Γιωργάκης
- Μέλος που άνοιξε το νήμα palermo
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 30K
- Εμφανίσεις 751K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.361
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2.237
- Πόντοι
- 506
...Παπαριά, ξεπαπαριά θα τα πληρώσουμε, ΠΑΠΑΡΑ...
foufoutos_30
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Νοε 2009
- Μηνύματα
- 12.365
- Like
- 34
- Πόντοι
- 166
το ανδρεικελο ειπε στην τροικα να ερθει την δευτερα για το νεο ξεκολιασμα..ηταν να ερθουν πριν 10 μερες αλλα επρεπε να εκλεγουν πρωτα οι συντροφοι στους δημους..
δεν υπαρχει σωτηρια μαγκες..μονο μεταναστευση..οχι για να βγαλουμε τρελα λεφτα..πανε αυτα..αλλα για να ζησουμε με αξιοπρεπεια..
δεν υπαρχει σωτηρια μαγκες..μονο μεταναστευση..οχι για να βγαλουμε τρελα λεφτα..πανε αυτα..αλλα για να ζησουμε με αξιοπρεπεια..
trustworth
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 3.848
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.361
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2.237
- Πόντοι
- 506
6.600 ΕΥΡΩ μας κόστισαν τα κινητά τηλέφωνα 2 πουστουπουργών και μιας πρώην άνας σε ένα μήνα...
aigeas
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 10.454
- Like
- 19
- Πόντοι
- 166
7.000 η δεη το μηνα!!!!!!!
foufoutos_30
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Νοε 2009
- Μηνύματα
- 12.365
- Like
- 34
- Πόντοι
- 166
ρε φιλε εδω τους βλεπουν εξω και τους χερετανε..εγκαρδιως..με τα ματια μου το εχω δει με ενα καθικι, πουτανας γιο, που εχει αποσυρθει κι εχει φαει τα περισσοτερα..
εσενα κι εμενα δεν μπορουν να μας κοροιδεψουν πλεον τα καθικια...ξερεις ομως ποσα ζωα υπαρχουνε εκι εξω?ουτε για σαπουνι δεν κανουν..
fantasias
Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Νοε 2010
- Μηνύματα
- 270
- Like
- 0
- Πόντοι
- 1
Τι εφιάλτη βλέπει ο Γιωργάκης;
Και τώρα οι δυο τους. ΠΑΣΟΚ και Νουδού τα δίνουν όλα για τις περιφέρειες και τους δήμους, με τις προβλέψεις να έχουν πολύ γέλιο. Αν μπείτε σε κάποιο από τα ΠΑΣΟΚικά blogs (που δεν είναι και λίγα) θα πιστέψετε πως οι «πράσινοι» θα χτυπήσουν το απόλυτο 13 στα 13. Ναι, ακόμα και ήττα Ψωμιάδη προεξοφλούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δήμους. Το αντιστρόφως ανάλογο συμβαίνει φυσικά και με τα προγνωστικά των γαλάζιων φερέφωνων, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ίσως και να είναι ιδέα μου.
Για την πρώτη Κυριακή, σας είχα πει πολλάκις την πρόθεσή μου. Τώρα που ο στόχος επετεύχθη και το ΚΚΕ τα πήγε σχετικά καλά στις εκλογές, δεν έχω σκοπό να ψηφίσω στο δεύτερο γύρο. Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε, αφενός γιατί στο δήμο μου εκλέχτηκε ήδη ο (δεξιούλης) δήμαρχος, αφετέρου γιατί στην περιφέρεια υπάρχουν οι υποψήφιοι μόνο των δύο μεγάλων.
Τα… «συντρόφια» στον Περισσό, έδωσαν γραμμή ουδετερότητας και ζήτησαν αποχή από τις κάλπες την Κυριακή που μας έρχεται και φυσικά δε θα μπορούσα να μην εναρμονιστώ με τις επιταγές του κόμματος (τι μαλακίες λέω μάνα μου…) Το ΠΑΣΟΚ όμως άρχισε ήδη να γκρινιάζει και να βλέπει συνεργασία δεξιάς – αριστεράς. Τα όνειρα του Γιωργάκη γίνονται όλο και πιο σκοτεινά…
Και τώρα οι δυο τους. ΠΑΣΟΚ και Νουδού τα δίνουν όλα για τις περιφέρειες και τους δήμους, με τις προβλέψεις να έχουν πολύ γέλιο. Αν μπείτε σε κάποιο από τα ΠΑΣΟΚικά blogs (που δεν είναι και λίγα) θα πιστέψετε πως οι «πράσινοι» θα χτυπήσουν το απόλυτο 13 στα 13. Ναι, ακόμα και ήττα Ψωμιάδη προεξοφλούν. Το ίδιο συμβαίνει και με τους δήμους. Το αντιστρόφως ανάλογο συμβαίνει φυσικά και με τα προγνωστικά των γαλάζιων φερέφωνων, αλλά όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό. Ίσως και να είναι ιδέα μου.
Για την πρώτη Κυριακή, σας είχα πει πολλάκις την πρόθεσή μου. Τώρα που ο στόχος επετεύχθη και το ΚΚΕ τα πήγε σχετικά καλά στις εκλογές, δεν έχω σκοπό να ψηφίσω στο δεύτερο γύρο. Δεν υπάρχει λόγος άλλωστε, αφενός γιατί στο δήμο μου εκλέχτηκε ήδη ο (δεξιούλης) δήμαρχος, αφετέρου γιατί στην περιφέρεια υπάρχουν οι υποψήφιοι μόνο των δύο μεγάλων.
Τα… «συντρόφια» στον Περισσό, έδωσαν γραμμή ουδετερότητας και ζήτησαν αποχή από τις κάλπες την Κυριακή που μας έρχεται και φυσικά δε θα μπορούσα να μην εναρμονιστώ με τις επιταγές του κόμματος (τι μαλακίες λέω μάνα μου…) Το ΠΑΣΟΚ όμως άρχισε ήδη να γκρινιάζει και να βλέπει συνεργασία δεξιάς – αριστεράς. Τα όνειρα του Γιωργάκη γίνονται όλο και πιο σκοτεινά…
Συνημμένα
aigeas
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 10.454
- Like
- 19
- Πόντοι
- 166
Για να το ξαναθυμηθούμε
Ήθελε δάνειο από την Πειραιώς, ήθελε 100 εκατ. από την ΑΤΕ, τελικά έδωσε λύση σκανδαλωδώς η Εθνική Τράπεζα.
