Ε, καλά, μικρός νόμιζα ότι αυτά ήταν κυριλέ μέρη που έπρεπε να πάω ντυμένος στην πένα και να περιμένω ποια αιθέρια ύπαρξη θα αποφάσιζε να καθίσει δίπλα μου...Μόλις όμως άρχιζα να αντιλαμβάνομαι την πονηριά γενικά άσε καλύτερα. Μια Ρωσίδα στο Κινκυ πριν από λίγα χρόνια βλέποντας ότι είχα απορρίψει αρκετές, σκαρφίστηκε να με τραβάει με το ζόρι για να με πείσει να πάω στο πριβέ. Οι προηγούμενες που παρακαλούσαν δεν είχαν καταφέρει τίποτα. Αυτό ήταν πάντα το αλατοπιπερο που στο ξενοδοχείο δεν υπάρχει και γι'αυτό τα στριπ δεν τα παράτησα ποτέ. Κάθε επίσκεψη είναι και διαφορετική, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει.
Αν παω με τα ποδια?Η με τα ποδια κ μετα φερω την αμαξαρα που χα παρλαρισμενη αλλου?χαχα.Περα απ τη πλακα μονο για τη τιμη των οπλων θα νοικιαζα να δυνατο να με δουν κ μεσα δε θα επαιρνα κυριολεκτικα καμια ετσι για το σπασιμο που κανουμ αυτη τη κουτοπονηρια
Παλιά μου τέχνη κόσκινο να περιμένουν κανένα μεγάλο τζιπ η καμία Ferrari να σκάσει απ' έξω. Πονηράκης πονηρίδης ήταν και είναι πάντα η νύχτα. Παλιά σε βάζανε πάντα σε τραπέζι, αλλά όταν πήγα πριν από δυο χρόνια με βάλανε στο bar. Αμέσως με κοζάρανε ότι άντε να είχα 250 με 300 στην τσέπη μου το πολύ να ξοδέψω και προσπάθησαν να με ξεπετάξουν με συνοπτικές διαδικασίες. Μέχρι που μια Ρωσίδα με τράβαγε από το χέρι να με χώσει με το ζόρι στο prive, ήταν και Δευτέρα βράδυ με ένα bar άδειο και απέναντι στους καναπέδες δεν ξέρω τι κάνανε οπότε ασ'τα να πάνε στο διάβολο. Ήρθε και μια αρκετά καλή που έφτασε στο σημείο να μου πει:''βρε είμαι η καλύτερη εδώ μέσα και δεν με θέλεις'' και είπα στο τέλος ''τι άλλο θα ακούσω εδώ μέσα''. Στο bar ήταν άλλα πέντε άτομα, όλο μπίρι-μπίρι και από ουσία μηδέν στο άθροισμα, τουτέστιν ''όλο μέλι και από τηγανίτα τίποτα'', οπότε αν κάποιος θέλει να πάει Δευτέρα λόγω της χαμηλής κίνησης, να προσέχει γιατί μπορεί να μην περάσει πάντα καλά. .