1. Πρώτα ήρθε η υπόθεση Μαρία Τσάλλα, Ρωσίδα κατάσκοπος. Η ΕΥΠ υπήρξε αποδέκτης πληροφορίας από "μεγάλο δυτικό κράτος". Θριαμβευτικές ανακοινώσεις, δυσανάλογες με το εν τέλει αποτέλεσμα, διότι το πουλάκι πρόλαβε και την σκαπούλαρε κατά το κοινώς λεγόμενο. Ο όλος χειρισμός - κυρίως ο επικοινωνιακός - εκ μέρους ΕΥΠ προκάλεσε από σκεπτικισμό έως και ειρωνικά σχόλια. Αγνοούνται, εν προκειμένω, και οι αξιολογικές κρίσεις του "μεγάλου δυτικού κράτους" για την αποτελεσματικότητα της ΕΥΠ.
2. Ακολούθησαν οι "Πακιστανοί τρομοκράτες". Η ΕΥΠ και πάλι αποδέκτης πληροφορίας, αυτή τη φορά από την ΜΟΣΑΝΤ ομολογημένη επισήμως από τους Ισραηλινούς και με την διευκρίνιση ότι οι δύο είναι ενεργούμενα ιρανικού δικτύου μαζί με τον εκτός Ελλάδος τρίτο. Αποτέλεσμα θετικό (δεν έγινε κτύπημα) και κατανοητή η θριαμβολογία.
3. Όμως, η ΕΥΠ μετά την υπόθεση των παρακολουθήσεων δεν είναι υπηρεσία που εμπνέει εμπιστοσύνη, ειδικά σε όσους παρακολουθούν όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της. Μετά τα λίγο-πολύ γνωστά (υποκλοπές, Δημητριάδης, Κοντολέων, εκτελεστικάρια Ευαγγελία Γεωργακοπούλου, γνωστή εντός ως "Βαγγελίτσα") έγιναν αναγκαστικές αλλαγές, αφού το πράγμα χάλασε με τις αποκαλύψεις. Τοποθετήθηκε διοικητής ο Δεμίρης αλλά η προηγούμενη, "επιτελική" δομή-σφιχταγκάλιασμα από Μαξίμου επαναλήφθηκε με νέο φυτευτό δίπλα στον διοικητή (αυτή τη φορά εκτελεστικάριος είναι κατώτερος αστυνομικός με υπερσυγκέντρωση αρμοδιοτήτων, στενός συγγενής του Σκρέκα, λέγεται). Οι δύο νυν υποδιοικητές (πρέσβης Ιων. Ραπτάκης και αντιστράτηος ε.α. Μιχ. Κέλλης) έχουν καπελωθεί, στην ουσία, από τον εν λόγω αστυνομικό και τον, επίσης κατώτερο αστυνομικό, βοηθό του. Παιχνίδια επιρροής παίχτηκαν και παίζονται για τις τοποθετήσεις σε νευραλγικές θέσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό με διάφορες καραμπόλες.
Λαμβανομένων υπ' όψιν αυτών (και άλλων τινών...) είναι, επίσης, κατανοητή η επικοινωνιακή δίψα της ΕΥΠ για επιτυχίες (ή: "επιτυχίες"). Επιδεικνύεται έργο (ή: "έργο") κατάλληλο προς βρώση από το κοινό και συγχρόνως χρησιμότατο στο παιχνίδι των ενδοϋπηρεσιακών ισορροπιών.