Θέλουμε να δώσετε προσοχή στο δημοσίευμα γιατί είναι κάτι που έχει περάσει στα ψιλά των εφημερίδων και φυσικά έχει αποσιωποιηθεί από όλα τα μέσα ενημέρωσης…
Είναι γνωστό ότι ο ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η εταιρεία δεν μπορεί να πάρει δάνειο από κανέναν διότι πολύ απλά δεν έχει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι ο δανειστής θα πάρει τα λεφτά του πίσω. Μπροστά σε αυτή λοιπόν την κατάσταση η Εθνική Τράπεζα επέλεξε σκανδαλωδώς, κατά τη γνώμη μας, να δώσει ανάσα ζωής στο ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ.
Τι ακριβώς όμως έκανε η Εθνική Τράπεζα και πού είναι το σκάνδαλο; Δώστε βάση για να δείτε πού πάνε τα χρήματα του ελληνικού λαού! Η Εθνική τράπεζα αγόρασε το μέγαρο που στεγάζεται ο ΔΟΛ στο ποσό των 26 εκατ. ευρώ!!! Το ακίνητο το είχε αγοράσει η εταιρεία του ΔΟΛ επί Λαμπράκη με 12 εκατ. ευρώ. Η τράπεζα με τα λεφτά του ελληνικού λαού το αγόρασε στη διπλάσια τιμή σε μία περίοδο που τα ακίνητα έχουν πτώση έως και 30%. Και το σκάνδαλο δεν σταματά εδώ. Η Εθνική αγόρασε το ακίνητο και έναντι ενός ενοικίου αφήνει τις εφημερίδες του ΔΟΛ να συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους στο κτήριο – μέγαρο της Μιχαλακοπούλου.
Αν αυτό φίλοι μου δεν είναι σκάνδαλο της Εθνικής Τράπεζας, τότε ποιανού είναι; Σε ποιανού το σπίτι ή την επιχείρηση θα έκανε το ίδιο η Εθνική Τράπεζα; Σε ποιανού το σπίτι ή την επιχείρηση θα αγόραζε η τράπεζα το ακίνητο στην διπλάσια τιμή; Προσέξτε, και να σε αφήσει να ... ... μείνεις και μέσα!
Κύριοι της Εθνικής Τράπεζας, τα χρήματα που διαχειρίζεστε είναι χρήματα των καταθετών και του ελληνικού λαού. Κανένα δικαίωμα δεν έχετε να τα σκορπάτε σύμφωνα με τις επιταγές που σας δίνει η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Θα λογοδοτήσετε όταν έρθει η ώρα μπροστά στον ελληνικό λαό και τη δικαιοσύνη. Δεν μπορείτε να παίζετε τα παιχνίδια σας στις δικές μας πλάτες.
Ήθελε δάνειο από την Πειραιώς, ήθελε 100 εκατ. από την ΑΤΕ, τελικά έδωσε λύση σκανδαλωδώς η Εθνική Τράπεζα.
Θέλουμε να δώσετε προσοχή στο δημοσίευμα γιατί είναι κάτι που έχει περάσει στα ψιλά των εφημερίδων και φυσικά έχει αποσιωποιηθεί από όλα τα μέσα ενημέρωσης…
Είναι γνωστό ότι ο ΔΟΛ του κ. Ψυχάρη είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η εταιρεία δεν μπορεί να πάρει δάνειο από κανέναν διότι πολύ απλά δεν έχει το παραμικρό περιουσιακό στοιχείο που θα μπορούσε να εξασφαλίσει ότι ο δανειστής θα πάρει τα λεφτά του πίσω. Μπροστά σε αυτή λοιπόν την κατάσταση η Εθνική Τράπεζα επέλεξε σκανδαλωδώς, κατά τη γνώμη μας, να δώσει ανάσα ζωής στο ΒΗΜΑ και τα ΝΕΑ.
Τι ακριβώς όμως έκανε η Εθνική Τράπεζα και πού είναι το σκάνδαλο; Δώστε βάση για να δείτε πού πάνε τα χρήματα του ελληνικού λαού! Η Εθνική τράπεζα αγόρασε το μέγαρο που στεγάζεται ο ΔΟΛ στο ποσό των 26 εκατ. ευρώ!!! Το ακίνητο το είχε αγοράσει η εταιρεία του ΔΟΛ επί Λαμπράκη με 12 εκατ. ευρώ. Η τράπεζα με τα λεφτά του ελληνικού λαού το αγόρασε στη διπλάσια τιμή σε μία περίοδο που τα ακίνητα έχουν πτώση έως και 30%. Και το σκάνδαλο δεν σταματά εδώ. Η Εθνική αγόρασε το ακίνητο και έναντι ενός ενοικίου αφήνει τις εφημερίδες του ΔΟΛ να συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους στο κτήριο – μέγαρο της Μιχαλακοπούλου.
Αν αυτό φίλοι μου δεν είναι σκάνδαλο της Εθνικής Τράπεζας, τότε ποιανού είναι; Σε ποιανού το σπίτι ή την επιχείρηση θα έκανε το ίδιο η Εθνική Τράπεζα; Σε ποιανού το σπίτι ή την επιχείρηση θα αγόραζε η τράπεζα το ακίνητο στην διπλάσια τιμή; Προσέξτε, και να σε αφήσει να ... ... μείνεις και μέσα!
Κύριοι της Εθνικής Τράπεζας, τα χρήματα που διαχειρίζεστε είναι χρήματα των καταθετών και του ελληνικού λαού. Κανένα δικαίωμα δεν έχετε να τα σκορπάτε σύμφωνα με τις επιταγές που σας δίνει η εκάστοτε πολιτική εξουσία. Θα λογοδοτήσετε όταν έρθει η ώρα μπροστά στον ελληνικό λαό και τη δικαιοσύνη. Δεν μπορείτε να παίζετε τα παιχνίδια σας στις δικές μας πλάτες.
anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.361
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2.237
- Πόντοι
- 506
...ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ από τον Χ. Γιανναρά για μία ακόμη Κυριακή:
...Εχει τεράστια σημασία για τους ενόχους της καταστροφής που ζει η Ελλάδα, να πείσουν τον λαό ότι είναι συνένοχος. Οτι «τα φάγαμε όλοι μαζί», κατά τη χυδαία εκφραστική του Θεόδωρου Πάγκαλου. Αν στο ιστορικό έγκλημα συμμετέχουμε όλοι, τότε νέμεση δεν θα λειτουργήσει ποτέ, αυτουργοί δεν υπάρχουν, οι κομματικές συντεχνίες συμφερόντων μπορούν να συνεχίσουν ατιμώρητες (και ανενόχλητες) να μας εμπαίζουν. Μπορεί ο πρωθυπουργός να εκβιάζει τον λαό, όπως μέχρι και χθες, με τη λογική των γκάνγκστερ: Ή ψηφίζετε τους κομματικούς μου κομισάριους στην τοπική αυτοδιοίκηση ή προκηρύσσω βουλευτικές εκλογές με σίγουρη συνέπεια την αδυναμία πια καταβολής μισθών και συντάξεων.
