ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Ημ/νία: 15/04/2000
Τα άλλα θύματα της πόλωσης
Απαρατήρητη πέρασε, μέσα στο τεταμένο κλίμα του ντέρμπι της βραδιάς των εκλογών, η ετυμηγορία της κάλπης για τα κόμματα της εγχώριας ακροδεξιάς που διεκδικούσαν την ψήφο των "εθνικά ταπεινωμένων" και ξενόφοβων συμπατριωτών μας: ούτε λίγο ούτε πολύ, μιλάμε κυριολεκτικά για την εξαφάνισή τους από το πολιτικό σκηνικό, που διέψευσε παταγωδώς όσες ελπίδες είχε γεννήσει η επιτυχία του Χάιντερ και η (προεκλογική) μετατόπιση της Ν.Δ προς τον "κεντρώο χώρο". Ενας σύντομος απολογισμός του αποτυχημένου εγχειρήματος, βασισμένος σε πρωτογενείς πηγές (δημοσιεύματα και ηλεκτρονική αλληλογραφία) του "χώρου", δεν παύει ωστόσο να διατηρεί κάποιο ενδιαφέρον.
Με τον Μανωλάκο ή με τον Ντερτιλή; Φαίνεται πως το διάχυτο κλίμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη ενός δεξιού και χριστιανορθόδοξου "αντιιμπεριαλισμού", δημιούργησαν στους "αυθεντικούς" εκπροσώπους αυτών των αντιλήψεων την προσδοκία ότι θα μπορέσουν να βγουν από το πολιτικό περιθώριο, στο οποίο τους έχει καταδικάσει εδώ και δεκαετίες η κυπριακή τραγωδία του 1974. Ύστερα από τις περασμένες ευρωεκλογές, όπου το σύνολο των ψήφων της οργανωμένης ακροδεξιάς πλησίασε το 1%, οι ζυμώσεις στο "χώρο" πολλαπλασιάστηκαν. "Η κηδεία του Γιώργου Παπαδόπουλου ήταν η αρχή της αφύπνισης", μας πληροφορεί σχετικό ρεπορτάζ της "Αυριανής" (3/11/99), "καθώς έγινε η αιτία να σκεφθούν οι εις την δεξιά όχθη της ΝΔ ευρισκόμενοι Ελληνες πολίτες ότι πρέπει επιτέλους να χαράξουν πορεία προς τη Βουλή". Καθ, οδόν προς τη Βουλή, όμως, οι επίδοξοι εθνοσωτήρες έγιναν μπίλιες μεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία. Την 1.11.99 ο Κώστας Πλεύρης οργανώνει εκδήλωση στο Ιντερκοντινένταλ, έχοντας στο πλευρό του τον άρτι διαγραφέντα από τη Ν.Δ Μάνο Μανωλάκο, αναγγέλλει κοινή εκλογική κάθοδο, υπό το μετωπικό σχήμα "Εθνική Συμμαχία", με τον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο (της "Ελεύθερης Ώρας" και του ΤΗΛΕ-ΤΩΡΑ) και άλλους επώνυμους ακροδεξιούς. Την επόμενη μέρα, οι περισσότεροι από τους βολιδοσκοπηθέντες (με πρώτο τον Μιχαλόπουλο, που έχει ήδη καταθέσει τον τίτλο της Εθνικής Συμμαχίας στον Αρειο Πάγο) σπεύδουν να τον διαψεύσουν. Τελικά, οι Πλεύρης και Μανωλάκος θα περιοριστούν -ως "Πρώτη Γραμμή"- σε μια λεόντεια σύμπραξη με το, "Εθνικό Μέτωπο" του Μάκη Βορίδη και κάποιους πολιτευτές της ΠΟΛ.ΑΝ. Ούτε και στην απέναντι πλευρά όμως τα πράγματα θα εξελιχθούν ανέφελα: ενώ στην αρχή διαφαίνεται συνεργασία της Εθνικής Συμμαχίας με τους καθαρόαιμους ναζί της "Χρυσής Αυγής" (και η "Ελεύθερη Ώρα" δημοσιεύει υμνητικές συνεντεύξεις του φίρερ Μιχαλολιάκου), τελικά οι δεύτεροι προτιμούν την αποχή από τις εκλογές. Αυτόνομη κάθοδο θα επιλέξει και η άλλη οργανωμένη συνιστώσα του "χώρου", το "Κόμμα Ελληνισμός" του Σοφιανόπουλου.
