human trafficking

[sxoinobaths]

Κι εκτος αυτου, το ζητημα δεν ειναι μονο αν αυτη τη στιγμη οι ιεροδουλες που εργαζονται στους οικους ανοχης ειναι θυματα κακοποιησης κι εξαναγκασμου σε πορνεια, αλλα αν εχουν εχουν πεσει θυματα τετοιου ειδους κακοποιησης στο παρελθον προκειμενου να εξαναγκασθουν στην πορνεια..
Μπορει καποιες απ' αυτες να τις φερνουν για να κανουν καποιου αλλου ειδους δουλεια, ή κ να τις φερνουν με το ζορι εδω περα, κι αφου τις κλεισουν σ' ενα διαμερισμα για ενα-δυο μηνες, κι αφου τις εχουν κακοποιησει κ βιασει επανειλημενως προκειμενου να δεχθουν να εκδιδονται, μετα απο καναδυο μηνες να τις φερνουν στα μπουρδελα της Αθηνας κ της θεσ/νικης, χωρις να φαινονται πλεον τα ιχνη της κακοποιησης πανω τους, κι ολα να φαινονται φυσιολογικα.. Καθως μετα απο τοσο ξυλο, δεν εχει αλλη διαθεση το θυμα ν' αντισταθει..
Μπορει δηλ, πολλες απ' αυτες να 'χουν αποδεχθει πλεον την μοιρα τους, κ να εκδιδονται πλεον με τη συναινεση τους, αλλα μπορει στην αρχη να 'χαν εξαναγκασθει να μπουν στην πορνεια με τη βια..
Οσο για την απροθυμια των περισοτερων να σχολιασουν αυτο το θλιβερο φαινομενο, που θα πρεπε να μας αφορα ολους, γιατι ολοι νομιζω κατα βαθος αγαπαμε τις γυναικες, κι οτι κανουν θα θελαμε να το κανουν με τη θεληση τους, τη βρισκω ιδιαιτερα ανησυχητικη..

 

[extramask]

Ρε extramask εψαχνα χθες που θελα να γραψω για το θεμα κ δεν το βρισκα..! Ειχα ξεχασει τελειως οτι ειχα σχολιασει κι εγω στο θρεντ..!

Μπορούσες να κάνεις μια αναζήτηση με τη λέξη trafficking ή αν πας από το menu επάνω forum > απαντήσεις σου βγάζει μια λίστα με όλα τα threads στα οποία έχεις συμμετάσχει  ;)

Επί του θέματος, είναι όντως θλιβερό ότι πολλοί δεν έχουν καν προβληματισμούς πάνω σε αυτό το θέμα. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η νοοτροπία της εκμετάλλευσης και η αποχαύνωση των Μέσων Μαζικού Επηρεασμού έχουν κάνει τον κόσμο να βλέπει μόνο ότι του σερβίρεται και να μην ψάχνει τι κρύβεται από πίσω. Αλλά όταν ζούμε σε ένα κράτος που βρίσκεται σε πολιτική και οικονομική υποδούλωση σε ξένα συμφέροντα στα μεγάλα κράτη του κόσμου, από τη δημιουργία του και ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, και παρόλα αυτά όλοι αντιδρούν σα να μην καταλαβαίνουν ότι οι έλληνες πολιτικοί είναι απλά μαριονέτες και συμμετέχουν στα ανόητα μικροπολιτικά τους παιχνίδια, τότε περιμένεις να νοιαστούν για τις ιερόδουλες;
Εν πάσει περιπτώσει, όπως είχα γράψει και πιο πάνω, τις ΜΚΟ τις αντιμετωπίζω με σκεπτικισμό. Για παράδειγμα, το νούμερο 20000 που αναφέρουν πως το ξέρουν; Μιλάνε για άτομα που κινούνται στην παρανομία και τον υπόκοσμο και παρόλα αυτά έχουν και τόσο καλά στατιστικά; Δηλαδή πήγε η άλλη, τους δήλωσε ότι είναι θύμα trafficking και αυτοί είπαν "ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σου, αντίο"; Και τα άτομα που είναι επικεφαλής των ΜΚΟ, συνήθως επιφανή άτομα της αριστοκρατίας γιατί ασχολούνται τόσο; Από την καλή τους την καρδιά ή μήπως ξέρει ή έχει νιώσει η κυρία Τάδε, σύζυγος Τάδε, τι εστί trafficking; Μήπως, λέω εγώ τώρα, το κάνουν για το θεαθήναι και για να δείξουν οι συγκεκριμένες πλούσιες κυρίες ότι έχουν κοινωνικό έργο; Και αν ξέρουν, έστω και στο περίπου, ποιοι είναι και που βρίσκονται αυτοί οι 20000 άνθρωποι γιατί δεν προχωράνε σε συγκεκριμένες κινήσεις ή σε δημοσιοποίηση πιο συγκεκριμένων στοιχείων; Το ότι πήρες ασαφή απάντηση όταν έκανες διευκρινιστική ερώτηση για τους οίκους ανοχής μάλλον λέει κάτι για τα στατιστικά τους.
Όσο για τη συγκεκριμένη καθηγήτρια, επειδή υποψιάζομαι πως είναι η ίδια που είχα δει στην τηλεόραση τότε, είχε μια πολύ διαστρεβλωμένη άποψη για το σεξ και τις σχέσεις. Θεωρούσε παράλογο το να μην καλύπτονται σεξουαλικά οι άντρες από τις γυναίκες στη σύγχρονη κοινωνία και πρότεινε, ως μέρος της λύσης του προβλήματος, οι άντρες να σταματήσουν εντελώς να πηγαίνουν σε οίκους ανοχής και υπονοούσε ότι αυτοί που πηγαίνουν είναι σεξομανείς. Θεωρούσε κατά κάποιο τρόπο την πορνεία περιττή και αφύσικη χωρίς να λαμβάνει υπόψιν ότι υπήρχε σε όλες τις εποχές (το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου) και υπάρχει σχεδόν σε όλο τον κόσμο, όλες τις κοινωνίες και κουλτούρες 

Εν πάσει περιπτώσει, είναι αδύνατον να ξέρει κανείς τι κρύβεται πίσω από κάθε κοπέλα που εκδίδεται. Και σίγουρα δεν μπορεί να κάνει και πολλά κάποιος ακόμη και αν καταλάβει πως κάποια βρίσκεται όμηρος ενός τέτοιου κυκλώματος. Μπορεί απλά να μην πάει μαζί της, να το αναφέρει εκεί που πρέπει, αλλά από εκεί και πέρα το trafficking δε λύνεται με ευχολόγια

 

[sxoinobaths]

Καλα συμφωνω σχεδον σ' ολα οσα λες, εκτος του οτι ειναι κυριως προβλημα του δικου μας κρατους.. Ειναι ενα διεθνες φαινομενο με τεραστιες προεκτασεις, κι υπαρχει σχεδον παντου, κ διαφθειρει ολες τις αρχες, λογω των τεραστιων οικονομικων ποσων που διακινουνται..
Κ το προβλημα κι η διαφθορα ειναι παντου.. Κ στις χωρες προελευσης, κ στις χωρες μεσω των οποιων γινεται η διακινηση, κ στις χωρες προορισμου.. Η διαφορα ειναι οτι στην ευρωπη τα συμφεροντα ειναι πολυ μεγαλυτερα, καθως οπως ειπε κι η καθηγητρια, η μεση τιμης της επισκεψης σε πορνειο στην ευρωπη ειναι 33 ευρω, σε σχεση με την Ασια που 'ναι μολις 4 ευρω..! Γενικα, κι εμενα μου δωσε την εντυπωση μιας κυριας που 'χει πολυ συντηρητικες αποψεις σε σχεση με τις σεξουαλικες σχεσεις κ την πορνεια, αλλα οπως ειπα η καθημερινη συναναστροφη της με χιλιαδες κακοποιημενες γυναικες κ θυματα σωματεμποριας, της δινει ενα ελαφρυντικο για αυτο..
Χαρακτηριστικα, στραφηκε ακομα κ κατα της πορνογραφιας, κι ειπε για παραδειγμα οτι στα χωρια, στα καφενεια οι αντρες αρχισαν να βλεπουν τσοντες κ μετα γινονταν βιαιοι κ με τις γυναικες τους..! Πολυ λαθος παραδειγμα, εμενα ο παππους μου στο χωριο, μια χαρα την εδερνε τη γιαγια μου, αλλα κ τον πατερα μου, κ τον θειο μου, χωρις να χει δει ποτε στη ζωη του τσοντα..! Μαλιστα, οποτε βλεπει κοπελες με μινι στην τηλεοραση, ξεβρακωτες τις ανεβαζει, ξεβρακωτες τις κατεβαζει.. Η ελληνικη κοινωνια, ιδιαιτερα στην επαρχια ηταν απο παλια συντηρητικη κ πατριαρχικη, πολυ πριν εμφανισθει η πορνογραφια..!
Οσο κ για το ρολο των ΜΚΟ, κ για τα στοιχεια που αναφερουν κανω μια μικρη ερευνα στο διαδικτυο..
Καταρχας βρηκα αυτο το αρθρο σχετικα με την εκδηλωση που παρακολουθησα:

http://www.makthes.gr/news/reportage/65710/

Σχετικα με την ιστορια της 25 Νοεμβρη κ μερικα χρησιμα τηλεφωνα για οσους-οσες χρειαζονται βοηθεια:

http://www.ladieswall.com/nea/25-noembriou-diethnis-imera-eksalipsis-tis-bias-kata-ton-gynaikon/

Κ για οποιον ειναι στο facebook βρηκα την ομαδα του Ελληνικου Δικτυου Γυναικών Ευρώπης:

Βρηκα κι αυτα τα λινκ για μια υποθεση που καποιοι με τη συνδρομη καποιων ΜΜΕ οπως η Ζουγκλα κι η Εσπρεσσο, κατηγορουν την ΜΚΟ κ την προεδρο της, που 'ταν κι η καθηγτρια που αναφερθηκα, για εμπλοκη σε κυκλωματα σωματεμποριας..! Φυσικα η ιδια η ΜΚΟ μιλα για εκστρατεια λασπης.. Ουτως ή αλλως τα συγκεκριμενα μεσα δεν τα χω σε καμια εκτιμηση..!

http://tvxs.gr/node/19503/164988

http://pisoselides.blogspot.com/2008/12/trafficking.html

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=118436&cid=4

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=102000&cid=6

Κ καποια γενικοτερα στοιχεια για το trafficking:

http://www.nath.gr/nostos/istoriko trafficking.html

http://diktyogynaikwnsyriza.wordpress.com/βία-κατά-των-γυναικών/

 

[sxoinobaths]

Η σελιδα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων με χρησιμες πληροφοριες για τα θυματα:

http://www.isotita.gr/index.php/docs/c30/

Κ δυο πολυ ενδιαφεροντα αρθρα:

http://www.myparga.com/cgs.cfm?areaid=17&id=400

Τrafficking και η πορνεία
Η μεταναστευτική πορνεία συχνά ταυτίζεται με τη διεθνική σωματεμπορία. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά κανόνα, η μεταναστευτική πορνεία απαγορεύεται από τις περισσότερες χώρες, με αποτέλεσμα γυναίκες που μεταναστεύουν προκειμένου να εργαστούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη βιομηχανία του σεξ, αναγκάζονται να παραμένουν σε καθεστώς παρανομίας, που τις καθιστά επιρρεπείς στη βία, την εκμετάλλευση και ευάλωτες στον έλεγχο και την εξάρτηση από τα δίκτυα διεθνο-σωματεμπόρων.

Πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, απαγορεύουν την είσοδο σε άτομα που θέλουν να εργαστούν στην πορνεία και υποβάλουν αυτά τα άτομα σε ποινική δίωξη και απέλαση αν τυχόν συλληφθούν. Μερικές χώρες προβλέπουν ειδική βίζα «καλλιτέχνιδος» για άτομα που μεταναστεύουν για να εργαστούν γενικότερα στη βιομηχανία του σεξ (στριπτίζ, χορεύτρια, κ.τ.λ.), προσδίδοντας έτσι μια φαινομενική κάλυψη νομιμότητας στη μεταναστευτική πορνεία. Άλλες χώρες, τέλος, όπως η Ολλανδία, παρέχουν ανοιχτά άδειες εργασίας και παραμονής σε αλλοδαπές «εργάτριες του σεξ». Μάλιστα, σύμφωνα με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (Ιούλιος

7

1997), η πορνεία πλέον αναγνωρίζεται ως «οικονομική δραστηριότητα». Η υπόθεση αφορούσε την ακύρωση απόφασης του γραφείου μετανάστευσης του Ολλανδικού Υπουργείου Δικαιοσύνης, που απαγόρευσε σε Τσέχα υπήκοο να παραμείνει στην Ολλανδία με σκοπό να εργαστεί ως πόρνη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συμφωνίες με την Τσεχία, τη Σλοβακία και την Πολωνία, που δίνουν στους υπηκόους αυτών των χωρών το δικαίωμα της αυτόνομης εργασίας στην Ολλανδία. Το Ολλανδικό Υπουργείο θεώρησε ότι η πορνεία δεν είναι εργασία με αυτήν την έννοια, και η Τσέχα κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εναντίον της Ολλανδίας. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ξεκαθάρισε ότι η πορνεία είναι νόμιμη μορφή εργασίας, και ότι αν υπήκοοι από τις προαναφερθείσες χώρες μπορούν να αποδείξουν ότι έχουν τη δυνατότητα να εργαστούν αυτόνομα ως σεξουαλικές εργάτριες (δηλαδή να μην προσληφθούν ως πόρνες από κάποιον), τότε το Ολλανδικό κράτος είναι υποχρεωμένο να τους χορηγήσει άδειες εργασίας και παραμονής. Με άλλα λόγια, αναγνωρίστηκε η νομιμοποίηση της μεταναστευτικής πορνείας (βλ. European Court of Justice. Judgment of the Court of 20 November 2001, Aldona Malgorzata Jany and Others v Staatssecretaris van Justitie. Case C-268/99,

http://www.mrgraaf.nl/2_ef.htm

,

http://europa.eu.int/

)

Υπάρχει πολύ συζήτηση γύρω από το θέμα για το αν η πορνεία και η διεθνική σωματεμπορία είναι αλληλένδετες και έτσι καταπολεμώντας τη διεθνική σωματεμπορία είναι αναπόφευκτος και ο αγώνας ενάντια στην πορνεία. Διεθνώς πάντως γίνεται προσπάθεια να αποκλειστεί η συζήτηση περί πορνείας από τις συζητήσεις για τη διεθνική σωματεμπορία, διότι τα συμφέροντα πολλές φορές είναι συγκρουόμενα. Για παράδειγμα, μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, δύο κράτη-μέλη έχουν ριζικά αντίθετες στάσεις απέναντι στο θέμα της πορνείας: η Σουηδία απαγορεύει την πορνεία ως ανεπιθύμητο κοινωνικό φαινόμενο και διώκει ποινικά τον πελάτη και όχι την πόρνη, μιας και ο αγοραστής των σεξουαλικών υπηρεσιών θεωρείται ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος στην δεδομένη συνδιαλλαγή και ως εκ τούτου περισσότερο υπεύθυνος. Η Σουηδική στάση απέναντι στην πορνεία αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως θύμα εκμετάλλευσης και κακοποίησης, κι όχι ως εγκληματία που πρέπει να τιμωρηθεί για την εμπλοκή της στην πορνεία.

Αντιθέτως η Ολλανδία, όπως προαναφέρθηκε, αναγνωρίζει την πορνεία ως νόμιμη εργασία και παρέχει άδειες εργασίας και παραμονής σε οικονομικούς μετανάστες που επιθυμούν να εισέλθουν στη χώρα για να εργαστούν στην εγχώρια ανθηρή βιομηχανία του σεξ.

Στην πλειοψηφία των χωρών της Ευρώπης τουλάχιστον, η διεθνική σωματεμπορία αντιμετωπίζεται ως λαθρομετανάστευση με σκοπό την πορνεία, και όχι ως σύγχρονο δουλεμπόριο και σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που στην πραγματικότητα είναι. Εξάλλου, η αντιμετώπιση της διεθνικής σωματεμπορίας ως λαθρομετανάστευση με σκοπό την πορνεία επιτρέπει στα κράτη να βλέπουν το θέμα από την σκοπιά της εθνικής ασφάλειας και να υιοθετούν αυστηρότερες μεταναστευτικές πολιτικές. Ενώ η αντιμετώπιση της διεθνικής σωματεμπορίας ως πρόβλημα παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ανάγκαζε τα κράτη να αναλάβουν τις ευθύνες τους υπό το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να παράσχουν ουσιαστική αρωγή και αποζημίωση στα θύματα.

Για το πρόβλημα της περιθωριοποίησης των ατόμων που εμπλέκονται στην πορνεία, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα έκθεση από μη-κυβερνητικούς ερευνητές, με τίτλο: «ο επαναπροσδιορισμός της πορνείας ως σεξουαλική εργασία»,

http://www.walnet.org/csis/papers/redefining.html#1

. Υποστηρίζεται η κατάταξη της προσφοράς σεξουαλικών υπηρεσιών μετ’ αμοιβής στην κατηγορία νόμιμης εργασίας,

8

ούτως ώστε να καλύπτονται τα άτομα που απασχολούνται σε αυτήν από βασικά ανθρώπινα και εργατικά δικαιώματα, όπως όλοι οι εργάτες. Επίσης, ο παγκόσμιος καταστατικός χάρτης για τα δικαιώματα των πορνών, της Διεθνούς Επιτροπής για τα Δικαιώματα των Πορνών, είναι διαθέσιμος στην ιστοσελίδα:

http://www.walnet.org/csis/groups/icpr_charter.html

.