Ο λαός προσαρμόζεται με τους όρους του παιχνιδιού που καθορίζουν οι διαχειριστές της εξουσίας. Αυτή η προσαρμογή είναι, δυστυχώς, προϋπόθεση επιβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων, ίσως και των μειωμένης καλλιέργειας κοινωνικών στρωμάτων, δηλαδή του κρίσιμου για το εκλογικό αποτέλεσμα αριθμού ψηφοφόρων. Αν τα κόμματα αγοράζουν ψήφους με σύστημα πελατειακό, ρουσφετολογικό, πώς και γιατί ο αδύναμος να αρνηθεί να συμπαίξει; Να ρισκάρει το ψωμί του για να υπερασπίσει τη δημοκρατία; Του το απαγορεύουν αυτοί που αποφάσισαν ιδιοτελέστατα τους όρους της «δημοκρατίας».
Τρία (τουλάχιστον) εμφατικά παραδείγματα ενισχύουν την πιστοποίηση πως, όταν προσφέρονται όροι υψηλών ποιοτικών απαιτήσεων, ο λαός ακολουθεί και προσαρμόζεται – τρεις ενδείξεις, που πιθανόν και να αντιλέγουν στη λογική της κοινής πνιγερής απαισιοδοξίας:
Το «Αττικό Μετρό» συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια λειτουργίας. Και όλοι οι σταθμοί του συνεχίζουν να εμφανίζουν την ίδια άψογη εικόνα της πρώτης μέρας. Αστραφτερή καθαριότητα, ούτε το παραμικρό σκουπίδι στο δάπεδο, άψογη καλαισθησία, ούτε η παραμικρή απόπειρα κάτι να γραφτεί στους τοίχους, να «διακινηθούν ιδέες» προοδευτικών δυνάμεων, να τολμηθεί ο αυτονόητος βανδαλισμός από τους ψυχανώμαλους διαχειριστές της «φυσιογνωμίας» των ελλαδικών πόλεων. Για ποιους λόγους η ελλαδική κοινωνία δέχθηκε αυτονόητα τους όρους του «Αττικού Μετρό» και τους τηρεί με άκρα συνέπεια, γιατί αυτή η εξαίρεση σε σύγκριση με την τριτοκοσμική αθλιότητα στον ΟΣΕ, στα ΚΤΕΛ, στα σχολικά και πανεπιστημιακά κτίρια, στα δημόσια νοσοκομεία, υπουργεία, οργανισμούς;
Σχετικό και το δεύτερο δεδομένο: η εικόνα και λειτουργία του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Συμπληρώνει φέτος δεκαεφτά χρόνια στην υπηρεσία του ίδιου αυτού κοινού που συντηρεί συνθήκες ντροπής και απανθρωπίας στα περισσότερα από τα ανάλογα δημόσια ιδρύματα. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά, γιατί μπαίνεις στο Ωνάσειο και νομίζεις ότι μετανάστευσες σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη, πώς πέτυχαν εκεί να διατηρούν επί τόσα χρόνια όχι μόνο αστραφτεράδα και καλαισθησία πολυτελούς κλινικής, αλλά και συμπεριφορές σεβασμού της ιδιαιτερότητας και αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη;
Τρίτο, το γνωστό και πολυσχολιασμένο δεδομένο: η εικόνα μιας άλλης Αθήνας τις μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, το καλοκαίρι του 2004 (παρ’ όλο που ήταν ολέθρια για τον τόπο πολιτική επιλογή η διοργάνωσή τους). Αλλες συγκοινωνίες, άλλες δημόσιες υπηρεσίες, άλλες τράπεζες, άλλα μαγαζιά, άλλες συμπεριφορές. Τίποτα εκείνες τις μέρες στο τριτοκοσμικό λεκανοπέδιο δεν θύμιζε την κατεστημένη κακομοιριά της υπανάπτυξης, τον αισθητικό εκβαρβαρισμό, την εγωκεντρική χυδαιότητα στις συμπεριφορές, δηλαδή τα μόνιμα, ενδημικά στην πρωτεύουσα συμπτώματα θανατερής παρακμής. Γιατί, πώς δικαιολογείται αυτή η συλλογική μεταμόρφωση, η ανάδειξη μιας άλλης Ελλάδας, με διαφορετικούς όρους ύπαρξης και συνύπαρξης;
Είναι φαεινότερο και από τον ήλιο: Ο λαός δίνει προτεραιότητα στην κάλυψη των αναγκών του, όμως αν του επιβληθεί η κάλυψή τους με όρους όχι υπανάπτυξης αλλά ποιότητας, είναι σίγουρο για τον Ελληνα, ακόμα σήμερα, ότι θα πειθαρχήσει, θα σεβαστεί την ποιότητα σε πείσμα της πλύσης εγκεφάλου στην οποία έχει υποβληθεί μεθοδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αιτία της υπανάπτυξης, αιτία όλων των δεινών, κάθε συμφοράς, είναι ο εκφαυλισμός και η μεθοδική εξηλιθίωση του λαού από τις κομματικές συντεχνίες συμφερόντων. Ας μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν, οι Ελληνες τουλάχιστον, τον θρασύτατο εκβιασμό που τους άσκησε, πριν από μια εβδομάδα, ο πρωθυπουργός τους:
Να ψηφίσετε, έλεγε, άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και μάλιστα για καινούργια θεσμικά μορφώματα με διευρυμένες εξουσίες. Αλλά δεν έχει σημασία αν ψηφίσετε ικανούς ή ανίκανους, τίμιους ή φαύλους, ευφυείς ή μικρονοϊκούς. Πρέπει να ψηφίσετε τη δική μου καμαρίλα, αλλιώς πηγαίνω για εθνικές εκλογές και οδηγώ τη χώρα σε επίσημη πτώχευση, στάση πληρωμών, πείνα και τρόμο.