Την πολυδιάσπαση ακολούθησε, όπως ήταν φυσικό, ένας αγώνας δρόμου για τη διασφάλιση της υποστήριξης των "προσωπικοτήτων" του ιστορικού βασιλοχουντισμού. "Δέσποινα Παπαδοπούλου, Στυλιανός Παττακός, Νικόλαος Μακαρέζος, Νικόλαος Ντερτιλής, Σπύρος Ζουρνατζής, Κώστας Τσίτουρας και πολύ σύντομα η ΕΠΕΝ τάσσονται ανεπιφύλακτα στο πλευρό της Εθνικής Συμμαχίας", μας πληροφορεί σε ενθουσιώδες άρθρο του στην "Ελεύθερη Ωρα" (21/12/99) ο Θ. Ν. Χατζηγώγος. "Οπως συνέβη σε όλη την Ευρώπη την δεκαετία του ,90, είναι καιρός να σηκωθούν και στην Ελλάδα τα εθνικιστικά φλάμπουρα". Αλλά κι ο Πλεύρης σπεύδει να διεκδικήσει το ίδιο χαρτί, με συνέντευξή του στην "Ακρόπολι" (12/3/2000): "Μπορώ νας σας πω ότι έχουμε συγκεντρώσει όλον τον χώρο, πλήν του κ. Μιχαλόπουλου, ο οποίος έχει την Εθνική Συμμαχία με τον εαυτό του. Θέλω να σας πω ότι κι από την επταετία ο κ. Παττακός, ο κ. Λαδάς, ο κ. Μακαρέζος, ο έγκλειστος στρατηγός Ντερτιλής, όλοι αυτοί είναι υπέρ ημών". Το τοπίο θα ξεκαθαρίσει μονάχα ύστερα από ένα χαρτοπόλεμο δηλώσεων. "Νικητής" αναδεικνύεται ο Μιχαλόπουλος, που αποσπά την ιδιόγραφη υποστήριξη του Ντερτιλή, φωτογραφίζεται με τη Δέσποινα και κατεβάζει ως υποψήφια στη Λακωνία την κόρη του Παπαδόπουλου.
"Ψεύτες", "χοντροί"
και "ροζ εθνικιστές"
Μέχρις εδώ, τίποτα δε φαίνεται να ξεφεύγει από τις συνηθισμένες εκλογικές πρακτικές όλου του πολιτικού φάσματος. Η διαφορά βρίσκεται στους τόνους των συνακόλουθων διαπληκτισμών, που δίνουν και το ιδιαίτερο στίγμα του ακροδεξιού λόγου. "Κατά τη διάρκεια της χθεσινής συνεντεύξεώς τους χθες το πρωί, οι κ. κ. Πλεύρης και Βορίδης ισχυρίστηκαν ότι απέρριψαν τη συνεργασία στις εθνικές εκλογές με την Εθνική Συμμαχία, η οποία τους 'παρακαλούσε, γι, αυτό. Απαντώντας, ο κ. Μιχαλόπουλος, αναφέροντας ακλόνητα στοιχεία των επαφών, απέδειξε ότι αυτοί που παρακαλούσαν και ήθελαν εκλογική στήριξη ήταν ο κ. Πλεύρης, ο οποίος είχε έρθει επανειλημμένως στα γραφεία της Εθνικής Συμμαχίας. Τέλος, ο κ. Μιχαλόπουλος είπε τα πράγματα με το όνομά τους για τα μπλε πισωγυρίσματα του διαγραμμένου πολιτευτή της Ν.Δ κ. Μ. Μανωλάκου, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι 'ο κ. Μανωλάκος καίγεται τόσο πολύ να μπει στις λίστες κάποιου κόμματος ώστε αν του πεις να πάει ξυπόλητος στη Βοσνία και να γυρίσει θα το έκανε με ευχαρίστηση," ("Τα ψεύδη του Πλεύρη", Ελεύθερη Ωρα 3/3/00).
