Είδα για το τροχαίο στην Δενδροποτάμου που κωλοτούμπαρε ένα αμάξι, προσγειώθηκε πάνω σε άλλο σταματημένο, και ο οδηγός του κωλοτουμπαρισμένου χασκογελούσε και έλεγε πως έκανε ελιγμό για να αποφύγει κάποια που (δήθεν ; ) πέρασε με κόκκινο. Ίσως να'ναι άσχετο με Ρομά το περιστατικό, δε λέω. Ίσως όντως να πετάχτηκε κάποια. Ίσως ο οδηγός να μην ήταν χαπακωμένος ή χασισωμένος, είμαι σίγουρος πως δε θα ανακοινώσει η ΕΛ.ΑΣ για λόγους προσωπικών δεδομένων (λες και δεν είναι χρήσιμο για την κοινωνία να βλέπει ο κόσμος τί γίνεται όταν οδηγάς υπό την επήρεια ουσιών -αν ισχύει κάτι τέτοιο, δεν γνωρίζω).
Με αφορμή αυτό όμως, και την ελαφρά αντιμετώπισή του από τον οδηγό και συνοδηγό, θυμήθηκα περιστατικό που μου συνέβη στην παρακάτω διασταύρωση της Δενδροποτάμου. Ξημερώματα, γυρνάμε τρεις φίλοι με ταξί, γιορτάζαμε που'χα περάσει το τελευταίο μάθημα στην σχολή.
Στο φανάρι απέναντι απ'το στρατόπεδο έχουμε πράσινο και μας προσπερνά σαν πύραυλος ξυστά ένα αμάξι γεμάτο γυφτάκια, μπορεί και ανήλικα. Χασκογελούσαν και μας κοιτούσαν σαν μάγκες. Ο ταρίφας άρχισε να βρίζει αλλά δεν τόλμησε να τους κοντράρει. Εμείς στην σούρα μας δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Στο επόμενο φανάρι δήθεν θα παίρναμε πινακίδες αλλά φυσικά το πέρασαν κι εκείνο με κόκκινο. Στα παπάρια τους όλα. Εμείς αν είχαμε σκοτωθεί στα 25 μας με πτυχία κλπ, οικογένειες πίσω, δεν είχε τόση σημασία.