Και όπως πάντοτε, τριάντα χρόνια τώρα, ο αμοραλισμός του ΠΑΣΟΚ υπαγορεύει πολιτική στη «Νέα Δημοκρατία»: Ο κ. Σαμαράς πειθάρχησε στο εκβιαστικό δίλημμα, συνέπαιξε πάραυτα με το φασιστικό τέχνασμα. Οχι απλώς δεν τόλμησε, αλλά ούτε διανοήθηκε να ξεγυμνώσει τη λογική του παπανδρεϊσμού, να πει στον λαό: Εγώ δεν δίνω χρίσμα σε κομματικούς κομισάριους, σας καλώ να ψηφίσετε ακομμάτιστα, να τιμήσετε τους ικανούς, τους ανιδιοτελείς και όποιον εμφανιστεί ότι δήθεν με εκπροσωπεί, να τον μαυρίσετε. Στην απροκάλυπτη απαίτηση των Παπανδρέου να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα των εκλογών Τ. Α. για να πετύχουν μονοδιάστατο κομματικό κράτος, σας καλώ να αντιτάξετε την προτεραιότητα της δημοκρατίας, να επιλέξετε ποιότητα, όχι ποιμνιοστάσιο.
Θα ήταν κίνηση ρουά - ματ στην πολιτική σκακιέρα. Αλλά η Ν. Δ., για μια ακόμα φορά, προτίμησε να σέρνεται όπου την πηγαίνει το ΠΑΣΟΚ περιφέροντας τη γοητεία Κικίλια για να σαγηνεύσει ψηφοφόρους.
Οσοι αντιλαμβάνονται το τρομακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγήσει τη χώρα τα δύο κόμματα «εξουσίας», δεν μοιάζει να γεμίζουν μια πλατεία Συντάγματος. Αν τη γέμιζαν, τότε η ειρηνική εκεί εγκατάστασή τους, μέρες και νύχτες, αδιάλειπτα, με αίτημα τη ριζική επαναδιαπραγμάτευση του «Μνημονίου» από εξωκομματική υπηρεσιακή κυβέρνηση, θα ήταν φως στην άκρη του τούνελ.
...Εχει τεράστια σημασία για τους ενόχους της καταστροφής που ζει η Ελλάδα, να πείσουν τον λαό ότι είναι συνένοχος. Οτι «τα φάγαμε όλοι μαζί», κατά τη χυδαία εκφραστική του Θεόδωρου Πάγκαλου. Αν στο ιστορικό έγκλημα συμμετέχουμε όλοι, τότε νέμεση δεν θα λειτουργήσει ποτέ, αυτουργοί δεν υπάρχουν, οι κομματικές συντεχνίες συμφερόντων μπορούν να συνεχίσουν ατιμώρητες (και ανενόχλητες) να μας εμπαίζουν. Μπορεί ο πρωθυπουργός να εκβιάζει τον λαό, όπως μέχρι και χθες, με τη λογική των γκάνγκστερ: Ή ψηφίζετε τους κομματικούς μου κομισάριους στην τοπική αυτοδιοίκηση ή προκηρύσσω βουλευτικές εκλογές με σίγουρη συνέπεια την αδυναμία πια καταβολής μισθών και συντάξεων.
Ο λαός προσαρμόζεται με τους όρους του παιχνιδιού που καθορίζουν οι διαχειριστές της εξουσίας. Αυτή η προσαρμογή είναι, δυστυχώς, προϋπόθεση επιβίωσης των οικονομικά ασθενέστερων, ίσως και των μειωμένης καλλιέργειας κοινωνικών στρωμάτων, δηλαδή του κρίσιμου για το εκλογικό αποτέλεσμα αριθμού ψηφοφόρων. Αν τα κόμματα αγοράζουν ψήφους με σύστημα πελατειακό, ρουσφετολογικό, πώς και γιατί ο αδύναμος να αρνηθεί να συμπαίξει; Να ρισκάρει το ψωμί του για να υπερασπίσει τη δημοκρατία; Του το απαγορεύουν αυτοί που αποφάσισαν ιδιοτελέστατα τους όρους της «δημοκρατίας».
Τρία (τουλάχιστον) εμφατικά παραδείγματα ενισχύουν την πιστοποίηση πως, όταν προσφέρονται όροι υψηλών ποιοτικών απαιτήσεων, ο λαός ακολουθεί και προσαρμόζεται – τρεις ενδείξεις, που πιθανόν και να αντιλέγουν στη λογική της κοινής πνιγερής απαισιοδοξίας:
Το «Αττικό Μετρό» συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια λειτουργίας. Και όλοι οι σταθμοί του συνεχίζουν να εμφανίζουν την ίδια άψογη εικόνα της πρώτης μέρας. Αστραφτερή καθαριότητα, ούτε το παραμικρό σκουπίδι στο δάπεδο, άψογη καλαισθησία, ούτε η παραμικρή απόπειρα κάτι να γραφτεί στους τοίχους, να «διακινηθούν ιδέες» προοδευτικών δυνάμεων, να τολμηθεί ο αυτονόητος βανδαλισμός από τους ψυχανώμαλους διαχειριστές της «φυσιογνωμίας» των ελλαδικών πόλεων. Για ποιους λόγους η ελλαδική κοινωνία δέχθηκε αυτονόητα τους όρους του «Αττικού Μετρό» και τους τηρεί με άκρα συνέπεια, γιατί αυτή η εξαίρεση σε σύγκριση με την τριτοκοσμική αθλιότητα στον ΟΣΕ, στα ΚΤΕΛ, στα σχολικά και πανεπιστημιακά κτίρια, στα δημόσια νοσοκομεία, υπουργεία, οργανισμούς;
Σχετικό και το δεύτερο δεδομένο: η εικόνα και λειτουργία του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Συμπληρώνει φέτος δεκαεφτά χρόνια στην υπηρεσία του ίδιου αυτού κοινού που συντηρεί συνθήκες ντροπής και απανθρωπίας στα περισσότερα από τα ανάλογα δημόσια ιδρύματα. Πού οφείλεται αυτή η διαφορά, γιατί μπαίνεις στο Ωνάσειο και νομίζεις ότι μετανάστευσες σε άλλη χώρα, σε άλλον πλανήτη, πώς πέτυχαν εκεί να διατηρούν επί τόσα χρόνια όχι μόνο αστραφτεράδα και καλαισθησία πολυτελούς κλινικής, αλλά και συμπεριφορές σεβασμού της ιδιαιτερότητας και αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη;
