εγώ τους γουστάρω, είναι κωλοράτσα σαν και μας, ο καθένας τους έχει κι από μια άποψη και την υποστηρίζει. Αγαπούν την οικογένεια, δε χαρίζονται, είναι εργατικοί κι έχουν κάτι που εμείς έχουμε απωλέσει, αλληλεγγύη. Μας συμπαθούν, τους αρέσει η χώρα, τους αρέσει το φαγητό και το πιοτό μας, η φάση όλα στο μίξερ κι ότι δεν οπλοφορούμε. Γενικώς είναι τζιμάνια με τα οικονομικά και το εμπόριο, όχι και οι πιο ντόμπροι...κάπως πειρατές θα έλεγα και σε ένα στυλ χτίζουμε προχωρόντας.
Η διαφορά μας μαζί τους δίνεται από ένα παράδειγμα:
Λες ως πελάτης, εβραίο θέλω να μου φτιάξεις αυτό. Πιάνει το σχέδιο ο εβραίος, το μελετάει, κάθεται και το φτιάχνει όπως το ζήτησες.
Πας στον Έλληνα. Λες ως πελάτης, έλληνα θέλω αυτό. Πιάνει το σχέδιο ο έλληνας, το μελετάει, το ξανακυττάει, το δέρνει και σου το φτιάχνει όπως αυτός το θέλει με την πατέντα που θα το κάνει καλύτερο από τη δική του σκοπιά.