Για επιχειρήματα ενάντια στην πορνεία και τον χαρακτηρισμό της ως σοβαρή παραβίαση της ανθρώπινης ακεραιότητας και αξιοπρέπειας, καθώς και άλλες ενδιαφέρουσες ερευνητικές εκθέσεις, βλέπε:

http://www.prostitutionresearch.com/

 

[sxoinobaths]

http://nobudget.wordpress.com/2010/09/16/40-000-γυναίκες-και-παιδιά-θύματα-trafficking-στην-ελ/

40.000 γυναίκες και παιδιά θύματα trafficking στην Ελλάδα ετησίως
By p.s.i.a.
Περίπου 40.000 γυναίκες και παιδιά πέφτουν ετησίως θύματα trafficking και εξωθούνται στην πορνεία στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία έκθεση από το διεθνές δίκτυο οργανώσεων ECPAT International (End Child Prostitution, Child Pornography and Trafficking of Children For Sexual Purposes). Από το 2003 έως το 2007 στην Ελλάδα μόνο συνελήφθησαν 1.100 άτομα για trafficking, ενώ εντοπίστηκαν μολις 24 παιδιά-θύματα του σύγχρονου αυτού δουλεμπόριου.


Σύμφωνα με την έκθεση της ECPAT για το 2009, το σύγχρονο δουλεμπόριο αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο διεθνές έγκλημα μετά την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών και την εμπορία όπλων. Η βιομηχανία του trafficking αποφέρει ετησίως 27 δισ. δολάρια. Αντίστοιχα ο αριθμός των παιδιών που είναι θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης ή μαύρης εργασίας παγκοσμίως υπολογίζεται σε 1,2 εκατομμύρια άτομα.

Μεταξύ των ετών 2003 και 2007, περίπου 1.100 άτομα συνελήφθησαν για εμπορία ανθρώπων στη χώρα, ενώ μόνο 24 παιδιά-θύματα εντοπίστηκαν την ίδια περίοδο ενώ άγνωστο είναι παραμένει το πόσα από τα παιδιά που εντοπίστηκαν ήταν θύματα εμπορίας για σεξουαλικούς σκοπούς. Η πλειονότητά τους προέρχεται από την Αλβανία και τη Ρουμανία, άλλες χώρες των Βαλκανίων, της πρώην Σοβιετικής Ενωσης καθώς και την Αφρική.

Τα παιδιά φτάνουν στην Ελλάδα ως τουρίστες ή παράνομοι μετανάστες κυρίως από την Αλβανία, τη Ρουμανία, άλλες βαλκανικές χώρες και χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης για να μετατραπούν σε σύγχρονους σκλάβους υπό την απειλή της απέλασης ή της βίας από τα κυκλώματα που εξαναγκάζουν τα θύματά τους στην πορνεία ή την παράνομη εργασία. Επισημαίνεται επίσης τα παιδιά αυτά που εξωθούνται στη βιομηχανία του σεξ, κακοποιούνται ψυχολογικά, σωματικά και σεξουαλικά ενώ σε μεγάλο ποσοστό πάσχουν από σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.

Σύμφωνα με την έκθεση της ECPAT τα παιδιά απομακρύνονται από το σπίτι τους και στρατολογούνται δια της βίας ή της εξαπάτησης ή πωλούνται απευθείας από τους γονείς και τους οικείους τους στους εμπόρους.

Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα, μόνο 100 με 200 γυναίκες και παιδιά αναγνωρίζονται κάθε χρόνο ως θύματα εμπορίας. Η χώρα μας αποτελεί και χώρα προορισμού και χώρα μετάβασης για γυναίκες και παιδιά-θύματα. Τα αυξανόμενα επίπεδα φτώχειας στις τρίτες χώρες αλλά και η μείωση των κρατικών κονδυλίων για κοινωνικές δαπάνες στις χώρες προέλευσης των παιδιών δημιουργούν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της εμπορίας, αφού τα παιδιά αναγκάζονται να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις διαβίωσης και τελικά παγιδεύονται στην παράνομη και επικίνδυνη μετανάστευση.

 

[sxoinobaths]

Κι αρθρα για το Trafficking απ' το «Εντός φύλου» της Αυγης:

http://entosfylou.wordpress.com/category/trafficking-βιομηχανία-του-σεξ-και-σύγχρονο-δου/

Το παρόν «Εντός φύλου» παρουσιάζει βασικά σημεία και πορίσματα από το διήμερο Επιστημονικό Συνέδριο  με θέμα «Εμπορία ανθρώπων: Παράγοντες και Επιπτώσεις», που διοργάνωσε ο Τομέας Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Άξονας του Συνεδρίου, η πρώτη διευρωπαϊκή έρευνα («DeStoLi» – Demand of Stolen Lives),  η οποία εστιάζει στη σωματεμπορία από την πλευρά της ζήτησης δηλ. από την πλευρά του πελάτη. Εκεί αναλύονται τα χαρακτηριστικά του πελάτη, οι προτιμήσεις του και οι λόγοι για τους οποίους κάνει χρήση τέτοιου είδους υπηρεσιών καθώς και οι επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία.  Εξηγούνται με σαφήνεια τι σημαίνει σωματεμπορία και μαστροπεία, και ότι στην ουσία δεν υπάρχει τιμωρία. Καθίσταται σαφές ότι τα σημερινά θύματα σωματεμπορίας δεν έχουν δυνατότητα διαφυγής, γιατί το έγκλημα έχει γίνει κατ’ εξοχήν οργανωμένο και είναι σαφώς πιο βίαιο, ακόμη κι όταν η βία δεν είναι εμφανής με την πρώτη ματιά. Τέλος, αναφέρονται οι αδυναμίες της υπάρχουσας διεθνούς και εγχώριας νομοθεσίας.

Από την επιστημονική έρευνα και τεκμηρίωση προκύπτει καθαρά τι εννοούμε όταν λέμε ότι το νεοφιλελεύθερο δόγμα εμπορευματοποίησε ως και το ανθρώπινο σώμα…

Επιμέλεια: Δέσποινα Σαγγανά , Μαρία Βλαδιμήροβιτς

Μπορείτε επίσης να δείτε:

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα ΑΓΙΣ:

http://ec.europa.eu/justice_home/funding/2004_2007/agis/funding_agis_en.htm

Νομική Σχολή Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης

http://www.law.duth.gr/

Ενδεικτικά κάποια στατιστικά στοιχεία για το trafficking:

http://en.wikipedia.org/wiki/Human_trafficking

http://www.stop-trafficking.org/statistika/index.htm

http://www.humantrafficking.org/

http://www.stopthetraffik.org

Εμπορία ανθρώπων: Παράγοντες και Επιπτώσεις

Μια σύντομη παρουσίαση των εργασιών του ομότιτλου Συνεδρίου της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης

Της Δέσποινας Σαγγανά*

Στις 21 και 22 Οκτωβρίου 2009, πραγματοποιήθηκε από τον τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) διήμερο επιστημονικό συνέδριο υπό τον τίτλο «Εμπορία ανθρώπων: Παράγοντες και Επιπτώσεις». Το Συνέδριο διεξήχθη στα πλαίσια της πρώτης διευρωπαϊκής έρευνας («DeStoLi» – Demand of Stolen Lives),  η οποία εστιάζει στη σωματεμπορία από την πλευρά της ζήτησης (δηλ. από την πλευρά του πελάτη). Για την Ελλάδα συγκεκριμένα, η έρευνα πραγματοποιήθηκε για την περιοχή της Ροδόπης, από την ομάδα του Εργαστηρίου Εγκληματολογικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Κομοτηνής, του Δ.Π.Θ., και για την νότιο Ελλάδα από το Κέντρο Συμπαράστασης Παλιννοστούντων Μεταναστών.

Το τμήμα της έρευνας που αφορούσε το Δ.Π.Θ παρουσίασαν ο κ. Κώστας Κοσμάτος (Δ.Ν. Δικηγόρος, Ειδικός Επιστήμων της Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ) και οι κ.κ. Χρήστος Λαμπάκης και Γιώργος Σάρλης,  δικηγόροι και μέλη του Εργαστηρίου Εγκληματολογικών Επιστημών. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασαν τα συμπεράσματα ως προς την αντίληψη του πελάτη για το trafficking  καθώς  το ταυτίζουν με την κλασσική πορνεία, αλλά και η αναφορά της περιγραφής ότι οι κοπέλες είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης.

Το διεθνές νομικό πλαίσιο για την εμπορία ανθρώπων σε σχέση με το κοινοτικό πρόγραμμα «ΑΓΙΣ» – στα πλαίσια του οποίου διεξήχθη η έρευνα «DeStoLi»- , παρουσίασε στην εισήγησή της η Επίκουρη Καθηγήτρια της Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ, κ. Αθανασία Συκιώτου. Η εισηγήτρια, μετά την αναφορά των σημαντικών προβλέψεων που έχουν υιοθετηθεί σε διεθνές επίπεδο, επεσήμανε τις ελλείψεις που εντοπίζονται στα σχετικά διεθνή κείμενα. Αναφέρθηκε στη μη κύρωση των συμβάσεων από πολλές χώρες-μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα- με συνέπεια την μη ενοποίηση του ορίου σεξουαλικής ενηλικίωσης για την  προστασία των παιδιών, τη μη υιοθέτηση κυρώσεων για τα εμπλεκόμενα νομικά πρόσωπα και την έλλειψη ομοιόμορφων ρυθμίσεων διεθνούς δωσιδικίας για την τιμωρία των δραστών στο εξωτερικό. Παράλληλα, επισημάνθηκε ο περιορισμός του Πρωτοκόλλου του Παλέρμο στο οργανωμένο και διακρατικό έγκλημα, η περιορισμένη εδαφική εμβέλεια των κειμένων της Ε.Ε. και του Συμβουλίου της Ευρώπης  και η απαίτηση από τα θύματα για συνεργασία με τις αρχές, ως προϋπόθεση για την προστασία και την αρωγή τους.

Τέλος, το τμήμα του ερευνητικού προγράμματος που αφορά sτις επιπτώσεις της εμπορίας ανθρώπων στην τοπική κοινωνία (της Ροδόπης) και ιδίως στις σχέσεις των δύο φύλων και στην οικογένεια, παρουσίασε η κ. Βάσω Θεολόγη, Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Δ.Π.Θ, δικηγόρος Ροδόπης και δημοσιογράφος. Η εισηγήτρια, στάθηκε ιδιαίτερα στη θέση της συζύγου, χριστιανής και μουσουλμάνας, η οποία πολλές φορές είναι αντιμέτωπη με τις οικονομικές και συναισθηματικές επιπτώσεις της παραμέλησης ή και του διαζυγίου, με αποτέλεσμα, σε αρκετές περιπτώσεις, να οδηγείται στη χρήση ψυχοφαρμάκων. Παράλληλα, έγινε αναφορά στην άνθηση μιας ιδιότυπης οικονομίας που βασίζεται στο trafficking, αλλά και στην στοχευμένη παρουσίαση από τα ΜΜΕ των γυναικών-θυμάτων trafficking ως επικίνδυνων για την τοπική κοινωνία, με αποτέλεσμα  την έξαρση  ρατσιστικών αντιδράσεων.

Τέλος, κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου, γενικά, τέθηκαν σημαντικοί προβληματισμοί για το ζήτημα της Εμπορίας Ανθρώπων, το οποίο παρά τις όποιες νομοθετικές ή άλλες προσπάθειες αντιμετώπισής του σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, συνεχίζει να ταλανίζει την παγκόσμια κοινότητα, έχοντας αυξητικές τάσεις παγκοσμίως.  Προσεγγίστηκαν, παράλληλα,  μια σειρά από ζητήματα που αφορούν την μετανάστευση, μέρος της οποίας είναι και η εμπορία ανθρώπων. Μετείχαν εκπρόσωποι διαφόρων φορέων της πολιτείας και ΜΚΟ όπως από τον Συνήγορο του Πολίτη, το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής κ.α. Η σύνδεση της εμπορίας ανθρώπων με το θέμα της παράνομης μετανάστευσης καθώς και η σύνθεση των απόψεων διαφόρων εμπλεκομένων φορέων, μπορούν να αποτελέσουν ένα βήμα προς την λύση αυτού του ακανθώδους προβλήματος.

*Η Δέσποινα Σαγγανά είναι μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής του ΣΥΝ.  Συμμετείχε εκ μέρους του τμήματος στις εργασίες του Συνεδρίου.

Η ζήτηση στην εμπορία ανθρώπων

Διαπιστώσεις από έρευνα πεδίου στην περιοχή της Κομοτηνής

Το ερευνητικό πρόγραμμα «Demand of Stolen Lives» είναι διακρατικό και δια-περιφερειακό πρόγραμμα, συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια του Κοινοτικού Προγράμματος «ΑΓΙΣ». Το πρόγραμμα υλοποιήθηκε από τον Δεκέμβριο του 2005 μέχρι και τον Οκτώβριο του 2007 από 5 εταίρους σε 4 χώρες (Ελλάδα, Κύπρος, Γερμανία, Βέλγιο). Μεταξύ των εταίρων ήταν το Εργαστήριο Εγκληματολογικών Επιστημών του Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με την ερευνητική ομάδα που αποτελούταν από τους Κωνσταντίνο Κοσμάτο (Δ.Ν, Δικηγόρο, Ειδικό Επιστήμονα ΔΠΘ), Χρήστο Λαμπάκη και Γιώργο Σάρλη (Δικηγόρους). Το κύριο τμήμα του προγράμματος αποτελεί κοινωνιολογική ποιοτική έρευνα πεδίου μέσω συνεντεύξεων με πελάτες «σεξουαλικών υπηρεσιών» και επίκεντρο την Κομοτηνή και την ευρύτερη περιοχή της Ροδόπης. Η έρευνα πραγματεύεται το σημαντικό θέμα της ζήτησης υπηρεσιών από γυναίκες τυχόν θύματα εμπορίας.

Τα άτομα-πελάτες που ερωτήθηκαν ήταν από 18 έως και 60 ετών, ενώ οι ηλικίες από 30 έως 50 ετών έφθαναν περί το 60% του δείγματος. Ως προς το θρήσκευμα η συντριπτική πλειοψηφία του δείγματος ήταν χριστιανοί, ενώ παράλληλα είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι οι ερωτώμενοι είναι εργαζόμενοι (υπάλληλοι ως επί το πλείστον) και κατά μέσο όρο σχετικά καλής οικονομικής κατάστασης. Από την έρευνα προέκυψε ότι οι εξαναγκασμένες στην πορνεία γυναίκες προέρχονται κυρίως από χώρες της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. και είναι ηλικίας από 18 έως και 40 ετών. Επιπλέον προκύπτει ότι η είσοδος των γυναικών αυτών στην χώρα έχει στενή σχέση με τη δράση κυκλωμάτων (οργανωμένο διασυνοριακό έγκλημα) και τη συνεργασία πολλών δραστών ελλήνων και αλλοδαπών, γραφείων εύρεσης εργασίας, ιδιοκτητών μπαρ, αστυνομικών, τελωνειακών υπαλλήλων κ.α.  Αξιοσημείωτο είναι ότι κανείς από τους ερωτώμενους πελάτες δεν γνώριζε πως ποινικοποιείται πλέον και η συμπεριφορά του πελάτη εξαναγκασμένης στην πορνεία γυναίκας. Συνάγεται επομένως η σημαντική αδυναμία της συγκεκριμένης διάταξης νόμου (παρ. 3 άρθρο 351 ΠΚ) να ενεργήσει γενικοπροληπτικά.

Σε σχέση με τον τρόπο προσφοράς των σεξουαλικών υπηρεσιών, από την έρευνα παρατηρείται αφενός η για μικρό χρονικό διάστημα παραμονή των γυναικών σε ένα συγκεκριμένο τόπο και αφετέρου η συνεχής μετακίνησή τους από περιοχή σε περιοχή (μέθοδος carrousel). Περαιτέρω, παρατηρείται ότι σημαντικό ρόλο για την ανάπτυξη του φαινομένου επιτέλεσε η οργάνωση μιας διαδικασίας παροχής ψυχαγωγίας που ευνοεί την πραγματοποίηση μεγαλύτερων κερδών για τους ιδιοκτήτες (εμπορεύονται και κάτι άλλο πέραν απ’ τις γυναίκες) και μοιάζει πιο κοντά σε αποδεκτές (απενοχοποιημένες) κοινωνικά δραστηριότητες επιχειρήσεων, τα sex bars, ενώ συμπεραίνεται ότι αυτή η νέα μορφή, σε αντιδιαστολή με τους οίκους ανοχής, αναδύθηκε ως τρόπος ικανοποίησης των αναγκών για νέες και ποιοτικές αγοραίες υπηρεσίες του έρωτα, όπως αυτές τις αντιλαμβανόταν η μεσαία και ανώτερη εισοδηματική τάξη της περιοχής.

Ως βασικότερους λόγους για τους οποίους καταφεύγουν σε αυτές τις υπηρεσίες, οι ερωτώμενοι αναφέρουν, μεταξύ άλλων, την -συγκριτικά με τις συμβατικές ερωτικές σχέσεις- ευκολότερη σεξουαλική τους συνάφεια με μια γυναίκα, χωρίς άγχος και ηθικές αναστολές, ιδιαίτερα για όσους κατοικούν στις αγροτικές  περιοχές της λοιπής Ροδόπης ή για όσους είναι ηλικιωμένοι. Για άλλους, ο λόγος είναι ένας συνδυασμός διασκέδασης και απόδρασης από την καθημερινότητα της συζυγικής ζωής. Ενώ για λιγότερους, λόγοι μοναξιάς και αναζήτησης λύσεων αυτής. Τέλος, ένας λόγος είναι η δυνατότητα αγοράς της πραγματοποίησης επιθυμιών/φαντασιώσεων, ως ένα νέο καταναλωτικό είδος. Σε όσους μάλιστα επικαλούνται τον τελευταίο λόγο αναδεικνύεται και τάση προτίμησης στη ζήτηση ακόμη και εξαναγκασμένων στην πορνεία γυναικών.