Τρίτο, το γνωστό και πολυσχολιασμένο δεδομένο: η εικόνα μιας άλλης Αθήνας τις μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων, το καλοκαίρι του 2004 (παρ’ όλο που ήταν ολέθρια για τον τόπο πολιτική επιλογή η διοργάνωσή τους). Αλλες συγκοινωνίες, άλλες δημόσιες υπηρεσίες, άλλες τράπεζες, άλλα μαγαζιά, άλλες συμπεριφορές. Τίποτα εκείνες τις μέρες στο τριτοκοσμικό λεκανοπέδιο δεν θύμιζε την κατεστημένη κακομοιριά της υπανάπτυξης, τον αισθητικό εκβαρβαρισμό, την εγωκεντρική χυδαιότητα στις συμπεριφορές, δηλαδή τα μόνιμα, ενδημικά στην πρωτεύουσα συμπτώματα θανατερής παρακμής. Γιατί, πώς δικαιολογείται αυτή η συλλογική μεταμόρφωση, η ανάδειξη μιας άλλης Ελλάδας, με διαφορετικούς όρους ύπαρξης και συνύπαρξης;
Είναι φαεινότερο και από τον ήλιο: Ο λαός δίνει προτεραιότητα στην κάλυψη των αναγκών του, όμως αν του επιβληθεί η κάλυψή τους με όρους όχι υπανάπτυξης αλλά ποιότητας, είναι σίγουρο για τον Ελληνα, ακόμα σήμερα, ότι θα πειθαρχήσει, θα σεβαστεί την ποιότητα σε πείσμα της πλύσης εγκεφάλου στην οποία έχει υποβληθεί μεθοδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αιτία της υπανάπτυξης, αιτία όλων των δεινών, κάθε συμφοράς, είναι ο εκφαυλισμός και η μεθοδική εξηλιθίωση του λαού από τις κομματικές συντεχνίες συμφερόντων. Ας μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν, οι Ελληνες τουλάχιστον, τον θρασύτατο εκβιασμό που τους άσκησε, πριν από μια εβδομάδα, ο πρωθυπουργός τους:
Να ψηφίσετε, έλεγε, άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης και μάλιστα για καινούργια θεσμικά μορφώματα με διευρυμένες εξουσίες. Αλλά δεν έχει σημασία αν ψηφίσετε ικανούς ή ανίκανους, τίμιους ή φαύλους, ευφυείς ή μικρονοϊκούς. Πρέπει να ψηφίσετε τη δική μου καμαρίλα, αλλιώς πηγαίνω για εθνικές εκλογές και οδηγώ τη χώρα σε επίσημη πτώχευση, στάση πληρωμών, πείνα και τρόμο.
Και όπως πάντοτε, τριάντα χρόνια τώρα, ο αμοραλισμός του ΠΑΣΟΚ υπαγορεύει πολιτική στη «Νέα Δημοκρατία»: Ο κ. Σαμαράς πειθάρχησε στο εκβιαστικό δίλημμα, συνέπαιξε πάραυτα με το φασιστικό τέχνασμα. Οχι απλώς δεν τόλμησε, αλλά ούτε διανοήθηκε να ξεγυμνώσει τη λογική του παπανδρεϊσμού, να πει στον λαό: Εγώ δεν δίνω χρίσμα σε κομματικούς κομισάριους, σας καλώ να ψηφίσετε ακομμάτιστα, να τιμήσετε τους ικανούς, τους ανιδιοτελείς και όποιον εμφανιστεί ότι δήθεν με εκπροσωπεί, να τον μαυρίσετε. Στην απροκάλυπτη απαίτηση των Παπανδρέου να αλλοιώσουν τον χαρακτήρα των εκλογών Τ. Α. για να πετύχουν μονοδιάστατο κομματικό κράτος, σας καλώ να αντιτάξετε την προτεραιότητα της δημοκρατίας, να επιλέξετε ποιότητα, όχι ποιμνιοστάσιο.
Θα ήταν κίνηση ρουά - ματ στην πολιτική σκακιέρα. Αλλά η Ν. Δ., για μια ακόμα φορά, προτίμησε να σέρνεται όπου την πηγαίνει το ΠΑΣΟΚ περιφέροντας τη γοητεία Κικίλια για να σαγηνεύσει ψηφοφόρους.
Οσοι αντιλαμβάνονται το τρομακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγήσει τη χώρα τα δύο κόμματα «εξουσίας», δεν μοιάζει να γεμίζουν μια πλατεία Συντάγματος. Αν τη γέμιζαν, τότε η ειρηνική εκεί εγκατάστασή τους, μέρες και νύχτες, αδιάλειπτα, με αίτημα τη ριζική επαναδιαπραγμάτευση του «Μνημονίου» από εξωκομματική υπηρεσιακή κυβέρνηση, θα ήταν φως στην άκρη του τούνελ.
anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.361
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2.237
- Πόντοι
- 506
Επισκέπτης
Μήπως μένει Λυκαβυτό , δηλώνει ότι έχει κόρη και γυναίκα
και έχει κολλητό εκδότη από το Βόλο (που του γαμούσε και τον κώλο) ;;;
voltaire45
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 18.212
- Κριτικές
- 1
- Like
- 1.906
- Πόντοι
- 366
Ούτε από μακριά δεν τον έχεις δε ρε αγράμματε βλάχο.
Όχι θα ξέρεις και πως γράφεται.
anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.361
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2.237
- Πόντοι
- 506
...Τι έγινε με το Πολυτεχνείο εχθές, ρε??? ΜΟΥΓΚΑ στη ΣΤΡΟΥΓΚΑ εε?? Πού ήταν οι "επαναστάτες αναρχικοί" που θα έκαιγαν την Αθήνα με αφορμή τη λιτότητα και το ΔΝΤ?? ΑΡΧΙΔΙΑ...Τα Πασοκομμούνια έκατσαν ήσυχα...Σιγά, ο Γιωργάκης κοιμάται...
trustworth
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 3.848
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
Γιωργακης: Το παιδι του λαου
Ο Παπακωνσταντίνου ανέβηκε το μεσημέρι της Κυριακής στο Καστρί και υπέβαλλε την παραίτησή του.
Κυριακή, 21 Νοεμβρίου 2010
O Γιώργος Παπακωνσταντίνου ανέβηκε τη Κυριακή το μεσημέρι στο Καστρί και υπέβαλλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό.
Ο Παπανδρέου του ζήτησε να το ξανασκεφθεί, γιατί μια τέτοια ενέργεια θα δημιουργούσε ακόμη πιο εκρηκτικό πρόβλημα στη σχέση με την Τρόικα, η οποία δοκιμάζεται άγρια εξαιτίας της ανικανότητας της κυβέρνησης να κάνει μεταρρυθμίσεις και να υλοποιήσει όσα υπέγραψε στο Μνημόνιο.
-Αν φύγεις τώρα είναι πιθανόν να μην πάρουμε ούτε τη 3η δόση και θα αναγκασθώ να οδηγήσω τη χώρα στη χρεοκοπία, χωρίς να έχουμε προλάβει να προετοιμασθούμε επικοινωνιακά…, ηταν η θέση του πρωθυπουργού.
