Συνεχίστηκε και το Νοέμβριο η εκροή καταθέσεων... ας είναι καλά ο Γιωργάκης
Η ραγδαία συρρίκνωση των καταθέσεων αποτελεί τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο για το τραπεζικό σύστημα.
Χα!
1) Κατ' αρχήν το να ρίχνουμε στο Γιωργάκη (μόνο) την ευθύνη για τη μείωση, είναι επικίνδυνη λαϊκίστικη απλούστευση, που μας αποπροσανατολίζει από το πραγματικό πρόβλημα.
ΟΠΟΙΟΣ και να ήταν στη θέση του, δε θα μπορούσε να κάνει κάτι για να αναστρέψει την τάση αυτή. Είναι ιλίθιος, είναι ο χειρότερος, είναι όλα τα κακά, αλλά για το ότι χάλασε ο καιρός δε μπορούμε να τον κατηγορούμε.
2) Μπορούμε να τον κατηγορούμε ότι μας άφησε χωρίς ομπρέλλα στη βροχή (και το έχει κάνει), αλλά αν το ανεμοβρόχι είναι τόσο δυνατό που γυρίζει την ομπρέλλα ανάποδα, ΟΠΟΙΟΣ και να ήταν στη θέση του (κι ας μας είχε δώσει ομπρέλλα), πάλι θα γινόμασταν μούσκεμα. Αυτή είναι η περίπτωση.
3) Η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί και θα συνεχίζεται μέχρι την τελική χρεωκοπία. Με την έξοδο από την ευρωζώνη (εγώ προτιμώ να την λέω "έκδοση εθνικού νομίσματος", μια που να "μας βγάλουν" οι άλλοι δεν μπορύν) και όσα αυτή συνεπάγεται.
4) Το πρόβλημα για μένα είναι ότι μέχρι να γίνει αυτό θα έχουν γίνει τεράστιες ζημιές στη χώρα, τέτοιες που θα κάνει δεκαετίες (αν όχι αιώνες) να τις ξεπεράσει, και από τις οποίες η κυριώτερη είναι η εκποίηση μπιρ-παρά του όποιου εθνικού πλούτου υπάρχει, και αυτό "στο βωμό" της ελπίδας σωτηρίας της χώρας από την χρεωκοπία.
5) Πως θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό? Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ αργά πια. Η βάρκα δεν κυβερνιέται στο ποτάμι, και όχι μόνο έχει πάρει φόρα και παρασύρεται προς τον καταράκτη, αλλά έχει ήδη αρχίσει να πέφτει κάθετα μαζί με το νερό. Θα μπορούσε να γίνει κάτι, 2-3 χρόνια νωρίτερα, όταν τα σημάδια της πορείας ήταν εμφανή, και ΤΟΤΕ έπρεπε να ληφθούν μέτρα σαν αυτά που τώρα προσπαθούν να πάρουν. Έπρεπε ΤΟΤΕ (το 2009) με
άμεσα μέτρα να μηδενιζόταν το έλλειμα του προϋπολογισμού (κατά τη γνώμη μου μόνο ο κρατικός τομέας είναι υπεύθυνος για το σημερινό χάλι και όχι ο ιδιωτικός) και να μειωνόταν ο κρατικός δανεισμός εντελώς.
6) Τίποτα δεν έγινε (τα ξέρετε, δεν είναι και τόσο παλιά αυτή η ιστορία), και το αποτέλεσμα είναι τώρα οι (υποτιθέμενες) καταθέσεις να μειώνονται με τους ρυθμούς που εντοπίζει το δημοσίευμα. Γιατί συμβαίνει αυτό? Για τρεις (3) λόγους:
Α) Γιατί η κατανάλωση δεν έχει περιοριστεί όσο τα εισοδήματα, οπότε οι καταθέτες τραβάνε αποθεματικό για να διατηρήσουν όσο μπορούν (παρά τη συρίκνωση της αγοραστικής κίνησης) το επίπεδο διαβίωσης που έχουν συνηθίσει.