Πάντως, οι πελάτες συνάγεται ότι σπάνια συμπεριφέρονται οι ίδιοι βίαια στις γυναίκες των χώρων αυτών, ωστόσο αντιμετωπίζουν τη σχέση μαζί τους ως μια συναλλαγή. Όσοι όμως ασκούν βία, αναφέρουν ότι το κάνουν επειδή αφενός εκείνες φέρουν τον κοινωνικό ρόλο της «πόρνης», ενώ αφετέρου οι ίδιοι το δικαιούνται, «επειδή πληρώνουν».

Εντέλει, οι επιπτώσεις του φαινομένου για την περιοχή καταγράφεται ότι ευρύνονταν από την αύξηση των διαζυγίων, την υποβάθμιση της συζυγικής ζωής, την οικογενειακή οικονομία (κατασπατάληση περιουσιών) και την ανάπτυξη έντονων φαινομένων διαφθοράς ως και το ξέπλυμα χρήματος σε καφετέριες, ποδοσφαιρικές ομάδες, χορηγίες κλπ.

Trafficking: Βιομηχανία του σεξ και σύγχρονο δουλεμπόριο

Στις προτεραιότητες του Διεθνούς Φεμινιστικού Κινήματος η εμπορία γυναικών είναι μεταξύ των προτεραιοτήτων πάλης.

Η εγκληματική αυτή δραστηριότητα υπήρχε πάντα. Στις συνθήκες όμως της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της αγοραίας εμπορευματοποίησης των πάντων, η βιομηχανία του σεξ έχει προσλάβει μαζικές διαστάσεις.

4.000.000 περίπου γυναίκες -σύμφωνα με τα στοιχεία του OHE- αλλά και 1.000.000. παιδιά είναι τα θύματα εμπορίας κάθε χρόνο. Η πορνεία, ο σεξουαλικός τουρισμός, η παιδική πορνογραφία έχουν φθάσει σε εξαιρετικά ανησυχητικά επίπεδα στην Ευρώπη και σε όλο σχεδόν τον πλανήτη.

Το σώμα είναι αξία, δεν είναι εμπόρευμα για πούλημα. Η βιομηχανία του σεξ, όμως,  αποφέρει τρομακτικά κέρδη, γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου εύκολο να περιοριστεί. Διαπλέκεται, μάλιστα, με άλλες χρυσοφόρες δραστηριότητες, όπως το εμπόριο ναρκωτικών και όπλων.

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ο τζίρος, σε παγκόσμιο επίπεδο, από την εμπορία γυναικών ανέρχεται περίπου σε 7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Σύμφωνα με την Interpol, ένας σωματέμπορος εγκατεστημένος στην Ευρώπη κερδίζει 110.000 ευρώ ετησίως, από μια «γυναίκα-θύμα » της διεθνικής σωματεμπορίας.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι το δουλεμπόριο πλήττει περί τις 120.000-500.000 γυναίκες κυρίως στην Ευρώπη

Τι κρύβεται πίσω από τον όρο trafficking;

Ιστορίες βασανιστηρίων, εξαθλίωσης, ταπείνωσης χιλιάδων γυναικών από την Ρωσσία, την Μολδαβία, Ουκρανία, Πολωνία, Ρουμανία, το Ουζμπεκιστάν, Αλβανία, τις χώρες της Αφρικής, της Ασίας κ.α.

Γυναίκες  που ήρθαν στην Ελλάδα κυνηγώντας μια καλύτερη ζωή και γνώρισαν την κόλαση, φυλακισμένες σε ξενοδοχεία ή διαμερίσματα.

Τον Δεκέμβριο του 2000, στο Πρωτόκολλο των Ηνωμένων Εθνών Ενάντια στην παράνομη Διακίνηση Ανθρώπων-ιδιαίτερα Γυναικών και Παιδιών, υιοθετήθηκε ο πιο κάτω ορισμός ο οποίος συμπλήρωσε τη Σύμβαση του ΟΗΕ Ενάντια στο Διεθνές Οργανωμένο Έγκλημα.

Έτσι, λοιπόν, το Trafficking είναι:

Η Παράνομη διακίνηση γυναικών και παιδιών, στρατολόγηση, μεταφορά, μετακίνηση, παραλαβή ή αποστολή με χρήση απειλής , βίας ή άλλες μορφές εξαναγκασμού, απαγωγής, εξαπάτησης, κατάχρησης εξουσίας της ευάλωτης θέσης ατόμων και ή λήψη χρημάτων από τα διακινούμενα πρόσωπα, με σκοπό την σεξουαλική  εκμετάλλευση  ή την εκπόρνευση τους, καθώς επίσης για δουλεία ή παρεμφερείς πρακτικές ή για αφαίρεση οργάνων.

Οι συνθήκες διαβίωσης των γυναικών-θυμάτων αγγίζει τα όρια της πλήρους εξαθλίωσης: Βιασμοί, ξυλοδαρμοί, απομόνωση, βασανιστήρια, τρομοκρατία, ψυχολογική βία.

Όλες οι πράξεις που σχετίζονται με την εμπορία προσώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση, αποτελούν κατάφωρη παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εγκλήματα κατά της προσωπικής ελευθερίας.

Επίσης ,οι βαριές σωματικές βλάβες των γυναικών αυτών, που είναι συνέπεια των βάρβαρων και απάνθρωπων συνθηκών της καταναγκαστικής εκπόρνευσης τους, συνιστούν παραβίαση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων τους. Δικαιώματα που έχουν κατοχυρωθεί από διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες έχει υπογράψει και η Ελλάδα.

Η εμπορία γυναικών συνιστά την απεχθέστερη έκφραση των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα δύο φύλα!

 

[sxoinobaths]

http://entosfylou.wordpress.com/category/trafficking-βιομηχανία-του-σεξ-και-σύγχρονο-δου/page/2/

Πελάτης, σωματέμπορος και εκδιδόμενη στην Ελλάδα μετά το 1990

Του Γρηγόρης Λάζου*

Η διεθνική σωματεμπορία αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1980 με την προώθηση γυναικών από την Καραϊβική, την Πολωνία, τις Φιλιππίνες και την Ταϊλάνδη. Η (ανδρική) πορνική πελατεία ενέκρινε και χρηματοδότησε τη νέα πορνεία στην οποία, σε 8 ή 9 χρόνια, υπηρέτησαν περίπου 5.400-5.500 αλλοδαπές γυναίκες. Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η προώθηση γυναικών στην πορνεία από αυτές τις χώρες γνώρισε έναν «ξαφνικό θάνατο» χάρη στο ότι εντοπίστηκαν και αξιοποιήθηκαν νέες πηγές γυναικών. Τα γυναικορυχεία της Ανατολικής Ευρώπης και Βαλκανικής ήταν ποιοτικότερα (με βάση τα πορνικά γούστα του Έλληνα πελάτη), πολυπληθέστερα και κοντινότερα. Επίσης, εδράζονταν σε κοινωνίες που είχαν μόλις καταρρεύσει πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, με πληθυσμούς σε απόγνωση που δεν γνώριζαν τους τρόπους που λειτουργούσαν και επιβάλλονταν οι νόμοι της αγοράς.

Δεκαετία του ’90: χρυσή δεκαετία της πορνείας στην Ελλάδα

Τη δεκαετία αυτή αναπτύχθηκε η μαζική προώθηση γυναικών, κυρίως από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία αλλά και την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία. Οργανωμένα δίκτυα διεθνοσωματεμπόρων άρχισαν να προωθούν στην Ελλάδα και στην πορνεία, νέους τύπους γυναικών σε μεγάλους αριθμούς. Το 1990 προωθήθηκαν στη χώρα πάνω από 1.700 αλλοδαπές, ενώ το 1993 έφτασαν τις 7.000. Το 1997 η εξαναγκαστική πορνεία αλλοδαπών γυναικών έφτασε στο αποκορύφωμά της: προωθήθηκαν και εκπορνεύτηκαν επιτυχημένα πάνω από 21.000 χιλιάδες γυναίκες. Και την επόμενη πενταετία οι αριθμοί των προωθούμενων γυναικών (ενηλίκων και ανηλίκων) στην πορνεία γυναικών παρέμεναν σταθερά γύρω στις 20.000.

Πελάτες: η προϋπόθεση για την άνθιση της εξαναγκαστικής πορνείας

Από πορνεία εκτόνωσης, η αγοραία πορνεία μετεξελίχθηκε σε πορνεία απόλαυσης. Με τις νέες ευέλικτες μορφές της (κυρίως τα μπαρ), απλώθηκε σύντομα σε όλη την Ελλάδα και έγινε εύκολα προσβάσιμη σχεδόν από το σύνολο των ενδιαφερόμενων. Αν το 1990 υπήρχε μια πελατεία λίγο πάνω από τις 500 χιλιάδες, το 1995 ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο, ενώ από το 1996 (και τουλάχιστον ως το 2005) έμεινε σταθερά πάνω από το 1,2 εκατ. Επρόκειτο δε, για μια πελατεία με διάθεση και με τα λεφτά στο χέρι, για να μισθώνει τις υπηρεσίες των εξαναγκαστικά εκδιδόμενων γυναικών.

Το 1990 είχαν λάβει χώρα περίπου 7,8 εκατ. μισθώσεις. Το 1995 έφτασαν τα 20 εκατ., ενώ την επόμενη δεκαετία παρέμειναν σταθερά πάνω από τα 24 εκατ. (με το 1997 να ξεπερνούν τα 26 εκατ.). Γι` αυτές τις μισθώσεις, η πορνική πελατεία μετέφερε στην εξαναγκαστική πορνεία τεράστια ποσά: τα 37 εκατ. ευρώ του 1990 φαντάζουν αμελητέα μπροστά στα πάνω από 950 εκατ. ευρώ του 1997, ενώ στα χρόνια που ακολούθησαν θα παρέμεναν σταθερά πάνω από τα 900 εκατ. ευρώ.

Ένα μέρος της πελατείας, ένα 2-10% (ανάλογα με την ηλικία), έδειξε ενεργή διάθεση για τη σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων.

Κατά τη δεκαετία του 1990 και μέχρι σήμερα χιλιάδες ανήλικες (και ανήλικα αγόρια) προωθήθηκαν στην πορνεία με αξιόλογη ζήτηση και κερδοφορία. Δεν έγινε όμως δυνατό να οργανωθεί και να ακμάσει μια αυτόνομη αγορά ανηλίκων μικρών ηλικιών (για παράδειγμα, κάτω των 13 ετών). Μια τέτοια αγορά αποτελεί εύκολο στόχο για την αστυνομία, ενώ οι ενδιαφερόμενοι πελάτες δεν διαθέτουν τους πόρους ώστε να χρηματοδοτήσουν το σχετικό υψηλό ρίσκο των σωματεμπόρων που θα αναλάμβαναν να τους ικανοποιήσουν. Έτσι, για την ώρα, η πορνεία ανηλίκων περιορίζεται σε προνόμιο απόλαυσης μόνο εύπορων ανδρών.

Η βία- σε όλες της τις μορφές- στα σώματα και τις ψυχές των γυναικών

Τη «βρώμικη δουλειά» για τον πελάτη στην Ελλάδα ανέλαβε με το αζημίωτο ο διεθνοσωματέμπορος, μικρά και ευέλικτα δίκτυα πορνολόγησης (της πιο κομψά ίσως αλλά λαθεμένα αποκαλούμενης ‘στρατολόγησης’), προώθησης, εγκατάστασης, εκπόρνευσης και εκμετάλλευσης των γυναικών αυτών.

Σ` ό,τι αφορά στους διεθνοσωματέμπορους, αρχικά επέβαλαν υπακοή στις γυναίκες προς εκπόρνευση και πορνοποίηση με τη χρήση σωματικής βίας και σωματικής βαρβαρότητας. Μέσα σε ένα πλαίσιο κατατρομοκράτησης, καθ` όλη τη δεκαετία του 1990 έλαβαν χώρα, βασανισμοί, ακρωτηριασμοί (για παράδειγμα, η στείρωση με κρεμάστρα ή η αποκοπή των θηλών) και θανατώσεις.

Σταδιακά η εξαναγκαστική πορνεία ανέπτυξε ένα σύστημα από κώδικες που συνδύαζαν τη διακριτικότητα και την αποδοτικότητα. Σ` αυτό συνέβαλε σημαντικά και ο νόμος 3064/2002 που αρχικά φόβισε τα δίκτυα διεθνοσωματεμπορίας. Όμως, η υποχρέωση των θυμάτων σωματεμπορίας να καταθέτουν ως μάρτυρες (μένοντας έκθετες στην εκδίκηση των δικτύων) αλλά και η χλωμή και αναποφάσιστη στάση της πολιτείας στο να παράσχει βιώσιμες διεξόδους στις εξαναγκαστικά εκδιδόμενες, άμβλυνε αποφασιστικά την αποτελεσματικότητα του νόμου, φόβισε τις γυναίκες και τις κράτησε στην αγκαλιά των εκμεταλλευτών τους.

Μετά το 2003-4, νέοι κώδικες καθυποταγής και χειραγώγησης των εξαναγκαστικά εκδιδομένων σταθεροποιήθηκαν και επικράτησαν δυσκολεύοντας της κατασταλτική δράση της αστυνομίας. Σταδιακά, και να θέλει, η αστυνομία από μόνη της δεν είναι σε θέση να επιτύχει κάτι παραπάνω από ευκαιριακά ρήγματα στην εξαναγκαστική πορνεία. Η πείρα που ανέπτυξαν οι διεθνοσωματέμποροι στην αποδοτική διαχείριση περιόρισε τη σωματική βία αλλά και την απώθησε σε μια ‘γκρίζα ζώνη’, εκτός ορατότητας της κοινής γνώμης που δεν επιθυμεί να της υπενθυμίζουν τις ευθύνες της.

«Happy trafficking»

Στη «χαμογελαστή νέα πορνεία» οι σωματικοί βασανισμοί και οι θανατώσεις περιορίστηκαν αριθμητικά αλλά και λαβαίνουν χώρα κυρίως κρυφά. Ακόμα και όταν κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις φτάνουν ως τα δελτία ειδήσεων, καταγράφονται συνοπτικά χωρίς να αξιολογούνται ως άξιες λόγου ειδήσεις. Άλλωστε, οι εξαναγκαστικά εκδιδόμενες έχουν διδαχτεί πώς να είναι υπάκουες και έχουν πεισθεί ότι δεν διαθέτουν άλλη εναλλακτική. Για τις εξαναγκαστικά εκδιδόμενες, αυτός είναι ο καλύτερος από όλους τους δυνατούς κόσμους που τους διατίθενται. Κατά την τελευταία πενταετία, η σωματική βαρβαρότητα έχει πλέον υποχωρήσει και η καθυποταγή της εκδιδόμενης γυναίκας λαβαίνει πλέον χώρα κυρίως σε όρους ψυχικής βίας. Έτσι, το σώμα παραμένει ακέραιο για εκμετάλλευση ενώ η προσωπικότητα σμιλεύεται με τη χρήση του τρόμου.


Ο μύθος της «ελεύθερα εκδιδόμενης»

Και η ελεύθερη εκδιδόμενη; Η γυναίκα (ή ο άνδρας) που επιλέγει να εκδίδεται με βάση δικούς της όρους περί υγιεινής και διάθεσης, και σκοπό να αποκομίσει κάποια εισοδήματα; Η ελεύθερη εκδιδόμενη αποτελεί μυθολογία.  Η Kathleen Barry, τονίζει εύστοχα ότι, το αρχαιότερο επάγγελμα δεν είναι η πορνεία. Είναι η σωματεμπορία. Είναι η σωματεμπορία που δημιούργησε την πορνεία και όχι το αντίθετο που θεωρείται κάτι σαν αυτονόητο από την λεγόμενη κοινή λογική. Είναι δυνατή μια ελεύθερη πορνεία; Ίσως.  Όχι όμως στις επικρατούσες πολιτικές, οικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες.

* Ο Γρηγόρη Λάζος είναι Επίκουρος Καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κανένα δίχτυ προστασίας για τα θύματα του trafficking

«Αν μείνω εδώ στον ξενώνα για τέσσερα ή πέντε ή έξι χρόνια, ή αν αυτός μπει στη φυλακή, μετά δεν θα έρθει να μου κόψει τον λαιμό; Ξέρω ότι είναι τρελός από τον τρόπο που με έδερνε «αντι-επαγγελματικά». Δεν έκανε καμία προσπάθεια να μην «χαλάσει το προϊόν»

Η Αλέξα μεταφέρθηκε στην Ελλάδα από κάποια χώρα της ανατολικής Ευρώπης. Ένας οικογενειακός φίλος την έφερε σε επαφή με ανθρώπους που «θα την βοηθούσαν να μεταναστεύσει». Λέει ότι την υποχρέωσαν να εκδίδεται, ότι την υπέβαλαν σε σοβαρή σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, και τέλος ότι την πούλησαν σε διαφορετικούς εμπόρους τουλάχιστον τρεις φορές.

Η αστυνομία έθεσε υπό κράτηση την Αλέξα επειδή δεν διέθετε τα απαραίτητα έγγραφα για να βρίσκεται στην Ελλάδα. Ενόσω βρισκόταν σε κράτηση,  ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος – οι έμποροι την υποχρέωσαν να έχει σεξουαλική επαφή με τους πελάτες χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου υποβλήθηκε σε άμβλωση – δεν της παρασχέθηκε καμία άλλη βοήθεια. Όταν επέστρεψε στη φυλακή, υπέφερε από μετεγχειρητικές επιπλοκές και αιμορραγούσε για αρκετές ημέρες. Οι φρουροί προφανώς αντιλήφθηκαν το γεγονός αλλά δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια. Ιατρική βοήθεια της παρασχέθηκε μόνο όταν κάποια άλλη κρατούμενη την έφερε σε επαφή με έναν ξενώνα για γυναίκες θύματα εμπορίας που λειτουργεί υπό την αιγίδα μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης και ένα άτομο από το προσωπικό την επισκέφτηκε. Τελικά μεταφέρθηκε στον ξενώνα.