Ο Παπακωνσταντίνου διαισθανόμενος ότι τον έχουν πάρει χαμπάρι και οι πέτρες με τις διαρκείς αυτοδιαψεύσεις του (κα Τρέμη, δεν θ αυξήσουμε τον Φ.Π.Α), αλλά και την καυτή ανάσα του Λουκά Παπαδήμου, στον οποίο ο πρωθυπουργός έχει αναθέσει την ευθύνη να χρεοκοπήσουμε γλυκά κι όσο πιο ανώδυνα γίνεται-αποφάσισε να τα βροντήξει.
anatolgami
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Αυγ 2006
- Μηνύματα
- 6.361
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2.237
- Πόντοι
- 506
...Άρθρο ΜΠΟΜΠΑ του Χ. Γιανναρά για τη σημερινή κατάσταση...
Υπάρχει ενδεχόμενο να βγούμε από την κρίση; Η λογική λέει όχι. Οταν κάποιος χρωστάει ολόκληρο το ετήσιο εισόδημά του και μισό παραπάνω (το 150% των εισοδημάτων κάθε χρόνου) επί τρία, δεν υπάρχει λογική ή τέχνασμα που να του εξασφαλίζει την αποπληρωμή του χρέους του συν τη συντήρησή του.
Αυτό λένε η λογική και τα νούμερα. Ομως ο πολιτικός λόγος δεν μιλάει για αδιέξοδο, η αναφορά στο αδιέξοδο απουσιάζει εντελώς, και το «εντελώς» στην περίπτωση αυτή γεννάει φόβο. Ο πρωθυπουργός περίπου βεβαιώνει ότι σε δύο χρόνια θα έχουμε ξελασπώσει. Η αξιωματική αντιπολίτευση φέρεται να είπε ότι χωρίς «μνημόνιο» έφτανε ένας χρόνος για την ανάκαμψη. Οι υπόλοιποι (παλαιοημερολογίτες και ρετάλια) ρητορεύουν μόνο για δικαιώματα των «εργαζομένων», ακόμα και των χρυσαμειβόμενων «ρετιρέ» της ευνοιοκρατίας.
Η επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική, είναι κλινικά βεβαιωμένο, συνεπάγεται την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα – ψυχιατρικό, όχι συμπεριφορικό σύμπτωμα. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις ακραίου συνειδητού αμοραλισμού, όπως η προεκλογική (το 2009) διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν». Συνεχίζουν σήμερα την εγκληματική εξαπάτηση των πολιτών τα κυβερνητικά κανάλια πρακτορεύοντας πληθωρικά επαίνους και συγχαρητήρια των επιτηρητών της οικονομίας μας για τις επιτυχίες του πρωθυπουργού και των αυλικών του. Ωσάν να απέχουμε πλέον ελάχιστα από την έξοδο στη σωτηρία.
Η ελλαδική κοινωνία έχει τραγικά χαμηλό δείκτη κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Σώζει όμως, κατά καιρούς, ενστικτώδη αντανακλαστικά αυτοάμυνας. Αυτά τα απροσδόκητα αντανακλαστικά οδήγησαν και στην πρωτοφανή (αν και όχι ικανή να αποδομήσει το εξαχρειωμένο πολιτικό σύστημα) αποχή από την κάλπη στις 7 και στις 14.11.2010. Εφτασε η αποχή σε ποσοστά που ξεπερνάνε κατά πολύ αριθμητικά τη μερίδα των ψηφοφόρων με απροκατάληπτη σκέψη και κρίση. Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της «μαγιάς» των καλλιεργημένων: ζυμώνουν το φύραμα «ανεπαισθήτως». Κάποιοι άγνωστοι νόμοι επενεργούν και οι ελάχιστοι αριθμητικά οδηγούν τους πολλούς. Οχι σε διανοητικές επιγνώσεις. Σε ενστικτώδη σοφία αυτοάμυνας.
Στη «μαγιά» αυτή προστίθεται, χωρίς να το ξέρει, κάθε πολίτης που αφυπνίζεται από τη νάρκη της συμφεροντολογικής ή μόνο ψυχολογικής ένταξης σε κομματικό ποιμνιοστάσιο. Πέφτουν τα λέπια από τα μάτια του και αρχίζει να βλέπει: Την ψυχανωμαλία της χαμένης επαφής με την πραγματικότητα ή τη συνειδητή στρέβλωσή της. Την ανήθικη ψευδολογία. Την εγκληματική ιδιοτέλεια. Την παχυδερμική αναισθησία. Τη θλιβερή αμβλύνοια που γεννάει ο αυτευνουχισμός της κομματικής ένταξης.
Για τη «μαγιά» των πολιτών που διαθέτουν σκέψη και κρίση είναι παρανοϊκό σήμερα να αισιοδοξούν. Είναι λογικό να πνίγονται από την οργή, τον θυμό του απελπισμένου. Και να φοβούνται. Ξέρουν πως ούτε η οικονομία «μαζεύεται» από μαθητευόμενους μάγους σε ρόλο jeune premier, ούτε περιθώρια υπάρχουν σήμερα για λαϊκές εξεγέρσεις. Το νομοτελειακά πιθανότερο είναι η έκρηξη των ανέργων, των μεταναστών, της φτωχολογιάς. Ζούγκλα βίας, ίσως και αίμα.
Φυσικό να νιώθουμε τελείως αδύναμοι μπροστά στα επερχόμενα. Να γαντζωνόμαστε στην προσδοκία μήπως και αναφανεί κάποιος απροσδόκητος μπροστάρης, κόμμα ή καινούργιος αρχηγός στα σαπισμένα «εξουσίας» – αμείλικτος μεταρρυθμιστής. Αλλά ο ρόλος και η δυναμική της «μαγιάς» δεν είναι η παθητική αναμονή. Ενεργεί δραστικά ο πολίτης έστω και μόνο με την επίγνωση ότι οι λίγοι συνειδητοποιημένοι οδηγούν τους πολλούς. Οχι σε διανοητικές επιγνώσεις. Σε ενστικτώδη σοφία αυτοάμυνας.
Ξεκάθαρα κριτήρια, ασυμβίβαστες διακρίσεις ποιότητας, απροκατάληπτες αποτιμήσεις αξίας. Είναι γεννήματα της σκέψης και της κρίσης λίγων, αλλά αξιοποιούνται με απρόβλεπτη δυναμική από το ένστικτο των πολλών. Το απίστευτο ποσοστό οργισμένης αποχής στις πρόσφατες εκλογές Τ.Α. δεν το προκάλεσε καμιά μεθόδευση, προπαγάνδα, συνθηματολογία. Το δίδυμο Κακλαμάνη - Ψινάκη, η κραυγαλέα ανεπάρκεια Κικίλια, η αναιδής πρόκληση της σύνθεσης του ψηφοδελτίου Γκιουλέκα δεν καταγγέλθηκαν με αναλυτική επιχειρηματολογία, δεν φάνηκε να κατανοούν ούτε καν οι αντίπαλοί τους γιατί και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η προσβολή της νοημοσύνης, της αξιοπρέπειας, του ήθους ήταν ανυπόφορο για τον πολίτη. Το συνειδητοποίησε η «μαγιά» και οδήγησε το ένστικτο των πολλών.