Ολα αυτά είναι, ωστόσο, απλές φιλοφρονήσεις σε σχέση με το επίπεδο της αντίστοιχης "συζήτησης" που διεξάγεται στις ιστοσελίδες του "χώρου". Εδώ γρήγορα περνάμε από τα καθεαυτό πολιτικά σε πολύ πιο "πιασάρικα" (για τα ήθη του χώρου) επιχειρήματα, με κεντρικό άξονα την εξωτερική εμφάνιση -και τις υποτιθέμενες σεξουαλικές προτιμήσεις- του αντιπάλου: "Αρχιμαλάκα Βορίδη, άντε κάνε καμιά δίαιτα που θέλεις να το παίξεις και αρχηγός!! Παίξε καλύτερα τίποτε άλλο. Αλλωστε είμαι σίγουρος ότι πολλά από τα μέλη της κουστωδίας σου θα προθυμοποιηθούν να σε βοηθήσουν", γράφει λ.χ στο ηλεκτρονικό "βιβλίο επισκεπτών" του Ελληνικού Μετώπου κάποιος Γιώργος Ταβουλάρης (17/2), για να προσθέσει μερικές μέρες αργότερα: "Δεν βλέπεις τον συναγωνιστή Περίανδρο σε τι άψογο fitness-look διατηρείται;" (23/2). Απαντώντας στο ίδιο (περίπου) μήκος κύματος, ο χειριστής του Website θα θυμίσει στον οπαδό του Μιχαλολιάκου ότι δεν θα έπρεπε "να επικαλεστεί το σωματικό βάρος ενός πολιτικού αρχηγού ως επιχείρημα" (23/2). "Ελληνικό Μέτωπο παιδιά! Για να διώξουμε όλους αυτούς τους κακομούτσουνους Μογγόλους", ξεσπά κάποιος ανώνυμος οπαδός (13/2), ενώ ένας "εθνικοσοσιαλιστής" προτιμά να θέσει τα πράγματα σε ταξικότερη βάση, καταγγέλλοντας "τον ελληναρά Μάκη Βορίδη, που σπούδασε σαν γνήσιος φλώρος στο Αμερικάνικο Κολλέγιο και μετά στο Λονδίνο" (12/4). Αλλα κείμενα κάνουν λόγο για "ροζ εθνικιστές" (11/4), "επιχείρημα" που με τη σειρά του θα επιστρατεύσει και ο χειριστής της ιστοσελίδας του Μετώπου για να κατακεραυνώσει έναν διαφωνούντα οπαδό του Σαμαρά (17/2). Με όλη αυτή την ανταλλαγή επιχειρημάτων, δεν είναι καθόλου περίεργο που το κόμμα του Βεργή ξεπέρασε σε εμβέλεια τους -όχι και τόσο διαφορετικούς- πάσης φύσεως "ελληναράδες"...
"Χαφιέδες"
κι "εξωνημένοι"
Τα φυσιογνωμιστικά και σεξουαλικά "επιχειρήματα" αποτελούν μέρος μόνο του οπλοστασίου που επιστρατεύθηκε στον εμφύλιο προεκλογικό αγώνα της ακροδεξιάς. Εξίσου συχνά εξαπολύθηκαν (από και προς όλες τις κατευθύνσεις) κατηγορίες για χρηματισμό από ποικίλα "σκοτεινά κέντρα". "Εδώ και έξι ολόκληρους μήνες", καταγγέλλει λ.χ η "Χρυσή Αυγή", "κάποιοι από τη φύση τους δειλοί, μικροπρεπείς και ρουφιάνοι λένε κάτι παραμύθια περί εκατομμυρίων, για τα οποία (επειδή δεν τα ...λάβαμε) ...αλλάξαμε πολιτική γραμμή! Εξ ιδίων κρίνουν τα αλλότρια" (17/3). "Είστε νούμερα χρηματοδοτούμενα!", κατηγορεί το Ελληνικό Μέτωπο ένας αυτοαποκαλούμενος "ναζί" (7/2), για να εισπράξει την ίδια ακριβώς απάντηση από μέρους της οργάνωσης: "Τα ΜΜΕ τόσα χρόνια πλήρωναν κάποιους να κάνουν φασιστικές δηλώσεις προκειμένου να καλλιεργήσουν το αντίπαλο δέος και να αναγκάσουν τον κόσμο να ψηφίζει συμβατικά-διεθνιστικά κόμματα" (12/2). Την ίδια κατηγορία, ο χειριστής της ιστοσελίδας του Μετώπου απευθύνει, εμμέσως πλην σαφώς, και προς την αντίπαλη Εθνική Συμμαχία, που υπερτερεί σε τηλεοπτικές διαφημίσεις: "Βλέπετε, εμείς δεν τα παίρνουμε από το ΠΑΣΟΚ" (30/3). Και ο Μιχαλόπουλος, ωστόσο, θα καταγγείλει κάποιον (μη κατονομαζόμενο) απόστρατο στρατιωτικό του "χώρου", για οικονομική απομύζηση των ένστολων οπαδών του: "Ελληνες αξιωματικοί που επιθυμείτε να φύγετε από το στράτευμα διά της καθόδου στις εκλογές, η Εθνική Συμμαχία σάς δέχεται στα ψηφοδέλτιά της χωρίς καμιά υποχρέωσι! Τέρμα στην εκμετάλλευσή σας από ΤΕΩΣ συνάδελφό σας!" ("Ελ. Ωρα" 3/3).
