Απο αύριο ρίχνονται στη μάχη οι έφηβοι του ηλία παπαθεοδώρου στο πανευρωπαϊκό της τουρκίας.
Απο τις τρεις εθνικές των πιτσιρικάδων, είναι αυτή που έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες διάκρισης
Όπως είχε προβλεφθεί, τουλάχιστον από όσους ασχολούνται σταθερά με το νεανικό και εφηβικό μπάσκετ, η ταλαντούχα ομάδα του παπαθεοδώρου πάει για μετάλλιο και οι διαδικτυακοί άσχετοι που μιλούσαν για μελλοντικά πέτρινα χρόνια μετά την εμφάνιση της νέων στην κρήτη (που και πάλι επιτυχία ήταν συνυπολογίζοντας τις συνθήκες) σε κανα δυο μέρες θα πανυγηρίζουν…
Και σταματήστε επιτέλους να ασχολείστε με μαλακίες. Δυο σελίδες τώρα γράφετε και σχολιάζετε πίπες που καμία σχέση δεν έχουν με το μπάσκετ. Όσοι αγαπούν το άθλημα δεν ασχολούνται καν ούτε με τις γελοίες τοποθετήσεις και τους απαράδεκτους χειρισμούς του αλαζόνα βασιλακόπουλου, ούτε φυσικά με τις συμφεροντολογικές καφρίλες των πρασινοκόκκινων σωματείων. Ο πόλεμος των ανακοινώσεων δεν τιμά κανέναν και όσο ασχολείται ο κόσμος υποβιβάζει τους πρωταγωνιστές και δίνει αξία στους καραγκιόζηδες.
Ο χορός των παλιάτσων
To επταήμερο που ολοκληρώθηκε την περασμένη Κυριακή ήταν μία καλή εβδομάδα για την Ομοσπονδία μπάσκετ. Η ευτυχής έκβαση στο σήριαλ Καλάθη έβαλε το νερό της Εθνικής Ανδρών στο αυλάκι μίας παγκόσμιας διάκρισης, με κομβικό πρόσωπο μάλιστα έναν ποδοσφαιράνθρωπο, τον νομικό και πρώην πρόεδρο της ΕΠΟ Σοφοκλή Πιλάβιο.
Το σήριαλ με τα ασφαλιστήρια έληξε αναίμακτα και με καθαρή ήττα της απέναντι πλευράς, οπότε οι παίκτες του Ολυμπιακού (και των άλλων ομάδων που δήθεν αντιδρούσαν, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και δεν συμμαζεύεται) κατέφτασαν στο Καρπενήσι μηδενός εξαιρουμένου. Η αποστασία του Κουφού ανιμετωπίστηκε με τη δέουσα πυγμή και με χειρισμούς που έπεισαν (τους ευκολόπιστους τουλάχιστον) ότι ευθύνεται αποκλειστικά ο παίκτης.
Η παλιοπαρέα μαζεύτηκε, η προετοιμασία ξεκίνησε κανονικά, ο Φώτης Κατσικάρης ξαναβρήκε το χαμόγελό του. «Αυτή η ομάδα είναι η χαρά του προπονητή», δήλωσε.
Μέχρι και ο Τρινκιέρι το κατάλαβε αυτό το τελευταίο. Και ένιωθε αισιόδοξος, μέχρι που ξεκίνησε γύρω του ο ετήσιος χορός των αυλικών και των γελωτοποιών. Προς το παρόν, δεν έχουν ανεβεί οι παλιάτσοι στο παλκοσένικο. Πιστεύω ότι δεν θα αργήσουν.
Ναι, ήταν μία καλή εβδομάδα για την Ομοσπονδία μπάσκετ, αυτή που προηγήθηκε. Και ακόμα καλύτερη, για την Εθνική Ανδρών. Στο μεταξύ, η Εφήβων υποσχόταν να πάρει πίσω το χαμένο αίμα της Νέων. Εκεί δεν υπήρχε περιθώριο για σαμποτάζ ούτε αντιπαθητικός Βασιλακόπουλος να ετοιμάζεται για απονομές σε κόκκινο χαλί.
