Ο Γκαίτε έλεγε πως όταν δύο άνθρωποι μαλώνουν φταίει πάντα ο πιο έξυπνος. Διάβασα πολύ Γκαίτε στα νιάτα μου αλλά τώρα στα ...ήντα μου τον καταλαβαίνω απόλυτα. Εσείς; Ασχολείστε με τα καμένα ή απλά προσπερνάτε;
όταν ήμουν φοιτητής, είχα βέβαια και τον ελεύθερο χρόνο και τις αντοχές ξόδευα πολύ ενέργεια σε άσκοπες συζητήσεις. Μεγαλώνοντας πήρα ριζικές αποφάσεις:
1. Έξω οι δήθεν. Τα άτομα που δεν έχουν άποψη και περιμένουν τι θα πεις για να πουν το αντίθετο. Καμία επαφή ,καμία συζήτηση, έτσι για να τους γαμήσω.
2. Όσο πιο μακριά γίνεται από φανατικούς. Το στραβό το ξύλο δεν ισιώνει και ο φανατικός δεν αλλάζει άποψη. Οποιαδήποτε συζήτηση είναι μάταιη.
3. Δε θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω, κάτι που δε θα προσπαθήσεις να καταλάβεις. Όταν βλέπεις ότι το συνομιλητή σου δεν τον ενδιαφέρει αυτό που λες, μη συνεχίζεις την κουβέντα. Χαμένος κόπος. Έχω παρατηρήσει ανθρώπους που σε πιάνουν και αρχίζουν να σου λένε για τα games που παίζουνε, την ομάδα τους, τα γκομενικά του κουμπάρου τους,ενώ είναι φανερό ότι σου είναι αδιάφορα. Το θεωρώ πρόβλημα των ανθρώπων αυτών να επικοινωνήσουν.
Με λίγα λόγια παίκτη μου, κράτα το χρόνο για τον εαυτό σου και όσους αξίζουν, μην τον σπαταλάς σε άσκοπες συζητήσεις.