Με όλο αυτό το κλίμα, δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και η χαφιεδολογία. Ενα έγγραφο που είχε δημοσιευθεί από την "Αυριανή" το 1984, το οποίο φέρεται να έχει συνταχθεί από την ΚΥΠ το 1981 και να περιλαμβάνει -ως μισθωτούς καταδότες- πολλά από τα επώνυμα στελέχη της ακροδεξιάς (Κ. Πλεύρης, Γρ. Μιχαλόπουλος, Ν. Μιχαλολιάκος, Π. Δάκογλου, κ.ά) διακινήθηκε εκτεταμμένα κατά την προ-εκλογική περίοδο από τον τρίτο διεκδικητή των ψήφων του "χώρου" -το "Κόμμα Ελληνισμός". Η "Χρυσή Αυγή" θα απαντήσει υποστηρίζοντας ότι "πρόκειται για ντοκουμέντο-μαϊμού" και πως "για το δημοσίευμα αυτό έγινε δίκη και η "Αυριανή" ζήτησε συγνώμη" (3/12/99). Κάποιοι άλλοι όμως εμφανίζονται πολύ λιγότερο κατηγορηματικοί: "Αυτή η φιλολογία, ακόμη και αν έχει σχέση με την πραγματικότητα, πράγμα πολύ πιθανό, μας είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια", εξηγεί ο χειριστής της ιστοσελίδας του Ελληνικού Μετώπου. "Δεν μας αφήνει αδιάφορους, ούτε όμως μπορεί να μας αποτρέψει από το να προχωρήσουμε" (10/4). Πόσο μάλλον όταν και το Μέτωπο κατηγορείται ανοικτά για χαφιεδισμό, από Χρυσαυγίτες αυτή τη φορά, μετά την καταγγελία του ξυλοδαρμού στελεχών της "Πρώτης Γραμμής" σε εστιατόριο των Εξαρχείων (4/2): "Καραγκιόζηδες, πουλημένοι, κωλογλείφτες της 'Ελευθεροτυπίας, και της Ασφάλειας, δήθεν εθνικιστές" (12/4), είναι ένα τυπικό δείγμα των χαρακτηρισμών που συναντά κανείς στις σελίδες του ηλεκτρονικού αυτού "διαλόγου"...
Το αποτέλεσμα όλων αυτών των "ζυμώσεων" μπορούσε άνετα να προβλεφθεί. Συνολικά, τα τρία ψηφοδέλτια της ακροδεξιάς συγκέντρωσαν μόλις 33.079 ψήφους (0,48%), χωρίς αξιόλογες διαφορές μεταξύ τους. Φαίνεται λοιπόν ότι (προς το παρόν, τουλάχιστον) γλιτώσαμε από την εμφάνιση ενός Ελληνα Λεπέν ή Χάιντερ -μιας αυτοτελούς δηλαδή και μαζικής ρατσιστικής ακροδεξιάς, ικανής να διεμβολίσει τους "παραδοσιακούς" συντηρητικούς πολιτικούς χώρους (και όχι μόνο αυτούς). Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει καθόλου ότι οι ιδεολογικές συνιστώσες που συγκροτούν αυτό το πολιτικό ρεύμα (ρατσισμός, εθνικισμός, μιλιταρισμός, κ.λπ.) απουσιάζουν από τη χώρα μας. Απλώς, οι οπαδοί του προτίμησαν για μια ακόμη φορά την ασφάλεια που τους προσφέρει η ενσωμάτωση στην εκλογική βάση της Ν.Δ διά της ΝΕΑΣ ΕΛΠΙΔΑΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη. Στην προεκλογική του καμπάνια, ο τελευταίος δεν υπήρξε άλλωστε καθόλου φειδωλός σε ανοίγματα προς τους πάσης φύσεως οπαδούς του "χώρου": στην ερώτηση λ.χ "ποια η γνώμη σας για τον εθνικοσοσιαλισμό", ο λαοπρόβλητος βουλευτής της Β' Αθηνών δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να απαντήσει (γραπτά, στην ιστοσελίδα του) ότι "όσον αφορά τις αποστάσεις του από τον κομμουνισμό, το κεφάλαιο και άλλες επιβολές [sic] της ανθρωπότητας, υπάρχουν στοιχεία αποδοχής"...
Με δυο λόγια, το πολιτικό μας σύστημα προσιδιάζει περισσότερο σε εκείνο της Βρετανίας, όπου η συντριπτική πλειοψηφία της ακροδεξιάς στεγάζεται στο Συντηρητικό Κόμμα. Γεγονός το οποίο καθόλου δεν εμποδίζει, βέβαια, τη χώρα αυτή να έχει εδώ και χρόνια τα πρωτεία στις ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις σε όλη την Ευρώπη...