έβλεπα ηρωικές ταινίες με "καλούς και κακούς" (σύμμαχοι εναντίον γερμανών, έλληνες εναντίον τούρκων κλπ) καταλαμβανόμουν από μια συναισθηματική ταυτιση με τους εκάστοτε "καλούς"...
τώρα όμως μεγάλωσα και αυτά τα βρίσκω λίγο πληκτικά...
επίσης εξακολουθώ μην καταλαβαίνω γιατί αυτός ο συναισθηματισμός να αποτελεί λογικό προαπαιτούμενο....
Όπου "ώρα που φυλάς σκοπός" βάλε "παραγωγική ηλικία". Όπου "σκοπός" βάλε γενιά. Όπου "σκοπιά" βάλε "καθήκον που επιτάσσει το καλό της Ελλάδας". Κάποτε επιστράτευση για πόλεμο και θυσία για να επιζήσουν οι άλλοι. Τώρα βάλε χρηματοδοτώ το κοινωνικό κράτος πληρώνοντας εισφορές και φόρους. Δίνω λεφτά για να πάρουν σύνταξη οι πατεράδες μας. Όπως θα κάνουν και τα παιδιά μας για εμάς όταν θα λήξει η "σκοπιά" μας. Και τα παιδιά των παιδιών μας κοκ. Αυτό λέγεται αλληλεγγύη γενεών.
Τα πρώτα χρόνια που έπιασα δουλειά είχα χαμηλό εισόδημα και δεν πλήρωνα φόρο. Κι όμως pornopapos απελάμβανα όλα εκείνα που είχαν φτιαχτεί με φόρους τών άλλων. Ποτέ δεν είχα πληρώσει μέχρι να περάσω το αφορολόγητο και να αρχίσω να εισφέρω κι εγώ με τη σειρά μου ώστε να απολαμβάνουν οι άλλοι.
Μόνο που pornopapos οι τρεις που πέταξαν εκείνη τη νύχτα δεν πλήρωναν απλά φόρο. Δεν έδιναν απλά εισφορές. Διακινδύνευαν τη ζωή τους παράγοντας ασφάλεια για εμένα και για εσένα σε καιρό ειρήνης. Ασφάλεια που αγοράζει σταθερότητα.
Αγοράζει ειρήνη. Που εν δυνάμει φέρνει ξένες επενδύσεις, νέες θέσεις εργασίας και καλλίτερο βιωτικό επίπεδο για εμάς. Έλαχε σε αυτούς. Θα μπορούσε σε άλλους.
Αρχίζεις να καταλαβαίνεις το τί πρέπει να θυμομαστε από αυτούς;
