To ζήτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, στο βαθμό που αναμοχλεύεται από την τωρινή συγκυβέρνηση.
Προσωπικά, είναι από τις λίγες φορές που θα συμφωνήσω με περιεχόμενο ποσταρίσματος του Πάπιου. Η διάκριση των τριών κονδυλίων είναι σωστή.
Κατ' αρχάς, και τα τρία είναι απαιτητά, μιας και δεν υφίσταται σε αυτά παραγραφή. Ωστόσο, πολύ φοβάμαι ότι τα δύο πρώτα (δηλαδή οι πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο), χαρίστηκαν στην Γερμανία με την συμφωνία του Λονδίνου (1953), κατ' απαίτηση των αμερικανών και σαν αντάλλαγμα για τα πακέτα Μάρσαλ και τις εμπορικές συμφωνίες. Ενημερωτικά πάντως, δεν είμαστε οι μόνοι που συμφωνήσαμε.
Μένουν προς συζήτηση, οι ιδιωτικές αποζημιώσεις, για εγκλήματα πολέμου του στρατού Κατοχής. Κάποιες από αυτές έχουν πληρωθεί (από τις αντίστοιχες κυβερνήσεις, πχ. δυτικής Γερμανίας, Αυστρίας κτλ) ή από τον Ερυθρό Σταυρό - κυρίως για καταναγκαστική εργασία στα πλαίσια της μεταφοράς στις χώρες αυτές. Συστηματικά εγκλήματα των γερμανών πάντως σε Ελληνικό έδαφος, έχουν μείνει εν πολλοίς χωρίς αποζημίωση. Τυπική περίπτωση η σφαγή του Διστόμου, η οποία έχει αποτελέσει αντικείμενο δικαστικής διάγνωσης και δικαίωσης σε ελληνικά και ιταλικά δικαστήρια. Για την πληρωμή των αποζημιώσεων, τουλάχιστον στην Ελλάδα, καθάρισε για τους γερμανούς ο αρχιτέκτονας της ιζχυρής Ελλάδας, ο οποίος ενέπλεξε τα υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών - δηλαδή παρέπεμψε το θέμα στις καλένδες. Για τις ιταλικές εξελίξεις, δεν γνωρίζω.
Έχοντας πει αυτά, να σημειώσω ότι η διεκδίκηση αποζημιώσεων προϋποθέτει φυσικά και κράτος διατεθημένο να τις πληρώσει. Η Γερμανία, ως γνωστόν, αφενός αποτελεί έθνος ταληρόπουστων, αφετέρου, έχει γενοκτονήσει τόσους πολλούς σε μήκη και πλάτη της γης, που δεν θα της φτάνουν εκατό χιλιάδες χρόνια να πληρώνει. (παράδειγμα και εδώ:
)
Δεν εχει ακουσει κανεις σας για τι δικαιο του ισχυροτερου ?