Ακολούθησε μία πολύ κακή εβδομάδα για την Ομοσπονδία του μπάσκετ. Η αυτοσυγκράτηση που περιέργως χαρακτήρισε τον πρόεδρό της τις μέρες της διαμάχης με τον Ολυμπιακό («για το καλό της ομάδας») πήγε περίπατο εν μία νυκτί, μόλις τελεσιδίκησε το θέμα με τα ασφαλιστήρια.
Ο Βασιλακόπουλος είδε τον Πρίντεζη να γυμνάζεται κανονικά στο Καρπενήσι, άκουσε τους 7 «ερυθρόλευκους» διεθνείς να απαξιώνουν ο ένας μετά τον άλλον τη στάση των Αγγελόπουλων (άλλος με λόγια, άλλος στην πράξη) και αποφάσισε να ξεθάψει το πρόχειρα θαμμένο τσεκούρι του πολέμου, με δηλώσεις που συντήρησαν το εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Ο πρόεδρος της ΕΟΚ άφησε να εννοηθεί ότι πίσω από την ξαφνική άρνηση του Κουφού κρύβεται κόκκινος δάκτυλος και μίλησε για «προφορικές και γραπτές» παρεμβάσεις που μπορεί να προκαλέσουν νέα αναστάτωση στην Εθνική ομάδα. Κανείς δεν κατάλαβε τι ακριβώς εννοούσε ούτε τι ακριβώς επιδίωκε με αυτή την διελκυστίνδα.
Είναι ο ίδιος ο Βασιλακόπουλος αυτός που τάραξε τα φαινομενικά ήρεμα νερά και όχι κάποιος αόρατος εχθρός. Εκτός αν γνωρίζει κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε…
Αυτή τη φορά, οι Αγγελόπουλοι απάντησαν με σιωπή. Προς τιμήν τους. «Για το καλό της Εθνικής», υποθέτω. Ηταν η σειρά τους να κερδίσουν έναν ρούμπο σε αυτή τη μάχη εντυπώσεων.
Όταν εμφανίστηκαν ξανά, ήταν για τα αναμνηστικά ενσταντανέ της ανανέωσης του συμβολαίου του Βαγγέλη Μάντζαρη, της από καιρό δρομολογημένης και βέβαιης. Το Βατερλώ της ούτως ή άλλως προσχηματικής υπόθεσης με τα ασφαλιστήρια ισοσκελίζεται σιγά σιγά με μικρές νίκες. Στην υπόθεση Μάντζαρη, ηττημένος, κατά κράτος, βγήκε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Επειτα, βρήκε και ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού την αφορμή που έψαχνε για να συμμετάσχει στις εχθροπραξίες. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου βρισκόταν από καιρό στο στόχαστρό του, για λόγους άσχετους με το μπάσκετ και με το ποιόν του ανδρός. Οι κόκκινοι παπαγάλοι κατέβηκαν από τα κλαδιά και οι πράσινοι παπαγάλοι ξεκίνησαν τη δική τους βάρδια.
«Γιατί παίζει τόσο λίγο ο Παπαγιάννης;» Σαμποτάζ! «Γιατί παίζει τόσο πολύ ο Χαραλαμπόπουλος;» Σαμποτάζ! Για γέλια και για κλάματα.
Όταν οι κάμερες των Τούρκων έπιασαν τον Παπαθεοδώρου να σηκώνει το χέρι και να σημαδεύει τον Κόνιαρη, του Παναθηναϊκού, ο Δημήτρης άνοιξε σαμπάνιες. Στην ανακοίνωσή του, πέρασε τον προπονητή της Εθνικής Εφήβων γενεές δεκατέσσερις ή μάλλον δεκαεφτά, όσα τα χρόνια του νεαρού μπασκετμπολίστα. Εάν ήταν βέβαια άλλος προπονητής ή παίκτης άλλης ομάδας, θα έβρεχε πέρα. Αλίμονο δα, μήπως μας έπιασε ο πόνος για την παιδαγωγική και για τα εθνικά συγκροτήματα.
Ο Παναθηναϊκός κάλεσε την ΕΟΚ να πάρει αυστηρή θέση, όχι ευθέως αλλά με πλάγιο λόγο. Και εκείνη πήρε. Αλλά ...τι θέση; Το κεφάλι μέσα στην άμμο.