Οι ελληνικές αρχές πρόσφεραν προστασία στην Αλέξα μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεργαζόταν για την προσαγωγή των εμπόρων της. «Τώρα φοβάμαι πραγματικά», είπε στη Διεθνή Αμνηστία τον Ιανουάριο του 2007. Σπανίως βγαίνει από τον ξενώνα. Φοβάται πολύ για όσα μπορεί να της κάνουν οι έμποροι, και ελπίζει ότι το δικαστήριο θα είναι επιεικές μαζί τους. Πιστεύει ότι αν η ποινή είναι πολύ αυστηρή, μπορεί να ξεσπάσουν πάνω της μόλις αποφυλακιστούν ή μέσω του δικτύου τους. Δεν πιστεύει στην ικανότητα της αστυνομίας να την προστατεύσει και τρέμει στην ιδέα ότι θα την καλέσουν ως μάρτυρα στο δικαστήριο.

Παρότι η ελληνική κυβέρνηση έχει θεσπίσει σειρά νέων νόμων από το 2002 για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, δεν έχει καταφέρει να αναγνωρίζει σωστά τις περισσότερες γυναίκες θύματα εμπορίας και λίγες μόνο έχουν λάβει περιορισμένη προστασία ή άλλη μορφή αρωγής.

Γυναίκες που δεν αναγνωρίστηκαν ως θύματα εμπορίας κρατήθηκαν σε φυλάκιση και απελάθηκαν.

Τα δικαιώματα στην προστασία και στην αρωγή γίνονται σεβαστά μόνο για τα άτομα που συνεργάζονται στις ποινικές διαδικασίες

Η συντριπτική πλειονότητα των γυναικών θυμάτων εμπορίας παραμένει κρυμμένη.

Ελάχιστοι έμποροι έχουν προσαχθεί στη δικαιοσύνη και τα θύματα των εγκλημάτων τους αδυνατούν να επιτύχουν δικαιοσύνη ή επανόρθωση.

Μόνο με την επείγουσα αντιμετώπιση των ανεπαρκειών στα υφιστάμενα συστήματα παροχής αρωγής και προστασίας, και με την ποινική δίωξη των δραστών και την αποκατάσταση των θυμάτων, θα γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά τους.

[Από την Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας:  «Ελλάδα: Προάσπιση των δικαιωμάτων γυναικών και κοριτσιών θυμάτων εμπορίας με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση», Ιούνιος 2007]

 

[sxoinobaths]

Κι ενας παγκοσμιος χαρτης των χωρων προελευσης των θυματων Trafficking (με κοκκινο χρωμα) κ των χωρων προορισμου (με γαλαζιο)..

 

[sxoinobaths]

Κ μερικες αληθινες ιστοριες..

http://www.myparga.com/cgs.cfm?areaid=17&id=413

Τι κρύβεται πίσω απ’τον όρο trafficking;

ΕΨΙΛΟΝ, «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» 29 Ιανουαρίου, 2006

Κείµενο: ΜΑΡΙΛΕΝΑ ΚΑΒΑΖΗ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΒΕΤΙΑ

Στα δίχτυα του trafficking

Τι κρύβεται πίσω απ’τον όρο trafficking; Ιστορίες σαν αυτές της Σβέτια απ’ το Ουζµπεκιστάν και της Ελενα από τη Ρωσία, που ήρθαν στη χώρα µας κυνηγώντας το ελληνικό όνειρο και γνώρισαν, φυλακισµένες σε κάποιο ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, το χειρότερο εφιάλτη.

Οταν η µικροσκοπική Σβέτια έφτασε στη Θεσσαλονίκη δεν ήξερε πλέον ούτε σε ποια πόλη ούτε σε ποια χώρα είναι. ∆εν µπορούσε να υποψιαστεί τι συζητούν αυτοί οι κύριοι στην είσοδο του µαγαζιού και γι’ αυτό έµεινε να τους περιεργάζεται αµήχανα και από απόσταση, έτσι βρεγµένη ώς τη µέση που ήταν..

Το σχέδιό της, που µέχρι χθες φάνταζε απλό, ήταν να φύγει από το Ουζµπεκιστάν για ένα χρόνο και να δουλέψει. Είχε µεγάλη ανάγκη από χρήµατα. Μεγάλωνε µόνη το γιo της µεµισθό 50 –δικά µας– ευρώ το µήνα, τα 15 από τα οποία πήγαιναν στο νοίκι. Ψάχτηκε, λοιπόν, και βρήκε µια δουλειά µέσω του ειδικού πρακτορείου ευρέσεως εργασίας της πόλης της ως σερβιτόρα σε κάποιο εστιατόριο στην Ελλάδα. 600 ευρώ το µήνα της τάξανε – ένα χρόνο, σκέφτηκε, µακριά από το παιδί και µετά θα στρώσουν τα πράγµατα. Ετσι, κατάφερε να βρει και δανεικά για τα εισιτήρια και τα χαρτιά –να ’ναι καλά και το πρακτορείο που τόσο τη βοήθησε–, αποχαιρέτησε την οικόγενειά της, υποσχόµενη πως θα τους φέρει πολλά δώρα, και µπήκε –για πρώτη φορά στη ζωή της– σε ένα αεροπλάνο.Με προορισµό την Κωνσταντινούπολη, αρχικά. Ετσι πας πιο φτηνά και εύκολα στην Ελλάδα, της είπαν οι πράκτορες. Εκεί, όντως, την περίµενε ένας νεαρός Τούρκος, που τη µετέφερε, χωρίς να της πει και πολλά, επί ώρες σε ένα ποτάµι. Οταν έφτασαν, είχε νυχτώσει για τα καλά και ο Τούρκος την πρόσταξε να αφήσει τις βαλίτσες της. Η Σβέτια σάστισε, φοβήθηκε, αλλά τι άλλο να έκανε; Τον ακολούθησε και, διασχίζοντας τα σκοτεινά νερά του Εβρου, περάσαν στην Ελλάδα. «Απέναντι» άλλαξε χέρια που, ξανά χωρίς να της πουν τίποτα, πάλι σε ένα aµάξι, πάλι κάπου την πήγαιναν.Μέχρι που έφτασαν εδώ, σ’ αυτό το µαγαζί, και είναι σχεδόν απόγευµα. Και να,  επιτέλους, ο καταστηματάρχης έρχεται και της συστήνεται. Τον λένε Τάκη. Και την έχει αγοράσει. Για 3.500 ευρώ. Να κοιτάξει να τον ξεχρεώσει γρήγορα... Η Σβέτια, που ακόµα δεν έχει πολυκαταλάβει τι «παίζει», σπρώχνεται σε ένα δωµάτιο. Μέσα εκεί, η νέα της συγκάτοικος φροντίζει να την ενηµερώσει στα πεταχτά για το τιπρόκειται να της συµβεί όπου να ’ναι και η Σβέτια διαπράττει το χειρότερο σφάλµα όλων: παθαίνει σοκ και αρχίζει να κλαίει και να τσιρίζει.

Οπως θα συνειδητοποιήσει σύντοµα, στον κ. Τάκη δεν αρέσουν καθόλου αυτά. Στη διάρκεια των επόµενων ηµερών θα συνειδητοποιήσει και όλα τα υπόλοιπα. Οτι στο διπλανό δωµατιάκι θα περνούν από πάνω της ασθµαίνοντας διάφοροι «λεβέντες». Οτι θα κακοποιείται, ακόµα και µε σιδερολοστούς, από τον καταστηµατάρχη κάθε φορά που den θα ενδίδει ή θα κλαίει. Θα µάθει πως κανείς δεν θα της δίνει χρήµατα, γιατί είναι  «αγορασµένη» και έτσι, όταν θα πεινάει, θα πρέπει να παρέχει στους πελάτες της «εξτρά» υπηρεσίες, παίζοντας κάθε φορά κορόνα γράµµατα τη ζωή της, για να της αφήνουν κάποιο «πουρµπουάρ». Στο λιγοστό χρόνο που θα είναι µόνη µε τα άλλα κορίτσια του µαγαζιού, θα προσπαθούν στα µουγκά µες στο δωµάτιο να σκεφτούν έναν τρόπο για να διαφύγουν.

Η Σβέτια, λοιπόν, είναι µια γυναίκα-θύµα διεθνικής σωµατεµπορίας. Η Σβέτια είναι,  επίσης, πολύ τυχερή γυναίκα. Αρχικά γιατί το µαρτύριό της κράτησε λιγότερο από δύο βδοµάδες, µέχρι οι αστυνοµικοί του Τµήµατος Θεσσαλονίκης να κάνουν τη θεαµατική τους έφοδο στο µαγαζί και να συλλάβουν τον «κ. Τάκη». Τον ∆ηµήτρη Πάλλα, δηλαδή,  όπως θα µάθαινε έπειτα ότι είναι το πραγµατικό του όνοµα. Τον Πάλλα, που κατηγορούνταν ήδη από το 1997 για βιασµούς, µαστροπεία, παράνοµες κατακρατήσεις και σωµατεµπορία. Τον γνωστό Πάλλα. Αυτόν που από το 2000 είχε αυτό το µαγαζί, το «Ohio», όπου έφερνε συνέχεια κορίτσια σαν τη Σβέτια, όταν δεν ήταν κρατούµενος µπαινοβγαίνοντας στη φυλακή.

Είναι, όµως, και πολύ τυχερή, γιατί, παρά τους εκφοβισµούς και τις απειλές που υπέστη από τους διακινητές της, τόλµησε τελικά να µιλήσει και να συνεργαστεί µε την αστυνοµία. Και έτσι, σήµερα, δύο χρόνια µετά, είναι πλέον αναγνωρισµένο θύµα trafficking, δέχεται τη νοµική αρωγή που δικαιούται, έχει νόµιµη άδεια παραµονής στη χώρα µας και προσπαθεί να ξαναφτιάξει βήµα βήµα τη ζωή της. Και αυτός ο τίτλος, του αναγνωρισµένου δηλαδή θύµατος, στο οποίο παρέχεται αρωγή και προστασία, ξέρετε,  σπανίζει. Σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία του υπουργείου ∆ηµοσίας Τάξης, στη διάρκεια του 2004 τον δικαιούνταν µόνο 46 κοπέλες. Για το πρώτο δε εξάµηνο του 2005  τα κορίτσια ήταν 11...

Εχουµε, λοιπόν, έναν αποκρουστικά µακρύ δρόµο µπροστά µας για να σωθούν, όπως η Σβέτια, όλα τα θύµατα σωµατεµπορίας στη χώρα µας. ∆ιότι οι «θέσεις» αυτών των καταναγκαστικά εκδιδόµενων γυναικών στην Ελλάδα κυµαίνονται από 6.100 ώς 6.250,  εκτιµά ο κοινωνιολόγος- εγκληµατολόγος στο Πάντειο Πανεπιστήµιο Γρηγόρης Λάζος  ίσως ο καλύτερος γνώστης του θέµατος, αφού αφιέρωσε χρόνια ολόκληρα στα σκλαβοπάζαρα των Βαλκανίων, σε συζητήσεις µε εκδιδόµενες, µε πελάτες και µε µαστροπούς. «Και χρησιµοποιούµε τη λέξη “θέσεις”», τονίζει ο τιµηµένος µε το βραβείο Index 2005 για τη µεγάλη προσφορά του στην καταπολέµηση της σωµατεµπορίας στην Ελλάδα ερευνητής, «διότι δεν µιλάµε για ένα στατικό νούµερο, αλλά για έναν αριθµό που συνεχώς ανανεώνεται µε “νέο εµπόρευµα”». Με νέα κορίτσια που µεταπωλούνται,  συλλαµβάνονται, διώχνονται από την Ελλάδα, ξαναστέλνονται στην Ελλάδα από τους ξένους διακινητές, µέχρι να τα ξανασυλλάβουν.Τα κορίτσια, γιατί η σύλληψη, αλλά κυρίως η καταδίκη ενός trafficker σπανίζει: από το 2002 και µέχρι σήµερα, εκτός από τον Πάλλα, µόνο άλλοι δέκα σωµατέµποροι προκάλεσαν τόσο µε τη δράση τους, ώστε να καταδικαστούν. Αλλά αυτό το νούµερο δεν το ανακοινώνουµε. Το µασάµε, το περιπλέκουµε και το µπερδεύουµε µε άλλα στοιχεία.  Οσον αφορά την καταπολέµηση ολόκληρου του κυκλώµατος... Αφήστε τα. Τα άλλα µισά στοιχεία είναι, ας πούµε, στη Βουλγαρία. Και αν εκεί η διαφθορά της αστυνοµίας και των προξενικών υπαλλήλων είναι υψηλή, από πού να το πιάσεις και πού να τ’ αφήσεις... Αυτό που, ωστόσο, περιχαρείς ανακοινώνουµε είναι οι συλλήψεις. Εκεί κάτι κάνουµε. Μέσα στο 2004 µόνο καταφέραµε να συλλάβουµε 352 εµπόρους ανθρώπων και το πρώτο εξάµηνο του 2005 πιάσαµε 129. Γράψαµε, λοιπόν, τα στατιστικά, τα δείξαµε περήφανοι σε διεθνείς εκθέσεις και σ’ εκείνο το πιεστικό το Στέιτ Ντιπάρτµεντ, που λύσσαξε πια, δυο χρόνια τώρα, να µας έχει στην κατηγορία «Χώρα υπό παρακολούθηση». Επειτα νίπτουµε τας χείρας, πιστεύουµε ότι ξεµπερδεύουµε σιγά σιγά µε τον «µπελά» trafficking και καταφέρνουµε να κοιµόµαστε ήσυχοι τα βράδια. Παρ’ ότι γνωρίζουµε µε βεβαιότητα ότι οι traffickers γυρνούν συνεχώς πίσω στις «Ρωσίδες»  τους... Στις «Ρωσίδες», που όµως, µαζί µε όλα τα υπόλοιπα κορίτσια, αποφέρουν σε κάποιους ετησίως κέρδη εκατοµµυρίων. Τα κέρδη αυτά το 2001-2002 (όταν το φαινόµενο trafficking δεν είχε αναγνωριστεί καν ως πρόβληµα και αγοράζονταν και εκπορνεύονταν στην Ελλάδα ανενόχλητα πάνω από 17.000 γυναίκες) υπολογίζονταν σε 920-940  εκατοµµύρια ευρώ το χρόνο. Σήµερα, µετά το νέο νόµο του 2002 για το trafficking και τις διεθνείς πιέσεις (και µε τον αριθµό των θυµάτων να εκτιµάται ότι υπερβαίνει τα 6.000), τα κορίτσια, δουλεύοντας προφανώς σκληρότερα από ό,τι θα ήθελε κανείς να νοηθεί, εξακολουθούν να αποφέρουν εξωφρενικά κέρδη: διαλύοντας καθηµερινά το κορµί και την ψυχή τους, συγκεντρώνουν περί τα 600-620 εκατοµµύρια ευρώ ετησίως για τους µαστροπούς τους. «Επιτυχία» που δεν δικαιούνται, βέβαια, να πιστωθούν µόνα τους τα κορίτσια. Οφείλεται κατά το ήµισυ και στους Ελληνες «µερακλήδες», όπως συνηθίζει να αποκαλεί τους πελάτες των θυµάτων ο κ. Λάζος. Οι οποίοι, όπως κατέληξε έπειτα από επίµονες και επικίνδυνες «τοπογραφίες», είναι περίπου 1.100.000 άντρες στη χώρα µας. Το «πράµα»,  βλέπετε, είναι καλό και φτηνό. Και, παρόλο που η συχνότητα των επισκέψεών τους έπεσε αρκετά την τελευταία διετία, κυρίως επειδή δυσκόλεψαν τα οικονοµικά τους, το προφίλ του πελάτη παραµένει σταθερά «ο µέσος Ελληνας». «Αρχικά είναι ο µικροεπαγγελµατίας και ο υπάλληλος, αν και αυτή η κατηγορία φθίνει τα τελευταία χρόνια, πάλι για οικονοµικούς λόγους. Και µετά είναι η πανίσχυρη κατηγορία των αγροτών. Ή, καλύτερα, αυτή του αγροτικού πληθυσµού». Ηλικιακά, τους κατατάσσει κυρίως στην κλίµακα των 40-50 χρόνων, µε την παρατήρηση ότι αυξάνονται πολύ οι ηλικίες 35-40 και 50-55 χρόνων.  Και οι γραπτοί και άγραφοι νόµοι της αγοράς εφαρµόζονται παντού: όσο θα υπάρχει ζήτηση, θα υπάρχει και προσφορά. Και, επίσης, ο πελάτης θα έχει πάντα δίκαιο. Και επειδή οι πελάτες δεν «τη βρίσκουν» πλέον µε κοπέλες εµφανώς χτυπηµένες, υποσιτισµένες και απελπισµένες σαν τη Σβέτια, αλλά και για να µην αναγνωρίζονται τόσο εύκολα τα θύµατα από την αστυνοµία, οι πανέξυπνοι και πάντα ένα βήµα µπροστά από τις Αρχές διακινητές τους ελίσσονται και αλλάζουν το «ύφος» του trafficking. Αφήνοντας την εποχή της απόλυτης βαρβαρότητας µε τους σιδερολοστούς, όταν τα θύµατα αυτοκτονούσαν στην απόγνωσή τους από τα παράθυρα, προσαρµόστηκαν στα νέα δεδοµένα των καιρών, για να συνεχίσουν δυνατά. Βρήκαν άλλες τεχνικές,  ψυχολογικές κυρίως, για να κρατάνε τα θύµατα τους σκλαβωµένα, και δηµιούργησαν αυτό που οι µη κυβερνητικές οργανώσεις και οι κρατικοί φορείς ονοµάζουν –ειρωνεία σκέτη– happy trafficking.

