Η πορνεία ήταν ανέκαθεν το μόνο επάγγελμα φτιαγμένο και διαχειριζόμενο από τις γυναίκες. Εκμεταλλευόμενες τη σεξουαλική πείνα του αρσενικού κατόρθωναν, όχι μόνο να βγάζουν χρήματα, αλλά να ξεφεύγουν από την αιώνια εξάρτησή τους από το αντρικό φύλο και να στέκονται ισότιμα απέναντί τους. Θυμηθείτε τις εταίρες της αρχαιότητας. Πόσα ονόματα γυναικών γνωρίζουμε από κείνη την εποχή; Σχεδόν μόνο αυτών των γυναικών. Η αντρική κυριαρχία ποτέ δεν χώνεψε αυτό το γεγονός. Γι’αυτό και αυτό το μίσος απέναντι σ’αυτές τις γυναίκες που συμβόλιζαν όχι μόνο την οικονομική, αλλά και τη σεξουαλική ανεξαρτησία. Τις ποθούσαν αλλά δεν μπορούσαν να τις έχουν αποκλειστικά δικές τους. Το μίσος αυτό είναι προέκταση του μίσους για τη γυναίκα «ελαφρών ηθών». Ο άνδρας ιδιοκτήτης ποτέ δεν το δέχτηκε αυτό. Την ήθελε στο σπίτι υποταγμένη, να του γεννάει παιδιά, που να ξέρει σίγουρα ότι είναι δικά του. Θυμηθείτε, επίσης, και το μυθιστόρημα "Νανά" του Ζολά, με τι αηδία παρουσιάζει ο συγγραφέας τον κόσμο της πορνείας πολυτελείας, που τον παραλληλίζει με τη Γαλλία της παρακμής λίγο πριν τον πόλεμο με τη Γερμανία του Μπίσμαρκ, αλλά και τι δύναμη προκύπτει από τις σελίδες του μυθιστορήματος ότι είχαν εκείνη την εποχή αυτές οι γυναίκες.
Τώρα αν υπάρχει τράφικινγκ, σίγουρα πιστεύω θα υπάρχει σε κάποιες δύστυχες περιπτώσεις αλλά ή γνώμη μου είναι ότι μία κοπέλα για να κάνει αυτή την εργασία αποτελεσματικά, θα πρέπει να είναι ικανή να την κάνει. Αν δεν μπορεί ή δεν θέλει δεν θα την κανει αποτελεσματικά.
Τέλος, άλλο φόλα κι άλλο τράφικινγκ.