Η πάνσοφη Ομοσπονδία όφειλε να δείξει μετρημένη πυγμή και όχι απροσμέτρητο στρουθοκαμηλισμό. «Δεν έγινε το παραμικρό», είπαν με ένα στόμα ο Παπαθεοδώρου, ο Κόνιαρης και ο υπεύθυνος αποστολής (συμπτωματικά συνεπώνυμος του αθλητή). Οι μπλε παπαγάλοι τιτίβισαν από το δικό τους κλαδί, ότι καλό είναι να πέφτει και καμιά σφαλιάρα. Και …ας μην έπεσε. Το άπαν της γελοιότητας.
Ο φίλος Ηλίας Παπαθεοδώρου όφειλε μία συγγνώμη για τις επιθετικές του κινήσεις, ακόμα κι αν το χαστούκι ήταν αέρος-αέρος. Τα χέρια πρέπει να μένουν στις τσέπες. «Ζητώ την κατανόησή σας, είχα τους σφυγμούς στα κόκκινα», θα μπορούσε να πει. Το έκανε πριν από λίγο από τα ερτζιανά. Τον άκουσα με τα αυτιά μου. Παρά την καθυστέρηση, η μεταμέλειά του μού φάνηκε ειλικρινής και οι εξηγήσεις του επαρκείς.
Ωστόσο, η ΕΟΚ έπρεπε να ξεκινήσει πειθαρχική διαδικασία, έστω για τα μάτια του κόσμου. Γιατί, νεοσύλλεκτε, δεν κράτησες τα χέρια στις τσέπες; «Ο προπονητής θα δώσει εξηγήσεις μετά την επιστροφή της ομάδας και το θέμα θα λυθεί εσωτερικά», έπρεπε να ανακοινώσει. Το θέμα θα έκλεινε εκεί.
Αλλά όχι. Προτίμησε να κουκουλώσει αδέξια το θέμα και να το σκεπάσει με άμμο, όπως σκεπάζει τις ακαθαρσίες της η γάτα μου η Σβούρα. Και ακόμα πιο αδέξια, τώρα που το σκέφτομαι. Η Σβούρα δεν θα έβαζε ποτέ στη μέση ένα 17χρονο παιδί.
Για τα κηρύγματα όψιμης ηθικής και για τον καννιβαλισμό ανώνυμων και επώνυμων σχολιαστών του διαδικτύου, θα μου επιτρέψετε να μη πω πολλά. Η κοινή γνώμη που έχει κρυφό καμάρι τις σφαλιάρες που μοιράζει στις γυναίκες της, στα παιδιά της, στα σκυλιά της και στους ανυπεράσπιστους μετανάστες της, έχει χάσει προ πολλού το δικαίωμα στην ηθικολογία. Να είσαι τραμπούκος και φασίστας και από πάνω να πουλάς και ηθική, ε, αυτό πάει πολύ.
Ηταν μία πολύ κακή εβδομάδα για την Ομοσπονδία αυτή που τελειώνει την Κυριακή. Μπορεί να έχει δίκιο ο Βασιλακόπουλος όταν ξεσπαθώνει ενάντια σε όσους χρησιμοποιούν τις Εθνικές ομάδες ως πιόνια της πρασινοκόκκινης σκακιέρας, αλλά φροντίζει και ο ίδιος (εκών, άκων) να κρατάει την πύλη ανοχύρωτη.
Ευτυχώς, η ομάδα των Ανδρών έχει αναπτύξει αντιστάσεις και δεν φθείρεται τόσο εύκολα. Σας το είχα πει από την πρώτη στιγμή, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να της προκαλέσει απώλειες το σήριαλ με τις ασφάλειες. Όπως βλέπετε, δικαιώθηκα.
Οι Έφηβοι και οι Νέοι, όμως, είναι πιο ευάλωτοι στα αδέσποτα πυρά. Τη Δευτέρα, που θα γυρίσουν με μετάλλιο οι μικροί από το Ικόνιο, ελπίζω να μην εμφανιστεί στο αεροδρόμιο κανένας από εκείνους που έκαναν χόμπι τους την τρικλοποδιά. Η διάκριση, εφ’όσον έρθει, ανήκει μόνο σε όσους ιδρώνουν μέσα στο γήπεδο και σε μια χούφτα ανθρώπους που εργάζονται άοκνα για τις Εθνικές ομάδες, χωρίς κρυμμένη ατζέντα.
Το ίδιο ισχύει φυσικά για την ομάδα των Ανδρών.