Τη «χαρούµενη» αυτή νέα µορφή του κατάφερε πολύ γλαφυρά να µου περιγράψει η Ελενα. Η Ελενα, που ξεκινά κατευθείαν να µου µιλάει για την πικρία της, όταν τότε, στα 25 της, τη χώρισε ο επί δύο χρόνια φίλος της... Τότε ήταν που άρχισε να συνειδητοποιεί ότι δεν την κρατά τίποτα πλέον στη Ρωσία.  Ούτε τα 70 ευρώ που έπαιρνε ως µισθό δασκάλας ούτε η µιζέρια της πόλης της. Ετσι,  όταν έµαθε για το πρακτορείο ευρέσεως εργασίας που αναλαµβάνει όλα τα ταξιδιωτικά έξοδα και τα γραφειοκρατικά όσων γυναικών θέλουν να µεταναστεύσουν (µε την υποχρέωση αυτές να επιστρέψουν τα χρήµατα αµέσως µόλις αρχίσουν τη δουλειά, µε µεροκάµατο 70 ευρώ, που τους έχει βρει το γραφείο), αρπάχτηκε από την ιδέα να ξαναρχίσει τη ζωή της στην –τόσο όµορφη από τις περιγραφές τους– Θεσσαλονίκη.  Υστερα από 3 µέρες διαδροµή µε λεωφορείο, έφτασε τελικά στην Ελλάδα. Οπως της είχαν υποσχεθεί, την παρέλαβε µια κυρία, µία Βουλγάρα. Και, όπως την είχε ονειρευτεί, η θάλασσα του Θερµαϊκού έλαµπε... εταφέρθηκε σε ένα διαµέρισµα, αλλά µόλις η πόρτα έκλεισε η Βουλγάρα ξαφνικάσοβάρεψε. Της είπε τα διαδικαστικά, ότι πλέον την έχει αγοράσει, ότι θα εκδίδεται όσες φορές τής λέει αυτή και στο ενδιάµεσο θα είναι κλειδωµένη µέσα. Α, και πριν την κλειδώσει, προσθέτει πως µόλις την προηγουµένη βρέθηκε µία σαν κι αυτήν σφαγµένη στην παραλία. Γι’ αυτό να κάνει καλά τη δουλειά της, γιατί εδώ που βρέθηκε δεν πρόκειται κανείς ποτέ να την ψάξει.  Από εκείνη την πρώτη µέρα στη Θεσσαλονίκη δεν θυµάται πολλά άλλα να µου πει. Μόνον ότι στο τέλος τη βραδιάς κατέληξε σ’ ένα δωµάτιο νοσοκοµείου. Κάτι είχε  σπάσει µέσα της –ούτε η ίδια κατάλαβε τι ακριβώς–, γιατί ο Φώτης, ο οδηγός που τη µετέφερε στους πελάτες, για κείνο το πρώτο βράδυ είχε κανονίσει δεκατρείς διαδροµές!  Και τις επόµενες µέρες δεν την περίµεναν να αναρρώσει, παρόλο που τους έλεγε πόσο πονάει. Ο Φώτης την επέστρεφε και την κλείδωνε στο διαµέρισµα συνήθως το πρωί, στις έξι, και η Ελενα διαλυµένη προσπαθούσε να κοιµηθεί για να αντέξει τη µέρα που ξηµέρωνε. Που θα ξεκινούσε µε το εφιαλτικό κουδούνισµα του κινητού της γύρω στις δώδεκα, για να αρχίσουν πάλι οι επισκέψεις σε σπίτια και ξενοδοχεία. Λεφτά δεν κράτησε, φυσικά, ποτέ στα χέρια της. Αυτά τα κανόνιζε ο Φώτης. Τρεφόταν αποκλειστικά µε σουβλάκια, που της έφερνε το πρωί ο Φώτης, ο οποίος είχε και ένα σουβλατζίδικο, και τα συνόδευε µε απειλές κατά της ζωής της.  Επειτα από ένα µήνα η Βουλγάρα έκρινε πως της είχαν σπάσει αρκετά τον τσαµπουκά. Είχαν έρθει και δύο άλλα κορίτσια από τη Ρωσία και ο Φώτης θα έπρεπε να αναλάβει τις καινούργιες. Οπότε αποφάσισε να δώσει τα κλειδιά στην Ελενα. Από εδώ και πέρα θα δουλεύει «ελεύθερη», της ανακοίνωσε. Θα πηγαίνει µε ταξί στους πελάτες της, όταν θα την καλεί. Και να µην τολµήσει να κάνει καµιά χαζοµάρα να πάει στην αστυνοµία, «γιατί όλοι οι αστυνοµικοί είναι πελάτες µας και να είσαι σίγουρη ότι θα σε γυρίσουν πίσω. Και όταν σε γυρίσουν, δεν θες να ξέρεις τι σε περιµένει...» Ετσι, η Ελενα για τις επόµενες εβδοµάδες κινούνταν ανάµεσά µας και έτρεµε« ελεύθερη», καθώς περιπλανιόταν στους δρόµους της συµπρωτεύουσας. Χαµογελούσε για να κρύψει τον τρόµο της, µήπως και ο ταξιτζής την καταλάβει και την καταδώσει στην αστυνοµία, και ζούσε απόλυτα ελεγχόµενη από το κινητό της και από τις αιφνίδιες εφόδους των µαστροπών της... Μέχρι που, τελικά, αστυνοµικοί που υποδύονταν τους πελάτες τη συνέλαβαν σε ένα από τα ξενοδοχεία. Συνελήφθη επί τόπου και –κόντρα στις προβλέψεις των διακινητών της–η Ελενα αποφάσισε µετά τρεις µέρες στο Τµήµα να τους καταδώσει. Και είναι σήµερα πια αναγνωρισµένο θύµα του trafficking. Αλλά η Ελενα είναι η εξαίρεση, η µία από τις έντεκα. Γιατί, δυστυχώς, το happy trafficking, πείτε το όπως θέλετε, τέλος πάντων, πέτυχε το σκοπό του. Οχι µόνο γιατί τα θύµατα έγιναν πιο υπάκουα και σιωπούν πλέον ή ψεύδονται όταν συλλαµβάνονται, οπότε και απελαύνονται ή επαναπατρίζονται χωρίς να καταδώσουν τους µαστροπούς τους. Όχι µόνο γιατί οι µαστροποί εξακολουθούν και να τη βγάζουν καθαρή και να κερδίζουν εκατοµµύρια... Πέτυχε, κατά βάση, διότι εµείς πλέον, άντρες και γυναίκες, δεν διστάζουµε στη θέα µιας «Ρωσίδας», χαµογελαστής και µε κραγιόν, να κάνουµε αυθαίρετους συλλογισµούς:

«Ολες τους είναι ίδιες». Πέτυχε, διότι, περπατώντας στην οδό Ευριπίδου, στο κέντρο της Αθήνας, θα χασκογελάσουµε πονηρά µε τις... «µαυρούλες». Πέτυχε, διότι άλλαξαν οι έννοιες των λέξεων αυτών. ∆ιότι µπήκαν στο λεξιλόγιό µας, ίσως και στο ίδιο ταξί µ εµάς. Από το οποίο αρκεί εµείς να κατεβούµε όπως όπως, χωρίς ποτέ να κάτσουµε να παρατηρήσουµε σε ποιο στενάκι θα στρίψει...

Πηγή

http://www.usembassy.gr/svetiagr.pdf

 

[sxoinobaths]

http://www.myparga.com/cgs.cfm?areaid=17&id=385

1.300.000 πέλάτες , 18,5 εκατομύρια μισθώσεις, 920 εκατ ευρώ συνθέτουν την εικόνα ενός απο τις πιο ακμάζοντες κλάδους της ελληνικής "οικονομίας" με ρυθμούς ανάπτυξης πάνω απο 15% ετησίως, οι επιχειρηματίες κερδίζουν 100.000 ευρώ απο κάθε παραγωγική μονάδα, με κόστος μόλις 5000 ευρώ. μικρή λεπτομέρια οι 20.000 δούλοι που χρησιμοποιούνται, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί η βία αλλά είπαμε οι πελάτες είναι πολλόι και η ζήτηση μεγάλη.   

"Έλα μωρέ όλες ξέρουν γιατί έρχονται στην Ελλάδα"

απο συζήτηση με φίλους

"Αν μέναν στην Ρωσία θα ψόφαγαν απο την πείνα, δεν λές που ήρθαν εδώ και τρώνε και οι οικογένειες τους ένα πιάτο φαί"

ταξιτζής σε ακριτικό νομό

«Μετά ζούσα σε ένα καθεστώς τρόμου, με χτυπούσαν και μου έλεγαν ότι θα εκδίδομαι, μέχρι να ξεπληρώσω τα 6.000 ευρώ που έδωσαν για να μ' αγοράσουν. Δεν άντεχα άλλο»

ΤΑ ΝΕΑ , 10/07/2004 , Σελ.: N18

«Μου υποσχέθηκαν ότι θα δουλέψω στην Ελλάδα ως μπέιμπι σίτερ ή καθαρίστρια και όταν έφτασα με ανάγκαζαν να πηγαίνω με άντρες, για να ξεχρεώσω τα χρήματα που έδωσαν για να με αγοράσουν», κατήγγειλε η ίδια.

ΤΑ ΝΕΑ , 10/07/2004 , Σελ.: N18

Αυτές είναι πάνω κάτω, οι αντιφάσεις που προκύπτουν κάθε φορά που συζητάμε για το trafficking.Aπο την μία η πραγματικότητα, όπως αυτή αποτυπώνεται στις σελίδες του τύπου  και απο την άλλη οι απόψεις των χρηστών, που δεν ειναι άλλοι απο τους γείτονες, τους συναδέλφους μας, τους φίλους μας.

 

[foot_employer]

Sxoinobaths, σημαντικά τα όσα γράφεις καί εδώ καί στη ενημέρωση για τα studio. Το θέμα όμως είναι τί περιμένεις να δεις σαν ανταπόκριση από τους υπόλοιπους; Να σου πουν ότι δε θα ξαναπάνε; Το λέω ορμώμενος από τα posts στο άλλο thread και χωρίς ίχνος ειρωνείας ή ο,τιδήποτε άλλο.

 

[lakisscorpio]

Οτι και να λενε καποιοι,το trafficking υπαρχει(και θα υπαρχει.εφ'οσον δεν μπορει η αστυνομια{πως να μπορεσει???αφου πολλοι αστυνομικοι ειναι και αυτοι "μεσα" στο κολπο!!!)
και βασανισμοι γινονται,και βιασμοι και γενικως υπαρχει ψυχολογικη τρομοκρατια.....
Και πρεπει ΟΛΟΙ μας να πεσει στην αντιληψη μας κατι "περιεργο" να το καταγγειλουμε!!!
Αλλα θα μου πεις???
"Ασε......που να βρω τωρα τον μπελα????"
και ετσι δεν γινεται τιποτα!!!
Παντως ,ρε παιδια...........μου ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι οταν ακουω η διαβαζω τα βασανηστηρια που κανουν αυτα οι "μαγκες" του Traficking!!!
Eχω δει και την ταινια "Human Trafficking"...............Πολυ καλη ταινια(βεβαια σαν ταινια εχει και μια δωση υπερβολης αλλα σχετικα καπως ετσι ειναι τα πραγματα)

και παντα μιλαω για κοπελλες που ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΟΝΤΑΙ με διαφορους τροπους να εκδιδινται και οχι για αυτες που το κανουν με την θεληση τους!!!!

 

[master21]

αυτος ειναι ο μεγαλυτερος λογος που δεν πηγαινω με ιεροδουλες,αν και μου εχει περασει καποιες στιγμες απο το μυαλο...δεν λεω οτι ειναι ολες θυματα η οτι δεν υπαρχουν και κοπελες που το κανουν με την θεληση τους,αλλα προτιμω να εχω την συνειδηση μου καθαρη.

 

[sxoinobaths]

Μεγαλη κουβεντα.. Να σου πω καταρχας δε γνωριζω ποια ειναι η λυση, αν υπαρχει..
Αλλα νομιζω οτι το πρωτο βημα για ν' αντιμετωπισεις ενα προβλημα ειναι ν' αναγνωρισεις την υπαρξη του.. Γιατι βλεπω οτι απο πολλους υπαρχει μια αρνηση στο ν' αποδεχτουμε οτι υπαρχει καν ως προβλημα..
Να μου πεις, εσυ τοσο καιρο δεν το ηξερες, τωρα ξαφνικα τ' ανακαλυψες..;
Μ' ειχε απασχολησει ξανα το θεμα, αλλωστε ειχα γραψει σ' αυτο το θρεντ κ παλιοτερα, αλλα δεν υπηρχε καποια ανταποκριση σ' αυτη τη συζητηση απ' τα υπολοιπα μελη εδω κι ετσι κ το δικο μου ενδιαφερον ατονησε καπως..
Αλλωστε, η δικη μου εντυπωση ηταν οτι προκειται για ενα περιθωριακο κυριως φαινομενο, που αφορα κυριως ιεροδουλες που εκδιδονται παρανομα εκτος των οικων ανοχης, σε κωλομπαρα, πιατσες κτλ..
Η διαλεξη ομως με ταρακουνησε, κι ιδιαιτερα το σημειο που αναφεροταν σε 20.000 θυματα στην Ελλαδα..! Κι οτι καποια απ' τα θυματα εκδιδονταν σε οικους ανοχης..!
Προσωπικα, ειμαι αρκετα νεος στο χωρο, κ καθολου εξαρτημενος απ' αυτον..
Η πρωτη μου φορα σε μπουρδελο στη Θεσ/νικη ηταν πριν 10 περιπου χρονια, κι επειδη δεν ηταν καθολου καλη, ειχα σκεφτει οτι τα μπουρδελα δεν κανουν για μενα..
Περιστασιακα επισκεφτομουν ορισμενα στριπ κλαμπ για κανα πριβε χορο μονο απο τοτε..
Πριν 1,5 χρονο περιπου γραφτηκα στο σαϊτ κ παρασυρομενος απ' τα μπανερ που υπηρχαν, αποφασισα να δοκιμασω καποιο απ' τα σιτυτουρ που εβλεπα στις φωτο..
Πολυ ομορφες γυναικες κ σε πολυ κυριλε ξενοδοχεια, καμια σχεση με την εμπειρια μου στο μπουρδελο..!
Μετα απο καναδυο κοριτσια σε σιτυτουρ που πηρα κ βλεποντας τις συζητησεις εδω περα, περασα σιγα-σιγα κ στα στουντιο κ τα μπουρδελα της θεσ/νικης, δοκιμαζοντας αυτες που οι συναδελφοι εδω θεωρουσαν καλυτερες, κ διαπιστωσα κι εγω οτι οι περισσοτερες αξιζαν τον κοπο..! Κ μετα στη συνεχεια εκανα κ μερικες εκδομες στη Αθηνα κι ειδα πως εχουν τα πραγματα κι εκει.. Συνολικα, να 'χω παει με 10-15 ιεροδουλες κ με 4-5 σιτυτουρ..
Η εμπειρια μου ειναι πολλή μικρη για να μπορω να κρινω, αν αυτα που καταγγελονται απ' τις γυναικειες οργανωσεις ειναι αληθινα..
Παντως, αν ισχυουν εγω δε θα ΄χα κανενα προβλημα να σταματησω να πηγαινω..
Προσωπικα, παω κυριως για διασκεδαση κ για τις εμπειριες, κι οχι για να εκτονωθω ή επειδη το 'χω αναγκη.. Οχι, πως δεν το 'χω κι αναγκη καμια φορα, αλλα μπορω να τραβηξω κ καμια μαλακια για να εκτονωθω.. Δεν ειναι αναγκη να ξεσπασω πανω σ' εναν αλλον ανθρωπο για να το κανω αυτο..
Ασε, που δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα, υπαρχουν κι ιεροδουλες που το κανουν με τη θεληση τους, μπορει να 'ναι η μειοψηφια, αλλα υπαρχουν..
Τα θυματα οπως φαινεται κ στον παραπανω χαρτη προερχονται κυριως απ' την Αν.Ευρωπη, την Ασια κ την Αφρικη.. Οι ελληνιδες ιεροδουλες κι αυτες που προερχονται απ' τη Δυτικη Ευρωπη ειναι μαλλον απιθανο να 'ναι θυματα, οπως κι οι τρανς επισης..
Ποιος θα μπορουσε να φανταστει οτι η Μαντονα, η Πενυ, η Βικυ, η Μαντυ η Γερμανιδα, ή η Αντριαννα η Ισπανιδα στη Θεσ/νικη, ειναι θυματα trafficking..; Εξαιρετικα απιθανο το βρισκω..
Όμως αν η νομοθεσια κι οι ελεγχοι γινουν πιο αυστηροι κ σταματησουν να ρχονται τοσες πολλες γυναικες απο Ρωσια, Αλβανια, Ρουμανια, Βουλγαρια κτλ, δε θα μειωθει παρα πολυ η προσφορα κι αρα δε θ' αυξηθουν κι οι τιμες των οικων ανοχης..;
Πολυ πιθανο, αλλα προτιμω να πληρωνω περισοτερα, σπανιοτερα ισως, αλλα γνωριζοντας οτι η κοπελα ειναι ενταξει κ δεν εχει κακοποιηθει, κ ν' αναβαθμιστει γενικοτερα το επιπεδο των οικων..! Κι αλλωστε, οι προσωπικες μου εμπειριες με κοπελες απ' αυτες τις χωρες δεν ηταν κ κατι τοσο σπουδαιο, κ δε θα μου λειψουν..! Αντιθετα, οι Τσεχες κι οι Ουγγαρεζες θα μου λειψουν σιγουρα..! Πολυ ομορφες γυναικες..!

