βγαλτε λιγο την πιπιλα!! κουραστικο.. να και η αλλη αποψη>>> Αν κάποιος διάβαζε τα δύο άρθρα τοπικής εφημερίδας στις 4 και 5 Απριλίου σχετικά με την απεργία της ΠΝΟ, θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι τα πλοία της ακτοπλοΐας είναι κρατική ιδιοκτησία και ότι υπάρχει μια εργατική διένεξη όπου η ΠΝΟ διεκδικεί κάτι από το κράτος.
Σε αυτό το πλαίσιο, το σύστημα εξουσίας της περιοχής μας, περιφερειάρχης, δήμαρχοι νησιών και οι εκπρόσωποι των επιχειρηματιών απηύθυναν παραινέσεις και απειλές προς την ΠΝΟ να μην προχωρήσει σε κινητοποιήσεις. Από όσα η τοπική μας εφημερίδα σταχυολογεί από τις δηλώσεις τους, κάπου 2000 λέξεις, απουσιάζει παντελώς η λέξη εφοπλιστής. Διερωτάται κανείς μήπως ανάμεσα στις βροχηδόν τροπολογίες που περνάει η κοινοβουλευτική χούντα ψήφισαν και την κατάργηση της συγκεκριμένης λέξης από το λεξιλόγιο της ελληνικής!
Οι παραπάνω εκπρόσωποι, λόγω της ταξικής τους επιλογής και των συμφερόντων που υπηρετούν, αποσιωπούν ότι τα πλοία της ακτοπλοΐας – κακώς βέβαια – αποτελούν ιδιωτική και όχι δημόσια ιδιοκτησία. Οι ιδιοκτήτες τους δε, σύμφωνα με τα λεξικά, ονομάζονται εφοπλιστές. Αυτοί λοιπόν οι εφοπλιστές ξεσαλωμένοι από την οικονομική τους κρίση και πατώντας πάνω στην ζωτική ανάγκη των νησιωτών για συγκοινωνία, μετατρέποντας με το έτσι θέλω το δημόσιο αυτό αγαθό σε εμπόρευμα και ιδιοκτησία τους, μας επιτίθενται σε τρία μέτωπα:
1. Ως επιβάτες μας αυξάνουν συνεχώς τα εισιτήρια, χωρίς κανένας να τους σταματά και θα συνεχίσουν να το κάνουν κατά τα συμφέροντά τους
2. Ως φορολογούμενους, θέλουν, για να μας κάνουν τη χάρη να μας μεταφέρουν με υψηλό κέρδος, να αρπάξουν ακόμα περισσότερο μερίδιο από τους φόρους που εμείς πληρώνουμε (και εκείνοι δεν πληρώνουν) ως επιδοτήσεις με χιλιομετρικά ισοδύναμες αερολογίες.
3. Ως ναυτικούς γυρεύουν να μας πάρουν και αυτό ακόμα το θαλασσοβρεγμένο ψωμί από το τραπέζι της φαμίλιας μας.
Αυτή η κατάσταση και αυτή η επίθεση των εφοπλιστών είναι η αιτία της κακοδαιμονίας της ακτοπλοϊκής μας συγκοινωνίας και καμία υποχώρηση των ναυτικών δεν πρόκειται να την θεραπεύσει. Το αντίθετο: Κάθε υποχώρηση των ναυτικών θα γίνει το εφαλτήριο για νέα αρπαχτική επίθεση του εφοπλιστικού κεφαλαίου ενάντια στους νησιώτες και στους τουρίστες. Η αντίθεση μεταξύ εφοπλισμού από τη μια μεριά και ναυτικών – νησιωτών από την άλλη είναι πραγματική και οφείλεται στην γενική επίθεση που έχει σαλπίσει το κεφάλαιο ενάντια στην εργασία. Η πάλη των ναυτεργατών είναι και δική μας πάλη. Η «απελευθέρωση» των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών θα είναι συντριπτικό χτύπημα για τους κατοίκους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα των νησιών . Το «όχι» στην «απελευθέρωση» που διατρανώνουν οι ναυτεργάτες είναι υπόθεση ζωής για τους νησιώτες, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Η «απελευθέρωση» προβλέπεται στον κανονισμό 3577/92 που κωδικοποιεί στη θάλασσα, τις τέσσερις «ελευθερίες» (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού χωρίς εθνικούς περιορισμούς και κοινωνικές δεσμεύσεις) του κεφαλαίου - βασική αρχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Ταυτόχρονα το σύνολο των ΜΜΕ, υπηρετώντας τα συμφέροντα των αφεντικών τους, μας βομβαρδίζουν ότι ο αγώνας των ναυτικών θα καταστρέψει τους μικρομεσαίους επαγγελματίες των νησιών. Μόνο ως μακάβριο αστείο ακούγεται αυτή η άποψη, αφού όσοι ζούμε στα νησιά βλέπουμε εδώ και καιρό τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μια μετά την άλλη, εργαζόμενους απλήρωτους για πολλούς μήνες και τεράστια ποσοστά ανεργίας, λόγω της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής.
Ζούμε σε μια εποχή που μπαίνει ένα δίλημμα. Ή στηρίζεις τους εφοπλιστές ή στηρίζεις τους ναυτικούς και τους νησιώτες. Οι εποχές του ναι μεν αλλά, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ο καθένας είναι πλέον υποχρεωμένος από τα πράγματα να διαλέξει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει. Με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες; Οι λαμπροί μας πολιτικοί αστέρες και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου στις Κυκλάδες επέλεξαν να στηρίξουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Με γεια τους με χαρά τους. Εμείς οι υπόλοιποι, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, διαλέγουμε να στηρίξουμε τους ναυτικούς, που σηκώνουν το βάρος της απεργίας και για τα δικά μας συμφέροντα. Επιλέγουμε να στηρίξουμε το μόνο δρόμο της εργατικής τάξης, το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα.