Να διδαχθεί, λοιπόν, και από την πρόσφατη εμπειρία ο πολίτης ότι δεν είναι αδύναμος. Αυτό που αμερόληπτα και με ασυμβίβαστη αυστηρότητα συνειδητοποιεί, το ελεύθερο, ανυπότακτο στην ιδιοτέλεια φρόνημά του, η υπεύθυνη κρίση του, είναι η γονιμότερη αγωνιστική προσφορά του στα κοινά. Και οφείλει να την καταθέτει σε κάθε κοινωνική αναστροφή. Ηρεμα, νηφάλια, απερίφραστα. Οχι για να μεταπείσει κανέναν, όχι για να προπαγανδίσει τις εκτιμήσεις του. Μόνο για να ακουστεί η ανιδιοτελής μαρτυρία, να εγκεντρισθεί στην απρόβλεπτη δυναμική της επικοινωνίας. Και να συντηρείται στη μνήμη η ενάργεια των εμπειρικών πιστοποιήσεων.
Είναι σπέρμα ελπίδας, με απρόβλεπτη κοινωνική δυναμική, κάποιοι να θυμούνται. Να μην ξεχαστεί ποτέ, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, η σημαδιακή «διακαναλική» συνέντευξη του πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου, στις 25.10.2010: σε ποια έκπτωση διανοητικής στάθμης έφτασε ο πολιτικός βίος της χώρας. Να μην ξεχαστεί η προσβλητική της νοημοσύνης των πολιτών εικόνα, ο ανθρωπολογικός τύπος «νάνου τανυόμενου επ’ άκρων ονύχων». Να ηχούν πάντοτε στα αυτιά κάποιων Ελλήνων οι σολοικισμοί, οι βαρβαρισμοί, η επίδειξη αμάθειας («μηδέν στο πηλήκιο») του διαχειριστή της ιστορίας των Ελλήνων σήμερα. Κάποιοι να θυμούνται πάντα τους όρους του «Μνημονίου» που υπέγραψε ο πρωθυπουργός, όρους που μόνο φεουδάρχες επέβαλλαν άλλοτε σε δουλοπάροικους.
Η «μαγιά» της ανθρώπινης ποιότητας στην ελληνίδα γη να μην ξεχάσει ποτέ ότι ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε (ηγετική του επιλογή) να ζητήσει την ψήφο μας για Κακλαμάνη και Ψινάκη, για Κικίλια και Ψωμιάδη. Να μην πάψουν ποτέ να διερωτώνται κάποιοι Ελληνες για τα κριτήρια αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας, κριτήρια συμβιβασμού ή αυταπαρνητικής αντίστασης σε κομματικές σκοπιμότητες, που διέσωσε ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα.
Στο πρόσωπό του, όπως και στο πρόσωπο του αυλικού, της πρωθυπουργικής κουστωδίας, Γερουλάνου, οι μνήμονες Ελληνες μετράνε τις αντοχές επιβίωσης της αρχοντιάς των Μπενάκηδων. Νοσταλγικού μέτρου φιλοπατρίας.
Υπάρχει ενδεχόμενο να βγούμε από την κρίση; Η λογική λέει όχι. Οταν κάποιος χρωστάει ολόκληρο το ετήσιο εισόδημά του και μισό παραπάνω (το 150% των εισοδημάτων κάθε χρόνου) επί τρία, δεν υπάρχει λογική ή τέχνασμα που να του εξασφαλίζει την αποπληρωμή του χρέους του συν τη συντήρησή του.
Αυτό λένε η λογική και τα νούμερα. Ομως ο πολιτικός λόγος δεν μιλάει για αδιέξοδο, η αναφορά στο αδιέξοδο απουσιάζει εντελώς, και το «εντελώς» στην περίπτωση αυτή γεννάει φόβο. Ο πρωθυπουργός περίπου βεβαιώνει ότι σε δύο χρόνια θα έχουμε ξελασπώσει. Η αξιωματική αντιπολίτευση φέρεται να είπε ότι χωρίς «μνημόνιο» έφτανε ένας χρόνος για την ανάκαμψη. Οι υπόλοιποι (παλαιοημερολογίτες και ρετάλια) ρητορεύουν μόνο για δικαιώματα των «εργαζομένων», ακόμα και των χρυσαμειβόμενων «ρετιρέ» της ευνοιοκρατίας.
Η επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική, είναι κλινικά βεβαιωμένο, συνεπάγεται την απώλεια επαφής με την πραγματικότητα – ψυχιατρικό, όχι συμπεριφορικό σύμπτωμα. Εξαιρούνται οι περιπτώσεις ακραίου συνειδητού αμοραλισμού, όπως η προεκλογική (το 2009) διαβεβαίωση ότι «λεφτά υπάρχουν». Συνεχίζουν σήμερα την εγκληματική εξαπάτηση των πολιτών τα κυβερνητικά κανάλια πρακτορεύοντας πληθωρικά επαίνους και συγχαρητήρια των επιτηρητών της οικονομίας μας για τις επιτυχίες του πρωθυπουργού και των αυλικών του. Ωσάν να απέχουμε πλέον ελάχιστα από την έξοδο στη σωτηρία.
Η ελλαδική κοινωνία έχει τραγικά χαμηλό δείκτη κατά κεφαλήν καλλιέργειας. Σώζει όμως, κατά καιρούς, ενστικτώδη αντανακλαστικά αυτοάμυνας. Αυτά τα απροσδόκητα αντανακλαστικά οδήγησαν και στην πρωτοφανή (αν και όχι ικανή να αποδομήσει το εξαχρειωμένο πολιτικό σύστημα) αποχή από την κάλπη στις 7 και στις 14.11.2010. Εφτασε η αποχή σε ποσοστά που ξεπερνάνε κατά πολύ αριθμητικά τη μερίδα των ψηφοφόρων με απροκατάληπτη σκέψη και κρίση. Αλλά αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος της «μαγιάς» των καλλιεργημένων: ζυμώνουν το φύραμα «ανεπαισθήτως». Κάποιοι άγνωστοι νόμοι επενεργούν και οι ελάχιστοι αριθμητικά οδηγούν τους πολλούς. Οχι σε διανοητικές επιγνώσεις. Σε ενστικτώδη σοφία αυτοάμυνας.