 

[sxoinobaths]

http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2010/11/28/η-τιμή-του-σέξ/

Απο το 1989 που σημαδεύτηκε με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, εκατομμύρια κάτοικοι έχουν εγκαταλείψει την πρώην ΕΣΣΔ για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης στο εξωτερικό. Αυτό το μεταναστευτικό ρεύμα, έδωσε ζωή στην παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων, κυρίως παιδιών και γυναικών, αποσκοπώντας στη σεξουαλική και οικονομική εκμετάλλευση τους . To “Τhe price of sex” της  φωτορεπόρτερ Mimi Chakarova, είναι ένα ντοκυμαντέρ στο οποίο γυναίκες – θύματα trafficking, απο την Ανατολική Ευρώπη – διηγούνται την προσωπική τους ιστορία. 

Η Chakarova, η οποία άφησε τη Βουλγαρία το 1990 για να μείνει στις ΗΠΑ, καταγράφει για 7 χρόνια με μυστικές μαγνητοσκοπήσεις και εξαιρετικές πρόσβάσεις, το ταξίδι που έκαναν κάποιες γυναίκες απο τα χωριά της Μόλδοβα και της Αλβανίας, με προορισμό τους δρόμους της Τουρκίας και τα clubs του Dubai. Η ταινία βγαίνει στις Αμερικανικές αίθουσες το 2011. Για να διαβάσεις σχετική συνέντευξη  κλίκαρε εδω. Δες επίσης την 20λεπτη αποκαλυπτική βίντεο/παρουσίαση με αποσπάσματα απο το εν λόγω ντοκυμαντέρ και προσωπικές αναφορές της ίδιας της φωτογράφου, οχι μόνο για τα ρίσκα που χρειάστηκε να πάρει ώστε να συγκεντρώσει το υλικό της,  αλλά και για περιστατικά trafficking αγοριών στην Ελλάδα.

 

[sxoinobaths]

Κ δυο προτεινομενα βιβλια σχετικα με το θεμα, απο αυτην την πολλη χρησιμη ιστοσελιδα:

Πορνεία και διεθνή σωματεμπορία στη σύγχρονη Ελλάδα
1. Η εκδιδόμενη

Γρηγόρης Λάζος

Σειρά EK: ΔOKIMIA
Ετος 1ης έκδοσης: 2002
Τιμή: € 20,00
Σελίδες: 320

Κατά τη δεκαετία του 1990 πραγματοποιήθηκαν ριζικές αλλαγές στην πορνεία στην Ελλάδα. Προκλήθηκαν από ένα νέο στοιχείο: τις αλλοδαπές γυναίκες, τις οποίες προώθησαν και εκμεταλλεύτηκαν οργανωμένα δίκτυα διεθνοσωματεμπορίας. Οι γυναίκες αυτές αποτέλεσαν νέες, εξωτικές έλξεις, νέες αξίες χρήσης: προωθήθηκαν σε σημαντικούς αριθμούς, γεγονός που έδρασε ως πολλαπλασιαστής, ώστε να γίνουν αντιληπτές ως εμπόρευμα μαζικής κατανάλωσης, προωθήθηκαν και πορνεύθηκαν με τη χρήση βίας και εξαναγκασμού, πολυγεγονός καθοριστικής σημασίας αφού: α) επέτρεψε την επιβολή συνθηκών που υποχρέωναν τις γυναίκες να ζουν στα όρια της φυσικής επιβίωσης και, συχνά, κάτω από τα όρια αυτά, και β) κατέστησε δυνατή τη συντριβή του ηθικού στοιχείου στη γυναίκα - και την αφαίρεσή του από το πορνικό μίσθωμα. Χάρη στο καθεστώς βίας και εξαναγκασμού, οι γυναίκες υποχρεώθηκαν να ικανοποιούν απαιτήσεις πορνοπελατών χωρίς διάκριση, είτε ως προς τις απαιτήσεις είτε ως προς τους πελάτες.

http://www.myparga.com/cgs.cfm?areaid=17&id=421

Πορνεία και διεθνική σωματεμπορία στη σύγχρονη Ελλάδα
2. Ο πελάτης

Γρηγόρης Λάζος
ISBN: 960-03-3382-3
Σειρά EK: ΔOKIMIA
Ετος 1ης έκδοσης: 2002
Τιμή: € 20,00
Σελίδες: 304

Στο βιβλίο που προηγείται, οι εξελίξεις στην πορνεία στην Ελλάδα κατά την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα παρουσιάζονται με τη μορφή της εκδιδόμενης. ʼλλωστε, επί αιώνες έχει επικρατήσει η αναφορά στην πορνεία να γίνεται σε όρους εκδιδόμενης - δηλαδή από την οπτική του άνδρα και του πελάτη. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μελέτη της πορνείας χωρίς εκδιδόμενη. Εστιάζει στον πελάτη, τον αφανή ήρωα, τον μεγάλο αδικημένο στη μακρά ιστορία της πορνείας. Παρακάμπτοντας ηθικοψυχικές αναλύσεις, έρχεται να καταθέσει το μακροκοινωνικό του προφίλ, μεγέθη, ταξική σύνθεση, βασικές κατηγορίες. Επίσης παρουσιάζονται οι μισθώσεις τις οποίες πραγματοποίησε και το χρήμα που διέθεσε για την αγορά μισθωμένης σεξουαλικής απόλαυσης, πορνικής απόλαυσης. Κεντρικό άξονα της μελέτης αποτελεί η ενθουσιώδης στήριξη και καθοδήγηση που ο πελάτης πρόσφερε στην πορνεία της διεθνοσωματεμπορίας και του εξαναγκασμού.

http://www.myparga.com/cgs.cfm?areaid=17&id=434

 

[sxoinobaths]

Μαστροπεία
Εξαρθρώθηκε... εξαρθρωμένο προ διετίας κύκλωμα
Β. Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ , Δ. ΒΥΘΟΥΛΚΑΣ | Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010  [ 18:29 ]
         
Αρχηγός του κυκλώματος ήταν ενας 40χρονος ιδιοκτήτης αλυσίδας οκτω αρτοποιείων και δύο νυχτερινών κέντρων με στριπ τιζ στη λεωφόρο Συγγρού

Αρχηγός του κυκλώματος ήταν ενας 40χρονος ιδιοκτήτης αλυσίδας οκτω αρτοποιείων και δύο νυχτερινών κέντρων με στριπ τιζ στη λεωφόρο Συγγρού

Mεγάλο κύκλωμα σωματεμπορίας ανακοίνωσε ότι εξάρθρωσε η ΕΛΑΣ, το οποίο όμως είχε... εξαρθρωθεί και προ διετίας, όμως κατα ενα περίεργο τρόπο συνέχιζε τη δραση του. Σειρα ερωτημάτων για τις επιλογές των αστυνομικών και δικαστικών αρχών προκαλεί η σύλληψη και η προσαγωγή το τελευταίο εικοσιτετράωρο περίπου 180 υπόπτων για συμμετοχή σε κύκλωμα μαστρωπείας, το οποίο αναλάμβανε την «τροφοδοσία» νυχτερινών κέντρων και οίκων ανοχής με κοπέλες από τη Ρωσία. Η εξάρθρωση επιτεύχθηκε μετά από πολυήμερη συνεργασία ελληνικών και ρωσικών αρχών. Μάλιστα έχουν προκύψει ενδείξεις συμμετοχής στη σπείρα επίορκων αστυνομικών που παρείχαν διαφόρου τύπου διευκολύνσεις στους σωματεμπόρους.

Ωστόσο, όπως αποκαλύπτεται, οι Ελληνες οργανωτές του ροζ κυκλώματος είχαν συλληφθεί προ διετίας για την ίδια ακριβώς δραστηριότητα, όμως είχαν αποφυλακιστεί μετά από λίγο χρονικό διάστημα και συνέχιζαν ανενόχλητοι την εισαγωγή γυναικών από το εξωτερικό. Μάλιστα και τότε στο κύκλωμα αυτό εμφανίζονταν να είχαν συμμετοχή πρώην και νυν αστυνομικοί που βοηθούσαν και ενημέρωναν τους μαστρωπούς οι οποίοι και πάλι εμειναν «αλώβητοι» από τις έρευνες που ακολούθησαν

Συγκεκριμένα αρχηγός του κυκλώματος ήταν ενας 40χρονος ιδιοκτήτης αλυσίδας οκτω αρτοποιείων ο οποίος ταυτόχρονα είχε στην ιδιοκτησία του τουλάχιστον δύο νυχτερινά κέντρα με στριπ τιζ στη λεωφόρο Συγγρού. Μάλιστα η επιχείρηση της ΕΛΑΣ για τη σύλληψη των μελών του κυκλώματος είχε ονομασθεί τότε «Λευκός Αρτος» και είχαν συλληφθεί συνολικά περίπου 20 άτομα. Αναμεσα σε αυτά ήταν συγγενικά πρόσωπα του 40χρονου αλλά και ένας πρώην αξιωματικός της ΕΛΑΣ που είχε κατηγορηθεί και για άλλη μεγάλη υπόθεση διαφθοράς, ενώ ακόμη είχαν προκύψει ενδείξεις συμμετοχής κι αλλων αστυνομικών.

Στο πλαίσιο της ίδιας αστυνομικής έρευνας είχε ερευνηθεί η ενδεχόμενη συμμετοχή στο ίδιο κύκλωμα της υπευθύνου μίας μη κυβερνητικής οργανωσης για την προστασία των γυναικων που πέφτουν θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης. Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία που είχαν προκύψει από τη δικογραφία, η υπεύθυνη της ΜΚΟ τροφοδοτούσε το κύκλωμα με γυναίκες που φερόταν να ήταν υπό την προστασία της, ενω εμφανιζόταν να είχε και οικονομικές συναλλαγές με τους σωματεμπόρους. Μάλιστα για αυτήν τη δραστηριότητα της μη κυβερνητικής οργανωσης υπήρχε και καταγγελία στον Αρειο Πάγο. Παρ' ότι λοιπόν προ διετίας είχε υπάρξει αυτή η επιτυχής ενέργεια των διωκτικών αρχών οι εξελίξεις ήταν εντυπωσιακές.

Ολοι οι συλληφθέντες αποφυλακίστηκαν μετα από μερικές εβδομάδες ή λίγους μήνες. Επιπλέον όχι μόνο παρεμειναν σε λειτουργία τα δύο νυχτερινά κέντρα του αρχηγού του κυκλωματος αλλά αυτός απέκτησε τους τελευταίους μήνες άλλα τεσσερα μαγαζιά με αισθησιακούς χορούς στην Αττική και στα οποία εντοπίστηκαν και τώρα να απασχολούνται γυναίκες θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης! Επιπλέον ενω προ διετίας είχε εξαγγελθεί ότι ο αρχηγός του κυκλώματος χρησιμοποιούσε την αλυσίδα των αρτοπιείων για ξέπλυμα χρήματων, ο ίδιος μετα την αποφυλακιση του επεξέτεινε αυτή τη δραστηριότητα και ήδη έχει στην κατοχή του 20 τετοιου είδους καταστήματα από οκτω που είχε όταν μπήκε για πρώτη φορα στο μικροσκόπιο της ΕΛΑΣ. Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα που ήταν υπόδικος και υποτίθεται ότι βρισκόταν υπό την επιτήρηση των αρχών ασφαλείας οργανωσε ενα νέο τεράστιο κύκλωμα εισαγωγής γυναικών από τη Ρωσία, με συνδέσμους σε ρωσικές πόλεις και 4-5 Ρώσους που διαμένουν στην Αθήνα και λειτουργούσαν ως μεσάζοντες για την εισαγωγή γυναικών. Ακόμη εμπλεκόμενοι στην τώρινη υπόθεση είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι των νυχτερινών κέντρων που είχαν κατηγορηθεί και προ διετίας.


Διαβάστε περισσότερα:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=370838&dt=02/12/2010#ixzz16zRc2i3C

Το αρθρο εμπλεκει κ παλι τη ΜΚΟ Δίκτυο Γυναικών Ευρώπης, που 'χω ξαναναφερθει..
Η οργανωση αυτη εχει αναγνωριστει απο πολλους φορεις για το εργο της, ακομα κι απ' τον προεδρο της Δημοκρατιας, αλλα δημοσιευματα του τυπου εκαναν αναφορα σ' αυτην την υποπτη σχεση με τον επιχειρηματια.. Η ιδια η οργανωση μιλα για συκοφαντιες κι οτι δε γνωριζε για τη δραση του, οταν λαμβανε τις χορηγιες του..
Νομιζω οτι μονο η δικαιοσυνη μπορει να κρινει αν υπαρχουν στοιχεια εμπλοκης της στην υποθεση..

Επισης για τη συγκεκριμενη υποθεση δε γνωριζω αν ολες οι γυναικες που εφερναν εδω, εκδιδονταν με τη βια..
Αυτο θα φανει στις καταθεσεις τους νομιζω..
Δεν εχουν λεπτομερειες πανω σ'αυτο τα δημοσιευματα του τυπου, πανω στις συνθηκες δηλ. κατω απ' τις οποιες αναγκαζονταν τα θυματα να εκδιδονται..
Συνηθως, αυτα τα δημοσιευματα δεν κανουν ξεκαθαρο, αν οι γυναικες εχουν υποστει κακοποιηση για να εκδοθουν, ή αν ερχονται εδω με τη θεληση τους για να εργαστουν ως ιεροδουλες..
Αλλα να πω την αληθεια, ειμαι λιγο ασχετος κ δε γνωριζω ποιος ειναι ο νομιμος τροπος για να φερει καποιος μια γυναικα να εργαστει ως ιεροδουλος στη χωρα μας..
Οποιοσδηποτε βοηθησει - διευκολυνει μια γυναικα να ρθει στη χωρα μας για να εκδοθει, θεωρειται σωματεμπορας, ειτε την κακοποιησει - εκμεταλευτει, ειτε οχι..;

 

[sxoinobaths]

270.000 σκλάβες του σεξ στην Ευρώπη του 21ου αιώνα
Ο μεγαλύτερος οίκος ανοχής με 180 πόρνες άνοιξε τις πύλες του στην Ισπανία. - Η μεγάλη ντροπή της Γηραιάς Ηπείρου είναι εδώ!
ΤΑΝΙΑ ΜΠΟΖΑΝΙΝΟΥ | Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Εκτύπωση Αποστολή με Email
Μικρό μέγεθος γραμματοσειράς Μεσαίο μέγεθος γραμματοσειράς Μεγάλο μέγεθος γραμματοσειράς
Προσθήκη στο Delicious Προσθήκη στο Facebook Προσθήκη στο Newsvine Bookmark Προσθήκη στο Twitter

«Η οικονομική κρίση θέλει καλοπέραση»! Με τέτοιους χυδαίους τίτλους υποδέχθηκε μερίδα του ευρωπαϊκού Τύπου τα εγκαίνια του μεγαλύτερου οίκου ανοχής στη Γηραιά Ηπειρο πριν από ενάμιση μήνα. Βρίσκεται στην Ισπανία, στην πόλη Χιρόνα της Καταλονίας, και διαθέτει 180 πόρνες. Ο ιδιοκτήτης του Club Ρaradise Χοσέ Μορένο έχει καταδικαστεί για συμμετοχή σε δίκτυο παράνομης διακίνησης γυναικών από τη Βραζιλία. Τυχαίο;
Το 39% των Ισπανών έχει χρησιμοποιήσει τις «υπηρεσίες» μιας ιερόδουλης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του- και αυτοί είναι μόνο όσοι το παραδέχονται ανοιχτά. Η ντροπή της Ευρώπης του 21ου αιώνα είναι εδώ. Τουλάχιστον 270.000 γυναίκες, ανυποψίαστα θύματα τράφικινγκ, πίστεψαν ψεύτικα λόγια, δόλιες υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή. Και βρέθηκαν να «εργάζονται» διά της βίας ως σκλάβες του σεξ.

«Ο σον αφορά το τράφικινγκ γυναικών, οι χώρες χωρίζονται σε προέλευσης, προορισμού και τράνζιτ.Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που να μην επηρεάζεται. Καθεμία, μέχρι την τελευταία, εμπίπτει σε μία από τις τρεις αυτές κατηγορίες» λέει μιλώντας προς το «Βήμα» ο Σάιμον Μπούτσερ από τη βρετανική ΜΚΟ «Stop Τhe Τraffic». Εξηγεί ότι δεν εξαιρείται ούτε καν η Ισλανδία, απομονωμένη στο βόρειο άκρο της Ευρώπης. «Αν μια συμμορία δουλεμπόρων θέλει να φέρει γυναίκες από τη Νιγηρία στο Λονδίνο, μπορεί να θολώσει τα ίχνη περνώντας μέσω Ισλανδίας».

Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, θύματα από 127 χώρες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης σε 137 χώρες.

Το δέλεαρ γνωστό- μια υπόσχεση για δουλειά ή ακόμη και γάμο στο εξωτερικό- και η κατάληξη ακόμη γνωστότερη: ο οίκος ανοχής. Υπολογίζεται ότι στην ΕΕ εκδίδονται 270.000 θύματα των δικτύων διακίνησης ανθρώπων (από αυτές οι 13.000-14.000 «εργάζονται» στην Ελλάδα). Οι περισσότερες προέρχονται από τη Μολδαβία, την Αλβανία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία- άλλωστε τα δύο τρίτα των γυναικών που διακινούνται παγκοσμίως για να εξαναγκαστούν στην πορνεία κατάγονται από την Ανατολική Ευρώπη. Η Μολδαβία είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση: οι δύο στις τρεις Μολδαβές είναι άνεργες και 200.000-400.000 έχουν πουληθεί σε οίκους ανοχής του εξωτερικού- ήτοι περίπου το 10% του γυναικείου πληθυσμού της χώρας. Το πρόβλημα της διακίνησης ανθρώπων πάντως πρωτοεμφανίστηκε στη Λευκορωσία τη δεκαετία του ΄90.

