Tην τελευταία φορά που ρώτησα, "με αγαπάς ;"
η απάντηση ήταν "Σοβαρέψου".
Μ'αγαπούσε ωστόσο, έτσι πίστευα, κι ακόμα το πιστεύω, αλλά το είπε πολύ ελάχιστες φορές.
Το δικό μου "σ'αγαπώ" ήταν πολύ φλύαρο τουναντίον.
Φλύαρος σε όλα, όχι μόνο σ'αυτό.
Κατάλαβα εκείνη τη μέρα ότι το "σοβαρέψου" μεταφράζοταν "σε παρακαλώ, φοβάμαι μην ξαναπάθω όσα έπαθα με τους άλλους". Δεν μπόρεσα ποτέ να την πείσω για την ομορφιά και την χρησιμότητα των λέξεων, ότι οι κατάλληλες πράξεις συνοδεύονται από κατάλληλες λέξεις όπως ένα καλό φαγητό πρέπει να συνοδεύεται από καλό κρασί.
Εκείνη κάποια στιγμή μου είπε ότι πείστηκε ότι δεν ήμουν σαν τους άλλους, κι όμως συνέχισε να μου φέρεται λες κι ήμουν άλλος, κι έτσι το αναγκαίο "συνοδευτικό" για μένα έλειπε από το "τραπέζι".
Ετσι άρχισε να μου κόβεται η όρεξη θυμάμαι και να θέλω να πατάω όλο και πιο σπάνια στ'α ραντεβου!!!!!!!!!
Τί να το κάνω όταν νοιώθεις αλλά δεν δείχνεις;;;;;;;;;;;;;;
Ξερό φιλέτο χωρίς κρασί στο λαιμό σου στέκεται.........................
Είναι ζήτημα ατολμίας, καχυποψίας και ανασφάλειας.
Πακέτο πάει με το γυάλινο κλουβί που όλα τα παρατηρούν αλλά δεν τα γεύονται,
ίσως επειδή κάποτε πληγώθηκαν και εσύ τώρα πληρώνεις τα σπασμένα.
Μα εγώ θέλω να τ'ακούω να τ'ακούω να το λες...γιατί τα λόγια δεν είναι απλά λόγια,
αλλά αυτό που βγαίνει από μέσα σου ολόγυμνο και ντύνεται με λέξεις να σε ζεστάνει
να μην πας από κρυοπαγήματα της ψυχής.............................
Αν το ζεις το λες.
Δεν μπορείς δυστυχώς να το κλέψεις!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!