Στη «μαγιά» αυτή προστίθεται, χωρίς να το ξέρει, κάθε πολίτης που αφυπνίζεται από τη νάρκη της συμφεροντολογικής ή μόνο ψυχολογικής ένταξης σε κομματικό ποιμνιοστάσιο. Πέφτουν τα λέπια από τα μάτια του και αρχίζει να βλέπει: Την ψυχανωμαλία της χαμένης επαφής με την πραγματικότητα ή τη συνειδητή στρέβλωσή της. Την ανήθικη ψευδολογία. Την εγκληματική ιδιοτέλεια. Την παχυδερμική αναισθησία. Τη θλιβερή αμβλύνοια που γεννάει ο αυτευνουχισμός της κομματικής ένταξης.
Για τη «μαγιά» των πολιτών που διαθέτουν σκέψη και κρίση είναι παρανοϊκό σήμερα να αισιοδοξούν. Είναι λογικό να πνίγονται από την οργή, τον θυμό του απελπισμένου. Και να φοβούνται. Ξέρουν πως ούτε η οικονομία «μαζεύεται» από μαθητευόμενους μάγους σε ρόλο jeune premier, ούτε περιθώρια υπάρχουν σήμερα για λαϊκές εξεγέρσεις. Το νομοτελειακά πιθανότερο είναι η έκρηξη των ανέργων, των μεταναστών, της φτωχολογιάς. Ζούγκλα βίας, ίσως και αίμα.
Φυσικό να νιώθουμε τελείως αδύναμοι μπροστά στα επερχόμενα. Να γαντζωνόμαστε στην προσδοκία μήπως και αναφανεί κάποιος απροσδόκητος μπροστάρης, κόμμα ή καινούργιος αρχηγός στα σαπισμένα «εξουσίας» – αμείλικτος μεταρρυθμιστής. Αλλά ο ρόλος και η δυναμική της «μαγιάς» δεν είναι η παθητική αναμονή. Ενεργεί δραστικά ο πολίτης έστω και μόνο με την επίγνωση ότι οι λίγοι συνειδητοποιημένοι οδηγούν τους πολλούς. Οχι σε διανοητικές επιγνώσεις. Σε ενστικτώδη σοφία αυτοάμυνας.
Ξεκάθαρα κριτήρια, ασυμβίβαστες διακρίσεις ποιότητας, απροκατάληπτες αποτιμήσεις αξίας. Είναι γεννήματα της σκέψης και της κρίσης λίγων, αλλά αξιοποιούνται με απρόβλεπτη δυναμική από το ένστικτο των πολλών. Το απίστευτο ποσοστό οργισμένης αποχής στις πρόσφατες εκλογές Τ.Α. δεν το προκάλεσε καμιά μεθόδευση, προπαγάνδα, συνθηματολογία. Το δίδυμο Κακλαμάνη - Ψινάκη, η κραυγαλέα ανεπάρκεια Κικίλια, η αναιδής πρόκληση της σύνθεσης του ψηφοδελτίου Γκιουλέκα δεν καταγγέλθηκαν με αναλυτική επιχειρηματολογία, δεν φάνηκε να κατανοούν ούτε καν οι αντίπαλοί τους γιατί και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η προσβολή της νοημοσύνης, της αξιοπρέπειας, του ήθους ήταν ανυπόφορο για τον πολίτη. Το συνειδητοποίησε η «μαγιά» και οδήγησε το ένστικτο των πολλών.
Να διδαχθεί, λοιπόν, και από την πρόσφατη εμπειρία ο πολίτης ότι δεν είναι αδύναμος. Αυτό που αμερόληπτα και με ασυμβίβαστη αυστηρότητα συνειδητοποιεί, το ελεύθερο, ανυπότακτο στην ιδιοτέλεια φρόνημά του, η υπεύθυνη κρίση του, είναι η γονιμότερη αγωνιστική προσφορά του στα κοινά. Και οφείλει να την καταθέτει σε κάθε κοινωνική αναστροφή. Ηρεμα, νηφάλια, απερίφραστα. Οχι για να μεταπείσει κανέναν, όχι για να προπαγανδίσει τις εκτιμήσεις του. Μόνο για να ακουστεί η ανιδιοτελής μαρτυρία, να εγκεντρισθεί στην απρόβλεπτη δυναμική της επικοινωνίας. Και να συντηρείται στη μνήμη η ενάργεια των εμπειρικών πιστοποιήσεων.
Είναι σπέρμα ελπίδας, με απρόβλεπτη κοινωνική δυναμική, κάποιοι να θυμούνται. Να μην ξεχαστεί ποτέ, σε οποιεσδήποτε συνθήκες, η σημαδιακή «διακαναλική» συνέντευξη του πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου, στις 25.10.2010: σε ποια έκπτωση διανοητικής στάθμης έφτασε ο πολιτικός βίος της χώρας. Να μην ξεχαστεί η προσβλητική της νοημοσύνης των πολιτών εικόνα, ο ανθρωπολογικός τύπος «νάνου τανυόμενου επ’ άκρων ονύχων». Να ηχούν πάντοτε στα αυτιά κάποιων Ελλήνων οι σολοικισμοί, οι βαρβαρισμοί, η επίδειξη αμάθειας («μηδέν στο πηλήκιο») του διαχειριστή της ιστορίας των Ελλήνων σήμερα. Κάποιοι να θυμούνται πάντα τους όρους του «Μνημονίου» που υπέγραψε ο πρωθυπουργός, όρους που μόνο φεουδάρχες επέβαλλαν άλλοτε σε δουλοπάροικους.
Η «μαγιά» της ανθρώπινης ποιότητας στην ελληνίδα γη να μην ξεχάσει ποτέ ότι ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε (ηγετική του επιλογή) να ζητήσει την ψήφο μας για Κακλαμάνη και Ψινάκη, για Κικίλια και Ψωμιάδη. Να μην πάψουν ποτέ να διερωτώνται κάποιοι Ελληνες για τα κριτήρια αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας, κριτήρια συμβιβασμού ή αυταπαρνητικής αντίστασης σε κομματικές σκοπιμότητες, που διέσωσε ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα.
Στο πρόσωπό του, όπως και στο πρόσωπο του αυλικού, της πρωθυπουργικής κουστωδίας, Γερουλάνου, οι μνήμονες Ελληνες μετράνε τις αντοχές επιβίωσης της αρχοντιάς των Μπενάκηδων. Νοσταλγικού μέτρου φιλοπατρίας.