Η αγορά αυτή μπορεί να μην έχει συμπληρώσει καλά καλά δύο δεκαετίες ζωής, όμως έχει καθιερωθεί ως η τρίτη πιο προσοδοφόρα (μετά το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και όπλων). Η Ιντερπόλ πολλαπλασίασε τον αριθμό των θυμάτων του σύγχρονου δουλεμπορίου με το ποσό των 75.000-

250.000 δολαρίων που κάθε γυναίκα αποφέρει κάθε χρόνο στον εκμεταλλευτή της, αναλόγως τη χώρα στην οποία εκδίδεται, και υπολόγισε τον ετήσιο τζίρο σε 7 δισ. δολάρια.

«Εμπόριο Νατάσας» ονομάζεται η παράνομη διακίνηση γυναικών στην πιάτσα. Τα θύματά του διασχίζουν τα σύνορα με όλους τους τρόπους, ακόμη και με τη βίζα στο διαβατήριο. Συχνά τα κράτη διευκολύνουν το λαθρεμπόριο. Στην Κύπρο, για παράδειγμα, η κυβέρνηση εκδίδει «καλλιτεχνικές βίζες», ως και 4.000 τον χρόνο, οι οποίες τροφοδοτούν τα καμπαρέ.

Η νέα τάση στο «εμπόριο Νατάσας» είναι ότι οι δουλέμποροι είναι όλο και συχνότερα γυναίκες, οι οποίες παίζουν μεγαλύτερο ρόλο στο σύγχρονο δουλεμπόριο απ΄ όσο σε οποιαδήποτε άλλη εγκληματική δραστηριότητα. Δεν λείπουν και περιπτώσεις όπου πρώην θύματα μετατράπηκαν σε θύτες.

Σύμφωνα με την Ντόνα Χιουζ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Ρόουντ Αϊλαντ στις ΗΠΑ και κορυφαία ερευνήτρια της διακίνησης ανθρώπων, «μια πενηντάρα Ρωσίδα που διακινήθηκε πρόσφατα παρανόμως στην Ελλάδα δείχνει ότι υπάρχει μια αγορά για μεσήλικες γυναίκες. Ηλικιωμένοι άντρες αναζητούν οικιακή βοηθό πρόθυμη για σεξουαλικές πράξεις και προτιμούν τις μεσήλικες αντί των νεαρών, τις οποίες θεωρούν ανεξέλεγκτες» .

Υστερα από πολλά χρόνια πίεσης, οι ΜΚΟ και οι οργανισμοί που ασχολούνται με τα θύματα του σύγχρονου δουλεμπορίου κατάφεραν να πετύχουν στην Ευρώπη την αντιμετώπιση των γυναικών αυτών ως θυμάτων και όχι ως εγκληματιών. «Η “Stop Τhe Τraffic” προσπαθεί να δημιουργήσει ζώνες ελεύθερες από τράφικινγκ στη Βρετανία». Ανάμεσα σε άλλες μεθόδους, «τηλεφωνάμε στους οίκους ανοχής, ρωτάμε λ.χ. αν έχουν νέες κοπέλες κάθε εβδομάδα- δείγμα τράφικινγκ- και ειδοποιούμε την αστυνομία».

Το πρωί διερμηνέας, το βράδυ προαγωγός με Ferrari
Πώς ένας 32χρονος Αλβανός πλούτισε στη Βρετανία εξαπατώντας και εκδίδοντας νεαρές Ρουμάνες και Μολδαβές
[Η «βιτρίνα» - κυριολεκτικά- της ευρωπαϊκής βιομηχανίας του σεξ: η συνοικία Red District στο Αμστερνταμ ]
Η «βιτρίνα» - κυριολεκτικά- της ευρωπαϊκής βιομηχανίας του σεξ: η συνοικία Red District στο Αμστερνταμ
Εβγαλε τόσο πολλά λεφτά που αγόρασε το αυτοκίνητο των ονείρων του, μια Ferrari Spider. Μόλις μία ημέρα αργότερα όμως ο Αλβανός Λουάν Πλακίτσι, 32 ετών, συνελήφθη το 2003 στο Λονδίνο ως ο αρχηγός σπείρας που διακινούσε γυναίκες από την Ανατολική Ευρώπη. Τα πρωινά εργαζόταν ως αξιοσέβαστος διερμηνέας σε νομικά γραφεία που ειδικεύονταν σε θέματα μεταναστών. Πίσω από αυτή τη βιτρίνα εντόπιζε «αφελείς και εύπιστες» κοπέλες στη Ρουμανία και τη Μολδαβία.

Οι γυναίκες αυτές προέρχονταν από φτωχές, πλην αγαπημένες, οικογένειες και τις δελέαζε με υποσχέσεις για μια άνετη ζωή στη Δύση. Τις φυλάκιζε, τις χτυπούσε και ενίοτε τις βίαζε και τις πουλούσε προτού ακόμη φθάσουν στη Βρετανία. Μόλις περνούσαν τη Μάγχη, τις έβαζε να εργαστούν σαν ιερόδουλες, ικανοποιώντας ως και 20 άντρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, για να ξεπληρώσουν τα «έξοδα ταξιδιού τους» που ανέρχονταν σε 10.000 ευρώ.

Μία από αυτές, μόλις 16 ετών, την παντρεύτηκε! Και μετά την πληροφόρησε ότι θα περνούσε την πρώτη νύχτα του γάμου της εκδιδόμενη. Δύο φορές την εξανάγκασε να κάνει αμβλώσεις για να επιστρέψει στη «δουλειά» λίγες ώρες μετά την επέμβαση. Στη σύντομη καριέρα του ο Πλακίτσι έβγαλε πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ, έχτισε πολυτελή σπίτια ανά την Ευρώπη και έζησε τη μεγάλη ζωή. Ταξίδευε, φορούσε επώνυμα ρούχα και οδηγούσε από ΒΜW και πάνω. Από το 2004 εκτίει 23χρονη ποινή φυλάκισης σε βρετανική φυλακή.

ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ KAI ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ ΣΤIΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑ
«Μοντέλο» στο Παρίσι, «οικιακή βοηθός» στη Γερμανία
«Πίστεψα ότι θα γινόμουν μοντέλο στο Παρίσι»
ΜΑΡΙΑ, ΑΛΒΑΝΙΑ
[Γυναίκα για να πας μαζί της, γυναίκα «για να φύγει μακριά», στα χέρια αδίστακτων δουλεμπόρων. Κακοποιημένο θύμα, σε καμπάνια ισραηλινής οργάνωσης κατά του τράφικινγκ ]
Γυναίκα για να πας μαζί της, γυναίκα «για να φύγει μακριά», στα χέρια αδίστακτων δουλεμπόρων. Κακοποιημένο θύμα, σε καμπάνια ισραηλινής οργάνωσης κατά του τράφικινγκ
«Μια μέρα ήρθε στο μαγαζί του πατέρα μου ο Νταμίρ από τα Σκόπια.

Είπε ότι δουλεύει για ένα πρακτορείο μοντέλων και ψάχνει όμορφα κορίτσια σαν εμένα.

Να πάω και να δουλέψω στο Παρίσι! Ενθουσιάστηκα,είπα ναι.Λίγες μέρες αργότερα ήρθε μια γυναίκα με πανάκριβα κοσμήματα και έδειξε στους γονείς μου το συμβόλαιο. Στο τέλος ο πατέρας μου υπέγραψε.(...)

Φτάσαμε στο Μπάρι,στην Ιταλία, και ο Νταμίρ με πήγε σε ένα σπίτι γεμάτο άντρες.Οταν ρώτησα ποιοι είναι με χτύπησε,με βίασε πρώτος και ακολούθησαν οι άλλοι».

«Οι δικοί μου δεν με ήθελαν.
Ημουν “χαλασμένη”»
ΑΛΜΑ, ΠΟΛΩΝΙΑ
«Ερωτεύτηκα κάποιον που γνώρισα στην Πολωνία.Ηταν μουσουλμάνος,όπως κι εγώ.Ηθελε,είπε,να με γνωρίσει στην οικογένειά του στην Αγγλία.Τον εμπιστεύτηκα.

Με πλαστό διαβατήριο με πήγε στο Μάντσεστερ σε οίκο ανοχής.Μου πήρε όλα τα λεφτά και τα πράγματα.Οι δικοί μου πήγαν στην αστυνομία αλλά ήξερα ότι δεν με ήθελαν πίσω επειδή ήμουν “χαλασμένη” για τη θρησκεία μας.

Στο “σπίτι” έκλαιγα όλη μέρα.Στο τέλος η ιδιοκτήτρια απογοητεύτηκε και με άφησε να το σκάσω όταν κατάλαβε ότι δεν θα έβγαζε λεφτά από μένα».

«Ζητούσαν, λέει, μια ρωσίδα οικιακή βοηθό»
ΜΑΣΑ ΓΚΝΕΖΝΤΙΛΟΒΑ, ΡΩΣΙΑ
«Σε σταθμό του τρένου στην Αγία Πετρούπολη συνάντησα μια μεσόκοπη γυναίκα.Εμοιαζε συμπαθητική.Μου είπε ότι είχε φίλους στη Γερμανία που έψαχναν μια ρωσίδα οικιακή βοηθό.Καθώς δεν είχα δουλειά,είπα ναι.(...) Στο Αμβούργο με παρέλαβε μια άλλη Ρωσίδα, ονόματι Γιάννα.

Με πήγε στο σπίτι της και μου πήρε το διαβατήριο για να το δείξει υποτίθεται στους εργοδότες μου.

Αργότερα μου είπε ότι η δουλειά που μου είχαν υποσχεθεί δεν υπήρχε αλλά θα μου έβρισκε μια άλλη.

Την άλλη μέρα με πήγε σε ένα μπαρ με πόρνες».

«Πήγα σε “καλλιστεία” σωματεμπορίας»
ΕΛΕΝΑ, ΜΟΛΔΑΒΙΑ
«Στο Βελιγράδι με πούλησαν σε έναν σέρβο μαφιόζο ονόματι Ντράγκαν.Διάφοροι τύποι περνούσαν για να μας εξετάσουν.Παρουσιαζόμασταν μπροστά τους με ελάχιστα ρούχα.

Επρεπε να πειστούν ότι μπορούμε να τραβήξουμε πελάτες.Δεν μας ήθελαν με κοντά μαλλιά και πρόσεχαν μήπως είχαμε σημάδια ή χαλασμένα δόντια.Μετά από αυτό ο ιδιοκτήτης μας συμφωνούσε μια τιμή με τον αγοραστή.

Αποδέχτηκα τη μοίρα μου από την αρχή.Είχα φύγει από το σπίτι μου για πρώτη φορά και χρειαζόμουν χρήματα».

«Απειλούσαν να σκοτώσουν τα παιδιά μου»
ΙΡΙΝΑ ΒΕΣΕΛΙΧ, ΡΩΣΙΑ
«Βρεθήκαμε σε κλαμπ-οίκο ανοχής στη Γερμανία.Ο Βίκτωρ και οι άλλοι νταβατζήδες μάς έλεγαν διαρκώς ότι ήξεραν πού βρίσκονται οι οικογένειές μας και ότι θα σκοτώσουν τα παιδιά μας αν πάμε να το σκάσουμε.

Οταν τους είπα ότι δεν μπορούσα ποτέ να τους ξεπληρώσω τα χρέη μου (σ.σ.: για το «εισιτήριο» στη Δύση) με πήγαν σε άλλο κλαμπ, όπου θα εξυπηρετούσα περισσότερους πελάτες.

Εκεί κατάλαβα ότι όσους και να έβλεπα δεν θα μπορούσα ποτέ στη ζωή μου να ξεχρεώσω.Αμέσως πήρα την απόφαση να το σκάσω».

* Μαρτυρίες θυμάτων τράφικινγκ στον ΟΗΕ, στην Ιντερπόλ και σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

BΟΥΝΤΟΥ, ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΩΛΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΤΙΜΕΣ «ΧΟΝΔΡΙΚΗΣ»
«Κάθετες μονάδες» στα Βαλκάνια
Οι δουλέμποροι ελέγχουν τα πάντα.Αγοράζουν γυναίκες από «στρατολογητές» στην Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσία,τις στέλνουν και τις εκμεταλλεύονται στη Δυτική Ευρώπη.

Μαζικές πωλήσεις στην πρώην ΕΣΣΔ
Το οργανωμένο έγκλημα στρατολογεί γυναίκες και τις πουλάει μαζικά,σαν να ήταν γούνες ή ξυλεία,σε μεσάζοντες που θα τις οδηγήσουν στον τελικό τους προορισμό.

Με όπλο το βουντού στην Αφρική
Οι δουλέμποροι χρησιμοποιούν βουντού για να εκβιάζουν και να ελέγχουν ψυχολογικά τα θύματά τους τα οποία διοχετεύουν στις ευρωπαϊκές αγορές.

Η «υπεραγορά» του Μεξικού
Αποκαλείται και μοντέλο «σουπερμάρκετ» γιατί οι δουλέμποροι που διακινούν μεγάλες μάζες Μεξικανών προς τις ΗΠΑ χρεώνουν χαμηλή ταρίφα τον καθένα.

Κίνα- από το σπίτι ως το «σπίτι»
Οι συμμορίες ενσωματώνουν τη διακίνηση με την εκμετάλλευση γυναικών,ελέγχοντας τα θύματά τους από τη στρατολόγηση ως τους οίκους ανοχής.

ΣYNENTEYΞH
«Πας με θύμα τράφικινγκ; Ποινική δίωξη!»
Η Πέτια Νεστέροβα, υπεύθυνη του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά του τράφικινγκ, μιλάει στο «Βήμα»
Τριάντα τρεις χώρες στην Ευρώπη έχουν επικυρώσει τη Συνθήκη για τη Δράση Κατά της Διακίνησης Ανθρώπων, μια συνθήκη που μεταξύ άλλων ενθαρρύνει την ποινική δίωξη και των πελατών, εφόσον γνωρίζουν ότι η κοπέλα που τους «εξυπηρετεί» αποτελεί θύμα τράφικινγκ. Η Ελλάδα όμως είναι ανάμεσα στις 10 που την έχουν υπογράψει αλλά δεν την έχουν ακόμη επικυρώσει. «Δεν υπάρχει προθεσμία για να επικυρώσουν τη συνθήκη, που υπογράφηκε πριν από δύο χρόνια, απλώς τους ασκείται πολιτική πίεση με κάθε ευκαιρία» λέει μιλώντας στο «Βήμα» η Πέτια Νεστόροβα, γραμματέας κατά της διακίνησης ανθρώπων στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Στην ίδια ομάδα με την Ελλάδα βρίσκονται η Τουρκία, η Γερμανία, η Ελβετία, η Εσθονία κ.ά.

Το ΣτΕ ίδρυσε την Ομάδα Ειδικών για τη Διακίνηση, στην οποία ανήκει η κυρία Νεστόροβα, προκειμένου μεταξύ άλλων να πραγματοποιήσει μια αξιολόγηση των χωρών που έχουν επικυρώσει τη συνθήκη. Η αξιολόγηση άρχισε πρόσφατα από την Κύπρο, την Αυστρία και τη Σλοβακία. «Η ιδέα της συνθήκης είναι να αντιμετωπιστεί το ζήτημα από την πλευρά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να στραφεί η προσοχή στα θύματα» λέει. Σε αυτό το πνεύμα, η συνθήκη ενθαρρύνει τα κράτη να εξετάσουν την περίπτωση να ποινικοποιήσουν τους πελάτες μιας ιερόδουλης όταν γνωρίζουν ότι αποτελεί θύμα διακίνησης. «Μέχρι στιγμής, η Βουλγαρία και η Νορβηγία έχουν ποινικοποιήσει τη χρήση σεξουαλικών υπηρεσιών από θύματα διακίνησης, ενώ η Αυστρία το μελετά» .

Από την εμπειρία της στην παράνομη διακίνηση γυναικών, η κυρία Νεστόροβα ξεχωρίζει μια υπόθεση η οποία θεωρείται «πιλοτική» στο ΣτΕ. Αφορά μια Ρωσίδα, θύμα διακίνησης, η οποία εξαναγκαζόταν να εκδίδεται στην Κύπρο. «Κατάφερε να ξεφύγει από τους βασανιστές της και κατέφυγε στην αστυνομία,όμως οι αστυνομικοί την επέστρεψαν σε εκείνον που την εκμεταλλευόταν. Λίγες μέρες αργότερα η Ρωσίδα πέθανε χωρίς ποτέ να γίνει έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου της. Αυτό συνέβη το 2001, όμως θεωρείται “κλειδί” λόγω της απόφασης που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τον Ιανουάριο του 2010:καταδίκασε την Κύπρο και τη Ρωσία πρώτη φορά για παραβίαση του άρθρου 4 της Συνθήκης το οποίο απαγορεύει τη δουλεία» λέει.


Διαβάστε περισσότερα:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=373494&dt=17/12/2010#ixzz18TvGXrKK

 

[sxoinobaths]

Χριστούγεννα στους οίκους ανοχής: Η κοινωνία τις ανέχεται;
09:50 - Σάβ 25/12/2010, tvxsteam
[ - ]  Μέγεθος  [ + ]
Printer-friendly versionSend to friend

Ως επάγγελμα, η πορνεία βρίσκεται πιθανότατα στο τελευταίο άκρο του περιθωρίου. Το σεξ αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα κοινωνικά ταμπού και το γεγονός αυτό αφορά άμεσα την πορνεία: Πρώτον, η σεξουαλική καταπίεση μπορεί να θεωρηθεί ο κινητήριος μοχλός πίσω από την ανάγκη για σεξ επί πληρωμή και δεύτερον, καθιστά τις «εργάτριες του σεξ» άτομα χωρίς κοινωνική υπόσταση.

