Τυπε μπορεις να διευκρινισεις αν εισαι πιο πολυ υπερ της αριστερας η υπερ του φιλελευθερισμου; Γιατι αυτα τα 2 ειναι αντιθετα και στα τελευταια σου ποστ τα κατακρινεις και τα 2 και μας εχεις μπερδεψει λιγο
Δεν είμαι ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Αυτες οι ορολογίες είναι για καθυστερημένα κομματοσκυλα και δεινοσαύρους. Είμαι υπέρ της λογικής, είμαι υπέρ στο να πηγαίνει καλά το σύνολο της κοινωνίας και όχι 40-50 μεγάλο καρχαρίες. Είμαι υπέρ στο να κατοικούν λευκοι άνθρωποι στα κράτη της δυσης και όχι κατσαρίδες από μέση ανατολή, Αφρική, Ασία η λατινική Αμερική. Είμαι υπέρ της παράδοσης και είμαι υπέρ της θρησκείας. Η Αμερική το 50 είχε το καλύτερο βιοτικό επίπεδο στον κόσμο διότι δεν είχε νέοφιλελευθερισμο αλλά φυσικά δεν είχε ούτε την μαρξιστική νεοκομουνιστικη μαλακια του σήμερα. Στην ουσία πολιτικά πάντα:είχε μικτή οικονομία(κατι σαν κέντρο-κέντροαριστερα). Με γερό κοινωνικό κράτος, καλούς μισθούς, φθηνό κόστος ζωής, όχι πολύ μεγάλη φορολογία και το κυριότερο σοβαρή υγεία και παιδεία(πράγμα που δεν έχει σήμερα). Στα κοινωνικά ο κόσμος ήταν συντηρητικός. Δεν έιχε φεμινισμούς, λοατκι, civil rights, trans, vegans, me2, BLM και άλλα τέτοια κουλά που έχει σήμερα η νεοταξικη κοινωνία της Αμερικής. Από το 60 και μετά με Johnson, Luther King, με χιππηδες και αριστερόμπαχαλακηδες η κοινωνία αποσυντηρικοποιηθηκε και ηρθαν στα πράγματα οι αριστεροί Μαρξιστες. Στην εκπαίδευση, στα MME, στον αθλητισμό και λίγο πολύ παντού τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν την κάτω βόλτα. Από 80 και μετά ήρθαν και οι νεοφιλελεδες Ρηγκαν-Μπους που έκαναν την οικονομία τέρμα ιδιωτική. Πέρασαν στον κόσμο την ιδέα του κακού κράτους και ότι όλοι είμαστε για τον κωλαρικο μας. Εκεί η κοινωνία κατάντησε άτομο κεντρική και υπερκαταναλωτικη. Όλα ιδιωτικά, κανένα εργασιακό δικαίωμα, παιδεία και υγεία απών. Κανενα κοινωνικό κράτος ιδίως για τους λευκούς Αμερικανούς πάρα μόνο για τα minorities. Επίσης επί προεδρίας τους έγινε το μεγάλο μπαμ με τους Λατίνους. Τους άφησαν να μπουκάρουν ως φθηνό εργατικό. Έριξαν τα μεροκαματα και πήραν δουλειές από τους ντόπιους σε αρκετά πόστα. Η Αμερική σήμερα έχει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχε το 50.Στην ουσία έχει σοσιαλισμό για τους λεφτάδες(πολυεθνικές,τραπεζίτες, κεφάλαιο). Δεν πληρώνουν ούτε ένα φόρο στο κράτος και την βγάζουν λαδι και έχει τέρμα νέο φιλελευθερισμο η νέο καπιταλισμο αν θες για όλους τους άλλους. Φορολογία, κόστος ζωής ακριβό, ενοίκια στα ύψη, μισθοί μέτριοι που δεν ανταποκρίνονται και φυσικά υγεία και παιδεία πανάκριβη. Φαντάσου να αγοράζεις φοιτητικό δάνειο για να πας να σπουδαδεις. Θα το ξεπληρωνεις μέχρι βαθιά γεράματα. Υγεία τα ίδια. Όλοι πάνε Καναδά και Μεξικό για νοσηλεία η για οδοντίατρο. Αφού τα έξοδα για την ασφάλιση είναι πανάκριβα και πολλά από αυτά δεν σου τα καλύπτει πάντα ο ιδιώτης. Με λίγα λόγια αν χρειαστείς χειρουργείο, επέμβαση η έχεις κάνα καρκίνο αν δεν έχεις κομποδεμα την έχεις γαμησει. Κοινωνική ασφάλιση λιγο πολύ τα ίδια. Οι Ρεπουμπλικανοι για να φανταστείς έκοβαν συντάξεις και προγράμματα από τους βετεράνους πολέμου και από τις οικογένειες τους. Και ο Τράμπ τα ίδια έκανε επί θητείας του. Βοήθησε τα μεγάλα corporations με τεραστια tax brakes. Μόνο η πλεμπα πλήρωνε φόρους. Όλα αυτά Ευρώπη δεν παίζουν. Η Ευρώπη έχει άλλα κουλά και στρεβλα αλλά τουλάχιστον αν έχεις όρεξη για δουλειά θα ζήσεις σαν άνθρωπος με αξιοπρέπεια. Αμερική αυτό δεν στο εγγυειτε κανένας. Μπορεις από την μία στιγμή στην άλλη να μείνεις στον δρόμο, όπως επίσης μπορείς σε μια νύχτα να είσαι millionare.Αμερικη=λαχείο, τζόγος, φρουτάκια, δεν ξες τι ξημερώνει. Ευρώπη=ασφάλεια,σοβαρό κοινωνικό κράτος, λιγότερες ώρες δουλειάς, άδειες, εργασιακά δικαιώματα, λιγότερη πίεση και τρέξιμο, working balance culture, καλύτερη ζωή αν είσαι φτωχός η μικρομεσαίος. Στην Αμερική αν δεν είσαι λεφτάς έχει ζόρια.
www.reporter.gr