Β) Γιατί οι "έξυπνοι" χειρισμοί από πλευράς κυβέρνησης, καθώς και η κυκλοφορία φημών και ειδήσεων περί χρεωκοπίας "αφυπνίζει" όλο και περισσότερους καταθέτες, που εν όψει της τυχόν απώλειας των οικονομιών τους προτιμούν να τις αποσύρουν από τις τράπεζες και να τις φυλάξουν σε στρώματα, θυρίδες, καταψύξεις, χρηματοκιβώτια και οτιδήποτε άλλο μέρος ΕΚΤΟΣ από την τράπεζα. Φοβούνται, ότι μια μέρα η τράπεζα θα τους πει "τζιζ".
Γ) Γιατί τα ελάχιστα "μεγάλα κεφάλαια" που έχουν απομείνει στη χώρα (μιλάω για καταθέσεις άνω του 1 εκ. ευρώ) και που για οποιοδήποτε λόγο δεν είχαν βρει το δρόμο τους προς το εξωτερικό (τα περισσότερα είχαν ήδη φύγει από το 2008), σιγά-σιγά τον βρίσκουν. Είτε γιατί οι κάτοχοι μεταστρέφουν γνώμη, είτε γιατί άρθηκαν δεσμεύσεις που τυχόν υπήρχαν σε ειδικές περιπτώσεις, πάντως ό,τι μπορεί να φύγει, φεύγει.
Και (λέω εγώ) η τάση αυτή θα συνεχιστεί και θα συνεχίζεται μέχρι τη στιγμή της χρεωκοπίας. Δηλαδή τη στιγμή που (μεταξύ των άλλων) το κράτος θα ανακοινώσει "μέτρο" που θα λέει:
"Αναλήψεις από τις τράπεζες θα γίνονται με όριο τόσα ευρώ ανά τόσο χρόνο ανά καταθέτη".
Ας αφήσουμε τους κυβερνητικούς, αυτοί είτε μας έλεγαν "λεφτά υπάρχουν" (ενώ δεν υπήρχε μία), είτε μας έλεγαν "θα επανιδρύσουμε το κράτος" (και επί 5 χρόνια δεν έκαναν τίποτα), δεν είναι δυνατό να περιμένουμε τίποτα από όλους αυτούς. ΕΜΕΙΣ τι κάνουμε? Πως μπορούμε (ή θα μπορούσαμε πριν 2-3 χρόνια) να περισώσουμε από την κατάσταση ό,τι περισώζεται?
Θα μπορούσαμε αυτή τη μακρόσυρτη βασανιστική πορεία προς τη χρεωκοπία, το τέλος και την καινούρια αρχή να την επισπεύσουμε. Έτσι το δίχρονο διάστημα που πέρασε, και κυρίως το επερχόμενο (αγνώστου διάρκειας) διάστημα που μας περιμένει, να το εξαλείψουμε. Να πάμε κατ' ευθείαν στο τέλος, και να δούμε πως θα ξεκινήσουμε ξανά, χωρίς να επιτρέψουμε στο διάστημα να προλάβει να επιφέρει (των κυβερνώντων βοηθούντων σ' αυτό) τις ζημιές που προμηνύονται. Το ξεπούλημα δηλαδή.
Αλλά πως?
Έχει ξαναπροταθεί:
ΕΠΙΣΠΕΥΣΤΕ την έλευση του τέλους.
Και επειδή το τέλος είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την άρνηση των τραπεζών να πληρώσουν τους καταθέτες τους που ζητάνε να κάνουν ανάληψη, σπρώξτε τις προς αυτό. Κάντε τις να πουν:
"Δεν έχω λεφτά να σου δώσω".
Πηγαίνετε και πάρτε από την τράπεζα ό,τι έχετε και δεν έχετε. Έστω και χίλια ευρώ.
Στο χέρι σας είναι.