του Νικόλα Μαντζαβίνου

Εάν η κοινωνία έκανε χριστουγεννιάτικο τραπέζι, οι εκδιδόμενες γυναίκες θα ήταν μάλλον οι τελευταίες που θα έπαιρναν πρόσκληση. Υπάρχει ένας πολύ εύστοχος όρος της περίφημης φεμινίστριας Τζούντιθ Μπάτλερ, η οποία μιλά για «αδιανόητους» ανθρώπους. Ανθρώπους αόρατους, που η κοινωνία αρνείται να διανοηθεί και να αγκαλιάσει. Και πώς θα μπορούσε, όταν η λέξη «πόρνη» αποτελεί τον πιο προσβλητικό χαρακτηρισμό για μια γυναίκα;

Οι εκδιδόμενες έχουν διπλή ζωή: Το βράδυ πηγαίνουν στη δουλειά τους και τη μέρα κυκλοφορούν ανάμεσά μας, χωρίς όμως να μπορούν να δηλώσουν την επαγγελματική τους ταυτότητα. Όχι απαραίτητα επειδή ντρέπονται για αυτό που κάνουν, αλλά κυρίως λόγω της ρατσιστικής συμπεριφοράς που ξέρουν ότι θα αντιμετωπίσουν.

Βόλτα στη Φυλής

Αναζητώντας το ανθρώπινο πρόσωπο της πορνείας, πήγαμε μια βόλτα στη γειτονιά της οδού Φυλής. Μπήκαμε στα σπίτια με τα άσπρα φώτα, που είχαν εορταστικά στολίδια και ήχους χριστουγεννιάτικων τραγουδιών. Δεν ήταν εύκολο να πείσουμε τις κοπέλες να μας μιλήσουν, αλλά όσες δέχτηκαν να συζητήσουν, το έκαναν με ιδιαίτερα γλυκό τρόπο.

«Πιστεύω πως είναι μια τίμια δουλειά», μας λέει η Νικόλ, που έχει εφτά αδέλφια στη Ρουμανία, τα οποία βοηθάει οικονομικά. «Εκεί δε βρίσκεις καμία δουλειά», εξηγεί.

«Δε νομίζω πως κάνω κάτι κακό, κάτι λάθος» λέει χαμογελώντας. «Προφανώς και δεν το απολαμβάνω γιατί έρχονται πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι. Γέροι, άσχημοι, βρόμικοι. Αλλά είναι η δουλειά μου και όταν φεύγω από εδώ δε με επηρεάζει. Κάνω κανονικά σεξ με το σύντροφό μου και μου αρέσει, υπάρχει συναίσθημα, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι κάνω εδώ.

Δεν το λέω σε κανέναν όμως, το ξέρει μόνο μία από τις αδελφές μου στη Ρουμανία. Δεν ντρέπομαι για αυτό που κάνω αλλά σου συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά άμα το μάθουν. Σε βάζουν στη γωνία, δε σου μιλάνε, γενικά υπάρχει ρατσισμός».

Η Σακίρα είναι κάθετη: «Πρώτον, σε αυτούς τους χώρους κάνουμε λειτούργημα. Δεύτερον, ο οίκος ανοχής ανέχεται. Η ιερόδουλη είναι ιερό πράγμα. Μπορεί να κάνουμε τη δουλειά αυτή, αλλά τη σεβόμαστε και είμαστε τίμιες.

Στους χώρους αυτούς θα έρθει ο μοναχικός, το πνευματικό παιδί, γονείς που θα φέρουν τα παιδιά τους και άλλοι που έχουνε προβλήματα. Αυτοί οι χώροι χρειάζονται. Όσες κοπέλες το κάνουν αυτό έχουν μεγάλη ψυχή.

Κάθε δουλειά την κάνεις γιατί πρέπει να την κάνεις. Δεν είναι απαραίτητο ότι την αγαπάς. Όταν μια κοπέλα έχει δουλέψει σε χίλιες δουλειές και κάθε φορά προσπαθούσαν να την εκμεταλλευτούν σεξουαλικά, σου λέει προκειμένου να πληρωθώ, να κάνω τη δουλειά μου, να χτίσω το σπίτι μου, να κάνω το παιδί μου, να το μεγαλώσω, να το σπουδάσω καλύτερα, να κάνω αυτή τη δουλειά τίμια.

Η κοπέλα δεν ικανοποιείται, είναι η εργασία της όμως. Ικανοποιεί τον άλλον. Έχει τη δύναμη να τον ικανοποιήσει με το χάδι της και την ευγένειά της. Αν κανείς το σκεφτεί καλά, θα καταλάβει πως αυτές οι γυναίκες χρειάζεται να υπάρχουν, γιατί που θα πάνε όλοι αυτοί; Δες τι γίνεται τώρα στους δρόμους, βιασμοί και τα λοιπά, και σκέψου τι θα γινόταν χωρίς εμάς.

Εδώ ξέρεις πόσο μας αγαπάνε στη γειτονιά; Είμαστε η μασκότ τους! Δεν ενοχλούμε κανέναν, τι πρόβλημα να υπάρχει;»

Η Νάντια δεν ξέρει πολύ καλά ελληνικά και φοβάται πως έχουμε έρθει για φωτογράφηση. «Δεν το λέω σε κανέναν. Το κρύβω γιατί αν το μάθει ο κόσμος και η οικογένειά μου θα με κάψουν ζωντανή. Είναι η δουλειά μου, αλλά στα κρυφά».

Αφού συζητάμε λίγο ακόμα για τη ζωή της, γίνεται πιο συναισθηματική: «Δεν είμαι «πουτάνα» στην ψυχή. Είμαι άνθρωπος. Το κάνω για δουλειά. Έχω δύο μικρά παιδιά. Ότι δουλειά και να είναι, την κάνω. Εγώ μετά θα φύγω από την Ελλάδα, θα πάω στην πατρίδα μου και θα ξεχάσω τα πάντα».

Για την Αντριάνα, η πορνεία είναι μια βρόμικη δουλειά που κάποιος πρέπει να την κάνει:

«Είναι πολύ δύσκολη δουλειά και δυστυχώς, χωρίς αυτή, οι γυναίκες θα έπρεπε να βγαίνουν στους δρόμους με φερετζέ. Να ‘ναι καλά τα κορίτσια που δουλεύουνε.

Είτε είμαι ταμίας στο περίπτερο είτε δουλεύω εδώ, για μένα είναι το ίδιο πράγμα. Μόνο που το ρίσκο εδώ είναι πολύ πιο μεγάλο από το περίπτερο, απ’ όλες τις πλευρές. Και μπαίνουν και μας δέρνουν και μας κλέβουν, ότι θες μας κάνουν. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν σκοτώσει 3-4 κυρίες. Έχουμε πρόβλημα με όλους, αλλά δυστυχώς κανείς δεν μπορεί χωρίς εμάς.

Κανονική ζωή δεν μπορούμε να έχουμε. Για παράδειγμα, πολλές από μας δεν κυκλοφορούμε έξω για να μη μας δει κάποιος πελάτης και μας αναγνωρίσει».

Τέλος, η Αντριάνα μιλά για την απαράδεκτη συμπεριφορά της αστυνομίας που σε συχνότατη βάση, τις «τρέχει» στο αυτόφωρο: «Το έχουμε συνηθίσει, μας φαίνεται αστείο πια». Όπως λέει, οι αστυνομικοί έρχονται πολλές φορές με σημαδεμένα χρήματα, για να τις συλλάβουν στη συνέχεια και με τα χρήματα αυτά δεν αποκλείεται να κάνουν χρήση των υπηρεσιών που υποτίθεται ότι διώκουν, κάτι που φυσικά αρνούνται στο δικαστήριο.

Βέβαια, η οδός Φυλής είναι από τις πιο «καθωσπρέπει» τέτοιες γειτονιές στην Αθήνα, αλλά το γεγονός αυτό δείχνει κάτι: Εάν οι κοπέλες αυτές, που έχουν –οι περισσότερες– άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος και όλα τα συναφή έγγραφα, είναι τόσο αόρατες κοινωνικά, τότε τι μπορεί να συμβαίνει με τις τρανσέξουαλ στη Συγγρού ή τις «μαυρούλες», όπως είναι γνωστές, στην Ευριπίδου;

Το σεξ ως επάγγελμα

Το θέμα μας βέβαια δεν είναι το απάνθρωπο πρόσωπο της πορνείας, για το οποίο θα χρειαζόντουσαν τόμοι ολόκληροι, άλλα το ανθρώπινο. Στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης βρίσκεται το σεξ ως κοινωνική έννοια και ως επάγγελμα, καθώς και το κατά πόσον κάτι τέτοιο αποτελεί ελεύθερη επιλογή και δικαίωμα του καθενός.

«Το σεξ είναι η χαρά της ζωής» λέει στο tvxs.gr η πρόεδρος του Σ.Ε.Π.Ε. (Σωματείο Εκδιδομένων Προσώπων Ελλάδας), Δήμητρα Κανελλοπούλου, «Ποιες είναι οι απολαύσεις αυτής της ζωής; Το σεξ, το φαγητό, ο ύπνος και η καλή παρέα. Υπάρχουν πάρα πολλές εκδιδόμενες γυναίκες που απολαμβάνουν τη δουλειά τους. Για εμάς τις Ελληνίδες είναι δεδομένο ότι το έχουμε επιλέξει, αγαπάμε τα αγόρια και σεβόμαστε το επάγγελμά μας.

Κάνουμε τη δουλειά αυτή κατ’ επιλογή και προφανώς είμαστε κάθετα αντίθετες με το trafficking. Το επάγγελμα αυτό πρέπει να απασχολεί αποκλειστικά ενήλικες και κατόπιν επιλογής. Εννοείται πως δεν είμαστε υπέρ της καταναγκαστικής εργασίας».

Σε αυτό, δε συμφωνεί απόλυτα η Έφη, μέλος της Γυναικείας Ομάδας ΟΚΔΕ-Σπάρτακος: «Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις εκδιδόμενες γυναίκες ως εργαζόμενες. Πρέπει να έχουν πλήρη ασφαλιστικά εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι νομιμοποιώ την πορνεία, επειδή κατά τη γνώμη μου είναι καταναγκασμός στον καπιταλισμό. Δεν είναι επιλογή των γυναικών να γίνουν πόρνες, όπως λένε κάποιοι, απλά είναι μία διέξοδος.

Βέβαια, κάτι αντίστοιχο ισχύει για τα περισσότερα επαγγέλματα, απλά επειδή υπάρχει η έννοια του σεξισμού σήμερα, που υποτίθεται ότι δεν τρέχει κάτι όταν εμπορευματοποιείς το γυναικείο σώμα. Πατώντας κάποιοι σε αυτό, μπορεί να θεωρήσουν ότι είναι επιλογή των γυναικών και έτσι έχει περάσει σαν κάτι το φυσικό.

Στα υπόλοιπα επαγγέλματα εμπορευματοποιείται ο χρόνος σου, η σωματική δύναμη και πολλές φορές η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, απλά στην περίπτωση της πορνείας χάνεις και το δικαίωμα στο ίδιο σου το κορμί. Δηλαδή, σε αυτό το επίπεδο βρίσκεται η τομή μεταξύ σεξισμού και καπιταλισμού.

Όντως μια μερίδα των γυναικών αυτών μπορεί να απολαμβάνει τη δουλειά τους, δεν το θεωρώ υποτιμητικό. Στην πλειοψηφία όμως πιστεύω ότι εξαναγκάζονται».

Για την κ. Κανελλοπούλου, η σεξουαλική εκμετάλλευση δεν είναι υπάρχει μόνο στο επάγγελμα της πορνείας: «Υπάρχουν φυσικά και περιπτώσεις που κοπέλες αναγκαστήκανε να κάνουνε τη δουλειά αυτή, όχι ότι ήταν αρνητικές με τη δουλειά, αλλά αναγκαστήκανε γιατί στο γραφείο σου κολλάνε και στην τράπεζα σε «χουφτώνουνε», άμα θες να τα λέμε χύμα.

Και ξέρεις και κάτι, το θεωρώ πολύ πιο τίμιο να βγάλεις στο «μπορντέλο» ένα οκτάωρο, που είναι η καλή πλευρά της πορνείας, το επάγγελμα, από το να έχεις δύο παντρεμένους και να τους εκμεταλλεύεσαι. Κάνουμε σεξ, δεν πουλάμε ούτε φούμαρα, ούτε τίποτα».

Η Έφη πάντως, αρνείται πως μπορεί να δει κανείς την πορνεία ως λειτούργημα: «Διαφωνώ κάθετα με όσους λένε ότι επιτελείται κοινωνικό έργο, γιατί ακριβώς τοποθετείς τη γυναίκα στο ρόλο ότι πρέπει να ικανοποιεί σεξουαλικά τον άντρα. Δηλαδή αυτή η άποψη εξυπηρετεί ακριβώς στο να αναπαράγει το σεξισμό».

Σε αυτό που οι δύο γυναίκες συμφωνούν απερίφραστα είναι ότι ο ρατσισμός έχει πολλά πρόσωπα. «Όλοι φέρονται κατά της περιθωριοποίησης και της ταμπέλας, αλλά υπάρχει τεράστια υποκρισία και στρουθοκαμηλισμός. Όταν ήταν δήμαρχος η κ. Μπακογιάννη, είχαμε βγάλει το σταυρό και τη θεά Αθηνά από το σήμα του δήμου και είχαμε κολλήσει μια στρουθοκάμηλο!», αποκαλύπτει η Δήμητρα Κανελλοπούλου.

http://www.tvxs.gr/news/ελλάδα/χριστούγεννα-στους-οίκους-ανοχής-η-κοινωνία-τις-ανέχεται

 

[sxoinobaths]

«Παράθυρο» ατιμωρησίας για τους μαστροπούς, από τον Άρειο Πάγο

    Όπως αποφάσισε το Ποινικό Τμήμα του Άρειου Πάγου, πλεον θα καταλογίζονται ευθύνες σε όσους εκμεταλλεύονται και «προωθούν» γυναίκες μόνο όταν αυτές δεν είναι πόρνες. Με αυτό το σκεπτικό, ο Αρειος Πάγος ανέτρεψε καταδικαστική απόφαση για δύο μαστροπούς, επειδή δεν είχε βεβαιωθεί ότι οι τρεις αλλοδαπές γυναίκες τις οποίες προωθούσαν στην πορνεία, δεν ήταν ήδη πόρνες.

Αυτό το σκεπτικό ωστόσο ενέχει πολλούς κινδύνους αφού υπάρχει όχι μόνο άμεσος κίνδυνος ανατροπής καταδικαστικών αποφάσεων για ένα ηθικά και κοινωνικά καταδικαστέο αδίκημα, αλλά και επειδή προκύπτει άμεσος κίνδυνος πολλοί προαγωγοί να παραμένουν ατιμώρητοι εάν προβάλλουν τον ισχυρισμό (ακόμα και αν είναι ψευδής) ότι οι γυναίκες που αναγκάζουν να εκδίδονται ήταν ήδη πόρνες και συνεπώς δεν υφίσταται αδίκημα.

Σύμφωνα με το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου, που ερμήνευσε τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα για τη μαστροπεία, «η προαγωγή στην πορνεία συνίσταται στην καθ' οιονδήποτε τρόπο (παροτρύνσεις, πιέσεις κ.λπ.) και με οποιαδήποτε μέσα (παροχή καταλύματος, ανεύρεση ερωτικών συντρόφων κ.λπ.) παρακίνηση της γυναίκας που δεν είναι ακόμα πόρνη να τραπεί στην πορνεία ή και η ενίσχυση της τυχόν ειλημμένης και μη πραγματοποιηθείσης ακόμη αποφάσεως αυτής να πράξει τούτο».

Κατά την απόφαση αυτή, δράστης μαστροπείας μπορεί να είναι είτε άνδρας είτε γυναίκα, θύμα όμως μόνο γυναίκα, αδιακρίτως ηλικίας. Δεν είναι αναγκαίο να υπάρχουν πολλές γυναίκες θύματα ούτε η γυναίκα να είναι «αμέπτων» ηθών, σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, είναι όμως αναγκαίο να μην είναι ήδη πόρνη και επομένως στοιχείο της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος της μαστροπείας είναι η προαγωγή στην πορνεία να αφορά γυναίκα που δεν είναι ήδη πόρνη.

Παράλληλα, ο Αρειος Πάγος δέχεται ότι η προαγωγή στην πορνεία πρέπει να γίνεται επίσης κατ' επάγγελμα (που σημαίνει να έχει διαμορφώσει ο μαστροπός κατάλληλη υποδομή, με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης του αδικήματος, με σκοπό πορισμό εισοδήματος) ή από κερδοσκοπία (με κίνητρο το αθέμιτο περιουσιακό όφελος, αποτιμητό σε χρήμα).

Το Εφετείο Θράκης, όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ του Έθνους, καταδίκασε στην συγκεκριμένη απόφαση τον ιδιοκτήτη και έναν σερβιτόρο μπαρ για μαστροπεία, επειδή έναντι 450 ευρώ προσέφεραν τρεις αλλοδαπές σερβιτόρες σε πελάτες του μαγαζιού.

Η απόφαση του Αρείου Πάγου ανέτρεψε την καταδίκη κρίνοντας (836/10) ότι το Εφετείο δεν την αιτιολόγησε νόμιμα, αφού δεν αναφέρει αν οι αλλοδαπές δεν ήταν από πριν πόρνες, στοιχείο απαραίτητο για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα, ενώ δεν παραθέτει στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι ενήργησαν με κίνητρο και σκοπό το αθέμιτο κέρδος ή είχαν διαμορφώσει κατάλληλη υποδομή με πρόθεση επανειλημμένης τέλεσης του αδικήματος.

http://tvxs.gr/news/ελλάδα/«παράθυρο»-ατιμωρησίας-για-τους-μαστροπούς-από-τον-άρειο-πάγο